Warlock Apprentice - WA บทที่ 50: คำขอของเกรย่า ฟรี

เมื่อได้รับผลกระทบจากภาพลวงตา อาลีนสะดุดขาโต๊ะและล้มลงอย่างรุนแรง เมื่ออังกอร์เข้ามาอลันก็ทาครีมที่เท้าให้นาง

เมื่อมาร่าเห็นอังกอร์ การแสดงออกของเขาก็ดูแปลก ๆ ผสมกับความอิจฉา ความอิจฉา ความเสียใจและความแค้น อังกอร์รู้สึกหลังเย็นทันที แต่มาร่าก็ไม่กล่าวอะไรในท้ายที่สุด เขาได้แต่ถอนหายใจอย่างเศร้าโศก

อีกด้านหนึ่งของห้อง อาลีนหน้าแดงด้วยเหตุผลบางอย่าง ตามด้วยน้ำตาคลอเบ้า นางทำให้อังกอร์เห็นอย่างน่าสังเวช

อังกอร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่อลันรีบบอกเขา

“ อังกอร์ ใครบางคน พาท่านเข้ามาในฐานะศิษย์และท่านจะจากไปในไม่ช้า? อลันถามด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กทารก ขณะลากแขนเสื้อของอังกอร์ โดยใช้มือที่ขาวจั๊วะ การแสดงออกของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและชื่นชม"

นั่นคือเหตุผล

อังกอร์รู้ความรู้สึกพิเศษของอาลีนที่มีต่อเขา เขาเข้าใจดีว่านั่นไม่ใช่ความรู้สึกรัก แต่เป็นสิ่งที่พบเห็นได้ทั่วไปในเด็กสาว เช่นเดียวกับที่ กวีคนหนึ่งจากโลก กล่าวว่าคนหนุ่มสาวมักกังวลมากเกินไป เมื่อพวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับปัญหาที่แท้จริงในชีวิตของพวกเขา คนหนุ่มสาวมักจะมีอารมณ์ รักแรกพบรักแบบเด็ก … ส่วนใหญ่เป็นอารมณ์ผิด ๆ ที่กระตุ้นโดยฮอร์โมนวัยรุ่นที่มากเกินไป

อังกอร์มักตีความถึงความเป็นมิตรของอาลีนที่มีต่อเขาว่า เป็นการแสดงปฏิกิริยาเกินจริง ถ้าเขาตอบรับจริง ๆ ในไม่ช้ามันก็จะถูกพิสูจน์แล้วเมื่อเวลาผ่านไป นอกจากนี้อังกอร์ไม่เคยมีความรู้สึกใด ๆ ต่อ อาลีนที่มากกว่ามิตรภาพ

นี่คือเหตุผลที่อังกอร์รักษาความสงบและควบคุมทัศนคติของอาลีน อยู่เสมอ เขามองว่าความสัมพันธ์ในมุมมองของผู้อาวุโสที่มีประสบการณ์

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าความพยายามของเขา ในการมองความสัมพันธ์ที่ละเอียดอ่อนในลักษณะที่รู้เท่าทันก็เป็นสิ่งที่เด็กหยิ่งจะทำเช่นกัน

กล่าวง่ายๆคืออาลีนชอบอังกอร์ แต่เมื่อนางได้ยินจากมาร่าว่าอังกอร์กำลังจะจากไปนางก็ลังเล

อังกอร์ให้คำตอบง่ายๆสำหรับคำถามของอลัน และปลอบโยน อาลีน(สำหรับบาดแผลของนาง) เขาหลีกเลี่ยงอย่างอื่น เขาชอบทั้งคู่ แต่เป็นแค่เพื่อนเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตั้งใจที่จะตอบสนองต่ออารมณ์ที่ไม่มีอยู่จริง

อังกอร์อธิบายว่าทำไมเขาถึงมา อลันเห็นด้วยโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียวเพราะสามารถฆ่าเวลาด้วยการอ่านหนังสือระหว่างการเดินทางที่น่าเบื่อ พวกมันเป็นหนังสือฟรีแล้วทำไมล่ะ?

อลันกำลังกล่าวอย่างมีชีวิตชีวา ในขณะที่อาลีนจมอยู่กับตัวเอง

ในช่วงเวลาสั้น ๆ อลันก็ย้ายกล่องไปที่ห้องของเขา เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นอังกอร์ก็รู้สึกโล่งใจในที่สุด

เมื่อถึงเวลาอำลา อังกอร์เดินไปหามาร่าด้วยท่าทางจริงจังและขอโทษที่เลือกซันเดอร์ ในร้านอาหารของบาร์บี้

ใคร ๆ ก็ไม่รังเกียจการตัดสินใจของเขาและไม่จำเป็นต้องขอโทษ

อังกอร์รู้ว่ามาร่าเป็นคนพาเขามาจากโลกทั่วไป มาร่าขอรางวัลก็จริง แต่อังกอร์ยังซาบซึ้ง สำหรับอังกอร์ มาร่าเป็นคนที่ช่วยให้เขาเริ่มต้นการเดินทางครั้งใหม่

อังกอร์เลือกซันเดอร์ เพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง การคิดเพื่อตัวเองเป็นเรื่องปกติสำหรับทุกคนในโลกนี้ อย่างไรก็ตามจอนสอนให้เขาเป็นคนใจกว้างและเจียมเนื้อเจียมตัว และอังกอร์ก็รู้ว่าการตัดสินใจของเขาขัดต่อสิ่งนั้น

การกระทำที่ไม่คาดคิดของอังกอร์ทำให้มาร่าลังเล

หลังจากนั้นไม่นานมาร่าก็ค่อยๆกล่าวว่า“ เจ้าตัดสินใจถูกแล้ว ข้าจะทำแบบเดียวกัน”

เมื่อมองไปที่เจตจำนงที่จริงจังที่จะขอโทษบนใบหน้าของเด็กหนุ่ม ความแค้นของมาร่าก็หายไปอย่างรวดเร็ว

มาร่ารู้สึกอยากรู้อยากเห็น จอนห์อดีตครูของอังกอร์…เขาสร้างศิษย์แบบนี้ได้อย่างไร? คำขอโทษของอังกอร์นั้นกะทันหันและจุดสำคัญของคำขอโทษก็แปลกเช่นกัน กระนั้น…การกระทำของเด็กชายก็รู้สึกถูกใจเขามาก

อังกอร์ยังเชื่อว่าเขาตัดสินใจถูกต้อง ถึงกระนั้นเขาก็กลับมากล่าวถึงการเข้าร่วมสถาบันเกาะปะการังขาว เขาผิดคำสัญญา เขาไม่ปฏิเสธมัน

“ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ข้าจะทำตามข้อตกลงของเรา เมื่อข้ากลายเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 2 แล้ว ข้าจะมาหาท่านในสถาบันและตระหนักถึงสิ่งที่ข้าสัญญาไว้กับท่าน”

…

บนดาดฟ้าที่เงียบสงัด ผู้หญิงตัวอ้วนในชุดยาวสีม่วงแดงก็ปรากฏตัวขึ้น

“ โอ โฮ โฮ โฮ ที่รักให้ข้าดูว่าเด็กคนนั้นอยู่ที่ไหน!” เสียงของผู้หญิงนั้นแหลมพอที่จะทิ่มแทงท้องฟ้ายามค่ำคืน แต่น่าแปลกที่นางไม่ได้ปลุกใครเลย

มีบางสิ่งบางอย่างกระพือปีกในท้องฟ้าและตกลงบนไหล่ของผู้หญิงคนนั้น

แสงจันทร์ที่นุ่มนวลเผยให้เห็นร่างของ "นักรบบาร์บี้"เกรย่า และสัตว์เลี้ยงคู่ใจของนาง โทบี้

พลังวิญญาณของเกรย่า ปกคลุมเรือทั้งลำทันที เมื่อเส้นแห่งพลังของนางคืบคลานเข้าไปทุกมุม เกรย่าก็สามารถมองเห็นด้านในได้อย่างชัดเจน

“  จุ๊ จุ๊. มันเป็นเพียงภาพลวงตาเล็ก ๆ และผู้คนมากมายได้รับบาดเจ็บ ดูเหมือนผู้มีพรสวรรค์เหล่านี้จะแย่มาก เมื่อข้ากลับไปที่บ้านขนม ข้าควรบอกให้พวกเขารับสมัครผู้มีพรสวรรค์ด้วยการจับคู่ความตาย”

พลังวิญญาณของเกรย่า ค้นหาในเรือได้อย่างอิสระ มันเตือนพ่อมดทางการสามคนบนเรือได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งหมดจับร่องรอยของข้อมูลที่เกรย่า จงใจวางไว้ในระลอกวิญญาณของนาง เมื่อพวกเขาเข้าใจความตั้งใจของนาง พวกเขาก็ตัดสินใจที่จะไม่รบกวนนาง

“ มองหาอังกอร์กลางดึก? นางต้องการอะไร…” เฮโรไลส่ายหัว นางรู้สึกเสียใจ เมื่อใดก็ตามที่นางคิดถึงอังกอร์ เป็นเรื่องดีที่ซันเดอร์ ไม่ได้อธิบายถึงพรสวรรค์ของอังกอร์ ไม่เช่นนั้น เฮโรไลจะรู้สึกแย่ลง

“ โอโฮโฮโฮ! นั่นแหละ!"

เมื่อพลังวิญญาณถูกสแกนผ่านห้องของ อาลีน มาร่าก็รู้สึกหวาดกลัวในทันที โดยพลังอันยิ่งใหญ่ ก่อนที่เขาจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างของเกรย่า ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา

ร่างกายที่อ้วนของนางทำให้ห้องที่แคบอยู่แล้วมีความแออัดมากขึ้น

“ ท – ท – ท่านหญิงเกรย่า?!”

เกรย่าไม่สนใจความตื่นตระหนกของมาร่า นางมองไปที่อังกอร์ที่ยืนอยู่ในทิศทางอื่น เด็กชายก็คิดเหมือนกันว่าทำไมเกรย่าถึงมา แต่ก่อนที่นางจะกล่าวอะไร โทบี้ นกทะเลก็กระพือปีกสีขาวอมเทาทิ้งไหล่ของเกรย่า และเกาะอยู่บนผมบลอนด์ของอังกอร์

อังกอร์กล่าวไม่ออกไปชั่วขณะ ทำไมโทบี้ถึงชอบผมของเขานัก?

“ ท่านหญิงเกรย่า. ท่านต้องการอะไรไหม”

เกรย่ามองไปที่อังกอร์ในดวงตา “ มันเป็นเรื่องเล็กน้อย ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยได้”

อังกอร์รีบแจ้งให้ชัดเจนว่าเขาจะช่วยให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ ในร้านอาหาร เจ้าบอกว่าเจ้าได้รับการ์ดทองคำจากโทบี้ โดยให้ชาที่เรียกว่า 'น้ำค้างยามเช้า' ใช่ไหม?”

"ใช่. มันเป็นชาที่อดีตครูของข้าปลูก”อังกอร์กล่าว

"ดี. ข้ามาเพื่อดื่มชา ในฐานะพ่อมดนักชิม ข้าสนใจทุกสิ่งในโลกที่เข้ามาในท้องของเจ้า ขอแลกน้ำค้างยามเช้าจากเจ้าได้ไหม”

"แน่นอน!" อังกอร์เห็นด้วยและเตรียมกลับห้องเพื่อเอาน้ำค้างยามเช้าที่เหลืออยู่

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นมาร่าด้วยมุมตาของเขาเขาก็เปลี่ยนใจ

“ ตอนออกจากบ้านข้าให้น้ำค้างยามเช้า กับท่านมาร่ามากที่สุด ท่านหญิงเกรย่า ท่านสามารถแลกเปลี่ยนกับเขาได้ ถ้าท่านต้องการ”

มาร่าเงยหน้าขึ้นพร้อมกับมองไปที่อังกอร์ด้วยความรู้สึกขอบคุณ ความไม่พอใจของเขาที่มีต่อเด็กชายหายไป เมื่อครู่นี้ แต่ตอนนี้ความรู้สึกเชิงลบที่เป็นไปได้ทั้งหมดไม่มีอีกแล้ว อย่างน้อยอังกอร์ก็เป็นมิตรกับเขา เมื่อกลับไปที่สถาบัน เฮโรไลน์อาจทำให้แย่หรือแม้แต่ลงโทษมาร่า ในทางกลับกันตอนนี้อังกอร์เป็นศิษย์ของซันเดอร์ เด็กชายมีอนาคตที่สดใส ถ้ามาร่าสามารถรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับอังกอร์…ดูเหมือนว่าวันนี้เขาจะได้รับบางสิ่งบางอย่างสำหรับตัวเอง

เกลียดเขา? ไม่ ในโลกของพ่อมดแม่มดที่ซึ่งการเอาชีวิตรอดเป็นไปเพื่อคนที่เหมาะสมที่สุด ความเกลียดชังของมดตัวน้อยจะทำให้เจ็บปวดไม่สิ้นสุด

เกรย่าเลิกคิ้วและมองอังกอร์อย่างครุ่นคิด จากนั้นนางก็ยิ้มและเริ่มคุยเรื่องนี้กับมาร่า

แน่นอนมาร่ายินดีที่จะเสนอน้ำค้างยามเช้าให้เกรย่า เขาเดินผ่านข้าวของและมอบใบชาทั้งหมดให้เกรย่า เขาวางแผนที่จะหาเงินจากน้ำค้างยามเช้า เมื่อกลับไปที่ทวีปเฟย์ ตอนนี้เกรย่าต้องการชา เขาอาจจะให้นางทั้งหมดที่มี

เมื่อกล่าวถึงการชำระเงิน มาร่าให้คำตอบที่ชัดเจนแก่เกรย่า ว่า“ ฟรี!” วิธีนี้พ่อมดจะเป็นหนี้บุญคุณเขา!

อย่างไรก็ตามเกรย่า ไม่ได้ให้โอกาสเขา เมื่อรับน้ำค้างยามเช้า นางได้มอบผลึกเวทย์มนตร์ถุงเล็กให้มาร่า

เมื่อนางทำเสร็จแล้วเกรย่า ก็หันไปหาอังกอร์อีกครั้ง

“ นอกเหนือจาก น้ำค้างยามเช้า แล้วข้ายังมีคำขอ อีกอย่างที่จะถามเจ้า”

ปล. ตั้งแต่ตอนที่ห้าสิบ ผู้แปลขอเก็บค่ากาแฟนะครับ แต่เนื่องจากเรื่องนี้ดำเนินเรื่องช้า ผู้แปลจึงไม่คิดเต็มจำนวน โดยจะเปิดเป็นตอนฟรี ตอนที่ 2 4 6 8 รวมเป็นร้อยละสี่สิบ ของจำนวนที่แปล จึงหวังว่าผู้อ่านจะยังได้รับความสุขในการอ่าน ขอบคุณครับ