Warlock Apprentice - WA บทที่ 42: การเผชิญโชคชะตา ฟรี

การสั่นสะเทือนขนาดยักษ์บังคับให้สิ่งเหนือธรรมชาติทุกคนในห้องต้องใช้คาถาเพื่อทำให้ตัวเองมั่นคง

"มันคืออะไร? มีคนโจมตี?”

ฐานรากทั้งหมดในร้านอาหารของบาร์บี้ ได้รับการปกป้องโดยข่ายเวทมนต์ที่สามารถทำให้พื้นที่รอบ ๆ มีเสถียรภาพ นั่นหมายความว่าคนที่อยู่ในร้านอาหารจะไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ว่าร้านอาหารจะอยู่ที่ไหนหรืออยู่ในสภาพใดไม่ว่าจะลอยหรือถูกเคลื่อนย้ายด้วยแรง

แต่พวกเขายังรู้สึกได้ถึงความสั่นไหว มีเพียงคำอธิบายเดียวคือมีคนโจมตีร้านอาหารและความแรงของการโจมตีนั้นเหนือกว่าข่ายเวทมนต์

การโจมตียังคงดำเนินต่อไปเหมือนคลื่นที่โหมกระหน่ำและคาถาป้องกันก็ใกล้จะทะลุ โคมระย้าคริสตัลที่สง่างามตรงกลางห้องโถงนั้นพลิ้วไหวราวกับลูกตุ้มทำให้เกิดเสียงแตกวุ่นวาย ขณะที่ชิ้นส่วนคริสตัลกระแทกเข้าหากัน

ในฐานะคนธรรมดาคนเดียวในห้อง อังกอร์คิดว่าเขาจะสะดุดเหมือนตัวตลก ก่อนที่เขาจะถูกโยนลงจากพื้น ทอมวีเซิลก็กระโดดลงข้างๆเขาพร้อมกับก้าวบัลเล่ต์และดูแลอังกอร์ให้มั่นคง โดยใช้คาถาที่ไม่รู้จัก

พื้นยังคงสั่น แต่เขารู้สึกราวกับว่าเขายืนอยู่บนโลกที่เป็นของแข็ง

“ พ่อมด วิเศษมาก” อังกอร์อุทานในใจ

ทันใดนั้นเกรย่า ก็ลอยขึ้นไปในอากาศและตะโกนออกไปข้างนอก

“ซันเดอร์นี่หมายความว่าอะไร?!”

การสั่นก็หยุดลง จากนั้นเสียงหัวเราะเบา ๆ ก็ดังมาจากข้างนอก

“ ฮิฮิ ข้าอยากถามอะไรสักอย่าง แต่ห้องได้รับการปกป้องอย่างดีมาก ดังนั้นข้าจึงสามารถใช้แรงเพียงเล็กน้อยเพื่อเข้าไป”

ทุกคนต่างตกตะลึงกับเสียงโทนต่ำ เป็นซันเดอร์ที่โจมตีร้านอาหารของบาร์บี้?!

ถ้าเป็นพ่อมดคนอื่นทุกคนสามารถรวมตัวกันและชนะได้ อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับซันเดอร์…พวกเขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะหนีไปได้ แม้แต่ชิ้นเดียวแม้ว่าจำนวนของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าก็ตาม

เมื่อซาบอทถูกบังคับให้อยู่ใน น่านน้ำปีศาจเขาแอบเรียกกลุ่มของเจลลอลเพราะพวกเขาเป็นตัวแทนขององค์กรของตนเอง แต่ไม่ใช่เพราะพวกเขาสามารถเอาชนะซันเดอร์ได้จริงๆ หากซันเดอร์ตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อองค์กรทางเลือกเดียวของพวกเขาก็คือกำจัดมันออกไปจากที่นี่ ก่อนที่ซันเดอร์จะเริ่มหัวร้อน

ซันเดอร์เป็นพ่อมดระดับ 2 มานานหลายทศวรรษ พ่อมดคนอื่น ๆ ในร้านอาหารเป็นระดับ 1 ทั้งหมด จำนวนที่แตกต่างกันอาจดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ช่องว่างที่แท้จริงนั้นใหญ่กว่าระหว่างพ่อมดฝึกหัดกับพ่อมดตัวจริงเสียอีก ไม่ต้องพูดถึงว่าซันเดอร์ยังคงเป็นระดับสูงสุด เมื่อเทียบกับพ่อมดระดับ 2 อื่น ๆ

พวกเขาไม่เข้าใจซันเดอร์มักจะสงบต่อร้านอาหารของบาร์บี้ อะไรคือเรื่องใหญ่? เขาบอกว่าเขามาถามอะไรบางอย่าง มันคืออะไร? มันสำคัญมากที่เขาจะไม่คิดที่จะกลายเป็นศัตรูของเกรย่า?

นอกเหนือจากนี้เกรย่า กำลังคิดถึงเรื่องอื่น

ทุกๆสิบปีหรือมากกว่านั้นซันเดอร์จะมาหาเธอเพื่อบิดโปโตซัว พวกเขาไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่อย่างน้อยก็เป็นคนรู้จักซันเดอร์มักทำตัวเป็นกลางในร้านอาหารเพราะเกรย่า เป็นพ่อมดเพียงคนเดียวที่สามารถผลิตบิดโปโตซัว ได้ นอกจากนี้ซันเดอร์ยังรู้ดีเกี่ยวกับ "ชายผู้ยิ่งใหญ่คนนั้น"

เมื่อ "เขา" สนับสนุนร้านอาหารก็ไม่มีทางที่ซันเดอร์จะกลายเป็นศัตรูกับเธอในทันใด

แต่เขาก็ยังทำ เมื่อพิจารณาถึงบุคลิกที่ไม่เป็นอารมณ์ของซุนเดอร์ สิ่งที่เขาต้องการจะถามต้องมีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับเขา สิ่งที่จะส่งผลต่อชีวิตของเขาเอง

“ บางอย่างเกี่ยวกับชีวิตของเขา เขาไม่สนใจเรื่องบิดโปโตซัว อีกต่อไป อย่าบอกนะว่า -” เกรย่าเหลือบมองไปยังชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆทอมวีเซิล “ เป็นเพราะเขาเหรอ”

อังกอร์ชายหนุ่มที่โทบี้โปรดปราน

ซันเดอร์ต้องการถามอะไรบางอย่างเกี่ยวกับ อังกอร์แม้ว่าจะหมายถึงการเป็นศัตรูกับร้านอาหาร?

สิ่งนี้อธิบายได้ว่าทำไมซันเดอร์จึงตัดสินใจโจมตี ก่อนที่อังกอร์กำลังจะได้รับการทดสอบความสามารถของเขา

เกรย่าตรวจสอบ อังกอร์และจับจ้องเธอที่หลังเปล่าของเขา

ความคิดเกิดขึ้นในใจของเธอ เธอเริ่มได้ข้อสรุปที่เลือนลาง

อังกอร์พูดบางอย่างเกี่ยวกับการเข้าสู่โลกที่แปลกประหลาด เธอไม่ได้ให้ความสนใจกับมันมากนัก แต่เมื่อพิจารณาถึงการกระทำของซันเดอร์แล้วจะต้องมีการเชื่อมต่อ

ชื่อเล่นของซันเดอร์คือ "ปรมาจารญ์วิญญาณ" ผู้คนที่ไม่พร้อมกันอาจคิดว่าซันเดอร์เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านภาพลวงตา แต่เกรย่ารู้ความจริง ซันเดอร์ได้รับชื่อของเขา เพราะเขาเก่งในการสร้างภูตผีหรือภาพลวงตา สาเหตุใหญ่ที่สุดคือโลกแปลก ๆ ที่เรียกว่า อาณาจักรฝันร้าย

อาณาจักรฝันร้าย เป็นโลกที่ไม่มีตำแหน่งที่แน่นอน บันทึกครั้งแรกใน  การเดินทางสู่โลกที่ไม่สิ้นสุด เมื่อ  200 ปีก่อน จนถึงตอนนี้ไม่มีแม้แต่อุโมงค์ที่มั่นคงที่เชื่อมต่ออาณาจักรฝันร้ายกับโลกแห่งเวทมนตร์ วิธีเดียวที่จะเข้าไปในสถานที่นั้นคือการเปิดรูหนอนแบบสุ่มและเข้าไปที่นั่น โดยบังเอิญเมื่อโลกเคลื่อนเข้าใกล้โลกของพ่อมดแม่มดในระหว่างรอบการเคลื่อนที่

ทุกคนที่เข้าสู่อาณาจักรฝันร้าย ได้ใช้วิธีการดังกล่าว นอกจากนี้ยังมีพ่อมดน้อยกว่าสิบคนที่ไปที่นั่นและกลับมาได้ปลอดภัย ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าสถานที่แห่งนั้นน่ากลัวเพียงใด

ผู้ที่ย้อนกลับไปสู่โลกแห่งเวทมนตร์สามารถให้คำอธิบายที่คลุมเครือเกี่ยวกับสถานที่ได้เท่านั้น ทุกครั้งที่มีคนพูดถึงอาณาจักรแห่งฝันร้ายเขาหรือเธอจะทำให้ดูเหมือนเป็นเรื่องต้องห้าม ในขณะที่ไม่ซ่อนความโลภไว้ในสายตาของพวกเขา ความคิดเห็นของพวกเขาเกี่ยวกับ อาณาจักรฝันร้าย นั้นคล้ายคลึงกันมาก

“ ความจริงถูกฉายออกมาจากจินตนาการและให้กำเนิดความจริง”

เกรย่าไม่เคยไปที่อาณาจักรฝันร้าย แต่เธอรู้ว่าความสามารถส่วนใหญ่ของซันเดอร์เกี่ยวข้องกับอาณาจักรฝันร้าย นอกจากนี้คำอธิบายของอังกอร์ยังเตือนเธอเกี่ยวกับความคิดเห็นของผู้คนเกี่ยวกับสถานที่นั้น

เช่นเดียวกับคฤหาสน์แพดท์ แต่มีกลุ่มสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกัน โดยสิ้นเชิงที่อาศัยอยู่ในนั้น

นั่นไม่ใช่“ ความจริงที่คาดการณ์ไว้” ในอาณาจักรแห่งฝันร้ายหรือ?

เกรย่าเชื่อมต่อซันเดอร์และอังกอร์อีกครั้ง ถ้าอังกอร์ไปที่อาณาจักรฝันร้าย ในระหว่างการทดสอบความสามารถของเขามันจะอธิบายการกระทำที่รุนแรงของซันเดอร์ได้เป็นอย่างดี

แม้ว่าเกรย่าจะเข้าใจประเด็นสำคัญไม่มากก็น้อย แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าจะจัดการกับสถานการณ์อย่างไร

ผู้ถือบัตรสีทองมีเกียรติมากที่สุดในร้านอาหารของบาร์บี้และ ปรมาจารญ์วิญญาณ ที่มีชื่อเสียงเป็นที่กลัวของพ่อมดทางใต้ทั้งหมด

“ ผู้ยิ่งใหญ่คนนั้น” อยู่ห่างจากทางใต้เป็นเวลาหลายร้อยปี ชื่อของเขาสามารถทำได้เฉพาะคนที่สนิทสนมมากเท่านั้น

ความเงียบของเกรย่า ทำให้ซันเดอร์โจมตีเพิ่มเติม ความพริ้วไหวได้โยนเทียนบนโคมระย้าออก ไฟจะแตกออก ถ้าไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของวีเซิลและนีโอ อย่างไรก็ตามหลายส่วนของพรมที่สวยงามได้จับเสียหายไปบ้างแล้ว

ในท้ายที่สุดเกรย่า ก็ถอนหายใจและสั่ง เกรซี่ เบิร์ด ให้ยกการป้องกันออกจากห้อง

ในที่สุดแนวคิดในใจของเธอก็พุ่งไปที่ซันเดอร์ บางครั้งเราต้องก้มศีรษะลงเมื่อเผชิญกับความเป็นจริงที่หนาวเย็น อนาคตนั้นไร้ประโยชน์หากไม่มีใครอยู่รอดในวันนี้

แกป แกป…

เมื่อม่านค่อยๆเปิดขึ้นสุภาพบุรุษผู้สูงศักดิ์ในชุดดำก็เดินเข้าไปข้างในอย่างมั่นคง ไม่มีใครเชื่อว่าชายผู้นุ่มนวลคนนี้เป็นผู้ร้ายที่โจมตีอย่างรุนแรงเหล่านั้น

อังกอร์ยังตรวจสอบผู้มาใหม่อย่างลับๆ ผมหยิกสีเขียวอมเทาเอื้อมมาจากใต้หมวกสักหลาดสีดำของเขา ใบหน้าของเขามีร่องรอยของอายุที่มาก แต่ก็ยังหล่อ แว่นกันแดดขอบทองพาดอยู่บนจมูกโด่งของเขา เขาสวมเสื้อคลุมสีดำสีขาวถุงมือขอบทองและไม้เท้าสีดำ

ทุกอิริยาบถบนตัวเขาสง่างาม กลิ่นอายของเขาเหมือนกับตระกูลขุนนางที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานหลายพันปี บอบบาง แต่ห่างไกล เราสามารถชื่นชมความงดงามได้จากระยะไกล ใกล้มากขึ้นและมันจะเป็นมลทิน

ทุกย่างก้าวของเขาทำให้หัวใจของผู้คนพุ่งพล่าน

เขามาทำไม? เขาอยากถามอะไร? สิ่งเหนือธรรมชาติทั้งหมดจ้องไปที่สุภาพบุรุษผู้สงบนิ่งด้วยความสงสัยและความกลัว

ในที่สุดซันเดอร์ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าอังกอร์

“ สวัสดีตอนบ่ายชายหนุ่ม”

พวกเขามองหน้ากัน

อังกอร์ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร เขาเพิ่งผ่านการสั่นสะเทือนทั้งหมดและเขายังคงพิงโต๊ะพร้อมกับยื่นขาออก เขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้า สายลมเย็นมาจากม่านที่เปิดอยู่และกระทบร่างที่แยกเขี้ยวของเขาทำให้เขาตัวสั่น

ชายหนุ่มแยกเขี้ยวและสุภาพบุรุษที่เต็มไปด้วยออร่าอันสูงส่งจ้องมองกันและกัน

เฮโรไลไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น ซันเดอร์มาเพื่ออังกอร์? สิ่งนี้อธิบายได้ว่าทำไมซันเดอร์ถึงลงมือทำ เมื่อเธอกำลังจะทดสอบอังกอร์

ความรู้สึกวิกฤตเกิดขึ้นในจิตใจของเฮโรไล มันไม่เกี่ยวกับความปลอดภัยของเธอ แต่มันเป็นวิกฤตเมื่อเธอกำลังจะสูญเสียโชคชะตา ไม่“ เสียใจ” น่าจะเป็นคำที่ดีกว่า

มาร่าที่ยืนอยู่ข้างๆ อังกอร์กางมือออกแล้วก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่กล้าอยู่ใกล้ซันเดอร์ แม้แต่แวบเดียวซันเดอร์ก็ทำให้เขาสั่น

เมื่อเห็นว่าซันเดอร์เดินไปยัง อังกอร์เกรย่ายืนยันความคิดของเธอว่า“ ตามที่คาดไว้”

ไม่มีใครเคลื่อนไหวอีก