Warlock Apprentice - WA 1,098 เจตจำนงของเจี่ยหนาน

WA 1,098 เจตจำนงของเจี่ยหนาน

ดวงตาสำรวจลอยอยู่เหนือโซ่

เสียงกึกก้องในเตาโดยรอบยังไม่หยุดลง และอุณหภูมิสูงที่ปล่อยออกมาจากสระลาวาทำให้ภาพที่ส่งออกมาบิดเบี้ยวตลอดเวลา

ในภาพที่บิดเบี้ยวนี้ ดูเหมือนว่าอังกอร์จะเห็นสีหน้าบิดเบี้ยวแบบเดียวกันของร่างที่ติดกับโซ่ การต่อสู้ เสียงคำราม และความสิ้นหวัง

ไม่ว่ามันจะร้องขอความเมตตา ความริษยา และการสาปแช่งสักเพียงใด โซ่ก็ยังคงกัดกินชีวิตของมันไม่เหลือแม้แต่เศษกระดูก

โซ่แบบนี้ทำให้อังกอร์รู้สึกแปลกมาก

นี่เป็นโซ่ที่เขาสร้างจริงๆหรือ?

เขาต้องสงบอารมณ์ลงเล็กน้อยแล้วมองไปที่สระลาวาที่ว่างเปล่ารอบ ๆ  อังกอร์ไม่ได้อยู่ต่อ เขาควบคุมดวงตาสำรวจและจากไป

ในระหว่างการออกจากสระลาวา อังกอร์ยังคิดบางอย่างเกี่ยวกับ โบโบต้า

เขายังจำได้ว่าปีศาจที่ถูกโซ่กลืนเข้าไปเคยถามประโยคหนึ่งว่า “คานารี่ทำเช่นนี้ทำไม”

ก่อนหน้านี้ อังกอร์รู้สึกคลุมเครือเล็กน้อย และเมื่อพวกมันเกี่ยวข้องกับโบโบต้า ความทรงจำก็เปิดขึ้น

การติดต่อของอังกอร์กับโบโบต้านั้นไม่มาก เป็นการติดต่อเพียงไม่กี่ครั้ง ความประทับใจของอังกอร์ที่มีต่อโบโบต้านั้นไม่เลวเลย เมื่ออังกอร์ติดต่อโบโบต้าครั้งแรก โบโบต้าคุ้นเคยกับหัวข้อต่างๆ เป็นอย่างดี ในระหว่างการสนทนาเขายังถามอังกอร์เรื่องต่างๆ

เมื่อกล่าวถึง”คานารี่” มันคือสิ่งที่โบโบต้ากล่าวเมื่อสนทนา

เหตุผลที่อังกอร์นึกถึงความทรงจำเล็กๆ น้อยๆ เหล่านี้ได้ก็คือ เมื่อความแข็งแกร่งของเขาดีขึ้น ความสามารถในการจำของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น ประการที่สองมันเป็นเรื่องที่น่าสนใจที่จะคิดเกี่ยวกับ โบโบต้า

เขาใช้การเยาะเย้ยเพื่อเยาะเย้ยชื่อของเขาเองเป็นจุดเริ่มต้น ซึ่งทำให้อังกอร์จำได้

“ครั้งแรกที่ได้ยินชื่อ คนจะรู้สึกแปลกๆ อันที่จริงนี่คือธรรมเนียมของเรา ชื่อของเราเมื่อได้ยินและไม่มีใครลืม แม้ว่าจะเป็นศัตรูกันไปตามกาลเวลาก็ตาม” โบโบต้ายืนอยู่ในส่วนลึกของความทรงจำ ร่างกายที่ขาวซีดจาง ๆ ยิ้มและกล่าวกับอังกอร์ 

“ถ้ามีคนลืมชื่อของเรา นี่เป็นการดูถูกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับเรา”

“ชื่อปัจจุบันของข้าค่อนข้างธรรมดา น้องสาวของข้าชื่อ ฉีเว่ย คานารี่เป็นนกประจำชาติของเรา พ่อของข้าแค่ต้องการให้จำชื่อน้องสาว เขาแค่ตั้งชื่อนางเป็นชื่อคานารี่ เจ้าตลกไหม ทำไมถึงหัวเราะ?”

ในเวลานั้น โบโบต้าอธิบายชื่อของเขาด้วย เห็นได้ชัดว่าชื่อมีความสำคัญต่อบุคคล นี่เป็นครั้งแรกที่อังกอร์ได้ยินเรื่องคนที่ไม่ใช่ทาส ดังนั้นเขาจึงประทับใจในชื่อของตัวเองมาก

มันเหมือนกับการระบายสีกรอบรูปในความทรงจำ เมื่อเวลาผ่านไปอังกอร์จะลืมรายละเอียดมากมายและทิ้งชื่อของผู้คนมากมายไว้เบื้องหลัง แต่มันก็ยากที่จะลืม เช่นเดียวกับที่โบโบต้ากล่าวไว้ “แม้ว่ามันจะเป็นศัตรูกับกาลเวลา แม้ว่าจะถูกหัวเราะเยาะ ชื่อของเราจะต้องได้ยินและจะลืมไม่ได้”

อังกอร์ไม่ลืมจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงจำชื่อของคานารี่ได้

เนื่องจากโบโบต้ายอมรับเป็นการส่วนตัวว่าคานารี่เป็นน้องสาวของเขา ก่อนหน้านี้ และเบาะแสที่เกี่ยวข้องทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็นสายโซ่ที่อังกอร์สร้าง หรือการปรากฏตัวของโบโบต้า โบโบต้าไม่สามารถลบชื่อ “ผู้ต้องสงสัย” ได้อย่างสมบูรณ์ ปีศาจคือโบโบต้า!

“ก่อนหน้านี้ โบโบต้าดูเหมือนจะกล่าวคำที่อธิบายไม่ได้บางอย่าง สิ่งที่ถูกกลืนหายไปโดย -พวกที่ไม่รู้จักพอ- การฟื้นคืนชีพ-…”

สิ่งนี้หมายความว่า? 

เขาไม่ใช่มนุษย์หรือ? 

ในตอนต้น ไพ่กระดูกได้บันทึกตัวตนของมนุษย์ไว้อย่างชัดเจน

ยิ่งคิดอังกอร์ยิ่งรู้สึกว่า โบโบต้าเต็มไปด้วยหมอก สิ่งที่เขากล่าว ผลกระทบธรรมดาของโซ่ และพันธะสังเวยวิญญาณเลือด… มีหลายสิ่งหลายอย่าง เช่น เส้นสีดำที่ไม่รู้จักที่เชื่อมต่อกัน แต่ถ้ายังไม่รู้ตรรกะภายใน ก็ยังดูเหมือนว่ามันถูกปกปิด ด้วยผ้าโปร่งชั้นหนึ่งซึ่งคลุมเครือและไม่ชัดเจน

เมื่ออังกอร์ได้ยินชื่อของคานารี่ เขาก็มีแสงสว่างวาบขึ้นในใจ และตอนนี้อังกอร์ก็กลับไปและไม่คิดหาคำตอบใดๆ

“นอกจากน้องสาวของโบโบต้าแล้ว ข้าเคยได้ยินชื่อที่เกี่ยวข้องที่อื่นไหม?” อังกอร์คิด ดูเหมือนว่าจะไม่มีข้อมูลอื่นใดเกี่ยวกับคานารี่ในความทรงจำ แล้วมันมาจากไหน?”

เงื่อนงำของคานารี่แตกแล้ว และเรื่องของโบโบต้า อังกอร์ยังไม่คิดอะไร เพราะตอนนี้ยังไม่มีคำตอบ เขาตัดสินใจที่จะวางมันลงชั่วคราวและรอจนกว่าเขาจะมีโอกาสพบโบโบต้า หรือค้นหามนุษย์คนอื่น ๆ แล้วจึงถามอีกครั้ง

บางที โบโบต้าอาจเป็นเพียงหน่วยสอดแนมที่พ่อมดส่งมายังเมืองปีศาจ แน่นอนว่าความเป็นไปได้นี้มีน้อยมาก แม้ว่าพวกเขาต้องการจะส่งแมวมองไปตรวจสอบจริงๆ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยให้พ่อมดฝึกหัดมายังสถานที่ที่มีความเสี่ยงสูงเช่นนี้

เนื่องจากสระลาวาไม่มีปัจจัยที่ตรวจจับได้ อังกอร์จึงเล็งไปที่ “กรงเมฆฝน” ที่เคยค้นพบก่อนหน้านี้

ก่อนหน้านี้เขาได้จัดเตรียมดวงตาสำรวจเพื่อสำรวจ แต่เมื่อเขาเข้าไป เขาก็ขาดการติดต่อ

เนื่องจากความสนใจของอังกอร์อยู่ตรงหน้าสระลาวา จึงไม่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น และเขากำลังจะสำรวจสถานการณ์อีกครั้ง

ดวงตาสำรวจที่อยู่ใกล้กับสระลาวาและบินไปยังบริเวณที่กรงเมฆฝนตั้งอยู่

ผ่านมาระยะหนึ่งแล้ว และกรงเมฆฝนก็ทรงพลังยิ่งกว่าที่เคยเป็น

เมฆหมอกสีดำต่ำบนท้องฟ้าและควันที่จุดติดไฟบนพื้นโลกกลายเป็นชิ้นเดียวอย่างสมบูรณ์ มันปิดกั้นพื้นที่ จากระยะไกลจะมองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากหมอกควันและเงาของสถาปัตยกรรมที่มองไม่เห็น

เมื่อดวงตาสำรวจใกล้เข้าไป อังกอร์รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าภาพนั้นเบลอ

มีเมฆและเงารวมทั้งปัจจัยที่พลังงานปั่นป่วนรบกวน

เมื่อดวงตาสำรวจกำลังจะลึกเข้าไปในกรงเมฆฝน ภาพจะเป็นสีดำและการส่งภาพจะถูกขัดจังหวะ

คราวนี้ในที่สุดอังกอร์ก็เข้าใจว่าทำไมสถานการณ์ถึงหายไปหน้าดวงตาสำรวจ แม้ว่าภาพจะถูกขัดจังหวะ แต่ก่อนที่จะมีการขัดจังหวะ อังกอร์ได้ยินเสียงการต่อสู้อย่างชัดเจน และมันน่าตกใจยิ่งกว่าที่เขาเคยได้ยินมาก่อน ดูเหมือนว่าการต่อสู้จะเข้าสู่ช่วงสุดท้าย

เป็นการต่อสู้ที่เหนือระดับพ่อมดอย่างแน่นอน

การต่อสู้ระดับนี้ ความผันผวนของพลังงานสามารถเจาะทะลุความโกลาหลได้ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสำรวจพื้นที่ที่พลังงานถูกไม่รบกวนด้วยการเล่นแร่แปรธาตุระดับต่ำนี้ เว้นแต่ว่าอังกอร์จะปรับปรุงวัสดุ เขาจึงจะสามารถสร้างดวงตาสำรวจระดับสุดยอด แต่ถึงจะทำได้ ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว

ไม่สามารถมองลอดเข้าไปในกรงเมฆฝนได้ ทำให้อังกอร์หมดหนทาง เขาสามารถถ่ายโอนดวงตาสำรวจไปยังบริเวณใกล้เคียงเท่านั้น รอให้การต่อสู้สิ้นสุดลง จากนั้นดูสถานการณ์

การสำรวจที่นี่มีการปะทะกันอย่างต่อเนื่อง และอังกอร์ก็ได้รับบาดเจ็บไปบ้าง ดวงตาสำรวจไปยังเมืองในทิศใจกลางเมือง

อังกอร์เห็นเจี่ยหนาน

ก่อนหน้านี้เมื่อเกิดไฟไหม้เป็นบริเวณกว้างบนท้องฟ้า และเมื่อเปลวไฟจำนวนนับไม่ถ้วนเริ่มควบคุมไม่ได้ เจี่ยหนานก็บินออกจากร้านและบอกว่ากำลังจะออกไปสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ ต่อมาเกิดไฟไหม้ ทะเลไฟปกคลุมกระท่อมประสาทหลอน และฟาฟเนียร์เปิดม่านสายลม… ในระหว่างขั้นตอนนี้ เจี่ยหนานยังไม่ได้กลับมา

ก่อนหน้านี้อังกอร์มีความกังวลอยู่บ้าง แต่คิดว่าเจี่ยหนานเป็นลูกครึ่งปีศาจธาตุน้ำ มันจะไม่มีสถานการณ์ที่เปลวไฟอยู่เหนือการควบคุม นอกจากนี้นางยังคุ้นเคยกับลาซูดานเป็นอย่างดี และไม่น่ามีปัญหา ดังนั้นข้าจึงไม่ต้องคิดมาก

อังกอร์รู้สึกว่ามันควรเป็นแบบนี้ อย่างไรก็ตาม งานของเขาในลาซูดานสิ้นสุดลงแล้ว และเขาก็พร้อมที่จะกลับไปที่หุบเขาเยือกแข็ง

อย่างไรก็ตาม เขาไม่คาดคิดว่าเขาจะได้เห็นเจี่ยหนานอีกครั้ง

สถานการณ์ปัจจุบันของเจี่ยหนานดูไม่ค่อยดีนัก อยู่ใต้หน้าผาลูกคลื่นปกคลุมด้วยหิน ดูลึกลับ 

สาเหตุที่เขาพบ เนื่องจากสถานที่ที่เจี่ยหนานอยู่มีควันจำนวนมากถูกปล่อยออกมาซึ่งทำให้นางได้รับความสนใจ

เมื่ออังกอร์สังเกตและเห็นสถานการณ์ของเจี่ยหนาน เขาพบว่าควันมาจากเลือดของเจี่ยหนานที่ถูกเผาโดยแผ่นดินที่ร้อนระอุ

ใช่ มันคือเลือด

ตอนนี้เจี่ยหนานมีเลือดไหลออกมามากมายจนแทบจะเรียกได้ว่าเลือดอาบ

ที่หน้าอกและท้องมีรูเลือดสีดำทะลุออกมา เลือดจำนวนมากไหลออกจากรู สิ่งเดียวที่โชคดีคือเจี่ยหนานยังไม่หมดสติไป รูเลือดถูกล้อมรอบด้วยชั้นน้ำบางๆ ดูเหมือนจะมีผลการรักษา แต่ก็รักษาให้หายไม่ได้ มันมีผลลัพธ์ที่ไม่สมบูรณ์แบบและเลือดยังคงไหลออกมา

ใบหน้าของเจี่ยหนานซีดเซียว ดวงตาของนางกลมโต และนางเอาแต่กล่าวอะไรอยู่ในปาก

เขาฟังอย่างตั้งใจผ่านดวงตาสำรวจและได้ยินนางกล่าวว่า

“ข้าจะไม่หลับ ข้าไม่สามารถรักษาผลการรักษาได้เมื่อข้าหลับ ข้าจะตาย… ข้าไม่อยากตาย ข้าไม่…”

ด้วยความตั้งใจอันแรงกล้าที่จะอยู่รอดของเจี่ยหนาน ทำให้สามารถรักษาน้ำรอบบาดแผลได้ แต่ราคาคือความเจ็บปวดไม่รู้จบ และอังกอร์เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหน้าผากของเจี่ยหนานเต็มไปด้วยเหงื่อ เส้นเลือดและเส้นเอ็นของร่างกายนางปูดโปนออกมา มีการกระตุกเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา อย่างต่อเนื่อง

หากเปลี่ยนเป็นเจตจำนงที่อ่อนแอกว่านี้ ก็คาดได้ว่านางจะยอมแพ้ก่อนเวลาอันควร และตอนนี้ปีศาจได้ทำสงครามกับมนุษย์ ตอนนี้ไม่มีใครสนใจว่าใครจะรอด

ที่เจี่ยหนานสามารถดำเนินการมาได้จนถึงปัจจุบันคือความปรารถนาในชีวิต และยังเป็นผลมาจากเจตจำนงของนาง

แต่การพึ่งพาเจตจำนงนั้นไม่มีประโยชน์ ในที่สุดเจี่ยหนานก็จะตายด้วยความเจ็บปวดและสิ้นหวัง เว้นแต่จะมีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

สิ่งเดียวที่จะช่วยนางได้ในตอนนี้น่าจะเป็นอังกอร์

ถ้าอย่างนั้นเขาต้องการจะช่วยหรือไม่