ผู้ควบคุมเวลา (นิยายแปล) - ตอนที่ 54 เข้าร่วมทัพหน้า
ตอนที่ 54 เข้าร่วมทัพหน้า
“ดูเหมือนว่าการกิจคุ้มกันกองคาราวานไปยังดินแดนแห่งทุ่งหญ้าของเธอจะราบรื่นดีนะ”
โอโรจิมารุ มอง คาสึกิ ด้วยดวงตาที่เป็นประกาย มีรอยยิ้มแปลกๆ ปรากฏขึ้น
เดิมทีเขาก็คิดที่จะพา คาสึกิ ไปทัพหน้าเช่นกัน แต่หลังจากสอบถาม เขาก็ได้รู้ว่า คาสึกิ ยอมรับภารกิจคุ้มกันกองคาราวาน
และเขาก็คิดเหมือนกันว่า เขาอาจจะเจอ คาสึกิ ในดินแดนแห่งทุ่งหญ้า แต่ก็ไม่คิดว่า คาสึกิ จะกลับมาวันนี้ และได้รับมอบหมายจาก ฮิรุเซ็น ให้เข้าร่วมกับทัพหน้า
แน่นอน.
สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่กุญแจสำคัญในการดึงดูดความสนใจของ โอโรจิมารุ
สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขาจริงๆ ก็คือนิสัยใจคอของ คาสึกิ นั้นแตกต่างจากครั้งล่าสุดที่พวกเขาพบกัน!
คาสึกิ ก่อนหน้านี้มีท่าทีที่ระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก แม้ว่าจะมองเห็นความมั่นใจในตนเองเพียงเล็กน้อย แต่ความมั่นใจในตนเองเหล่านั้นก็จะถูกจำกัดและไม่ถูกเปิดเผยออกมาอีก
ส่วน คาสึกิ ในตอนนี้ ท่าทางที่แสดงถึงความมั่นใจและความมีชีวิตชีวาที่เป็นของเด็กหนุ่ม ดูแล้วมันก็เหมือนกับว่าเขาได้เปลี่ยนเป็นคนละคน
ไม่ต้องสงสัยเลย
หากภารกิจคุ้มกันของ คาสึกิ ที่ไปยังดินแดนแห่งทุ่งหญ้าล้มเหลว อารมณ์ของเขาคงจะไม่เป็นเช่นนี้ ซึ่งก็หมายความว่า คาสึกิ ทำภารกิจสำเร็จ และไม่ใช่แค่ทำภารกิจสำเร็จเท่านั้นบางทีเขาอาจจะจัดการกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในระหว่างทำภาระกิจได้อย่างสมบูรณ์แบบเลยก็ได้.
มีเพียงเหตุการณ์แบบนี้เท่านั้นจึงจะสามารถทำให้อารมณ์และท่าทางของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เริ่มจาก ระมัดระวัง การอดทนอดกลั้น ไปจนถึงการแสดงพลังและความมั่นใจ
“ใช่ครับ.”
คาสึกิ พยักหน้ากล่าวว่า: “แม้ว่าจะมีอุบัติเหตุเล็กน้อย แต่ก็เสร็จเรียบร้อยดีครับ”
เมื่อได้ยินคำตอบของ คาสึกิ โอโรจิมารุ ก็แสดงสายตาคาดหวัง หัวเราะเล็กน้อย ‘อืม อืม อืม’ แล้วพูดว่า “ไหนลองเล่าให้ฉันฟังซิ”
เขารู้สึกแปลกใจที่จู่ๆ คาสึกิ ก็เปลี่ยนอารมณ์ได้ขนาดนี้ ซึ่งค่อนข้างน่าสนใจ
อย่างไรก็ตาม โดยไม่รอให้ คาสึกิ ได้พูดอะไร เงาอีกร่างก็วิ่งเข้ามาจากทางประตู ฝีเท้าของเขาค่อนข้างวุ่นวายและเร่งรีบ ทำให้เขาดูเงอะงะเป็นอย่างมาก
“ขอโทษ ขอโทษ ฉันไม่น่ามาสายเลย”
ได แตะที่หลังศีรษะของเขา พูดอย่างงุ่มง่ามเล็กน้อย และเดินไปที่ โอโรจิมารุ ด้วยท่าทีที่ลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า: “ท่านโอโรจิมารุ ฉันชื่อว่า ได ท่านโฮคาเงะ สั่งให้ฉันมาเข้าร่วมกับทัพหน้า…”
ดวงตาของ โอโรจิมารุ เคลื่อนออกจาก คาสึกิ และตกลงบนร่างของ ได ดวงตาของเขาเป็นประกาย มีสีแปลก ๆ
คาสึกิ นั้นไม่เท่าไหร่เพราะยังไงซะเขาก็เป็นศิษย์ของเขา และการแสดงของเขาก็ดีมากเช่นกัน แต่นินจาที่ชื่อ ได ที่อยู่ต่อหน้าเขานั้นเงอะงะมาก ฮิรุเซ็น เอานินจาแบบนี้มาได้ยังไง? แถมยังส่งมาสมทบกับทัพหน้าอีกด้วย
ทัพหน้าที่นำโดยเขากำลังจะไปที่ชายแดนเพื่อหยุดยั้งนินจาอิวะงาคุเระ!
ทุกคนในทีมเป็นหัวกะทิ แค่โจนินก็มีทั้งหมด 16 คนแล้ว โจนินพิเศษมี 6 คน ที่เหลือเป็นจูนินชั้นยอดทั้งหมด 60 คน .
เสแสร้ง?
แค่แกล้งทำเป็นเงอะงะ?
ร่องรอยแห่งความสงสัยผุดขึ้นในจิตใจของ โอโรจิมารุ
แม้ว่าเขาจะแก่กว่าเล็กน้อย แต่ อาจารย์ฮิรุเซ็น ก็ไม่น่าจะทำอะไรโดยไม่มีเหตุผลและส่งคนมาแบบสุ่มสี่สุ่มห้า ซึ่งหมายความว่า ได ที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาต้องมีความสามารถบางอย่างและได้รับการพิจารณาแล้วว่าเหมาะสมกับทีมของเขา
ในขณะที่ โอโรจิมารุ รู้สึกสับสนเล็กน้อย เหล่านินจาก็มองดู ได แปลกๆ บางคนอดไม่ได้ที่จะเริ่มพูดคุย
“เฮ้ ได คุณมาทำอะไรที่นี่ นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมานะ!”
“เพราะฉันไม่รับคุณเข้าทีม คุณก็เลยมาร่วมกับทัพหน้าเหรอ? คุณมันงี่เง่า. คุณจะต้องถูกลงโทษหากคุณทำแบบนั้น!”
ในบรรดากลุ่มจูนินในปัจจุบัน มีคนที่เคยไล่ ได ออกจากทีม ได้จ้องมองไปที่ ได พร้อมกับพูดขึ้น
ทัพหน้าจะไปที่ดินแดนแห่งทุ่งหญ้าเพื่อทำสงครามกับอิวะงาคุเระ แต่ ได ที่เป็นแค่เกะนินจะไปด้วย!
นี่เขาเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลกอย่างงั้นเหรอ?
ได ยังสังเกตุเห็น จูนิน หลายคนในฝูงชนที่เคยเป็นหัวหน้าทีมของเขา เพราะเขาทำพลาดหลายครั้งในขณะที่ร่วมทีมกับพวกเขา ดังนั้นเมื่อได้มาเจอหน้าพวกเขาที่นี่มันก็ทำให้เขาอับอายเล็กน้อย และเอื้อมมือไปแตะหลังศีรษะของตนเองด้วยความประม่า
“โอ้ นั่น… ฉันมาที่นี่หลังจากได้รับคำสั่งของ ท่านโฮคาเงะ น่ะ”
“นี่มันตลกอะไร!”
โมริโนะ อิบิกิ ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า: “คุณเป็นแค่เกะนิน ท่านโฮคาเงะ จะส่งคุณมาเข้าร่วมทัพหน้าได้อย่างไร แล้วถ้าเกิดอะไรขึ้น คุณจะรับผลที่ตามมาได้ไหม!”
เกะนิน?
โอโรจิมารุ เอียงศีรษะเล็กน้อย และมองดูว่า ได ราวกับคนแปลกหน้า
ได กระแอมและกำมือขวาไว้บนหน้าอก ยืดเอวเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ฉันไม่ใช่เกะนินอีกต่อไป ตอนนี้ฉันเป็นโจนินพิเศษแล้ว”
“…หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว!”
ในที่สุด อิบิกิ ก็ทนไม่ได้ และเดินออกจากฝูงชนด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความรำคาญ เขาต้องการไล่ ได ที่มาสร้างความวุ่นวายที่นี่โดยไม่ฟังคำห้ามปรามของเขา
ดวงตาของ โอโรจิมารุ หรี่ลงมองฉากนี้ เขาไม่ได้พูดหรือห้ามปรามอะไรเลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้เขายังสงสัยในคำพูดของ ได และต้องการดูว่า ได มีอะไรพิเศษหรือเป็นแค่เกะนินที่กล้ามาสร้างความวุ่นวายเพื่อปั่นประสาทคนเล่นเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม.
ขณะที่ อิบิกิ เดินไปหา ได ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
“คุณได เป็นโจนินพิเศษจริงๆ เรื่องนี้ฉันเป็นพยานได้”
เสียงนี้ทำให้ อิบิกิ ตกตะลึง และหลายคนที่อยู่ตรงนั้นก็ประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าผู้พูดคือ คาสึกิ ที่ยืนอยู่ข้างๆ โอโรจิมารุ พวกเขาก็อดที่จะขมวดคิ้วขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
อย่าพูดอย่างงั้นอย่างงี้เลย!
พวกเขาก็มีข้อกังขาในการเข้าร่วมทัพหน้าของ คาสึกิ เช่นกัน!
ถึงแม้พวกเขาจะได้ยินข่าวว่า คาสึกิ จบการศึกษาก่อนกำหนด เข้าร่วมการสอบจูนิน และกลายเป็นเพียงคนเดียวที่สอบผ่าน แต่ถึงอย่างนั้น คาสึกิ ก็ยังเด็กเกินไป!
ไม่ว่าพรสวรรค์จะมีมากแค่ไหน แต่ คาสึกิ ก็ยังเป็นนินจารุ่นเยาว์ที่มีประสบการณ์ไม่เพียงพอ เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะยอมรับนินจาเช่นนี้มาเข้าร่วมกับทัพหน้า
แต่ไม่ว่ายังไง คาสึกิ ก็เป็นจูนินอยู่ดี แม้ว่าพวกเขาไม่อยากจะยอมรับสักเท่าไหร่ก็เถอะ
แล้ว ได ล่ะ มันมาได้ยังไง? !
ให้ เกะนินนิรันดร์ จอมเงอะงะที่ทำภารกิจล้มเหลวมามากมาย เข้าร่วมกองกำลังเพื่อต่อต้านนินจาอิวะงาคุเระ นี่ไม่ใช่เรื่องล้อกันเล่นใช่ไหม? พวกเขาไม่คิดเลยว่าฮิรุเว็น จะตัดสินใจแบบนี้ !
“เฮ้ ไอ้หนู อย่าพูดเรื่องไร้สาระถ้าเธอไม่รู้สถานการณ์… เธอรู้ไหมว่าผู้ชายคนนี้มันแย่แค่ไหน? มันจะเป็นไปได้ยังไง ที่ท่านโฮคาเงะ จะปล่อยให้ชายคนนี้เข้าร่วมกับทัพหน้า!”
อิบิกิ ชี้ไปที่ คาสึกิ และเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มๆ
คาสึกิ มีรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าของเขา และพูดว่า: “ฉันไม่ได้พูดไร้สาระ คุณได ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นโจนินพิเศษ…. ถ้าคุณไม่เชื่อ อย่างงั้นก็….ลุงได คุณควรได้รับหนังสือคำสั่งมาด้วยใช่ไหม”
“อ้อ เกือบลืมไปเลย!”
เมื่อเขาได้ยินคำพูดของ คาสึกิ จู่ๆ ได ก็แสดงปฏิกิริยาตอบสนอง แตะที่กระเป๋าเสื้อของเขา และหยิบหนังสือที่มีตราประทับออกมา
อิบิกิ มองดูฉากนี้ด้วยความงุนงง
โอโรจิมารุ เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย หยิบหนังสือคำสั่งที่ ได ส่งมาให้ และหลังจากมองดูคร่าวๆ รูม่านตางูคู่หนึ่งก็หดลงเล็กน้อย ทำให้ ได ดูเคร่งขรึม
“ก็ตามนั้นแหละ…”
หลังจากตาของเขากะพริบ 2-3 ครั้ง เขาก็ตัดสินใจ เก็บหนังสือคำสั่งและพูดว่า: “คุณได และ คาสึกิ จะไม่ถูกรวมเข้ากับทีมอื่นในขณะนี้ ให้ติดตามฉันไปก่อนชั่วคราว”
ได หายใจยาวและตอบว่า: “ครับ ท่านโอโรจิมารุ”
เมื่อ อิบิกิ มองดูฉากนี้ในสถานการณ์ที่ชวนตกตะลึง เขารู้สึกสับสนไปชั่วขณะหนึ่ง และอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ โอโรจิมารุ และพูดว่า: “ท่านโอโรจิมารุ นี่มันอะไร…”
“คุณจะรู้เองเมื่อถึงเวลา”
โอโรจิมารุ สวนกลับประโยคของ อิบิกิ จากนั้นมองดู ได อย่างลึกซึ้งอีกครั้ง
เมื่อได้รับคำตอบจาก โอโรจิมารุ อิบิกิ และคนอื่นๆ ก็มองหน้ากันด้วยความตกตะลึงชั่วขณะ และมองดู ได ที่ยืนอยู่ข้างๆ คาสึกิ ด้วยความไม่เข้าใจ
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?
เขากลายเป็นโจนินพิเศษแล้วจริงๆเหรอ? !
คนที่คุ้นเคยกับ ได เกือบทั้งหมดต่างก็จ้องมองไปที่ ได พวกเขายังไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง
แต่เมื่อเห็นว่า โอโรจิมารุ เองก็ไม่ได้สงสัยในหนังสือคำสั่ง ซึ่งก็หมายความว่าหนังสือคำสั่งนั้นเป็นของจริง เป็นคำสั่งที่ออกโดยท่านโฮคาเงะ ช่างเป็นคำสั่งนี้เข้าใจยากจริงๆ
ก่อนหน้านี้พวกเขากำลังปรับสภาพจิตใจเพื่อเตรียมตัวเข้าสู่สมรภูมิในแนวหน้า แต่ทันใดนั้นก็เพิ่มเจ้าเด็กน้อยที่มีอายุแค่ 10 ปี และ ได เข้ามา ทำให้สภาพจิตใจที่ปรับได้อย่างคงที่แล้วของพวกเขาพังทลายลง
ถ้า 1 ไม่ทำงาน เพิ่มมาเป็น 2 ก็ไม่ทำงานอีก
นี่อาจทำให้เกิดปัญหาใหญ่!
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
