Warlock Apprentice - WA 2801 ทะลวงผ่านสภาวะที่เป็นอยู่
WA 2801 ทะลวงผ่านสภาวะที่เป็นอยู่
“อดานิสทรงพลังมาก มากยิ่งกว่าผู้นำทางคนก่อนเสียอีก โอเลาไม่ปรากฏตัวมาหนึ่งหมื่นปี นักปราชญ์เพียงแค่เดาว่าเขากำลังจำศีล แต่ไม่สงสัยเลยหรือว่าเกิดเรื่องร้ายกับเขาแล้ว” แบล็คเอิร์ลถาม
นักปราชญ์ตอบ
“ตามสัญญา นางจะไม่ทำอะไรโอเลา“
“สัญญา เหอะ” แบล็คเอิร์ลพ่นลมอย่างดูแคลน
“สัญญาเมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน ถ้ามันไม่ได้รับการต่ออายุ ก็คงมีช่องโหว่พรุนเหมือนตะแกรงแล้วล่ะ”
“ยิ่งไปกว่านั้น แม้จะมีสัญญา แต่ถ้าโอเลาไม่ปรากฏตัว เจ้าจะไม่สงสัยหรือว่าเขาตายไปแล้ว หรือว่าเขาถูกกักบริเวณอยู่”
นักปราชญ์มองแบล็คเอิร์ลและกล่าวอย่างใจเย็น
“แม้ว่าข้าจะคิดในทิศทางนี้ มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ”
สำหรับแบล็คเอิร์ล ผู้สืบทอดสายเลือดโนอาห์ที่แท้จริง อดานิสไม่เหมือนคนที่ปกป้องมรดกบรรพบุรุษเลย การกระทำของนางตอนนี้ทำให้นางดูเหมือนศัตรูของตระกูลโนอาห์มากกว่า ส่วน โอเลา แม้จะดูเหมือนยอมรับการกระทำของอดานิสโดยปริยาย ใครจะรู้ว่าเขามีปัญหาอะไรหรือเปล่า ถ้ามีปัญหาจริง การกระทำของโอเลาก็พอเข้าใจได้
อย่างน้อย ในสายตาของแบล็คเอิร์ล โอเลาอาจจะใกล้เคียงกับผู้พิทักษ์ซากปรักหักพังมากกว่า
อย่างไรก็ตาม นักปราชญ์และแบล็คเอิร์ลมีจุดยืนและความคิดต่างกัน นักปราชญ์มีความรู้สึกเก่าๆ กับโอเลาอยู่บ้าง แต่มิตรภาพนี้กินเวลาเพียงไม่กี่เดือนสั้นๆ ในทางกลับกัน อดานิสมีปฏิสัมพันธ์กับเขามาถึงหนึ่งหมื่นปี
เมื่อเทียบกับโอเลา เห็นได้ชัดว่านักปราชญ์ใส่ใจอดานิสมากกว่า
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ว่าชะตากรรมของโอเลาจะเป็นความตายหรือการถูกกักบริเวณ มันก็ไม่สำคัญต่อนักปราชญ์ เพราะคุณค่าของเขาในปัจจุบันต่ำกว่าอดานิสมาก
ปีศาจเงาที่อดานิสส่งมาช่วยรักษาเสถียรภาพพลังงานที่แปดเปื้อนของข่ายเวทมนตร์ ตัวอดานิสเองก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านข่ายเวทมนตร์ และนางยังเป็นคนที่ช่วยกู้วิกฤตตอนที่บันไดคุกแขวนเจอกับพายุแห่งความว่างเปล่า
ดังนั้น โอเลาจึงไม่สำคัญ ในตอนนี้ อดานิสสำคัญกว่า
นอกจากนี้ นักปราชญ์ได้วิเคราะห์และคาดเดารายละเอียดหลายอย่าง และเขาค่อนข้างมั่นใจว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับโอเลา เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการนอนหลับจริงๆ
อีกอย่าง อดานิสไม่น่าจะทำอะไรโอเลาแน่นอน
นักปราชญ์ถึงกับสงสัยว่าเหตุผลเดียวที่อดานิสยังคงอยู่ในท่อระบายน้ำใต้ดินก็เพราะโอเลา
นักปราชญ์ไม่รู้ว่าความผูกพันระหว่างพวกเขาคือสายเลือด มิตรภาพ หรือความรัก แต่ที่แน่ๆ อดานิสคำนึงถึงความรู้สึกของโอเลาเมื่อนางทำสิ่งนี้
มิฉะนั้น ด้วยความเข้าใจในนิสัยของอดานิสของนักปราชญ์ ถ้านางตัดสินใจจัดการกับผู้สืบทอดของโนอาห์จริงๆ นางจะไม่ปรานีแน่นอน
เมื่อมองย้อนกลับไป อาจกล่าวได้ว่าอดานิสค่อนข้างปรานีต่อผู้สืบทอดของโนอาห์ แม้แต่ผู้สืบทอดของโนอาห์ที่ถูกปีศาจเงากลืนกินก็ยังไม่เป็นอันตราย โดยพื้นฐานแล้ว ตราบใดที่พวกเขาถูกโยนเข้าไปในทะเลกระจกที่ว่างเปล่าเพื่อลบความทรงจำ และทำให้แน่ใจว่าพวกเขาจำสิ่งที่เกิดขึ้นในท่อระบายน้ำใต้ดินไม่ได้ พวกเขาก็จะถูกปล่อยตัวไปทั้งเป็น
ฟังดูง่าย แต่จริงๆ แล้วมันยากมาก เพราะทะเลกระจกที่ว่างเปล่านั้นอันตรายอย่างยิ่ง แม้แต่สิ่งมีชีวิตแห่งกระจกก็ยังต้องระมัดระวัง ทุกครั้ง อดานิสต้องลำบากมากเพื่อลบความทรงจำของผู้สืบทอดโนอาห์แล้วปล่อยพวกเขาไป นั่นไม่ใช่เพราะนางคำนึงถึงอารมณ์ของโอเลาหรอกหรือ
ครั้งนี้ก็เช่นกัน นางตั้งเป้าไปที่อังกอร์เท่านั้น และไม่ได้กล่าวอะไรเกี่ยวกับผู้สืบทอดของโนอาห์ แน่นอนว่าครั้งนี้ ผู้สืบทอดของโนอาห์ก็ไม่ต่างจากเมื่อก่อน นางจึงไม่สนใจพวกเขาเลย
แบล็คเอิร์ลไม่ใช่คนโง่ เขาเข้าใจอย่างรวดเร็วว่านักปราชญ์พยายามจะกล่าวอะไร
เขาไม่ได้ตำหนินักปราชญ์ที่ยึดถือผลประโยชน์มากเกินไป ถ้าเป็นเขา เขาก็คงคิดถึงปัญหาในทางปฏิบัติก่อนที่จะกล่าวเรื่องอื่น
แต่…
“ถ้าเจ้าตัดสินใจเข้าข้างอดานิสแล้ว ทำไมเจ้าถึงมาช่วยพวกเรา”
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาถามคำถามนี้กับนักปราชญ์ เพียงแต่คำตอบของนักปราชญ์มักจะคลุมเครือเสมอ ในเมื่อนักปราชญ์ต้องการแสดงความจริงใจในครั้งนี้ เขาจะมีคำตอบใหม่สำหรับคำถามเดิมหรือไม่
นักปราชญ์ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า
“มีเหตุผลภายในมากมาย บางส่วนเป็นความคิดส่วนตัว และบางส่วนก็ถูกขับเคลื่อนโดยจิตใต้สำนึก มันมีมากมายเหลือเกิน ถ้าข้าต้องไล่เรียงทีละข้อ ข้าเองก็คงทำไม่หมด”
“อย่างไรก็ตาม เหตุผลเหล่านี้ล้วนเล็กน้อยและกระจัดกระจาย มันเป็นแรงผลักดันภายใน เมื่อทั้งหมดถูกรวมเข้าเป็นแกนเดียว มันก็เป็นเพียงคำหนึ่งคำ”
นักปราชญ์หยุดชั่วขณะและเขียนอักขระตัวหนึ่งลงบนคัมภีร์แห่งบัญญัติ
— การเปลี่ยนแปลง
ในภาษากลางของทวีป ความหมายพื้นฐานที่สุดของอักขระนี้คือ “การทำลายสภาวะที่เป็นอยู่”
สิ่งที่นักปราชญ์ต้องการจะสื่อก็คือความหมายพื้นฐานที่สุดนั่นเอง
มีประโยชน์มากมายในการรักษาสภาวะที่เป็นอยู่ แต่ในระยะยาว คนเราจะพอใจกับสภาพเดิมและละเลยที่จะรับมือกับการเปลี่ยนแปลง
นักปราชญ์สามารถรักษาสภาวะที่เป็นอยู่ได้หนึ่งหมื่นปี แต่อายุขัยของเขาไม่อนุญาตให้เขารักษาไปอีกหนึ่งหมื่นปี ความจริงแล้ว ถ้าเขาหาทางแก้ไม่ได้ แม้แต่หนึ่งพันปีก็ยังเป็นปัญหาสำหรับเขา
นักปราชญ์ไม่สนใจอายุขัยของตัวเอง แต่เขาสนใจมากกว่าว่าจะได้เห็นความรุ่งโรจน์ของเมืองเนเธอร์กลับคืนมาหรือไม่
ถ้าเขาเพียงแค่รอการกลับมาของเมืองเนเธอร์เหมือนเมื่อก่อน นักปราชญ์ไม่เชื่อว่าเขาจะได้เห็นความหวังใดๆ ในอายุขัยที่จำกัดของเขา
ดังนั้น เขาจึงคิดหาวิธีทำลายสภาวะที่เป็นอยู่นี้มาตลอด
ในที่สุดนักปราชญ์ก็เห็นแสงริบหรี่แห่งความหวัง เมื่อเขาเห็นว่าอังกอร์และพรรคพวกทำได้ดีเพียงใด
บางทีนี่อาจเป็นตัวแปรที่เขารอคอย
“ท่านกำลังหลอกใครอยู่ ข้าไม่เชื่อท่านหรอก” ดอร์คัสพึมพำ
นักปราชญ์มองดอร์คัสโดยไม่กล่าวอะไร แต่คำถามในดวงตาของเขาก็ชัดเจน
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่ท่านนักปราชญ์ต้องการหรือ แต่แทนที่จะรอตัวแปรภายนอก ทำไมไม่สร้างขึ้นมาเองล่ะ ข้าไม่เชื่อว่าท่านนักปราชญ์จะมองพวกเราเป็นตัวแปร”
คำกล่าวของนักปราชญ์ทำให้พวกเขาดูสำคัญขึ้นอย่างมาก มันจะเป็นไปได้อย่างไร ไม่ใช่ว่าดอร์คัสไม่รู้คุณนักปราชญ์ เพียงแต่นักปราชญ์ “ยกย่อง” พวกเขามากเกินไป
นอกจากนี้ ประเด็นที่สำคัญที่สุดคือ — —
ถ้านักปราชญ์ต้องการทำลายสมดุลหนึ่งหมื่นปีของท่อระบายน้ำใต้ดินจริงๆ ทำไมเขาถึงเลือกทำอะไรแบบนี้
ตามที่นักปราชญ์บอก “วิญญาณ” ทั้งสองอย่างโอเลาและอดานิส ไม่ได้สำคัญพอที่จะส่งผลกระทบต่ออนาคตของท่อระบายน้ำใต้ดิน
แล้วดอร์คัสจะเชื่อคำกล่าวของนักปราชญ์ได้อย่างไร ในเมื่อเขากำลังกล่าวถึง “การเปลี่ยนแปลง” ของท่อระบายน้ำใต้ดิน
“ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังคิดอะไร” นักปราชญ์กล่าว
“เจ้ากล่าวถูก มันไม่ง่ายเลยที่จะหาตัวแปรที่เหมาะสมในท่อระบายน้ำใต้ดินขนาดใหญ่นี้ แม้ว่ามันจะอยู่ในสภาพปรักหักพังก็ตาม”
“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าบางคนมีภูมิหลังที่ทรงพลัง เพียงแค่พึ่งพาภูมิหลังของเจ้า เจ้าก็สามารถพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดินในท่อระบายน้ำใต้ดินได้”
“แต่ ในขณะที่การทำลายมันง่าย การทะลวงผ่านมันยาก”
“สำหรับข้า สิ่งที่ข้าต้องการคือการทะลวงออกจากสถานการณ์นี้ ไม่ใช่การทำลายล้าง”
“ข้าไม่เคยหวังว่าจะทะลวงผ่านได้เร็วขนาดนี้” นักปราชญ์กล่าวด้วยเสียงต่ำ
“สำหรับข้า ห้องกวีฟ้ากระจ่างคือจุดคานงัด ตราบใดที่ข้าสามารถงัดมันได้ จุดติดขัดหลายอย่างก็จะค่อยๆ คลายออก”
สิ่งที่นักปราชญ์ต้องการคือการงัดจุดเดียวและพิจารณาสถานการณ์โดยรวม
ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมห้องกวีฟ้ากระจ่างถึงเป็นจุดเริ่มต้น เหตุผลง่ายมาก ในท่อระบายน้ำใต้ดินทั้งหมด มีเพียงห้องกวีฟ้ากระจ่างเท่านั้นที่นักปราชญ์ควบคุมไม่ได้
มีเพียงการควบคุมท่อระบายน้ำใต้ดินอย่างสมบูรณ์เท่านั้น นักปราชญ์จึงจะสามารถ “ทะลวงผ่านสภาวะที่เป็นอยู่” ได้โดยไม่ต้องกังวล
“คำกล่าวของท่านสวยหรู แต่ทั้งหมดเป็นเพียงอุดมคติ” ดอร์คัสกล่าว
“และอุดมคติก็ยากที่จะเป็นจริง”
ทุกคนเห็นด้วยกับดอร์คัส แต่พวกเขาไม่ได้กล่าวอะไร
หลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที แบล็คเอิร์ลก็ถามว่า
“ทำไมเจ้าถึงคิดว่าพวกเราเป็นตัวแปร เจ้าต้องการให้พวกเราทำอะไรหลังจากไปที่ห้องกวีฟ้ากระจ่าง พวกเราต้องทำถึงระดับไหน เราจะงัดจุดทะลวงผ่านได้อย่างไร”
นักปราชญ์กล่าวว่า
“ตราบใดที่พวกเจ้าไปถึงห้องกวีฟ้ากระจ่างได้อย่างราบรื่น พวกเจ้าก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรหลังจากนั้น พวกเจ้าเพียงแค่ปล่อยไปตามกระแสและปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินไป”
“เอ๊ะ”
ทุกคนมองหน้ากัน ไม่ค่อยเข้าใจว่านักปราชญ์พยายามจะทำอะไร
เมื่อวินาทีที่แล้ว เขายังบอกว่าพวกเขาเป็นตัวแปรสำคัญ ทำไมวินาทีต่อมารู้สึกเหมือนพวกเขาถูก “ทอดทิ้ง”
“อย่าแปลกใจไปเลย โชคชะตาไม่ได้ถูกกำหนดไว้ตายตัว แม้แต่นักพยากรณ์ก็ยังยากที่จะไปถึงฝั่งได้ทันเวลาเมื่อคลื่นแห่งโชคชะตาซัดเข้ามา การปรับตัวตามสถานการณ์ในเวลาและสถานที่ที่เหมาะสมเป็นหนทางเดียวที่จะแก้ไขโชคชะตาได้”
“ก่อนที่พวกเจ้าจะเข้ามา ข้าไม่มีแผนการอะไรเลย เมื่อสถานการณ์เปลี่ยนไป ข้าก็ปรับเปลี่ยนความคิดของข้าอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้ แม้ว่าข้าจะไม่คิดว่าความคิดของข้าถูกต้องสิบส่วน แต่มันก็เติบโตเต็มที่แล้ว ข้ายินดีที่จะหุนหันพลันแล่นสักครั้ง”
หลังจากนักปราชญ์กล่าวจบ บางทีอาจเป็นเพราะเขาเห็นความสงสัยในสายตาของทุกคน เขาจึงใช้น้ำเสียงที่ตรงไปตรงมามากยิ่งขึ้น
“เหมือนเมื่อก่อน พวกเจ้าไม่ได้ทำอะไรเลย แต่นางก็เริ่มมีท่าทีแปลกๆ แล้วไม่ใช่หรือ ข้าไม่รู้ว่าทำไมนางถึงทำตัวแปลกๆ แต่ข้าเชื่อว่าการมีอยู่ของพวกเจ้าคือตัวแปร”
“เมื่อตัวแปรเข้าไปในห้องกวีฟ้ากระจ่าง จุดเริ่มต้นของการทะลวงผ่านสถานการณ์ก็เริ่มสะสมพลังแล้ว”
ขณะที่นักปราชญ์กล่าวคำเหล่านี้ คัมภีร์แห่งบัญญัติก็ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง จากสิ่งนี้ จะเห็นได้ว่านักปราชญ์ได้วิเคราะห์ความคิดภายในของตนเองจริงๆ
เพียงแต่ ยากที่จะบอกว่านี่เป็นการวิเคราะห์อย่างจริงใจหรือการวิเคราะห์แบบเลือกข้าง อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยทุกคนก็เข้าใจสิ่งที่เขากำลังกล่าว และคัมภีร์แห่งบัญญัติก็บอกพวกเขาว่านักปราชญ์กำลังกล่าวความจริง
ในเมื่อนักปราชญ์กล่าวถึงขนาดนี้แล้ว แบล็คเอิร์ลก็ไม่ไล่ตามหัวข้อนี้อีกต่อไป แต่ถามว่า
“นอกเหนือจากนี้ เกี่ยวกับซากปรักหักพังและห้องกวีฟ้ากระจ่าง เจ้ามีอะไรจะเสริมอีกหรือไม่”
จนถึงตอนนี้ นักปราชญ์ได้กล่าวถึงเรื่องราวในอดีตมากมาย รวมถึงสถานการณ์ในอดีตของห้องกวีฟ้ากระจ่าง แต่นี่เป็นเพียงผิวเผิน สำหรับสถานการณ์ปัจจุบันของห้องกวีฟ้ากระจ่าง ตลอดจนเนื้อหาที่ลึกกว่านั้น เขาไม่ได้กล่าวถึงเลย
“ข้าไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบันของห้องกวีฟ้ากระจ่างมากนัก อย่างไรก็ตาม ข้าได้เรียกคนวงในที่รู้เรื่องมาแล้ว”
“ใคร”
นักปราชญ์กล่าวว่า
“พวกเจ้าเคยพบเขาแล้ว เขาจะมาพบพวกเจ้าในไม่ช้า”
นักปราชญ์หยุดชั่วขณะ แล้วกล่าวต่อ
“พวกเจ้าสามารถใช้โอกาสนี้ถามคำถามอื่นๆ อีกสักสองสามข้อ หรือจะบอกว่า พวกเจ้าไม่มีคำถามอะไรอีกแล้ว”
หลังจากนักปราชญ์กล่าวจบ ดอร์คัสก็ยกมือขึ้นอย่างกระตือรือร้นและกล่าวว่า
“ข้า ข้า ข้า”
นักปราชญ์มองไปที่ดอร์คัสและกล่าวเบาๆ
“อืม… สำหรับตอนนี้ ขอจำกัดแค่เรื่องในท่อระบายน้ำใต้ดินนะ”
ดอร์คัสเหี่ยวเฉาในทันที เขาลดมือที่ยกขึ้นลงด้วยท่าทางหดหู่
ในขณะนั้น วายี่ก็ยกมือขึ้นอย่างขลาดกลัว
“ข้าขอถามคำถามได้ไหม”
นักปราชญ์พยักหน้า เป็นการบอกให้วายี่กล่าว
“ทำไมอดานิสถึงดึงโอเลาเข้าไปรับบทจ้าวปีศาจกระจกด้วย แล้วจ้าวปีศาจกระจกไม่มีอยู่จริงหรือ จุดหมายปลายทางสุดท้ายของบรรดาผู้ศรัทธาเหล่านั้นคืออะไร”
ทุกคนสนใจคำถามแรกของวายี่มากกว่า แต่คำถามที่สองนั้นไร้ความหมาย อย่างน้อย มันก็ไม่มีค่ามากนักต่อสถานการณ์ปัจจุบัน ท้ายที่สุด นี่คือเรื่องราวเมื่อหนึ่งหมื่นปีที่แล้ว
“สำหรับเหตุผลที่โอเลาก็มีบทบาทในแผนจ้าวปีศาจกระจก… ข้าไม่รู้”
หลังจากการล่มสลายของเมืองเนเธอร์ นักปราชญ์เคยเห็นโอเลาเพียงครั้งเดียว การขโมยสมบัติโดยผู้ติดตามของจ้าวปีศาจเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในภายหลัง ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ไม่สามารถติดต่อโอเลาได้
“แต่จากข้อมูลที่ข้ารวบรวมจากผู้ศรัทธา ข้ามั่นใจว่าโอเลาไม่ได้มีส่วนร่วมในแผนจ้าวปีศาจกระจกเลย”
“บางทีอดานิสอาจดึงเขาเข้าไปในแผนจ้าวปีศาจกระจกเพื่อแสดงให้เห็นว่าทุกสิ่งที่นางทำได้รับการอนุมัติจากโอเลา และ โอเลาก็เป็นคนเอาสิ่งของของออกัสตินและมาร์กาเร็ตกลับไป ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถตั้งคำถามได้”
อังกอร์เห็นด้วยกับคำอธิบายของนักปราชญ์ แต่เขาก็เสริมอย่างรวดเร็ว
“จากมุมมองของการออกแบบ อักขระเวทนั้นจริงๆ แล้วหมายถึงสองด้านของกระจก”
“ในเมื่อมีด้านในและด้านนอกของกระจก ก็ควรจะมีความแตกต่างระหว่างกระจกทั้งสองด้าน กล่าวอีกนัยหนึ่ง การมีอยู่ของจ้าวปีศาจกระจกในผนึกนั้นสอดคล้องกับความหมายของผนึกมากกว่า”
“เจ้ามีเหตุผล ” นักปราชญ์มองไปที่วายี่
“เจ้าสามารถเลือกได้ว่าจะเชื่อทฤษฎีไหน หรือเจ้าจะเลือกเชื่อทั้งสองทฤษฎีก็ได้”
วายี่พยักหน้า ทั้งสองทฤษฎีมีเหตุผล และไม่ขัดแย้งกัน เขาสามารถเชื่ออันไหนก็ได้ โดยส่วนตัวแล้ว เขารู้สึกว่าเขาสามารถเชื่อทั้งสองอย่างได้
“สำหรับคำถามที่สองของเจ้า” นักปราชญ์กล่าวต่อ
“เท่าที่ข้ารู้ ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าจ้าวปีศาจกระจกในโลกมิติหุบเหว มันแค่ไม่มีอยู่ในระนาบแห่งความแห้งแล้ง เจ้ารู้ใช่ไหมว่าระนาบแห่งความแห้งแล้งคืออะไร”
อังกอร์และแบล็คเอิร์ลพยักหน้า ในขณะที่คนอื่นๆ มองไปรอบๆ อย่างสับสน
นักปราชญ์ถอนหายใจและอธิบายสั้นๆ เกี่ยวกับโลกมิติหุบเหว ซึ่งสอดคล้องกับ “ระนาบแห่งความแห้งแล้ง” ในเขตเวทมนตร์ทางใต้
พ่อมดฝึกหัดทั้งสองไม่รู้จะกล่าวอะไร พวกเขาไปแค่ชั้นนอกสุดของโลกมิติหุบเหว ใกล้กับเมืองที่มั่นของพวกเขา
พวกเขาไม่รู้เลยว่าลึกเข้าไปในโลกมิติหุบเหวมีอะไร และพวกเขาก็ไม่คาดคิดว่าโลกมิติหุบเหวที่พวกเขาเห็นเป็นเพียงหนึ่งในระนาบทั่วไปของมัน
ระนาบแห่งความแห้งแล้งนั้นใหญ่โตมหาศาลอยู่แล้ว พวกเขาจินตนาการไม่ออกเลยว่ายังมีระนาบอีกมากมายในโลกมิติหุบเหว สำหรับระนาบอื่นๆ ก็ยังมีจ้าวปีศาจที่พวกเขาไม่เคยได้ยินชื่อ…
“พวกเจ้าประหลาดใจหรือ ระนาบทั่วไปนั้นใหญ่โต และมีโลกที่ใหญ่กว่าเขตเวทมนตร์ทางใต้มากมาย พวกเจ้าจะชินกับมันทันทีที่เริ่มออกเดินทาง” ดอร์คัสกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังราวกับว่าเขาเป็นพ่อมดผู้มากประสบการณ์
เคลยอมรับคำแนะนำอย่างนอบน้อม
ในทางกลับกัน วายี่กลับเยาะเย้ย
“เจ้าก็ไม่เคยได้ยินเรื่องระนาบแห่งความแห้งแล้งเหมือนกันนั่นแหละ เลิกเสแสร้งได้แล้ว”
ดอร์คัสกล่าวว่า
“ข้าแค่…”
“เจ้าก็แค่ไม่มีแหล่งข้อมูล” วายี่ตอบ
“ทำไมล่ะ อิสรภาพไง อิสรภาพมีค่ามาก มันเรียกว่าอิสรภาพ แต่กล่าวให้ชัดๆ มันก็แค่การหาเปลือกนอกสวยๆ มาปิดบังความไม่รู้ของเจ้าเท่านั้นแหละ”
คำกล่าวของวายี่แทงใจดำดอร์คัส
เป็นความจริงที่เขาไม่รู้เกี่ยวกับระนาบแห่งความแห้งแล้ง ดอร์คัสมีแหล่งข้อมูลของเขาเองในเขตเวทมนตร์ทางใต้ แต่เมื่อกล่าวถึงโลกที่กว้างใหญ่นอกเขตเวทมนตร์ เขากลับไม่รู้อะไรเลย
ในฐานะพ่อมด เขาไม่สามารถอยู่ในเขตเวทมนตร์ทางใต้ได้ตลอดไป
วันหนึ่ง เขาต้องออกไป แต่ถ้าเขาไม่มีแหล่งข้อมูล เขาคงจะหลงทางในความว่างเปล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ดอร์คัสก็พ่นลม
“มันเป็นเรื่องปกติที่ตอนนี้ไม่มีข้อมูล แต่เจ้าจะมีมันในอนาคต”
ดอร์คัสกล่าวด้วยเสียงต่ำ แต่ทุกคนได้ยินเขาและเข้าใจความหมายของเขา
เขากำลังวางแผนที่จะ “ตอบแทน” ความเมตตาของอังกอร์ด้วยการทำงานรับใช้
วายี่ฮึดฮัด แต่ไม่ได้กล่าวอะไร จริงๆ แล้วเขามีความสุขกับทางเลือกของเพื่อน
ในขณะเดียวกัน อังกอร์เพียงแค่หัวเราะเบาๆ เขากำลังคิดอยู่แล้วว่าจะใช้ความสามารถของดอร์คัสอย่างไร โดยเฉพาะความสามารถพิเศษด้านสัญชาตญาณนั่น
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
