Warlock Apprentice - WA 1,097 ตกตะลึง

WA 1,097 ตกตะลึง

คานารี่? 

ทันใดนั้น ในหัวอังกอร์ก็แวบเข้ามา แม้ว่าอีกฝ่ายจะกล่าวภาษาปีศาจ แต่จิตใจของเขาผ่านรูปร่างเล็ก ๆนั้น อธิบายไม่ได้ แม้จะมองไม่เห็นรูปร่างหน้าตา แต่นี่เป็นแสงวาบเมื่อเขาต้องการจับภาพอีกครั้ง เขาจำไม่ได้

คานารี่?

อังกอร์เข้ามาบรรจบกับความสงสัยในใจของเขาเป็นการชั่วคราว จัดการแอบมองเข้าไปที่ด้านข้างของกำแพงและค่อยๆ เปลี่ยนมุมมองไปทางเตาหลอม

เขาต้องการที่จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น

ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เขาจะเดาไม่ถูก สถานการณ์ที่นี่ไม่ใช่การต่อสู้ระหว่างมนุษย์กับปีศาจ แต่เป็นการต่อสู้ระหว่างปีศาจ ปีศาจฆ่าเผ่าอื่นหรือไม่?

ด้วยความสงสัยอังกอร์จึงแอบดู

“เกิดใหม่? ถูกชายชราผู้ไม่รู้จักพอกลืนกิน และต้องการที่จะเกิดใหม่? เป็นไปไม่ได้! ฮ่าฮ่าฮ่า… !”

อังกอร์เปลี่ยนมุมมองของเขาและเห็นมัน ปีศาจที่เอามือกุมใบหน้าแล้วหัวเราะ

ปีศาจเต็มไปด้วยเปลวไฟและมือของเขาดูเหมือนจะมีแสงและเงาสีแดงเหมือนงู

หลังจากแสงสีแดงสว่างวาบ ปีศาจตัวอื่นที่อยู่หลังเตาเผาก็ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดทันที มุมมองของอังกอร์ไม่สามารถมองเห็นสถานการณ์ของปีศาจตัวอื่นได้ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาพยายามที่จะปรับตำแหน่งของเขาและต้องการที่จะไปอีกด้านหนึ่งเพื่อดูสถานการณ์ใหม่

ในการเปลี่ยนตำแหน่ง เขาสามารถมองเห็นได้มากขึ้น

เขามองไปที่ปีศาจที่ยืนอยู่ข้างเตาหลอมและหัวเราะ ไม่รู้ทำไมยิ่งเห็นก็ยิ่งคุ้นเคย

“ข้ารู้สึกเหมือนข้าเคยเห็นสิ่งนี้” อังกอร์ขมวดคิ้ว จำได้ว่าเขาเคยเห็น มันไม่ได้อยู่ในกลุ่มปีศาจ แต่เปลวไฟกลับกำลังลุกไหม้และร่างกายก็เป็นปีศาจ?

เมื่ออังกอร์กำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ด้วยการย้ายไปอีกด้านหนึ่ง แต่มีข้อผิดพลาด

เดิมทีเขาอยู่ตามกำแพงด้านนอก แอบเคลื่อนที่ไปสำรวจตำแหน่งของพวกมัน เพื่อหามุมมองที่เหมาะสมที่สุด แต่เนื่องจากอังกอร์ไม่ระวัง เมื่อดวงตาขยับ ขอบของมันถูกับผนัง

ทันใดนั้น เสียงของโลหะเสียดสีกันก็ดังขึ้น

แม้ว่าเสียงจะเบามาก แต่ก็ไม่รอดพ้นความรู้สึกที่อ่อนไหวของปีศาจ

“ใคร?!” ปีศาจมีเปลวไฟหันหัวโดยไม่ลังเลและมองไปที่แหล่งกำเนิดเสียงด้วยท่าทางบูดบึ้ง

ดวงตาสำรวจไม่มีเวลาที่จะหลบเลี่ยงและถูกเปิดเผยต่อสายตาของปีศาจ

แต่ในขณะเดียวกัน อังกอร์ก็เห็นรูปลักษณ์ปีศาจเช่นกัน ในรูม่านตาของเขามีแสงวาบที่ตกตะลึง รูปลักษณ์ของปีศาจตัวนี้ดูคุ้นเคย

ใบหน้าของชายเสื้อคลุมสีขาวแวบเข้ามาในความคิดของเขา เขาทำให้อังกอร์รู้สึกถึงแสงแดด แต่อารมณ์จากการแสดงออกตอนนี้เต็มไปด้วยความมืด

“เจ้า!” นัยน์ตาของปีศาจฉายแววเคร่งขรึม

“ข้าไม่คาดฝันว่าจะได้พบเจ้าที่นี่?!”

ในเสียงอันมืดมนของปีศาจ มันโบกมือพร้อมกับเสียงกรีดร้องของปีศาจอีกตน อังกอร์รู้สึกเพียงว่ามีแสงสีแดงวาบอยู่ข้างหน้าเขา

มีเสียงคลิ๊ก การส่งภาพหยุดชะงักและภาพหายไปจากสายตา

ปีศาจบนสระลาวามองดูเศษโลหะบนพื้นแตก สีหน้าไม่เย่อหยิ่งเหมือนเมื่อก่อน

“ดูเหมือนว่ามีบางคนค้นพบข้า” ปีศาจกระซิบเบา ๆ แต่คราวนี้เขาไม่ได้กล่าวเป็นภาษาปีศาจแต่เป็นภาษากลางของมนุษย์

“ใครน่ะ รูปร่างของข้าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง มันไม่น่าจะจำข้าได้… แม้ว่ามันจะจำข้าได้จริงๆก็ตามที รุ่งอรุณกำลังจะมา ไม่มีใครหยุดข้าได้…”

พร้อมกับเสียงกระซิบของปีศาจและเสียงดังแปลกๆ แสงสีแดงกะพริบ และมีโซ่อยู่บนพื้น ข้างๆ โซ่คือเลือดที่ค่อยๆ จางลง

ปีศาจตนอื่นที่สาปแช่งเขาก่อนหน้านี้ได้หายไปแล้ว

ในเวลาเดียวกัน ปีศาจมองไปที่แขนของเขา ใต้ผิวซีด ดูเหมือนมีหนูตัวเล็กๆ กำลังสั่น ดันผิวหนังออกจนเป็น “เนินเขา” เนินเขานั้นขยับไปทุกที่ ในที่สุดเนินเขาก็มาถึงฝ่ามือและค่อยๆรวมเข้าด้วยกันและหายไป เมื่อเนินเขาหายไป ฝ่ามือของปีศาจก็กระแทกเป็นวงกลม และมือที่ขาวเป็นสีอ่อนก็เริ่มสร้างเงาดำเป็นชั้นๆ และแม้แต่เล็บก็กลายเป็นเหมือนคมที่สะท้อนแสงเย็น

“เพื่อเร่งเวลา… มีซากศพที่น่ากินมากมายอยู่ข้างนอก เพื่อปลุกพลังก่อนที่จ้าวปีศาจจะมา…” ปีศาจกระซิบ แล้วร่างนั้นก็หายไปในความมืด

ในทางกลับกัน อังกอร์ซึ่งดวงตาถูกทำให้แตกสลาย กำลังยืนอยู่ในสนามด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนและแปลกประหลาด

เหตุผลที่การแสดงออกของเขาเป็นเช่นนั้นเพราะดวงตาสำรวจเห็นรายละเอียดมากมายที่ไม่เคยพบมาก่อน

ข้อมูลที่อยู่ในรายละเอียดเหล่านี้ซับซ้อนมาก

วิธีการที่ปีศาจทำลายนั้นเป็นแสงสีแดง มันคือโซ่สีแดงเลือดและเปลวไฟที่ลุกโชนอย่างต่อเนื่อง

ที่ปลายโซ่ยังมีปีศาจที่ถูกโซ่ย่อยจนเหลือแต่ส่วนอกและส่วนหัวที่สิ้นหวัง

และเมื่อโซ่รัดแน่นขึ้น ปีศาจก็ถูกย่อย ในตอนท้ายเป็นที่คาดได้ว่าจะไม่มีอะไรเหลืออยู่ มันจะเป็นกองเลือดที่ถูกทิ้งไว้

ทั้งหมดนี้ดูเหมือนจะเป็นการต่อสู้ระหว่างปีศาจและมีความน่ากลัวเป็นที่สุด แต่สิ่งที่ทำให้อังกอร์รู้สึกสนใจก็คือโซ่…มันคือโซ่ที่เขาสร้างขึ้น

ในตอนแรก หลังจากที่เขากลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุฝึกหัดแล้ว อุปกรณ์เล่นแร่แปรธาตุชิ้นแรกที่ออกแบบให้ผู้อื่น ก็คือโซ่เส้นนี้

แม้ว่าโซ่เส้นนี้จะผ่านการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลก แต่ก็ยังมีเส้นแปลกๆ อยู่บ้าง และมันถูกเผาด้วยเปลวไฟ แต่ในฐานะผู้สร้างโซ่ อังกอร์จะไม่รู้ผลงานของตัวเองได้อย่างไร?

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ ตอนลาซูดานสงบ อังกอร์ก็รับรู้ถึงความผันผวนของโซ่ ในเวลานั้นเขาเห็นเงาแสงสีแดงด้วย แต่ในเวลานั้น อังกอร์ไม่ได้สนใจ โดยคิดว่ามันเป็นเพียงภาพมายา

ท้ายที่สุดแล้ว โซ่ก็ได้รับการขัดเกลาจนเป็นของ โบโบต้า และมันก็ถูกบูชายัญโดยโบโบต้าด้วย และแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะปรากฏอยู่ในลาซูดานด้วยพลังของโบโบต้า

ดังนั้นก่อนหน้านี้ อังกอร์จึงไม่คิดอะไรมาก

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นโซ่และใบหน้าที่คุ้นเคยของปีศาจต่อหน้า อังกอร์สามารถระบุได้อย่างแน่นอนว่าโซ่นี้เป็นฝีมือของเขาในขณะเดียวกันปีศาจก็มีแนวโน้มที่จะเป็นโบโบต้า!

แม้ว่าปีศาจจะดูน่ากลัว แต่ใบหน้าก็มีรูปร่างที่คล้าย บางทีโบโบต้าจงใจแต่งตัวแบบนั้น

เมื่อนึกถึงโบโบต้า อังกอร์จำได้ว่าเขาเคยเห็นโบโบต้าเฝ้าป้อมปราการอยู่ เมื่อไม่นานมานี้ ในเวลานั้นเขาอยู่กับดัสกี้ พ่อมดฝึกหัดตัวอ้วนและหลานชาย ร่องรอยของโทบี้ก็เป็นสิ่งที่พวกเขาบอกอังกอร์

ต่อมาอังกอร์ไม่เห็นโบโบต้าอีก แต่อังกอร์นึกถึงสิ่งหนึ่ง เมื่อผู้คนที่เฝ้าป้อมปราการเคลื่อนตัวและผ่านเทือกเขาสนธยา ก็เกิดอุบัติเหตุเล็กน้อย ในตอนนั้นอังกอร์สามารถสำรวจได้จากความฝันของโทบี้เท่านั้น ในพริบตาเดียว เขาพบใครบางคนบนพาหนะบิน ซึ่งอยู่ไกลออกไปกำลังร้องไห้ และทำให้ ผู้พิทักษ์ปีกน้ำแข็งตามมาด้วย

คนที่ร้องไห้ในตอนนั้นคือดัสกี้

อ้างอิงจากซันเดอร์ มีคนหายไปในการต่อสู้กับปีศาจ

ในตอนนั้นอังกอร์ไม่ได้คิดอะไรมาก ตอนนี้หลังจากมองความทรงจำ คนที่หายไป…ไม่น่าใช่โบโบต้า

เทือกเขาสนธยาอยู่ไม่ไกลจากทะเลสาบไนมิง และทะเลสาบไนมิงเป็นทางเข้าหลักสู่ลาซูดาน

ดังนั้นดูเหมือนว่าจะไม่เป็นไปไม่ได้ที่โบโบต้าจะปรากฏตัวในลาซูดาน

อย่างไรก็ตาม อังกอร์ยังคงรู้สึกแปลกๆและสับสน ถ้าโบโบต้าปลอมตัวเป็นปีศาจจริง ๆ เขาก็เป็นมนุษย์ แล้วทำไมต้องมาที่ลาซูดาน?

นอกจากนี้โซ่นั้น

อังกอร์จำได้อย่างชัดเจนว่าในถ้ำสัตว์ป่านั้น โบโบต้ากำลังมองหาสร้างของเขา ข้อกำหนดสำหรับโซ่นั้นเรียบง่ายมาก 

แต่นี่เป็นโซ่ธรรมดา เดิมทีโบโบต้าใช้พันธะสังเวยวิญญาณเลือด

พันธะสังเวยวิญญาณเลือดเป็นของปีศาจระดับสูงโลกมิติหุบเหว ผ่านพันธะสังเวยวิญญาณเลือด พ่อมดสามารถรวมตัวเองเข้ากับอาวุธได้ ต่อมาวัตถุจะเคลื่อนไหวได้ด้วยใจและผู้อื่นจะเอาไปไม่ได้ นอกจากนี้ยังสามารถรับผลกระทบพิเศษและพลังการต่อสู้สามารถปรับปรุงได้อย่างมาก

อย่างไรก็ตาม พันธะสังเวยวิญญาณเลือดก็มีข้อเสียเช่นกัน จำนวนพันธะสังเวยวิญญาณเลือดในช่วงชีวิตหนึ่งมีจำกัด และเมื่อมีการใช้พันธะสังเวยวิญญาณเลือด มันก็จะผูกติดอยู่กับเจ้าของ นั่นคือการใส่ชื่อของตัวเองลงไป 

ดังนั้น อังกอร์จึงประหลาดใจ โซ่ที่เรียบง่ายนี้ ทำไมโบโบต้าถึงเลือกสังเวยวิญญาณเลือด?

เมื่อมองแวบแรก แม้ว่าโซ่จะถูกสร้างโดยอังกอร์ แต่ก็ผ่านการเปลี่ยนแปลงที่สั่นสะเทือนโลก แม้ว่าจะเป็นเรื่องยากที่จะรู้สึกถึงสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงผ่านภาพ แต่จากการกลืนกิน เขาสามารถรับรู้ถึงไฟที่แปลกประหลาดได้ 

โบโบต้าเปลี่ยนไปและโซ่ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ?

จุดประสงค์ของโบโบต้าคืออะไร?

ด้วยความสงสัย อังกอร์จึงกำหนดเป้าหมายใหม่และต้องการดูสระลาวาต่อไป ถ้าเป็นไปได้ เขาต้องการสนทนากับโบโบต้าโดยตรง

เมื่อดวงตาสำรวจไปถึงสระลาวาอีกครั้ง มันก็ว่างเปล่าแล้ว

เมื่อเทียบกับครั้งก่อน สิ่งเดียวที่เปลี่ยนไปคือมีโซ่อยู่ข้างหม้อ และมีรอยเลือดสีดำแห้งอยู่ข้างๆโซ่…