หลังบ้านผมเป็นที่ทิ้งขยะ (Galactic Garbage Station)

GGS:บทที่ 3 เนื้อสัตว์มหัศจรรย์

“ หมูตัวนี้ขายได้ในราคาแพง มันต้องเก็บรักษาไว้อย่างดี”

ซูจิ้งรู้ว่าเนื้อสัตว์นี้มีความพิเศษ และวางแผนที่จะเก็บรักษานื้อสัตว์ไว้ก่อน

เขาเปิดอินเทอร์เน็ตมือถือและค้นหาวิธีรักษาเนื้อสัตว์

แน่นอนว่าวิธีที่ดีที่สุดคือเก็บไว้ในช่องแช่แข็งและแช่แข็งโดยตรง

แต่บ้านเก่าแบบนี้จะหาตู้แช่ได้ที่ไหน ตู้เย็นธรรมดาจะสามารถเก็บเนื้อมากกว่า 2,000 จินได้อย่างไงกัน (1 จิน = 0.5 กิโลกรัม)

หลังจากการค้นหาอย่างรวดเร็ว ในที่สุดซูจิ้งก็พบวิธีแก้ปัญหาที่ใช้การได้

ซูจิ้งไปซื้อซอสถั่วเหลืองจำนวนมากและบาร์เรลหกอัน

เทซอสถั่วเหลืองลงในหม้อแล้วต้มเพื่อฆ่าเชื้อโรค พักให้เย็นในถัง

จากนั้นเนื้อหมูที่ถูกล้างและหั่นเป็นชิ้น ๆ ใส่ลงไปในถังซอสถั่วเหลืองที่เย็น

ใส่ฝาปิดก็เป็นอันแล้วเสร็จ

อินเทอร์เน็ตบอกว่ามันจะไม่เสียในสองหรือสามเดือนนี้ แต่ถ้าในฤดูร้อนมันอาจจะเสียเร็วกว่านั้น

แต่นี่คือเนื้อสัตว์วิเศษ ไม่ใช่เนื้อหมูธรรมดาเขาควรจะสามารถเก็บรักษาไว้ได้นานกว่านี้เล็กน้อย

ในตอนเที่ยงเมื่อซูจิ้งทำทุกอย่างเสร็จ ในที่สุดเขาก็กินก๋วยเตี๋ยวแล้วลงไปนอนบนเตียงเพื่องีบ เมื่อคืนมันมีเสียงดังมากจนเขาแทบไม่ได้นอนเลย วันนี้เขายุ่งตั้งแต่เช้าจรดค่ำ เขาเหนื่อยมาก

ตามเวลาที่เขาตื่นขึ้นมา ตอนนี้บ่ายสี่โมงแล้ว มีแมวสี่ตัวยืนอยู่ข้างหน้าต่าง ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ลูกแมวเท่านั้น แต่แม่แมวก็มาด้วย

ซูจิ้งรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าแม่แมวกับลูกแมวนั้นดูแตกต่างไปจากเดิม เขาคาดว่าพวกมันจะขาดสารอาหารและขนของพวกมันก็พันกันรุงรังไปหมด แต่ตอนนี้พวกเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนไปขนของพวกมันนั้นสดใสและดวงตาของพวกมันก็เปล่งประกาย

“ยังเป็นแมวอยู่ใช่ไหมหน่ะ?”

ซูจิ้งค่อนข้างตกตะลึง เมื่อมองดูใกล้ๆ ดูเหมือนว่ามีความเป็นไปได้เพียงทางเดียวนั่นคือการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากเนื้อหมูป่านั่น

ดวงตาของซูจิ้งนั้นสว่างราวกับดวงดาว เนื้อของเนื้อสัตว์มหัศจรรย์นั้นน่าทึ่งยิ่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้

ซูจิ้งหยิบชิ้นส่วนของเนื้อสัตว์ออกมาจากถังตัดสองสามชิ้นแล้วขว้างมันไปที่แมวทั้งสี่ตัว แม่แมวก็ยังสงวนท่าทีเล็กน้อยและก็ไม่ยอมเข้าใกล้ แต่ลูกแมวสามตัวไม่สามารถควบคุมตัวเองได้มาก พวกมันเริ่มที่จะแย่งเนื้อหมู หลังจากกัดสองหรือสามครั้ง พวกมันก็เลียริมฝีปากแล้วมองซูจิ้ง

ซูจิ้งหั่นอีกสองสามชิ้นแล้วโยนไปให้มัน คราวนี้แม่แมวก็ไม่เกรงใจเขาอีกต่อไป หลังจากที่พวกมันกินพอ พวกมันดูมีพลังมากขึ้น ลูกแมวสามตัวเดินมาที่ซูจิ้ง หนึ่งในนั้นกระโดดเข้าหาแขนของซูจิ้ง แม่แมวไม่ได้อยู่ใกล้ แต่ก็ไม่ได้หยุดลูกแมว เห็นได้ชัดว่าไม่มีความเป็นศัตรูต่อซูจิ้งแล้ว

“ โฮ่ง โฮ่ง”

ดูเหมือนว่าสุนัขสองตัวจะได้กลิ่นเนื้อและวิ่งมาที่ประตู

ซูจิ้งพูดไม่ออกสักพักหนึ่งและสุนัขสองตัวก็ไม่ได้จากไป

เมื่อเทียบกับเมื่อวานสุนัขทั้งสองตัวมีการเปลี่ยนแปลงมากมายสุนัขพันธุ์คอลลี่ ดูมีพลังมากขึ้นและความเสี่ยงที่มันจะตายก็น้อยลงไป สุนัขบ้านก็มีการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นในขณะที่มันมีขนที่สวยขึ้นและดวงตาที่สดใส

“เมื่อแกอยู่ที่นี่ มันต้องเป็นโชคชะตาแน่ๆเลย ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้แกอยู่ที่นี่ด้วยแล้วกันนะ”

ซูจิ้งคิดและตัดเนื้อส่วนที่เหลือเป็นสองชิ้นแล้วโยนให้สุนัขทั้งสองตัว

แต่เราต้องการให้พวกมันอยู่ข้างนอก ไม่ว่ามันจะดูเป็นอย่างไรนี่ไม่ใช่สถาบันดูแลสุนัขและบ้านหลังนี้ไม่สามารถรับสมาชิกเพิ่มได้อีกแล้ว

“ดูแมวและสุนัขเหล่านี้สิ ฉันควรกินเนื้อสัตว์นี้บ้าง"

ซูจิ้งลาบปาก เขาไปซื้อพริกหยวกมาและทอดเนื้อกับพริกหยวก

หลังจากทอดไปแล้ว กลิ่นหอมของเนื้อสัตว์ มันยั่วใจมากๆ เขาหยิบหนึ่งชิ้นเข้าปากไป มันอร่อยมากจนซูจิ้งเกือบกลืนลิ้นของเขาเข้าไปด้วย

ซูจิ้งรู้ว่าทักษะการทำอาหารของเขาไม่ดีนัก เหตุผลเดียวที่ทำให้มันอร่อยมากเพราะเป็นเนื้อของสัตว์วิเศษ

หลังจากกินเนื้อซูจิ้งรู้สึกอบอุ่นทั่วร่างกายของเขา ความเหนื่อยล้าและความเจ็บปวดอันเกิดจากการทำความสะอาดบ้านและการจัดการเนื้อสัตว์วิเศษได้หายไปอย่างรวดเร็ว เอวและหลังของเขาก็ไม่เจ็บอีกต่อไปเขารู้สึกราวกับว่าเขามีความแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

“เนื้อสัตว์นี้มันน่าทึ่งมาก เนื้อนี้สามารถใช้สำหรับการตกปลาได้ไหมนะ”

ซูจิ้งก็รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวในใจของเขา เขากลับมาพร้อมกับความตื่นเต้น เขาซื้อคันเบ็ดตอนเช้าและพร้อมที่จะไปตกปลา

เขาหั่นเนื้อสองสามชิ้นแล้วใส่ลงในตะกร้าเขาออกไปจากสวนหลังบ้านแล้วเดินลงทางลาดไปยังชายทะเล แต่ชายทะเลนี้ไม่ใช่ชายหาด แต่เป็นแนวปะการังที่มีทุกสิ่งที่ไม่เป็นระเบียบ มันไม่เหมาะกับการตกปลา แต่ซูจิ้งไม่ได้สนใจ

ซูจิ้งเดินเบา ๆ บนโขดหินก้าวไปบนแนวปะการังแล้วกระโดดขึ้นไปและเขาอยู่ห่างจากแนวปะการังเพียง 20 เมตร ด้านหน้าว่างเปล่า และไม่มีก้อนหินขัดขวางเขา รองเท้าของซงจิงไม่เปียกเลยแม้แต่น้อย อาจกล่าวได้ว่าไม่มีใครคุ้นเคยกับหินในบริเวณนี้มากกว่าเขาแล้ว แม้ว่าผู้ใหญ่จะอาศัยอยู่ที่นี่ตลอดชีวิตพวกเขาก็ไม่อยากที่จะสำรวจเส้นทางแนวปะการังเหล่านี้

หลังจากนำเบ็ดตกปลาออกมาเขาก็ใส่เนื้อวิเศษ ชิ้นส่วนเล็ก ๆ ลงบนตะขอแล้วโยนมันออกไป มันลอยอยู่น้อยกว่าครึ่งนาทีก่อนที่มันจะถูกดึงลงไปทันทีในขณะเดียวกันซูจิ้งก็รู้สึกถึงแรงดึงจากเบ็ดตกปลา

ซูจิ้งดึงคันเบ็ดอย่างรวดเร็ว เขาเป็นแค่มือใหม่ เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็กเขาไปที่ทะเลเพื่อตกปลา บางครั้งเขาใช้คันเบ็ดทำเองและทักษะของเขาไม่ได้ดีขนาดนั้น อย่างไรก็ตามไม่ว่าทักษะของซูจิ้งจะเลวร้ายเพียงใดปลาก็เพิ่งกัดและดึงเบ็ดเขาลงไปเมื่อกี้

มันคือปลาขนาดเล็ก รูปวงรีสีฟ้า สีเบจที่ท้อง และมีหาง

ซูจิ้งจำปลานีออนได้ว่าเป็นปลาสลิดหิน น่าเสียดายที่ราคาของมันไม่สูงมากและรสชาติแย่ ซูจิ้งคิดเกี่ยวกับมันและใส่ปลานีออนลงไปในถัง อย่างไรก็ตามมันเป็นปลาตัวแรกที่เขาตกได้ในวันนี้

ซูจิ้งใส่ชิ้นส่วนเล็ก ๆ ของเนื้อสัตว์มหัศจรรย์ไว้ในเบ็ดแล้วโยนมันออกไปอีกครั้ง หลังจากนั้นไม่กี่นาทีปลาตัวอื่นก็ติดงอมแงม ภายในสิบนาทีปลามากกว่าหนึ่งโหลถูกจับทีละตัว แม้ว่าพวกเขาส่วนใหญ่เป็นปลาสากใหญ่หรือ วงศ์ปลาจาน และสายพันธุ์อื่น ๆที่มีราคาต่ำ พวกมันมีขนาดเล็กและสามารถหาได้ง่าย แต่ความเร็วในการจับปลานั้นเร็วมาก

“ เนื้อสัตว์วิเศษนี้เป็นเหยื่อปลาที่ดี”

ซูจิ้งยังคงตกปลาอยู่ และปลาเก๋าสีน้ำตาลแดงที่มีลายเส้นและจุดต่าง ๆ ก็ถูกเขาจับ ดวงตาของซูจิ้งสว่างขึ้นในที่สุดเขาก็จับปลาได้ดี ปลาเก๋าอุดมไปด้วยสารอาหารและมีเนื้อนุ่มและสีขาวคล้ายกับเนื้อไก่ ปลาเก๋ายังเป็นปลาที่กินได้ มีโปรตีนไขมันต่ำ และมีคุณภาพสูง ซึ่งได้รับการส่งเสริมให้เป็นหนึ่งในสี่ปลาที่ยิ่งใหญ่ของจีน ในฮ่องกงและมาเก๊า

ซูจิ้งจับปลาทุกชนิดทีละตัวและจับกุ้งก้ามกรามสองตัว

มันยากที่จะจับกุ้งก้ามกรามเพราะเมื่อกุ้งก้ามกรามหาอาหารมันกินเหยื่อและดึงกลับ หากเห็นทุ่นลอยขึ้่นและกำลังจม มันกำลังใช้ปากคีบและกัดเหยื่อ แม้ว่าคุณจะจับมันจากน้ำ มันก็จะใช้ปากในการกัดเหยื่อและกลับลงไปในทะเลได้ตลอดเวลา

อย่างไรก็ตามกุ้งก้ามกรามทั้งสองตัวนี้ถูกจับยึดไว้กับเนื้อสัตว์วิเศษและปฏิเสธที่จะปล่อยเหยื่อไป แม้ว่าพวกมันจะถูกตกขึ้นมากจากทะเลแล้วก็ตาม พวกมันก็ยังไม่รู้ตัว แม้ว่าซูจิ้งจะดึงพวกมันกลับขึ้นมามันก็ยากที่จะเอาพวกมันออกจากเบ็ด เขาจะรอจนกว่าพวกมันจะกินเนื้อสัตว์มหัศจรรย์จนหมด

“ มันเป็นการเก็บเกี่ยวที่ดี จนตะกร้าใส่อะไรเข้าไปไม่ได้แล้ว”

ซูจิ้งยกถังที่มีน้ำและปลาหลายสิบตัวอยู่ในถัง น้ำหนักประมาณสามสิบหรือสี่สิบจิน ซึ่งทำให้มันยากสำหรับซูจิ้งที่จะย้าย ซูจิ้งต้องวางถังลงไปในทะเลและเคลื่อนย้ายโดยการลอยตัวเมื่อเขาข้ามแนวปะการัง

เมื่อเขาขึ้นฝั่งเขาพบชาวบ้านหลายคยใกล้ ๆ พวกเขาแปลกใจที่เห็นปลาและกุ้งอยู่ในถังของเขา

“ อาจิง ฉันไม่คิดว่าแกจะตกปลามานานพอที่จะตกปลาได้มากมายขนาดนี้”

“ นี่ไม่ใช่ปลากะรังหรอ มีมากกว่าหนึ่งตัวอีก”

“ ว้าวกุ้งก้ามกรามตัวใหญ่สองตัว ใช้เบ็ดตกปลาตกกุ้งก้ามกรามตัวใหญ่นั่นได้ยังไงกันนะ”

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีปลาจำนวนมากในทะเล

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกุ้งก้ามกรามสองตัวนี้และพวกมันใหญ่มาก มันเคยถูกจับมาก่อน แต่มีไม่กี่ครั้ง กุ้งก้ามกรามตามธรรมชาติชนิดนี้มีราคาแพงมากและมีราคาซื้อมากกว่าหนึ่งร้อยหยวนเป็นผลให้ชาวบ้านไม่เคยกินกุ้งก้ามกรามขนาดใหญ่เช่นที่พวกเขาจับได้และขายมันทันที