ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยสับสน เขารีบตะกายคว้าแฟ้มบนพื้นและเปิดผ่านมัน ไม่นานตัวเขาก็เริ่มสั่น
รายงานระดุบว่าพิมพ์เขียวสำหรับมีดพับรั่วไหลออกไป และโดยธรรมชาติ’ผู้คิดค้น’ย่อมต้องเป็นผู้รับผิดชอบ
“นะ-นี่ไม่ใช่ความผิดของผม!”เขากรีดร้อง”มันต้องเป็นไอเด็กเหลือขอนั่น หานเซี่ยว!เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามวางยาผม!ทุกคนก็รู้ว่าพิมพ์เขียวเป็นของเขา ช่วยผมด้วย หัวหน้า!”
“รายงานระบุอย่างชัดเจนว่าแผนกวิจัยคือคนคิดค้นมีดพับ”หัวหน้าตอบกลับอย่างเย็นชา”มันคือความรับผิดชอบของคุณ”
ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยรู้สึกเสียวสันหลังวาบขณะตระหนักว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น
เบื้องบนกลับเลือกหนุนหลังหานเซี่ยว!
เหตุผลที่ทำให้คำขอล่าช้าเพื่อเบื้องบนอยากรอและดูว่าหานเซี่ยวจะโต้ตอบยังไง
และหานเซี่ยววก็สามารถตอบโต้มันได้
ด้วยการรั่วไหลของพิมพ์เขียว เขากำลังร้องบอกต่อเบื้องบน’นี่คือข้อแก้ตัวที่คุณต้องการ อยากช่วยผมรึยังละ?’
ด้วยความที่พวกเขาไม่คิดว่าหานเซี่ยวจะคิดแผนวางยาแผนกวิจัย พวกเขาจึงยอมออกมาช่วยเหลืออย่างเต็มใจ ไม่ว่าจะยังไง พวกเขาก็ยังต้องการได้รับความร่วมมือจากเขา
แต่เดิม มีดพับของหานเซี่ยวเป็นเอกสิทธิ์ของแผนก13 แม้เขาจะมีการผูกขาด แต่ก็ต้องขอบคุณความโลภของแผนกวิจัย มีดพับในตอนนี้จึงปรากฏอยู่ในมือของคนอื่นด้วย
ขณะที่การกระทำของหานเซี่ยวอาจจะรุนแรงไปหน่อย เบื้องบนก็ยังเต็มใจมองข้ามมัน ยังไงพิมพ์เขียวก็ย่อมเป็นสิทธิ์ของเขา
แน่นอน หากมันเป็นเจ้าหน้าที่ทั่วไป พวกเขาคงส่งเขาไปยังศาลทหารและไล่เขาออกจากแผนก13 มันเพราะตัวตนพิเศษของหานเซี่ยวที่ทำให้พวกเขาหยุดการกระทำนั้น ข้อมูลที่เขาครอบครองมีค่ามากเกินไป ไม่ว่าจะยังไง เขาก็ยังไม่ได้ข้ามเส้นนัก
นอกจากนี้ การแสดงความยุติธรรมของแผนกคือสิ่งสำคัญต่อทุกคน
ด้วยจุดนี้ สีหน้าของผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยจึงซีดเซียว เขาเสียใจที่ไปยุ่งเกี่ยวกับหานเซี่ยวเข้า
แม้เขาจะไม่ถูกฝังอยู่ในโทษประหารชีวิต แต่หน้าที่การงานเขาก็จบสิ้นแล้ว
หานเซี่ยว ไอสารเลว!เขากรีดร้องในใจ
…
เมื่อข่าวของผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยที่ถูกตั้งข้อหาขายอาวุธผิดกฏหมายแพร่ออกไป เจ้าหน้าที่ทุกคนในแผนก13ก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
ความจริงที่เขาไม่ถูกตัดสินจำคุกทันทีเป็นนัยว่าเบื้องลึกต้องมีอะไรมากกว่านั้น
มันใช้เวลาไม่นานที่เหล่าเจ้าหน้าที่จะรวบรวมข้อมูลและได้ข้อสรุปที่ว่าหานเซี่ยวคือตัวการทั้งหมด
ก่อนหน้านี้ พวกเขาคิดว่าหานเซี่ยวคงเลือกนิ่งเฉย แต่เมื่อมองย้อนกลับไป มันเป็นเพียงความสงบก่อนพายุจะมา
“เขาวางยาผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยจริงๆ?”
“บ้าไปแล้ว!”
“แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเบื้องบนกำลังสนับสนุนเขางั้นหรอ?!”
สิ่งที่ทุกคนพบว่ายากจะเชื่อคือหานเซี่ยวกลับไม่ถูกตัดสินโทษ สิ่งนี้ทำให้เกิดการคาดเดามากมายถึงตัวตนแท้จริงเขา
และคนที่มีความสุขมากสุดก็ย่อมไม่ใช่ใครนอกจากหลี่ย่าหลิน ผู้ที่ถูกคนมองแปลกๆมาตลอดเพราะเธอสนิทกับหานเซี่ยว สิ่งแรกที่เธอทำคือมองหาซูซูและยิ้มแป้นต่อหน้าเธอ อย่างไรก็ตาม ซูซูกลับไม่โกรธเธอแม้แต่น้อย เธอกลับยิ่งมีความสนใจในตัวหานเซี่ยวมากขึ้น
“เพื่อนร่วมกลุ่มคนใหม่ของหลินหลินเป็นใครกันแน่?”
…
ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยถูกเตือนอย่างเข้มงวดว่าห้ามแตะต้องหานเซี่ยว คนของเขาต้องแบกรับความเดือดดาลของเขา แน่นอน ลั่วซวนก็ไม่เว้น แทนที่จะได้รับการเลื่อนขั้นตามสัญญา สิ่งที่เขาได้รับคือการลดตำแหน่งเป็นสมาชิกธรรมดา
“บัดซบ!”ลั่วซวนสาปแช่ง
หากเขารู้ว่าเรื่องราวจะกลายเป็นเช่นนี้ เขาย่อมเชื่อฟังต่อแผนกโลจิสติกส์ มันสายเกินไปแล้ว ผู้อำนวยการฝ่ายโลจิสติกส์ไม่แม้แต่จะเต็มใจยอมให้เขาเข้าไปเยือนแผนก
นี่มันไม่ยุติธรรม!
ทำไมพวกเขาถึงอยากปกป้องหานเซี่ยว?
เขาดีกว่าฉันตรงไหน?!
ลั่วซวนมัวเมาไปกับความโกรธ
….
เช้าวันต่อมา หานเซี่ยวได้รับข่าวจากเฟิงจุนว่าเบื้องบนต้องการปรึกษาหารือกับเขา
ในที่สุด โอกาสสำหรับหานเซี่ยวก็มาถึง หานเซี่ยวรู้ว่าในอนาคต พวกหัวแข็งย่อมไม่ทำอะไรกับเขาซึ่งๆหน้าเช่นนี้อีก ดังนั้นมันจึงอาจเป็ฯเวลาเดียวที่เขาจะสามารถได้รับความรู้ขั้นกลาง
หานเซี่ยวมาถึงสำนักงานใหญ่พร้อมสวมหน้ากากตามปกติเพื่อพบเฟิงจุน เฟิงจุนนำเขาไปห้องทำงานหัวหน้าที่มีสามคนกำลังรออยู่ ตัวหัวหน้า ผู้อำนวยการฝ่ายวิจัยและชายชราที่กำลังหันหลังให้
“กู่ หุ่ย หัวหน้าแผนกป้องกันมังกรดารา”เขาแนะนำตัว
หานเซี่ยวหรี่ตา มันเป็นชื่อคุ้นหู แต่เขาก็ไม่อาจจำได้ว่าเขาได้ยินจากไหน
“มีคนอยากพบคุณ”กู่ หุ่ยพูดต่อด้วยวเสียงต่ำ
ชายชราหันกลับมาและยิ้มให้หานเซี่ยว
และทักษะการแสดงของหานเซี่ยวก็ทำงานทันที
“ตาเฒ่า?!”
ชายชราหัวเราะ
“คุณเป็นใครกันแน่?”หานเซี่ยวถามขณะผงกหัว คล้ายกับครั้งหนึ่งที่เขาเคยแสดงละครในองค์กรต้นกำเนิด
“ทั้งหมดที่เธอควรรู้คือฉันมีอำนาจบ้างในแผนก13”
“..”
“ไม่ต้องกังวล ฉันสังเกตเธอตั้งแต่แรกแล้ว เธอทำให้ฉันประทับใจมาก”
ภารกิจเสร็จสมบูรณ์!
ขณะที่หานเซี่ยวปาดความสับสนออกจากใบหน้า ชายชราร่างสูงก็ไตร่ตรองเขาอยู่สักพักก่อนกล่าว”บอกฉันมา เธออยากให้เรื่องนี้ถูกแก้ไขยังไง?”
