Warlock Apprentice - WA 2800 คุณสมบัติของโอเลา
WA 2800 คุณสมบัติของโอเลา
ในตอนนั้น อดานิสก็เริ่มมีความสง่างามเหมือนที่เห็นในปัจจุบัน นางทั้งฉลาด สง่างาม เย็นชา หยิ่งทะนง และดื้อรั้น นอกจากนี้ อดานิสยังเริ่มมีผลงานด้านข่ายเวทมนตร์อยู่บ้างแล้วด้วย
ตอนที่นักปราชญ์และอดานิสพบกันครั้งแรก พวกเขาสนทนากันเรื่องข่ายเวทมนตร์ ในตอนนั้น แม้ความเข้าใจของอดานิสเกี่ยวกับข่ายเวทมนตร์จะยังไม่สมบูรณ์ แต่พรสวรรค์ของนางก็น่าทึ่ง นักปราชญ์ประเมินว่าคงอีกไม่นานที่อดานิสจะก้าวข้ามเขาในด้านข่ายเวทมนตร์และไปถึงจุดที่สูงขึ้นใหม่
นักปราชญ์ชื่นชมในพรสวรรค์แต่ไม่ริษยา เพราะเขาใจกว้างมาก เขารู้ชัดเจนว่าทุกคนต่างมีพรสวรรค์และจุดแข็งของตนเอง และจิตวิญญาณที่ติดตัวมาแต่กำเนิดเช่นนี้เป็นสิ่งที่น่าอิจฉาได้ยาก
ด้วยเหตุนี้ นักปราชญ์จึงประทับใจอดานิสในการพบกันครั้งแรก แต่ทว่า ในการพบกันครั้งที่สอง นักปราชญ์และอดานิสก็ถึงขั้นตั้งตัวเป็นศัตรูกันแล้ว
“ถึงขั้นเผชิญหน้ากันเลยหรือ? นางไปทำอะไรเข้า?” อังกอร์ถาม
นักปราชญ์ถอนหายใจ
“เจ้ารู้หรือไม่ว่านางเรียกตัวเองว่า -ปีศาจกระจก- เจ้าน่าจะสงสัยนะว่าทำไมนางถึงทำเช่นนั้น?”
“เพื่อขโมยสมบัติของผู้คุมหรือ?” อังกอร์คาดเดา
นักปราชญ์พยักหน้า
“ถูกต้อง”
“เมืองเนเธอร์ล่มสลายในคืนเดียว นั่นเป็นเพียงคำกล่าวที่เกินจริง จะเป็นไปได้อย่างไรว่ามันจะอยู่ได้แค่คืนเดียว? เมืองนี้มีนักสู้ที่ทรงพลัง ข่ายเวทมนตร์ และอุปกรณ์เล่นแร่แปรธาตุทุกชนิด มันไม่ได้อยู่รอดแค่หนึ่งหรือสองวัน”
“ข้าไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหน ข้ายุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องต่างๆ ในความมืดใต้ดิน เลยไม่มีเวลามาคำนวณ”
“แต่ข้าจำได้ว่าพื้นที่อยู่อาศัยสุดท้ายในท่อระบายน้ำใต้ดินถูกตีแตกในอีกสามปีต่อมาหลังจากเมืองเนเธอร์ล่มสลาย”
“นับตั้งแต่ความวุ่นวายในเมืองเนเธอร์จนถึงการล่มสลาย จนกระทั่งพื้นที่อยู่อาศัยทั้งหมดถูกทำลาย มันอาจจะกินเวลาถึงห้าปี”
ไม่กี่ปีต่อมา ในที่สุดนักปราชญ์ก็มีเวลาไปที่ห้องกวีฟ้ากระจ่างและได้พบกับอดานิสเป็นครั้งแรก
“ตอนนั้น ข้าไม่รู้ว่าอดานิสทำอะไรลงไป ข้าแค่รู้สึกว่านางเป็นคนที่ฉลาดมาก”
“แต่ต่อมา เมื่อข้ากำลังจัดการกับผลพวงที่เหลือในท่อระบายน้ำ ข้าก็พบว่าที่พักของผู้คุมแฟรงคลินถูกทำลาย”
“ถึงแม้เมืองเนเธอร์จะล่มสลาย แต่ก็ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นกับบันไดคุกแขวน! ยามที่นี่ไม่ใช่ยามธรรมดา แถมยังมีสัตว์ประหลาดในห้วงความว่างเปล่าอีก ใครจะกล้าบุกเข้ามาที่บันไดคุกแขวน?”
“หลังจากการสืบสวนของข้า ข้าพบว่ามันเป็นฝีมือของคนกลุ่มหนึ่งที่เรียกตัวเองว่าผู้ติดตามจ้าวปีศาจกระจก”
“คนพวกนี้ดูเหมือนไม่มีความคิดอื่นใด พวกเขานมัสการจ้าวปีศาจกระจกอย่างบ้าคลั่ง ในคำกล่าวของข้า พวกเขาคือพวกคลั่งศาสนาโดยแท้”
“แม้ว่าข้าจะจับพวกเขาได้ พวกเขาก็ยอมตายเพื่อแสดงความภักดี”
“ในสายตาของผู้เหนือธรรมชาติ การตายของคนไม่ได้หมายความว่าข้อมูลของพวกเขาจะหายไป เรายังสามารถหาเบาะแสได้ แต่สิ่งที่ทำให้ข้าประหลาดใจก็คือ แม้ว่าพวกคลั่งศาสนาเหล่านี้จะตายไป วิญญาณของพวกเขาก็ว่างเปล่า พวกเขาไม่มีความทรงจำใดๆ เลย ความทรงจำเดียวที่พวกเขามีคือการบูชาจ้าวปีศาจ”
“ความทรงจำในวิญญาณ… ว่างเปล่า?”
เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนดูเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างออก
“คนว่างเปล่า? ห้วงทะเลกระจกที่ว่างเปล่า?”
นักปราชญ์พยักหน้า
“ถูกต้อง มันคือห้วงทะเลกระจกที่ว่างเปล่าที่ทำให้พวกเขาสูญเสียความทรงจำและกลายเป็นพวกคลั่งไคล้จ้าวปีศาจกระจก”
“อย่างไรก็ตาม ตอนนั้นข้ายังไม่รู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของขอบเขตกระจก”
“ต่อมา ข้าได้สืบสวนเกี่ยวกับตราสัญลักษณ์ของจ้าวปีศาจกระจก หลังจากเปรียบเทียบ ข้าพบว่าหนึ่งในตัวละครบนตราสัญลักษณ์นั้นคล้ายกับโอเลา ส่วนอีกคนคล้ายกับอดานิส”
“ข้าจึงไปที่ห้องกวีฟ้ากระจ่างอีกครั้ง”
“แต่ครั้งนี้ ข้าถูกปฏิเสธไม่ให้เข้า ไม่มีใครออกมาพบข้า ห้องกวีฟ้ากระจ่างไม่ได้ถูกควบคุมโดยข่ายเวทมนตร์ ดังนั้นข้าจึงไม่สามารถบุกเข้าไปได้”
“ข้าใช้เล่ห์เหลี่ยมบางอย่าง ในที่สุด ข้าก็บีบให้อดานิสปรากฏตัวจนได้”
นักปราชญ์ไม่ได้บอกว่าเขาใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไร และไม่มีใครถาม มีหลายสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องอธิบาย
“นางยอมรับการกระทำของนาง แต่เหตุผลของนางคือต้องการช่วยตระกูลโนอาห์ทวงคืนสิ่งที่เคยเป็นของออกัสติน ในขณะเดียวกัน นางก็ต้องการนำของของมาร์กาเร็ตกลับมาเก็บไว้ในห้องกวีฟ้ากระจ่างเพื่อการเก็บรักษาที่ดีกว่า”
“แน่นอนว่าข้าไม่เชื่อ ห้องของผู้คุมมีข่ายเวทมนตร์ที่ไม่เคยถูกทำลาย แม้แต่ข้าก็ไม่รู้ว่าข้างในเกิดอะไรขึ้น”
“แต่เอดานิสได้สั่งให้ผู้ติดตามจ้าวปีศาจไปทำลายข่ายเวทมนตร์นั้น ใครจะรู้ว่านางเอาอะไรไป หรือกำลังคิดอะไรอยู่?”
“เหตุผลหลักที่ข้าไม่เชื่ออดานิสก็เพราะนี่เป็นการพบกันครั้งที่สองของเราเท่านั้น ข้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอดานิสมีเบื้องหลังเป็นอย่างไร ข้าจะเชื่อคำกล่าวของนางได้อย่างไร?”
“ข้าต้องการพบโอเลา”
“แต่ไม่ว่าข้าจะกล่าวยังไง โอเลาก็ไม่ปรากฏตัว ข้าทำได้เพียงคิดที่จะจับกุมอดานิสก่อนแล้วค่อยว่ากัน”
“และดังนั้น ข้ากับอดานิสจึงตั้งป้อมใส่กัน”
“แต่มันก็เท่านั้น ไม่มีผลลัพธ์อะไรเพิ่มเติม”
“เป็นเพราะอดานิสไม่ได้แสดงตัวออกมาเลย นางกำลังสนทนากับข้าในกระจก แม้ว่าข้าจะรู้เรื่องขอบเขตกระจกแล้ว แต่ข้าก็ไม่ได้รู้เรื่องนี้มากนัก ข้าทำลายกระจกอย่างรุนแรง แต่ก็ยังไม่สามารถจับกุมอดานิสได้”
“ในช่วงเวลาต่อมา ข้าเผชิญหน้ากับอดานิสหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยจับนางได้”
“ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี อดานิสก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ข้าไม่ต้องการเห็นนางเติบโตต่อไป ข้าจึงตัดสินใจอย่างเจ็บปวดที่จะกำจัดนางให้เร็วที่สุด”
ส่วนนักปราชญ์วางแผนจะทำอะไรในครั้งนี้ หรือกระบวนการเป็นอย่างไร เขาไม่ได้ลงรายละเอียด เขากล่าวถึงแค่ผลลัพธ์เท่านั้น
ผลลัพธ์ก็คือ…
เขาได้ลงนามในสัญญากับอดานิส เพื่อบรรลุความสมดุล สัญญานี้ยังคงมีผลจนถึงทุกวันนี้
เมื่อดูจากผลลัพธ์ ดูเหมือนว่านักปราชญ์จะเสียเปรียบ และในความเป็นจริง เขาก็เสียเปรียบจริงๆ อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ได้รับอะไรเลย ในตอนนั้น ปีศาจเงา ถูกอดานิสมอบหมายมาให้เขา เพื่อช่วยนักปราชญ์ทำความสะอาดสิ่งสกปรกในท่อระบายน้ำ และป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุใดๆ กับข่ายเวทมนตร์ ไม่นานหลังจากที่ปีศาจเงามาอยู่ข้างนักปราชญ์ ตระกูลตาเดียวก็ถือกำเนิดขึ้น
“บางทีอาจจะด้วยความเห็นใจในความรักที่ปีศาจเงามีต่อลูกๆ ของนาง หรืออาจจะเพื่อรักษาสมดุล อดานิสจึงไม่ได้เรียกตระกูลตาเดียวกลับไปอย่างแข็งขัน”
“ผลก็คือนางปล่อยให้ตระกูลตาเดียวได้รับการศึกษาจากข้า ทำให้เกิดเป็น ต้าเป่า, เป่าเป่า, และ เอ้อเป่า ในปัจจุบัน”
นอกเหนือจากปีศาจเงาและตระกูลตาเดียว นักปราชญ์ยังได้รับบางสิ่งมาด้วย นั่นคือมิตรภาพของลาพลาส
นักปราชญ์ไม่ได้ลงรายละเอียด เพียงแค่บอกใบ้เป็นนัยๆ
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนักปราชญ์เอ่ยถึงลาพลาส ทุกคนจึงอดไม่ได้ที่จะเดาว่า บางทีนักปราชญ์อาจได้เข้าไปในขอบเขตกระจกหลังจากต่อสู้กับอดานิส
ในโลกแห่งความจริง นักปราชญ์อาจเอาชนะอดานิสได้อย่างง่ายดาย แต่ในขอบเขตกระจก มันยากที่จะกล่าว มิน่าล่ะ นักปราชญ์ถึงไม่กล่าวถึงสิ่งที่เกิดขึ้น บอกเพียงแค่ผลลัพธ์เท่านั้น
มาถึงจุดนี้ นักปราชญ์ก็ได้เรียบเรียงความสัมพันธ์ของเขากับซากปรักหักพัง, จ้าวปีศาจกระจก, และอดานิส โดยสังเขปแล้ว เขาไม่ได้กล่าวต่อ เพราะสังเกตเห็นแล้วว่าความสับสนของทุกคนกำลังจะล้นออกมา
“ข้ารับประกันได้ว่าทุกสิ่งที่ข้ากล่าวเป็นความจริง หากพวกเจ้ามีข้อสงสัยใดๆ ก็ถามได้เลยตอนนี้”
หลังจากกล่าวจบ แบล็คเอิร์ลก็รีบถามขึ้นว่า
“นางเอาอะไรไปกันแน่? ทำไมนางถึงบอกว่าช่วยตระกูลโนอาห์เอามันกลับมา?”
นักปราชญ์ยักไหล่
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน บางทีอาจจะเป็นจดหมายของออกัสติน? หรืออาจจะเป็นอย่างอื่น”
“ส่วนที่ว่าทำไมของของออกัสตินถึงไปอยู่ในห้องของผู้คุม… ข้าคิดว่าข้าได้กล่าวไปแล้วว่ามาร์กาเร็ตเป็นลูกสาวของผู้คุม และพวกเขาทั้งคู่ก็อาศัยอยู่ที่ด้านบนสุดของบันไดคุกแขวน มันเป็นเรื่องปกติที่ออกัสตินจะทิ้งอะไรไว้กับมาร์กาเร็ต”
“อย่างไรก็ตาม อดานิสเคยกล่าวไว้ว่านางจะมอบของเหล่านี้ให้กับทายาทของตระกูลโนอาห์”
เมื่อนักปราชญ์กล่าวถึงตรงนี้ เขาก็เหลือบมองไปที่แบล็คเอิร์ล และวายี่ อย่างลึกซึ้ง แล้วกล่าวต่อว่า
“แต่พวกเจ้าทั้งคู่ก็รู้ดีว่าความคิดของอดานิสเปลี่ยนไปตลอดหนึ่งหมื่นปีที่ผ่านมา การทดสอบของนางสำหรับทายาทของโนอาห์นั้นเข้มงวดขึ้นเรื่อยๆ และในท้ายที่สุด พวกเขาทุกคนก็ตกลงไปในทะเลกระจก”
“นี่คือเหตุผลที่บรรพบุรุษของพวกเจ้าทิ้งบันทึกเกี่ยวกับห้องกวีไว้น้อยลงเรื่อยๆ ทายาทตระกูลโนอาห์ทุกคนที่รู้เรื่องนี้ล้วนถูกชะล้างโดยทะเลกระจกและกลายเป็นคนว่างเปล่า”
“ดังนั้น แม้ว่าพวกเจ้าจะไปที่ห้องกวี ข้าก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่านางจะไม่มอบของของออกัสตินให้พวกเจ้า”
ขณะที่กล่าว นักปราชญ์ก็เขียนคำกล่าวของตัวเองลงในคัมภีร์แห่งบัญญัติเพื่อพิสูจน์ว่าเขาไม่ได้โกหก
คัมภีร์ไม่ตอบสนอง ซึ่งหมายความว่านักปราชญ์ไม่รู้จริงๆ ว่าอดานิสเอาอะไรไป
แบล็คเอิร์ลมองดูคำที่เขียนบนคัมภีร์และจมดิ่งสู่ความคิด
อังกอร์กล่าวขึ้น
“อดานิสเกิดเมื่อไหร่? นางเป็นสิ่งมีชีวิตในโลกกระจก หรือเป็นภูต?”
นักปราชญ์กล่าว
“ตอนที่ข้าพบอดานิสครั้งแรก นางก็ฉลาดมากและมีแนวทางการทำงานเป็นของตัวเองแล้ว นางคงเกิดมาได้สักพักแล้ว หรือไม่ก็นางคงได้เรียนรู้อะไรมากมายก่อนที่นางจะเกิด”
“ข้าไม่รู้ว่านางเกิดเมื่อไหร่ แต่ข้ามั่นใจว่านางไม่เคยเห็นร่างจริงของออกัสตินและมาร์กาเร็ต ดังนั้น นางต้องเกิดหลังจากที่ออกัสตินและมาร์กาเร็ตออกจากเมืองเนเธอร์ไปแล้ว”
“ส่วนที่ว่านางเป็นอะไร… ข้ามั่นใจว่านางไม่ใช่สิ่งมีชีวิตพื้นเมืองของโลกกระจก นางมีร่างจริงอยู่ในโลกแห่งความจริง แต่ข้าไม่รู้ว่าร่างจริงของนางคืออะไร บางทีนางอาจจะเป็นกระจกหรืออะไรทำนองนั้น”
“แล้วโอเลาล่ะ? โอเลาคืออะไร?”
“โอเลาเป็นภูต ข้ามั่นใจว่าเป็นภูตที่เกิดจากอุปกรณ์เล่นแร่แปรธาตุ ข้าเคยถามออกัสตินก่อนที่เมืองเนเธอร์จะล่มสลาย แต่คำตอบของออกัสตินก็คลุมเครือมาก เขาบอกเพียงว่ามันคือกระจก”
“ดังนั้น จึงไม่ผิดแน่ที่โอเลาจะเป็นภูตกระจก”
“อย่างไรก็ตาม จากข้อมูลที่ข้าได้รับจากอดานิส, ปีศาจเงา, และตระกูลตาเดียวในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ข้าสามารถยืนยันได้อย่างคร่าวๆ เรื่องหนึ่ง”
“โอเลาสูญเสียร่างจริงของเขาไปแล้ว”
“นั่นคือการคาดเดาของข้า ข้าเลยจะไม่เขียนมันลงในคัมภีร์แห่งบัญญัติ แต่ข้าก็ค่อนข้างใกล้เคียง”
“ลองคิดดูสิ ทำไมโอเลาถึงไม่เคยออกจากห้องกวี? ข้าคิดว่าเขากำลังหลับใหลอยู่เกือบตลอดเวลา เพราะเขาสูญเสียร่างจริงไป เขาจึงต้องหาวิธีอื่นเพื่อรักษาร่างกายของเขาไว้”
“แล้วทำไมอดานิสถึงแข็งแกร่งกว่าโอเลาได้ง่ายดายนัก? เพราะนางมีร่างจริง แต่โอเลาไม่มี”
“ส่วนว่าทำไมโอเลาถึงสูญเสียร่างเดิมไป… ข้าเดาว่า… มันถูกเอาไปโดยออกัสตินหรือมาร์กาเร็ต พวกเขาคิดว่าจะกลับมาในไม่ช้า ก็เลยเอาอุปกรณ์เล่นแร่แปรธาตุชิ้นนั้นไปด้วย แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าหลังจากผ่านไปหลายปี โอเลาจะอ่อนแอลงเรื่อยๆ โดยไม่มีร่างจริง”
“และตอนนี้ อดานิสก็คือเจ้าของห้องกวีฟ้ากระจ่าง”
นี่เป็นเพียงการคาดเดาของนักปราชญ์ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เขียนมันลงในคัมภีร์แห่งบัญญัติ อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจเรื่องนี้ จากมุมมองของนักปราชญ์ เขาเคยเห็นโอเลาเพียงครั้งเดียวหลังจากเหตุการณ์ที่เมืองเนเธอร์ และพวกเขาไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลาหนึ่งหมื่นปี มันยากที่เขาจะรู้เรื่องเหล่านี้ เขาจึงทำได้เพียงคาดเดา
ดอร์คัสก็ถามคำถามขึ้นมาว่า
“แล้วความสัมพันธ์ระหว่างโอเลากับอดานิสคืออะไร?”
คำถามนี้เป็นสไตล์ของดอร์คัสมาก
อย่างไรก็ตาม นี่ก็เป็นคำถามที่ทุกคนสนใจเช่นกัน
นักปราชญ์ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกล่าวว่า
“ครั้งสุดท้ายที่ข้าเห็นโอเลา เขาแนะนำข้าให้รู้จักกับอดานิส”
“การแนะนำตัวอดานิสของเขาเป็นแบบนี้…”
“-นางชื่ออดานิส และข้าคือผู้ชี้แนะของนาง-“
“ปฏิกริยาของอดานิสน่าสนใจมาก นางกล่าวว่า -ข้าไม่ชอบชื่อนี้- โอเลาบอกว่า -แต่มันเป็นชื่อที่เจ้านายตั้งให้-“
“อดานิสจึงโต้กลับว่า -แต่ข้าไม่เคยเห็นเจ้านายเลย ข้าควรจะเป็นคนตัดสินใจชื่อของข้าเองสิ-“
นักปราชญ์หยุดไปครู่หนึ่ง
“นี่เป็นครั้งเดียวที่พวกเขากล่าวถึงกันและกัน”
“-เจ้านาย- ที่โอเลาอ้างถึงคือออกัสติน ออกัสตินเป็นอัจฉริยะด้านการเล่นแร่แปรธาตุ และโอเลาก็เป็นภูตที่เกิดจากหนึ่งในผลิตภัณฑ์ของเขา”
“จากการคาดเดานี้ อดานิสอาจเป็นอุปกรณ์ที่ออกัสตินสร้างขึ้น และในที่สุดมันก็ให้กำเนิดภูตตนหนึ่ง เพียงแต่ว่าตอนนั้นออกัสตินได้จากไปแล้ว แต่ก่อนที่เขาจะไป ออกัสตินได้ตั้งชื่อให้ภูตตนนั้น ซึ่งก็คืออดานิส”
“โอเลาบอกว่าเขาเป็น -ผู้ชี้แนะ- ของอดานิส หรือก็คือ เขาเป็นผู้ชี้แนะความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และผู้มีพรสวรรค์ สอนอดานิสถึงความหมายของการมีอยู่ในโลกนี้”
“กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขากำลังสอนอดานิส ซึ่งเปรียบเหมือนกระดาษเปล่า เกี่ยวกับโลก คุณค่า และศีลธรรม”
“แน่นอน โอเลาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นผู้ชี้แนะนี้ เพราะอดานิสไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้คนอื่นมาบงการอย่างชัดเจน นางมีบุคลิกที่แข็งแกร่งมาก และนางก็ไม่ชอบแม้กระทั่งชื่อที่ออกัสตินตั้งให้”
“ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเวลาผ่านไป ข้าก็เห็นว่าทัศนคติของอดานิสต่อทายาทของโนอาห์เปลี่ยนไป นางกล้าที่จะโจมตีทายาทของโนอาห์ และไม่คิดว่าตัวเองเป็น -ผู้พิทักษ์- อีกต่อไป”
“นี่คือเหตุผลที่ข้ารู้สึกว่าโอเลาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นผู้ชี้แนะนี้”
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
