Warlock Apprentice - WA บทที่ 44: โชคชะตาและทางเลือก ฟรี

เช่นเคยซันเดอร์ไม่สนใจ การระบายของฟลอร่า

เขากำลังยิ้มและการแสดงออกที่เข้มงวดของเขาก็อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย

"ดี. ภาพจากจินตนาการเพื่อให้กำเนิดความจริง พรสวรรค์ของเจ้ายอดเยี่ยมมาก” ซันเดอร์ยื่นมือไปทางอังกอร์ ซึ่งยังคงนั่งอยู่บนพื้น

อังกอร์ลังเล ชายคนหนึ่งที่พ่อมดกลัวอยู่ตรงหน้าเขา ถ้าเขาไม่ตอบสนองอย่างถูกต้อง เขาจะมีปัญหาหรือไม่? หลังจากลังเลมากขึ้นอังกอร์ ก็เลือกที่จะจับมือซันเดอร์

ซันเดอร์ดึงอังกอร์ขึ้นมาและมองเขาด้วยดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขา “ เจ้าอยากเป็นศิษย์ของข้าไหม”

คำกล่าวเหล่านั้นทำให้บทสนทนาทั้งหมดเงียบลงทันที ระหว่างสิ่งเหนือธรรมชาติที่อยู่ใกล้ ๆ จากนั้นความปั่นป่วนตามมา

“ ซันเดอร์รับอังกอร์ เป็นศิษย์หรือไม่! นี่เป็นข่าวใหญ่ที่สุดในภาคใต้ปีนี้!”

“ ซันเดอร์รับศิษย์เพียงสองคนในชีวิตของเขาและทั้งสองคนก็กลายเป็นพ่อมด เด็กน้อยมีโชคที่สุด!”

"ฮึ. โชค? ใช้สมองของเจ้า คิด. ทำไมซันเดอร์ถึงขอให้เขาเป็นศิษย์”

"โอ้ใช่. มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเขา? จะทำอะไรกับเรื่องราวแปลก ๆ ระหว่างการทดสอบความสามารถของเขา?”

“ จุ๊! ซันเดอร์บังคับเข้ามา ก่อนที่เฮโรไลจะทำการทดสอบพรสวรรค์ นั่นอธิบายไปหมดแล้ว!”

คำเตือนของใครบางคนทำให้ทุกคนต้องคิดอย่างรอบคอบ

ถูกต้อง…ซันเดอร์ ไม่เคยทำอะไรรุนแรง เขาไม่สนใจด้วยซ้ำ เมื่อเจลลาลและฟลอร่ากำลังเถียงกันหน้าทางเข้าร้านอาหาร แต่ตอนนี้…เขาทำหน้าบูดจริงๆ ต้องมีบางอย่างที่เราไม่รู้…บางทีชายหนุ่มที่ชื่ออังกอร์ อาจมีพรสวรรค์พิเศษที่แม้แต่ซันเดอร์ ก็แทบรอไม่ไหวที่จะพาเขาไป

แต่…พรสวรรค์ที่ดีเป็นเพียงส่วนเสริมของพ่อมดเท่านั้น พวกเขาจะไม่เพียงแค่รับศิษย์เพราะความสามารถของเขาหรือนางเท่านั้น การเป็นพ่อมดมีข้อกำหนดเบื้องต้นมากเกินไปความสามารถปกติก็มีข้อดีเช่นกัน

เมื่อมีคนกลายเป็นพ่อมดแล้วความสามารถจะกำหนดขีดจำกัดระดับต่ำเท่านั้นในขณะที่ขีดจำกัดระดับสูงนั้นขึ้นอยู่กับความรู้ที่สะสมของพ่อมด

หากพิจารณาอย่างนี้ … ความสามารถของอังกอร์ นั้นพิเศษมากจนซันเดอร์ เต็มใจที่จะยกเว้น

พรสวรรค์ของพ่อมดกำหนดขีดจำกัด ระดับต่ำของเขาหรือนาง แล้วอังกอร์ จะยิ่งใหญ่แค่ไหน?!

ทุกคนต่างเดาเอาเอง พ่อมดฝึกหัดทุกคนมองไปที่อังกอร์ ด้วยความอิจฉา อนาคตของพวกเขายังไม่ได้กำหนดด้วยซ้ำและชายหนุ่มธรรมดาคนนี้ก็ได้รับการสนับสนุนจากพ่อมดที่เก่งที่สุดในภาคใต้ทั้งหมดแล้ว!

คนจะแตกต่างกันขนาดนี้ได้ยังไง?! และโชคดีแค่ไหนที่เขาได้รับ? บัตรสีทอง ศิษย์ปรมาจารย์วิญญาณ ทำไมเขาถึงเป็นคนเดียวที่ได้รับสิ่งดีๆทั้งหมด?

บรรยากาศในห้องเริ่มแปลก ไม่เพียงแต่พ่อมดฝึกหัดเท่านั้น แต่ตอนนี้พ่อมดแม่มดก็ยังอิจฉา

พ่อมดระดับ 1 และพ่อมดระดับ 2 นั้นแตกต่างกันอย่างมาก หากพวกเขาสามารถหาพ่อมดระดับ 2 มาเป็นอาจารย์ได้พวกเขาก็จะประสบความสำเร็จมากขึ้นแน่นอน

ในที่สุดเฮโรไลก็เข้าใจถึงความไม่สบายใจที่นางรู้สึก

เนื่องจากซันเดอร์ทำเช่นนี้ก่อนที่นางจะทดสอบพรสวรรค์ของอังกอร์ จึงไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับพรสวรรค์ที่โดดเด่นของอังกอร์

อัจฉริยะที่จะเข้าร่วมสถาบันเกาะปะการังขาว…เท่านั้นที่จะถูกขัดขวางกลางคัน ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนางถึงรู้สึกบางอย่างผิดปกติ

เฮโรไลกำลังดิ้นรนกับตัวเอง นางอยากจะกล่าว แต่ซันเดอร์ไม่เคยระงับแรงกดดัน มันเลวร้ายกว่าเดิมด้วยซ้ำ เฮโรไลไม่สามารถขยับนิ้วได้ในตอนนี้

สิ่งที่นางทำได้คืออธิษฐานในใจว่าอย่าเลย อย่ายอมรับข้อเสนอ แม้ว่านางจะรู้แล้วว่าการอธิษฐานนั้นไร้ผล

การอภิปรายของผู้คนใช้เวลาไม่นานและการอภิปรายไม่ได้เปลี่ยนสถานการณ์

นับตั้งแต่วิ่งเข้าไปในนกทะเลแปลก ๆ บนเรือตาแดง อังกอร์ รู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่กองกำลังที่ไม่รู้จักยังคงพาเขามาที่นี่

เขาไม่รู้ว่าเขาได้บัตรสีทองมาได้อย่างไร เขาขึ้นมาบนดาดฟ้าได้อย่างไร ทอมวีเซิลพาตัวไปอย่างไร เขาเลือก ส่วนปฏิทินดาวเคราะห์อย่างไร…เมื่อเขาคิดว่าการเดินทางที่แปลกประหลาดของเขาจะจบลงในไม่ช้า สุภาพบุรุษผู้สูงศักดิ์คนนี้ก็ชวนเขาไปเป็นศิษย์ของเขา

พลังที่ไม่รู้จักผลักอังกอร์ ไปยังทิศทางที่ไม่รู้จักและเปลี่ยนอนาคตของเขาไปสู่สิ่งที่ไม่รู้จัก

หากนักปรัชญาจากโลกกล่าวคุยเกี่ยวกับสถานการณ์พวกเขาอาจมีชื่อของมัน

ชะตา

…

อังกอร์ไม่รู้ว่าเป็นโชคชะตาหรือเปล่าที่ทำให้เขาเป็นศูนย์กลางของความสับสนวุ่นวาย อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าเขาควรให้คำตอบกับชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา คนอื่น ๆ กำลังจะสังหารเขาด้วยสายตาอันเฉียบคมของพวกเขา

“ ข้าตกลงกับท่านมาร่า ว่าจะเข้าร่วมสถาบันเกาะปะการังขาว…”

“ เจ้าต้องการช่วยครูของเจ้าหรือไม่? จอนใช่ไหม” ถามซันเดอร์

"ครับท่าน."

“ เจ้าคิดว่าพ่อมดในสถาบันจะพาเจ้าเข้าไปและช่วยเจ้าหาวิธีรักษาครูของเจ้าภายในห้าปีหรือไม่”

“ ข้า…ไม่รู้ แต่ข้าจะพยายามทำให้ดีที่สุด” อังกอร์ลังเล มาร่าบอกเขาว่าพ่อมดฝึกหัดทุกคนจะได้พบพ่อมดเป็นอาจารย์สอนพิเศษของพวกเขา เมื่ออยู่ในองค์กร อย่างไรก็ตามพ่อมดฝึกหัดเป็นเพียงศิษย์ชั้นล่างและสิ่งที่พวกเขาสามารถเรียนรู้ได้นั้นขึ้นอยู่กับอารมณ์ของอาจารย์ เป็นเรื่องยากมากที่จะหาอาจารย์ "ตัวจริง"

เฮโรไลพยายามจะกล่าวว่า“ ข้าจะสอนเจ้า” แต่นางไม่เคยมีโอกาสขยับริมฝีปากเลยและพ่อมดคนอื่น ๆ ก็ไม่ต้องการที่จะรุกรานซันเดอร์ในตอนนี้

“ การพยายามอย่างเต็มที่จะไม่ได้ผลลัพธ์ที่ดีเสมอไป ถ้าข้าเป็นอาจารย์ของเจ้าข้าจะฝึกเจ้าเอง” ซันเดอร์กล่าว เขาสวมถุงมือสีขาว ขณะที่กล่าวต่อ“ ถ้าเจ้าไม่สามารถช่วยครูของเจ้าได้ภายในห้าปี ข้าจะให้ม้วนเวทย์มนตร์ที่สามารถแช่แข็งสิ่งมีชีวิตใด ๆ ในน้ำแข็งและให้อดีตครูของเจ้ามีชีวิตอีกห้าปี อย่างไรก็ตามหากเจ้ายังหมดหนทางในอีกสิบปีการตายของเขาจะไม่สามารถป้องกันได้”

อังกอร์เงยหน้าขึ้นทันที

สิบปี.

เวลาผ่านไปเกือบครึ่งปีแล้วที่เขาออกจากคฤหาสน์แพดท์และเขาก็ยังไปไม่ถึงทวีปเฟย์ การกลับไปที่คฤหาสน์และช่วยจอนให้พ้นจากความเจ็บป่วยในเวลาห้าปีนั้นยากเกินไปอัyงกอร์ดูเหมือนจะสงบในช่วงหลายเดือนนี้ แต่จิตใจของเขาไม่สงบเลย ถ้าซันเดอร์กล่าวความจริงเขาอาจมีเวลาสิบปี อังกอร์จะตัดสินใจ เวลามีค่าที่สุด

“ แล้วไงล่ะ? เจ้ามีคำตอบรึยัง”

ซันเดอร์แสดงท่าทีผ่อนคลายและดูไม่แยแสกับการตัดสินใจของอังกอร์ แต่ในฐานะศิษย์ที่รู้จักเขาดีที่สุด ฟลอร่ารับรู้ถึงความปรารถนาและความดื้อรั้นที่ซ่อนอยู่ในสีหน้าของเขา ฟลอร่ามั่นใจว่าหากแองกอร์เลือกที่จะปฏิเสธซันเดอร์ก็จะผลักเขาออกไปและลักพาตัวเขาไป

“ ความสามารถแบบไหนที่ดึงดูดอาจารย์ได้มากขนาดนั้น” แม้แต่ฟลอร่าก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อยที่โชคของอังกอร์

อังกอร์นิ่งเงียบจากนั้นมองไปที่มาร่า ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล

อย่างไรก็ตามความสนใจของมาร่า มุ่งไปที่คนอื่น

เฮโรไล.

เฮโรไลจ้องมองมาที่มาร่าด้วยความเกลียดชังอย่างแท้จริง

ตอนแรกมาร่า ไม่รู้ว่าทำไม เฮโรไลถึงเกลียดเขามากนัก แต่เมื่อพิจารณาถึงความเสียใจของ เฮโรไลที่มีต่ออังกอร์ มาร่าก็ตระหนักได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

มันชัดเจน เฮโรไลตำหนิ มาร่าที่ไม่ได้สังเกตเห็นพรสวรรค์ของอังกอร์ล่วงหน้าจึงทำให้ซันเดอร์มีโอกาสเช่นนี้

มาร่ารู้สึกไม่พอใจจริงๆ เขาไม่รู้ว่ามีอะไรอีกบ้างนอกจาก“ การลอยตัว” ในระหว่างการทดสอบพรสวรรค์ เขารู้สึกตื่นเต้นกับความก้าวหน้าของตัวเองในวันนั้น มันไม่สามารถช่วยได้

แม้จะมีความรู้สึก แต่มาร่าก็ไม่สามารถโต้เถียงกับเฮโรไลได้ มิฉะนั้นเขาจะกลับไปที่สถาบันการศึกษาไม่ได้อีกเลย

ความขุ่นเคืองของเฮโรไลส่งผลให้กระดูกสันหลังของมาร่าเย็นลง พ่อมดฝึกหัดก็เหมือนมดหน้าพ่อมด ถ้าเฮโรลีนตัดสินใจจบชีวิตเขาที่นี่ สถาบันจะไม่ถามเรื่องนี้ด้วยซ้ำ

เมื่ออนาคตของเขาแขวนอยู่บนเชือกเส้นเล็ก ๆ อย่างอันตราย มาร่าจึงเปลี่ยนความคิดของเขากัดฟันด้วยความมุ่งมั่นและตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่