Warlock Apprentice - WA บทที่ 41: ความสามารถพิเศษ ฟรี

อังกอร์วางแผนที่จะถามมาร่า เมื่อพวกเขาออกจากร้านอาหาร แต่เนื่องจากมีโอกาสดีในตอนนี้และมีพ่อมดตัวจริงมาช่วยเขา อังกอร์จึงอธิบายสภาพของเขาโดยไม่คิดอะไรเลย

“ ไม่กี่เดือนที่ผ่านมาท่านมาร่าช่วยข้าในการทดสอบความสามารถ เมื่อข้าสัมผัสหินพรสวรรค์ ข้าพบว่าโลกรอบตัวข้าเปลี่ยนไปและข้าก็ลอยไปในอากาศ…”

เมื่ออังกอร์ค่อยๆพูดออกไปการแสดงออกของทุกคนก็แปลกมากขึ้นเรื่อย ๆ มีตัวอย่างมากมายของดวงตาของอาเบลส์บันทึกไว้ในดวงตาของอาเบลส์ มันเก็บความสามารถพิเศษประจำปี อย่างไรก็ตามไม่มีคนใดที่ดูคล้ายกับสิ่งที่ อังกอร์กำลังพูดถึง

พ่อมดนึกถึงข้อสรุปของตัวเองแล้ว หากสิ่งที่อังกอร์พูดเป็นความจริงพรสวรรค์ของเขาก็ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน มันอาจจะเป็นความสามารถพิเศษ หรือมากกว่านั้นก็ต้องเป็น คำถามเดียวคือพรสวรรค์แบบไหน

แม้แต่มาร่า ยังจ้องไปที่ อังกอร์ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เขาคิดกับตัวเองว่า“ เขาบอกว่าลอยอย่างเดียวไม่ใช่เหรอ ??”

ในที่สุดมาร่า ก็จำรายละเอียดในวันนั้นได้ เมื่ออังกอร์ทำการทดสอบเสร็จแล้วเขาก็พูดว่า“ ลอยๆ” แต่เขากำลังจะพูดอย่างอื่น ในขณะนั้นมาร่า เพิ่งเปลี่ยนเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 3 มานาของเขาถูกรบกวนและอารมณ์ของเขาหุนหันพลันแล่น เขาขัดจังหวะอังกอร์ ก่อนที่เด็กชายจะพูดจบ

มาร่าลูบขมับของเขาด้วยความหงุดหงิด

เขาคิดถึงชายหนุ่มที่มีความสามารถพิเศษจากใต้จมูกของเขา! ถ้าเขาค้นพบก่อนหน้านี้เขาจะทำกำไรได้อย่างแน่นอน!

มาร่าถอนหายใจด้วยความเสียใจ

ทันใดนั้นเขารู้สึกถึงสายตาที่เย็นชา

เขาแอบชำเลืองมองข้างๆ เฮโรไลมองเขาด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด

ก่อนที่พวกเขาจะมาที่นี่ เมื่อเฮโรไลถามถึงความสามารถพิเศษ มาร่าให้คำตอบกับเธออย่างชัดเจนว่าไม่มี แทบจะไม่ถึงชั่วโมงและความจริงก็ตบหน้าเขา

เขาไม่ได้หมายถึงสิ่งนี้!

แม้ว่าเฮโรไลจ้องมองด้วยความโกรธ แต่เธอก็เริ่มไตร่ตรองในใจแล้วเกี่ยวกับพรสวรรค์ที่เป็นไปได้ของอังกอร์

“ ชายหนุ่มมีโชคมีชะตาและไม่ตื่นตระหนกภายใต้ความเครียด ตอนนี้เขาอาจมีพรสวรรค์ที่ดี…” เฮโรไลเริ่มพอใจกับ อังกอร์มากขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนว่าเธอไม่ต้องจับตาดูเขาอีกต่อไป เธอจะพาเขาเข้าไปในตอนนี้

เฮโรไลตัดสินใจ แต่เธอไม่ได้หยุดคำอธิบายของอังกอร์ เขากำลังจะเข้าร่วม สถาบันเกาะปะการังขาว ดังนั้นเธอสามารถรอจนกว่าพวกเขาจะออกจากร้านอาหาร

ด้วยเหตุนี้ เฮโรไลจึงผ่อนคลาย

“ …หลังของข้ามีรอยขีดข่วน โดยผู้หญิงคนนั้น ซึ่งใบหน้าเต็มไปด้วยรอยเย็บ ขอบคุณพระเจ้าที่ข้าอยู่ในตู้แล้ว…” อังกอร์เล่าการผจญภัยของเขาต่อไป ในขณะที่สิ่งเหนือธรรมชาติทุกคนรอบโต๊ะพยายามเดาว่า อังกอร์มีพรสวรรค์แบบไหน

นอกม่านซันเดอร์และฟลอร่าก็ได้ยินเรื่องราวของอังกอร์เช่นกัน ฟลอร่าไม่รู้ว่าแองกอร์พูดถึงอะไร ในขณะที่ซันเดอร์ขมวดคิ้วอย่างอ่อนโยน เขาจำสิ่งที่คล้ายกันได้ แต่ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไรหรือเมื่อใด

“ หลังจากนั้นข้ามักจะรู้สึกคันที่หลัง แต่ทุกครั้งที่ตรวจดูในกระจก ข้ามองไม่เห็นบาดแผลใด ๆ ข้าไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อสัมผัสมัน” อังกอร์กล่าว เขาเกาหัวและพูดต่อ“ เมื่อกี้ข้ารู้สึกสับสนกับภาพลวงตาของอาหารบนเรือตาแดง อาการคันที่น่ากลัวกลับมาอีกครั้งและมันชนะความหิวของข้า นั่นคือวิธีที่ข้ารอดพ้นจากภาพลวงตา…”

เกรย่าพูดว่า“ มันเรียกว่าภาพลวงตา สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเราพ่อมดนักชิมทำอาหาร คนที่ไม่มีรูปแบบวิญญาณที่สร้างขึ้นภายในร่างกายของพวกเขาไม่สามารถรอดพ้นจากการถูกกัดกร่อนโดยภาพลวงตา อาการคันนั้นช่วยให้ท่านปลอดโปร่ง? โอ้ … สิ่งที่ทำให้เกิด 'บาดแผล' กับท่านมันก็ไม่ธรรมดาเลย”

เมื่อ อังกอร์พูดว่า“ อาการคัน” คิ้วของซันเดอร์ ก็กระตุกราวกับว่าเขาจำอะไรบางอย่างได้

“ ข้าขอดูด้านหลังของเจ้าได้ไหม ข้าคิดว่าข้าเห็นอะไรบางอย่างเหมือนกันในหนังสือโบราณ” เฮโรไลครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งและพูดกับอังกอร์

อังกอร์ลังเลเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตัดสินใจถอดเสื้อผ้าท่อนบนต่อหน้าทุกคน

ร่างกายที่ผอมบางและผิวขาวสะอาดของเขาเกือบจะโปร่งใสภายใต้แสงไฟส่องสว่าง

เขายังเด็ก ดังนั้นผู้คนจึงมองร่างที่แยกเขี้ยวเหมือนเด็ก โดยไม่มีความคิดที่ไม่เหมาะสม เกรย่าถึงกับบีบแขนของ อังกอร์อย่างสนุกสนาน แขนของเขาแทบจะไม่มีกล้ามเนื้อเลย

อังกอร์เอาแต่ก้มหน้าลงอย่างเขินอายและเอามือปิดหน้าท้อง เขาไม่ได้รับโอกาสในการออกกำลังกายบนเรือเลยและแพ็คแปดตัวของเขาก็เริ่มหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน มีเพียงการแกะสลักรอบ ๆ ตัวเท่านั้นที่พิสูจน์ได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยเป็นเด็กผู้ชายที่ผอมเพรียว

อังกอร์หันกลับมาเพื่อให้ทุกคนมองไปที่ด้านหลังของเขา

ขาวใสไร้ที่ติ ไม่มีแม้แต่จุดที่ไม่สวยงาม แม้ว่าสิ่งนี้จะไม่สำคัญ ทุกคนต่างจดจ่อไปที่จุดที่ อังกอร์บอกว่าสภาพของเขาอยู่รอบ ๆ กระดูกของเขา

ภายนอกไม่มีอะไรผิดปกติ

เกรย่าใช้คาถาที่เรียกว่า ตาแห่งความจริง เพื่อสังเกตการณ์ สรุป: ไม่มีอะไร

พ่อมดทุกคนที่สนใจเรื่องราวของ อังกอร์ต่างก็ใช้วิธีการของตัวเองในการตรวจสอบ ไม่มีใครพบสิ่งใด

เกรย่าใช้คาถาที่ใช้ได้เฉพาะกับพ่อมดทางการเท่านั้น: ลบลวงตา

มันเป็นคาถาระดับ 1 ผลที่ตามมาคือการค้นหาความจริงที่ซ่อนอยู่เป็นหลัก หลักการที่อยู่เบื้องหลังการสะกดคือการใช้ร่องรอยเล็ก ๆ เพื่อย้อนรอยความจริงที่ปรากฏในอดีต

และถึงอย่างนั้น เกรย่าก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ

“ แปลก…” เกรย่างงงวย บางที อังกอร์กำลังโกหก? แต่เขาออกจากภาพลวงตาได้อย่างไร? นอกจากนี้ อังกอร์ไม่มีเหตุผลใด ๆ ที่จะพูดเรื่องโกหกต่อหน้าพ่อมดเหล่านี้ทั้งหมด

พวกเขาไม่พบบาดแผลที่เกิดจาก“ ผู้หญิงที่เย็บหน้า” ที่อังกอร์กล่าวถึง

พ่อมดฝึกหัดกระซิบกันเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ในขณะที่เหล่าพ่อมดต่างก็เดินผ่านความคิดของตัวเอง

“ ที่นี่ข้าจะให้ อังกอร์ทดสอบอย่างเหมาะสมและตัดสินว่าพรสวรรค์ของเขาคืออะไร เราจะจัดการกับ 'รอยขีดข่วน' ในภายหลัง” เฮโรไลกล่าวขณะที่เธอก้าวขึ้นมา เธอกล่าวเสริมว่า“ อังกอร์จะเป็นนักเรียนของสถาบันเกาะปะการังขาว เร็ว ๆ นี้ เราอาจทำแบบทดสอบได้ที่นี่เช่นกัน”

เฮโรไลน์เน้นย้ำกับ“ นักเรียนของสถาบันเกาะปะการังขาว” โดยเจตนา

หากไม่มีอะไรสับสนมากเกินไป อังกอร์ย่อมมีพรสวรรค์พิเศษ ไม่ได้หมายความว่าเขาจะกลายเป็นพ่อมด แต่ใครก็ตามที่มีความสามารถพิเศษที่ประสบความสำเร็จจริง ๆ จะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน เฮโรไลพูดเช่นนั้นเพื่อกีดกัน พ่อมดจากองค์กรอื่น ๆ จากการอ้างสิทธิ์ในตัวเขาเอง

เมื่อพิจารณาถึงพ่อมดในอย่างโบโกะจากป่าแรงโน้มถ่วงไม่ได้อยู่ที่นี่ ดังนั้นเขาต้องผ่าน ซาบอทมาจากเมืองหุ่นยนต์ลอยน้ำ ดังนั้นเขาจะไม่เข้าไปแทรกแซง นั่นหมายความว่าคำพูดของ เฮโรไลถูกส่งไปที่เจลลอล จากหอคอยแห่งเฮอริเคน

แน่นอนว่าเจลลอล รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร เขาเพียงพยักหน้าให้เธอเล็กน้อย

ความสามารถพิเศษค่อนข้างดึงดูดความสนใจของพ่อมด อย่างไรก็ตามหากอังกอร์ล้มเหลวในการเป็นพ่อมดทางการ เขาก็จะพินาศเหมือนมนุษย์ทุกคนหอคอยแห่งเฮอริเคนได้คัดเลือกนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษทางจิตวิญญาณสูงแล้ว – อีสลีย์ พวกเขาไม่จำเป็นต้องดูแลคนอื่น

เมื่อเฮโรไลเห็นท่าทีของเจลลาลเธอก็เดินไปหาอังกอร์ด้วยรอยยิ้มและเตรียมที่จะทดสอบความสามารถอย่างเป็นทางการแก่ชายหนุ่ม

ความสามารถทุกคนจะได้รับการทดสอบดังกล่าวเมื่อพวกเขาไปถึงองค์กรของตน การทดสอบแตกต่างจากการทดสอบโดยใช้ดวงตาของอาเบลส์ จะทำให้ผู้รับการตรวจประเมินรอบด้าน โดยปกติแล้วการทดสอบอย่างเป็นทางการหมายความว่าผู้มีพรสวรรค์ได้เข้าร่วมองค์กรพ่อมดอย่างเป็นทางการแล้ว

นี่เป็นเพราะองค์กรพ่อมดจะเก็บตัวอย่างเลือดของลูกอัณฑะในระหว่างการทดสอบ เมื่อการทดสอบสิ้นสุดลงเลือดจะถูกใช้เพื่อสร้างเหรียญประจำตัวที่มีตราสัญลักษณ์ขององค์กรอยู่และจะมอบเหรียญให้กับผู้รับการตรวจ

หลังจากนั้นผู้รับจะถือว่าเป็นสมาชิกขององค์กร

ทุกคนยกเว้น อังกอร์รู้ว่านี่หมายถึงอะไร เมื่อรู้เรื่องนี้ฟลอเรนต์และมาร่าก็เริ่มมองแองกอร์ด้วยความเป็นมิตรมากขึ้นเล็กน้อย

ก่อนที่เฮโรไลจะเพลิดเพลินไปกับข้อเท็จจริงที่ว่าเธอเพิ่งชนะ ตนเองได้รับนักเรียนตัวจริง เสียงระเบิดขนาดยักษ์ก็ดังไปทั่วห้อง