หลังจากมองอย่างดี หลินเฟิงก็นึกได้ว่าเป็นหญิงสาวที่เขาช่วยเหลือให้รอดพ้นจากหวงหม่าในตอนเช้าที่ชุมชนแออัด
ขณะนั้น หญิงสาวเดินอยู่ลำพังและดูเหมือนจะฟุ้งซ่าน หลินเฟิงรู้สึกว่ามันแปลกๆจึงเดินเข้าไปข้างหน้าของหญิงสาว หลินเฟิงเห็นว่าดวงตาของเธอว่างเปล่าเมื่อเทียบกับดวงตาที่สดใสและชาญฉลาดของเธอเมื่อเช้าวันนี้
“พี่ชาย!! ฮือๆ”
เมื่อเห็นหลินเฟิงคนที่ช่วยเธอในตอนเช้าต่อหน้าเธอไม่สามารถทำอะไรได้และร้องไห้ออกมาเธอดูเหมือนจะเศร้ามาก
เมื่อเห็นว่าเธอเป็นอย่างนั้นหลินเฟิงแล้วดงวูพูดไม่ออกและรู้ว่าเธอคนนี้ต้องเจออะไรที่ไม่ดีแน่
“หยุดร้องไห้เธอบอกฉันได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? หวงหม่า กลับมาหาพวกเธออีกเหรอ”
เขาเห็นว่าหญิงสาวร้องไห้นานแล้ว หลินเฟิงจึงเปิดปากถาม
เธอได้ยินหลินเฟิงถามหญิงสาวส่ายหัวทันทีและค่อยๆอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้น
หญิงสาวชื่อโดยูจิน หลังจากหลินเฟิงช่วยเธอและแม่ แม่ของเธอรู้สึกขอบคุณอย่างมากเหตุผลที่ครอบครัวนี้อยู่อย่างยากจนเป็นเพราะพ่อของเธอไม่ได้ทิ้งเงินไว้ให้หลังจากที่เขาตายเขาใช้เงินทั้งหมดของเขารักษาโดยูจินจากอาการป่วยของเธอ
แม่ของโดยูจิน ตัดสินใจออกไปหาเงิน มีทีมล่าซอมบี้ชั่วคราวบางจุดในชุมชนแออัดและแม่ของโดยูจินก็ไปร่วมทีมด้วยหวังว่าเธอจะสามารถหารายได้เพื่อเลี้ยงดูครอบครัวได้
ยังไงก็ตามผู้หญิงตัวเล็กๆแต่สามารถทำอะไรได้มาก? คนอื่นๆก็ต้องสู้และดูแลตัวเองจะมี เวลาและแรงที่ไหนดูแลผู้หญิงที่มีกำลังรบไม่มาก ท้ายที่สุดระหว่างการโจมตีโดยคลื่นของซอมบี้แม่ของโดยูจินถูกสังหารอย่างน่าเสียดาย
การตายของแม่โดยูจีนเพื่อนร่วมทีมของแม่ได้ส่งข้อความไปบอกแก่โดยูจิน ให้เธอเตรียมหางานทำ ถ้าเธอหางานได้เธอจะได้ไม่ต้องเผชิญหน้ากับอันตรายและยังมีชีวิตต่อไป
“มันเป็นเพราะฉันถ้าฉันไม่ได้เจ็บป่วยมันก็คงไม่เป็นแบบนี้”
โดยูจินร้องไห้เธออ่อนแอมาก เมื่อเข้าสู่วันสิ้นโลกสภาพของเธอก็แย่ลงถ้าไม่อย่างนั้นแม่ก็จะไม่ต้องดูแลเธออาจหางานอย่างอื่นทำได้
“เธอวางแผนจะทำอะไรต่อจากนี้?”
เรื่องราวของโดยูจินช่างขมขื่น หลินเฟิงป็นคนขี้สงสาร แต่โลกก็เป็นแบบนี้แม้จะอยู่ในโลกนี้มาแค่ 2 วันก็ตามแต่หลินเฟิงได้เห็นความไม่แยแสของผู้คนในโลกนี้แล้ว
เธอก้มหน้าลงแล้วเงียบ
“หรือเธอจะมาอยู่กับฉันและพี่หลิน…”
ครึ่งประโยค ดงวูก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองก็เป็นเพียงติ่งที่จะติดตามหลินเฟิง ดงวูจึงเงียบไป
หลินเฟิง ขมวดคิ้วแล้วไม่ได้พูดอะไรเขาไม่คิดว่าจะมีคนอื่นติดตามเขาอีกเขามีของมากมายมันก็เพียงพอที่จะรองรับอีกไม่กี่คน
อย่างไรก็ตาม หลินเฟิงและดงวูเป็นผู้ชาย จะนำผู้หญิงอายุ 17-18 ปีมาอยู่ด้วยนั้น หลินเฟิงเป็นคนที่มีมุมมองที่อนุรักษ์นิยมบางอย่างเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการเป็นเด็กกำพร้าตั้งแต่เด็ก
“ดี ..ถ้าเธอต้องการที่จะมากับเราและไม่กลัวว่าพวกเราจะเป็นคนเลว”
เขาคิดอย่างนั้นแต่เมื่อเขาพูดออกไป เขาเปลี่ยนความคิดอีกครั้ง
หลินเฟิงพึมพำกับตัวเองว่าเขาคิดมากเกินไปนี่เป็นโลกที่ถึงกสลอวสานแล้วไม่ใช่โลกที่เขาจากมา ในโลกนี้มีแต่คนที่ไม่แยแสคนอื่นและดูแลเกี่ยวกับการอยู่รอดของตัวเองเท่านั้น ใครจะมาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
นอกจากผู้ชาย 2 คนที่ชีวิตเลอะเทอะ กับสุภาพสตรีที่ไม่มีอะไรเลยในโลกใบนี้ ไม่มีเพื่อนคนไหนมีเพียงแต่ดงวูผู้ที่ติดตามเขามา
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง โดยูจิน เงยหน้าขึ้นและจ้องมองหลินเฟิงเป็นเวลานาน เธอลังเลแต่ในที่สุดเธอก็ยืนยันความมุ่งมั่นของเธอ เธอพยักหน้าเบาๆ
โดยูจิน มีความสมเหตุสมผลมาก เธอไม่กลัวว่าหลินเฟิงจะเป็นคนไม่ดี ตั้งแต่เมื่อหลินเฟิงพร้อมที่จะช่วยโดยูจินและแม่ของเธอ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้จักเขาก็ตาม โดยูจิน มองออกว่าหลินเฟิงเป็นคนดีสิ่งเดียวที่โดยูจินกลัวคือการที่เธอเป็นผู้หญิงจะทำให้หลินเฟิงไม่ได้รับประโยชน์อะไรมากนักแล้วก็อาจเป็นภาระได้
อย่างไรก็ตามโดยูจินไม่สามารถคิดเหตุผลใดๆที่จะปฏิเสธหลินเฟิงได้ดังนั้นเธอจึงยอมรับ
“ถ้าถ้าวันหนึ่งฉันมีพลังมากพอฉันจะไม่ยอมให้คุณได้รับบาดเจ็บเลย”
โดยูจินมองเข้าไปในดวงตาของหลินเฟิงและตัดสินใจ
“พวกคุณทำอะไรกับเงินที่ได้จากการล่า”
พวกเขา 3 คนกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ที่หลินเฟิงและดงวู เช่าอยู่ หลินเฟิงจัดห้องให้โดยูจินอยู่ เขาจะอยู่อีกห้อง ขณะที่ดงวูอยู่ในห้องนั่งเล่น หลังจากนั่งพักและนั่งโซฟาสมัยเก่าในห้องนั่งเล่นหลินเฟิงงถามดงวู
หลินเฟิงรู้ว่าคริสตัลสีขาวในโลกนี้ถูกใช้เป็นสกุลเงินแต่หลินเฟิงต้องการเข้าใจว่าคนทั่วไปใช้คริสตัลขาวของพวกเขาทำอะไร
“มีประโยชน์มากมายนอกเหนือจากการรับประทานอาหารมันสามารถใช้ในการซื้ออาวุธแล้วก็อุปกรณ์ต่างๆเช่นเชื้อเพลิง”
เมื่อดงวูเปิดปากพูดมันก็เหมือนฝนตกหนัก จะไม่หยุดและตกเป็นเวลานาน “ความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันคือการรวบรวมคริสตัลสีขาว 100 เม็ดและยกระดับระบบนาฬิกาวันสิ้นโลกขึ้น”ตอนท้ายเขานึกถึงบางสิ่งบางอย่างได้แต่พูดด้วยความปรารถนาแรงกล้า
นาฬิกาสามารถอัพเกรดได้?
หลังจากฝั่งดงวูพูดเป็นเวลานานในที่สุดก็ได้ยินสิ่งที่เป็นประโยชน์ หลินเฟิงจึงถามรายละเอียด
ในโลกแห่งภัยพิบัตินาฬิกานี้เป็นเครื่องมือสื่อสารพื้นฐานที่ควรมีถึงแม้ว่าราคาถูกมากแต่ประเด็นสำคัญคือการอัพเกรดราคาแพงมาก
ด้วยการใช้คริสตัลสีขาว 100 เม็ดสามารถอัพเกรดนาฬิกาได้ หลังจากการอัพเกรดนาฬิกาจะมีฟังก์ชันเพิ่มเติมอีกมากมาย ในหมู่พวกเขาสิ่งที่สำคัญที่สุดคือระบบรับจ้าง
ระบบการรับจ้างในนาฬิกาเป็นฐานที่สำคัญเพียงไม่กี่แห่งในเมืองหลวงเชียงจิงซึ่งได้รับการพัฒนาร่วมกัน ระบบรับจ้างนี้มีพลังมาก กลุ่มหรือฐานใดๆสามารถออกภารกิจโดยใช้ระบบรับจ้าง ตัวอย่างเช่นเพื่อส่งมอบสินค้าบางอย่างให้ฆ่าซอมบี้และแม้กระทั่งการทำลายฐาน ผลตอบแทนเป็นไปตามความยากลำบากของงานและเมื่อจบงานจะได้รับรางวัล
นอกจากนี้ 3 ปีหลังจากวันสิ้นโลก คนพัฒนาระบบธนาคารอีกครั้ง ระบบธนาคารนี้มีอยู่ภายในนาฬิกา คนสามารถฝากคริสตัลสีขาวในพื้นที่จัดเก็บของนาฬิกาและผ่านเทคโนโลยีอวกาศดาวเทียม พวกเขาสามารถฝากเข้าโดยตรงในธนาคารที่อยู่ในเมืองและโอนไปยังบัญชีส่วนบุคคลหนึ่งได้ อย่างไรก็ตามคริสตัลสีขาวจะถูกโยนไปยังบัญชีส่วนบุคคลเท่านั้น มันไม่ได้ทำงานร่วมกับบัญชีของคนอื่น
ภารกิจและผลตอบแทนที่ผ่านขั้นตอนการโอนย้ายของทหารรับจ้างไม่สามารถใช้คริสตัลสีขาวจริงเพื่อแลกกับสิ่งใด
บุคคลหรือทีมใดสามารถจ้างทหารรับจ้างหรือกลุ่มทหารรับจ้างในระบบรับจ้างได้ พวกเขาเพียงต้องจ่ายค่าธรรมเนียม
ในระบบการรับจ้างมีชื่อต่างๆหลังจากเสร็จสิ้นงานจำนวนหนึ่งแล้วคุณสามารถได้รับคะแนนที่เหมาะสมเมื่อคะแนนถึงจำนวนหนึ่งก็สามารถที่จะได้รับชื่อในโลกแห่งนี้ ชื่อแสดงถึงความแข็งแกร่งและสถานะ
สำหรับเรื่องอื่นๆดงวู ยังไม่ค่อยแน่ใจ
การปรับปรุงระบบนาฬิกาเสร็จสิ้นเมื่อ 2 ปีก่อนจำเป็นต้องใช้ข้อมูลบัญชีธนาคารของบุคคลหนึ่งเท่านั้น เพื่อป้อนลงนาฬิกา คริสตัลสีขาวและระบบดาวเทียมจะอัพเกรดนาฬิกาโดยอัตโนมัติ ข้อมูลบัญชีธนาคารของบุคคลจะถูกผูกมัดกับ DNA ของพวกเขาดังนั้นจึงปลอดภัยมาก
ดงวูทุ่มเงินฝาก ออมไว้เสมอดังนั้นเมื่อมีคริสตัลสีขาว 100 เม็ดเขาสามารถอัพเกรดนาฬิกาได้และกลายเป็นนักรบ นี่คือความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาในตอนนี้
“ดูเหมือนว่าการได้ฟังเรื่องที่พูดครั้งนี้จะสาระมากกว่าครั้งไหนๆ”
หลังจากฟังเรื่องจากดงวู หลินเฟิงก็หัวเราะ
