Warlock Apprentice - WA บทที่ 46: อาหารที่มีชีวิต ฟรี

จิตใจของอังกอร์ชัดเจน

การเลือกสถาบันไม่ได้หมายความว่าเขาจะมีอิสระและการเลือกซันเดอร์ ไม่ได้หมายความว่าเขาจะถูกจำกัด นอกจากนี้สถาบันไม่เคยสัญญาอะไรกับเขา ในขณะที่ซันเดอร์กล่าวแล้วว่าเขาสามารถช่วยให้จอนมีชีวิตอยู่ได้อีกห้าปี

ทางเลือกของอังกอร์นั้นสมเหตุสมผล

แม้ว่าอังกอร์ไม่รู้ว่าเฮโรไลตัวแทนของสถาบันจะให้สัญญากับเขาจริง ๆ หากไม่ใชการกดดันของซันเดอร์ เฮโรไลไม่สามารถขยับนิ้วได้ในตอนนี้

ขณะที่อังกอร์กล่าวถึงการตัดสินใจของเขาการกดดันที่เฮโรไลก็หายไป

นางถอนหายใจอย่างโล่งอก เพียงไม่กี่นาทีนางก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ

อังกอร์กำลังจะเข้าร่วมถ้ำสัตว์ป่า ไม่มีการหยุดยั้งมัน นางทำได้เพียงเสียใจในใจ โดยไม่แสดงความไม่พอใจที่ซันเดอร์ จริงๆ นางฮัมเพลงเมื่อเดินผ่านมาร่า มองอังกอร์เป็นครั้งสุดท้ายอย่างรอบคอบและกลับไปที่ที่นั่งของตัวเอง

“ โอ โฮ โฮ. ช่างเป็นฉากแห่งความรักในร้านอาหารของข้า” เกรย่าขยับร่างใหญ่ของนางต่อหน้าซันเดอร์ นางจงใจบีบคำว่า "รัก" ระหว่างฟันของนาง

การฝ่าฝืนกฎของร้านอาหารและข่ายอาคมส่วนใหญ่ … ถ้าไม่ใช่ ซันเดอร์ นางคงจะขับไล่เขาไปแล้ว

ทันใดนั้นเกรย่าก็ขจัดความโกรธของนาง เอียงศีรษะไปทางซันเดอร์และถามด้วยเสียงกระซิบว่า“ เด็กคนนี้มีพรสวรรค์อะไร? ท่านยังทำลายคาถาของข้าเพียงเพื่อเขา!”

เห็นได้ชัดว่าเกรย่ารู้สึกอยากรู้เพราะเสียงซุบซิบนินทา ดูเหมือนนางจะกระซิบ แต่นางไม่ได้ใช้อะไรปกปิดคำกล่าวของนางทุกคนจึงได้ยินนาง

หลังจากซันเดอร์บุกเข้ามาในห้องเพื่อให้ตัวเองเป็นศิษย์ ความอยากรู้อยากเห็นของผู้คนเกี่ยวกับความสามารถของอังกอร์ก็ถึงจุดสูงสุดแล้ว และคำถามของเกรย่าก็ถามถูก ทุกคนแสร้งทำเป็นสงบ แต่พวกเขาก็งี่เง่าหูพยายามฟังคำตอบของซันเดอร์ให้ชัดเจนที่สุด

แม้แต่อังกอร์ก็ยังอยากรู้เรื่องนี้ ซันเดอร์ต้องการอะไรจากเขา?

มีเพียงความผิดหวังซันเดอร์เลิกคิ้วเท่านั้น เขาไม่มีความตั้งใจที่จะบอกพวกเขาเลย

เกรย่ากลอกตา “ ท่านทำเรื่องวุ่นวายในร้านอาหารของข้า มันจะเจ็บไหมที่จะตอบข้าสักนิด”

ซันเดอร์หยิบไม้เท้าขึ้นจากโต๊ะด้วยท่าทางสบาย ๆ และส่งสัญญาณให้ฟลอร่าออกไป

“ เฮ้เฮ้! แค่คำถามเดียว พรสวรรค์ของเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับ 'สถานที่นั้น' หรือไม่”

ที่นั่น? ที่บ้านั้นอยู่ที่ไหน? ฮึ!

ผู้คนมองกันอย่างปริศนา

ซันเดอร์มองเกรย่าอย่างลึกซึ้ง จากนั้นก็ออกจากห้องไปพร้อมกับฟลอร่า โดยไม่กล่าวอะไร แน่นอนเขาไม่ลืมที่จะนำอังกอร์ไปด้วย

“ ท่านจะยกเลิกทำอาหารของอังกอร์หรือไม่”

ซันเดอร์หยุดและมองไปที่อังกอร์เด็กชายยังคงไม่แน่ใจเกี่ยวกับสถานการณ์

“ ส่งอาหารไปที่ห้องของข้า โอ้ เจ้าต้องการสั่งอะไร”

เมื่อได้รับคำถามอังกอร์ก็ตื่นจากภวังค์ในที่สุด “ ข้า – ข้าไม่รู้ว่าจะเลือกอะไร ค – อาจารย์? ท่านสามารถให้คำแนะนำข้าได้ไหม”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกคนอื่นที่ไม่ใช่ "ครู" ของจอน เขาหน้าแดงอย่างหนัก

ซันเดอร์พอใจกับท่าทางของศิษย์ใหม่ของเขา

“ เจ้าเลือกด้วยตัวเจ้าเอง จะทำอะไรก็ได้” ซันเดอร์กล่าว เขาใช้เวลาคิดและเสริมว่า“ อย่างไรก็ตามอาหารที่มีชีวิตของเกรย่านั้น ไม่เหมือนใครในโลกของพ่อมดทั้งหมด”

“ อาหารที่มีชีวิต?”อังกอร์รู้สึกว่ามีบางอย่างที่น่ารังเกียจเมื่อนึกถึงชื่อนั้น

ฟลอร่าอธิบายว่า“ อาหารที่มีชีวิตเป็นสิ่งที่เกรย่าสร้างขึ้นด้วยคาถาดั้งเดิมของนางที่ไม่มีอยู่จริงในโลกนี้ พวกเขาทั้งหมดมีเทคนิคพิเศษของตัวเอง เช่น ส่วนปฏิทินดาวเคราะห์”

อังกอร์ครุ่นคิด จากนั้นมองไปที่คนอื่น ๆ ในห้อง ซึ่งต่างก็กระตือรือร้นในคำตอบของเขา

เฮโรลีนทำหน้าว่าง นางยังคงหงุดหงิดที่สูญเสียอังกอร์และนางไม่รู้สึกอยากอาหาร ซาบอทกำลังพิจารณาบางสิ่งบางอย่าง ในขณะที่มองไปที่อังกอร์ในตอนนี้และดูเหมือนว่าจะคิดถึงพรสวรรค์ของอังกอร์

การแสดงออกของเจลลอลยังคงเย็นชา แม้ว่าเขาจะไม่กล้าสั่งอังกอร์อีกต่อไปเหมือนอย่างที่เคยทำเมื่อครู่

อังกอร์มองไปที่เจลลอล จากนั้นกลับไปที่ซันเดอร์ และตัดสินใจ

เขาดูไม่เลวร้ายนัก

“ ท่านหญิงเกรย่า ข้าจะเลือกส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ "

ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอกโดยเฉพาะเจลลอล – การแสดงออกที่เข้มงวดของเขาลดลงเล็กน้อย ส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ มีค่ามากสำหรับเขา เขามองหาพวกมันมาหลายปีแล้ว และการพลาดโอกาสนี้ทำให้ต้องใช้เวลานานขึ้น

เมื่ออังกอร์กล่าวตัดสินใจ ทัศนคติของเจลลอลที่มีต่ออังกอร์เปลี่ยนจาก“ ความเป็นศัตรูที่ไม่รุนแรง” เป็น“ ค่อนข้างชื่นชม”

เขาจะไม่เป็นเช่นนั้น ถ้าอังกอร์ยังคงเป็นปุถุชนทั่วไป อย่างไรก็ตามเนื่องจากซันเดอร์อยู่เบื้องหลังเด็กชายในตอนนี้ แม้แต่คนอย่างเจลลอลก็ไม่ประมาท อังกอร์นับจากนี้เป็นต้นไป

หลังจากลังเลอยู่บ้างอังกอร์ก็ถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจว่า“ ท่านหญิงเกรย่า ท่านช่วยเตรียมส่วนของอาจารย์และฟลอร่าด้วยได้ไหม”

ฟลอร่ารู้สึกประหลาดใจ จากนั้นนางก็ยิ้มกว้าง "เด็กดี. ไม่น่าแปลกใจที่อาจารย์ชอบเจ้า ฮิฮิ. ข้าจะดูแลเจ้าที่ถ้ำสัตว์ป่า ไม่มีใครทำร้ายเจ้าได้!”

ซันเดอร์ไม่ได้ประโยชน์สำหรับส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ แม้ว่ามันจะมีค่า แต่ก็ไม่มีใครสนใจที่จะรับของฟรี

เกรย่ายักไหล่ “ เอาล่ะ. ท่านเป็นแขกระดับทอง ท่านตัดสินใจได้”

เกรย่าเลือกที่จะเชื่อฟังซันเดอร์ ในระหว่างความขัดแย้ง ตอนนี้ซันเดอร์ เป็นอาจารย์ของอังกอร์อย่างเป็นทางการแน่นอนว่านางไม่มีปัญหาในการตอบสนองความต้องการของแขกของนาง

…

หลังจากทั้งสามคนออกจากห้องจัดเลี้ยง อังกอร์ก็รู้สึกว่าตัวเองขาดอากาศหายใจราวกับว่าอากาศจะเบาบางลง

ฟลอร่าลอยไปอย่างสนุกสนานขณะฮัมเพลงที่ไม่รู้จัก

อังกอร์ตามหลังซันเดอร์ อย่างใกล้ชิด โดยคาดหวังว่าอนาคตของเขา

“ เจลลอลเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ ชายคนนี้มีบุคลิกสุดขั้วและมีจิตใจคับแคบ แต่เทคนิคของเขานั้นยอดเยี่ยม ชื่อของเขาคือ 'ผู้บุกเบิกมิธริลr' หากเจ้าต้องการศึกษาการเล่นแร่แปรธาตุ เจ้าจะเห็นชื่อของเขาค่อนข้างมาก การมีส่วนร่วมของเขาต่อการปรับแต่งตำนานเป็นความก้าวหน้าครั้งสำคัญ ในวงการเล่นแร่แปรธาตุเมื่อร้อยปีก่อน รักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาแล้วเจ้าจะเห็นประโยชน์”

เสียงของซันเดอร์ทำลายความเงียบที่น่าอึดอัด

อังกอร์พยักหน้าอย่างรวดเร็ว นั่นคือเหตุผลที่ซันเดอร์ให้เขาเลือกอาหาร ถ้าเขาไม่เลือกส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ เขาจะมีแง่คิดที่ไม่ดีกับเจลลอล

ตอนนี้ซันเดอร์เป็นอาจารย์ของเขา แต่เขาก็ยังไร้ประโยชน์กับคนอย่างเจลลอล เมื่อพิจารณาถึงลักษณะของพ่อมดที่เย็นชาและเห็นแก่ตัวแล้ว อังกอร์ไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถ้าเจลลอลตัดสินใจที่จะฆ่าเขาในทันที

การรักษาความสัมพันธ์พื้นฐานไว้เช่นตอนนี้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

พวกเขาเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงทองสัมฤทธิ์ ที่ซันเดอร์บุกเข้ามา มันว่างเปล่า เกรย่ากำลังเตรียม ส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ สำหรับทุกคน

ซันเดอร์หลับตาลงเพื่อผ่อนคลาย รอยยิ้มของเขาบ่งบอกว่าเขาอารมณ์ดี

ฟลอร่าถือโอกาสบอกอังกอร์เกี่ยวกับข่าวลือทุกประเภทเกี่ยวกับร้านอาหารบาร์บี้

เมื่อเทียบกับบทนำที่เกินจริงของทอมวีเซิล คำกล่าวของฟลอร่ารับรู้ไดง่าkยมากกว่า

หลังจากนั้นไม่นานอังกอร์ก็เริ่มมีความคิดพื้นฐานเกี่ยวกับร้านอาหารเดินที่ลึกลับแห่งนี้

“ พนักงานเสิร์ฟแปลก ๆ พวกนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ หากเจ้าเคยไปที่ เมืองแฟรี่ เจ้าจะพบกับสิ่งแปลกประหลาดมากมายที่นั่น เหล่าคนเหล็ก หุ่นไล่กาและเจ้าหญิงใจร้าย…อย่างน้อยเกรย่าก็ทำตัวเหมือนมนุษย์” ฟลอร่ากล่าวสรุป