Warlock Apprentice - WA บทที่ 39: อาหารตามสั่ง ฟรี

อีกด้านหนึ่งของม่านสีทองซันเดอร์พิงกำแพง โดยใช้แขนไขว้กัน ขณะที่ฟลอร่าลอยอยู่ข้างๆเขาอย่างสบาย ๆ โดยที่เท้าเปล่า

“ อืม พวกเขาอีกแล้ว? พวกเขาไม่ได้เรียนรู้ว่าเมื่อใดควรเลิก” ฟลอร่ากล่าว เธอปิดปากราวกับประหลาดใจ แต่เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มตามปกติของเธออย่างรวดเร็ว“ ข้าไม่คิดว่ามนุษย์ทั่วไปจะมีบัตรสีทองได้ บางทีเขาอาจจะยังอยู่ในเรือตาแดง เมื่อเรามาที่ร้านอาหาร ดังนั้นเราจึงไม่รู้สึกตัว”

ต่อไปเธอแสดงท่าทีโกรธอีกครั้ง “ คนโง่ที่ไร้ยางอายที่ขึ้นมาฟรีๆกับเด็กผู้ชายธรรมดา ๆ ได้อย่างไร? และอัยย๊ะยะห์! นั่นคือบัตรสีทองที่ข้าพูด! เกรย่าต้องปรุงอาหารให้เขาเอง อาหารที่กำหนดเองสำหรับมนุษย์? ช่างเป็นขยะ!

"รอสักครู่. เขาเป็นแค่มนุษย์ ข้าสามารถเข้าไปที่นั่นได้และขู่ให้เขานับข้าด้วย ดังนั้นข้าจึงได้รับอาหารฟรีด้วย ใช่ความคิดที่ดี! ข้าฉลาดมาก!”

ฟลอร่าคุยกับตัวเอง ในขณะที่ซันเดอร์ไม่ได้ให้ความเห็นใด ๆ กับเธอ เมื่อเธอพูดจบซันเดอร์ก็พูดในที่สุด“ ร้านอาหารบาร์บี้ตั้งขอบเขตคาถาป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดไว้ที่นี่พร้อม กับดักเวทย์มนตร์มากมาย เจ้าแน่ใจว่าต้องการลงเรือ?”

ฟลอร่ากระพริบตามองไปที่ซันเดอร์ด้วยสายตาอ้อนวอน “ อาจารย์ ท่านจะช่วยข้าไม่ได้เหรอ”

ซันเดอร์ทำให้เธอมองด้านข้าง “ ข้าทำได้ถ้าเจ้าต้องการให้ข้าทำลายร้านอาหารบาร์บี้ให้สิ้นซาก”

นั่นหมายความว่า…แม้แต่อาจารย์ก็ไม่สามารถเข้ามาได้ด้วยวิธีปกติ?

ฟลอร่าพิจารณา

ห้องจัดเลี้ยงสีทองได้รับการปกป้องเป็นอย่างดี!

ภายในห้อง…

เกรย่าเหลือบไปมองม่าน แน่นอนว่าเธอรู้ว่าทั้งคู่แอบฟังอยู่ข้างนอก เธอจะขอให้นีโอขับไล่พวกเขาออกไป หากไม่ใช่ซันเดอร์ อย่างที่ชายคนนั้นพูดเขาไม่สามารถเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงธรรมดาได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาสามารถระเบิดร้านอาหารให้แหลกเป็นชิ้น ๆ เกรย่าจะไม่รุกรานใครบางคนที่มีอำนาจมากโดยไม่มีเหตุผลที่ดี

“ อังกอร์ตามธรรมเนียมปฏิบัติของร้านอาหาร สำหรับแขกบัตรสีทอง ข้าจะจัดเสิร์ฟเองตามความต้องการของท่าน” เกรย่ากล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังราวกับกำลังทำพิธี จากนั้นเธอก็ตุ้งติ้งอีกครั้ง เธอถึงกับจับคางของอังกอร์ โดยใช้พัดมือของเธอ“ ที่รักอย่าลังเลที่จะกำหนดสิ่งที่ท่านต้องการจะได้รับจากมื้ออาหารโอโฮโฮโฮ!

“ ท่านยังคงเป็นคนธรรมดา ดังนั้นข้าขอแนะนำให้ท่านเลือกบางอย่างเช่นเพิ่มความสามารถหรือขีดจำกัด พลังวิญญาณของท่าน มันจะช่วยให้ท่านก้าวไปสู่การเป็นพ่อมดได้มาก!”

ด้วยเหตุนี้เกรย่า จึงกลับมาเงียบ

อาหารสามารถเพิ่มขีดจำกัด ของพลังวิญญาณได้หรือไม่ก็พรสวรรค์?

พ่อมดฝึกหัดทุกคนรอบโต๊ะจ้องตาเบิกกว้าง ทั้งสองทางเลือกคือสิ่งที่พวกเขาใฝ่ฝัน!

ในขณะที่พ่อมดไม่ได้สนใจอย่างแท้จริงตั้งแต่เมื่อใครบางคนกลายเป็นพ่อมดทางการ แม้พลังทางจิตวิญญาณของผู้มีพรสวรรค์ก็ไม่สำคัญเท่า สำหรับพ่อมดการสะสมความรู้และการได้รับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับตัวเองเป็นสิ่งสำคัญยิ่งกว่า

อย่างไรก็ตามพ่อมดฝึกหัดจะมีโอกาสมากขึ้นในการเป็นพ่อมดทางการ เมื่อพวกเขาพัฒนาความสามารถ หากล้มเหลวก็จะเน่าเปื่อยไปตามอายุ ความรู้และความจริงเป็นสิ่งที่ห่างไกลเกินไปสำหรับพ่อมดฝึกหัดเหล่านี้ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน

เมื่อเห็นว่าพ่อมดฝึกหัดเริ่มกระสับกระส่ายเกรย่า จึงมองออกไปจากอังกอร์ และพูดกับทุกคน

“ โฮ โฮ โฮ ที่รักข้าเกือบลืมไปแล้ว ในร้านอาหารของข้าแขกบัตรบรอนซ์สามารถเลือกอาหารที่กำหนดเองได้ระหว่างระดับหนึ่งถึงสองเท่านั้นและไม่สามารถแบ่งปันอาหารได้ แขกบัตรเงินสามารถเลือกระดับสามและสามารถแบ่งปันอาหารได้ แต่ข้าทำแค่อย่างเดียว ดังนั้นท่านจึงตัดสินใจเองว่าใครควรกินมัน สำหรับกรณีบัตรทองคำ…”

ทุกคนอื้อหู

เมื่อเธอได้รับความสนใจจากทุกคนเกรย่าอธิบายว่า“ แขกบัตรทองยังคงเลือกอาหารระดับสาม แต่ข้าจะเสิร์ฟตามจำนวนที่มีอยู่

“ ท่านมีแปดคนข้าจะทำอาหารแปดอย่าง ท่านทุกคนควรรู้ว่าท่านได้รับโอกาสฟรีจากอังกอร์น้อย”

คำพูดของเกรย่าทำให้ทุกคนร้อนรนยิ่งขึ้น พ่อมดฝึกหัดตื่นเต้นจนตาแทบจะส่องแสง พวกเขาทั้งหมดจะมีส่วนแบ่ง!

ไม่ว่าอังกอร์ จะเลือกอะไร – การเพิ่มความสามารถหรือการปรับปรุงพลังวิญญาณ – มันจะเพิ่มความถนัดของพวกเขามากขึ้น ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะเข้าใกล้การเป็นพ่อมดมากขึ้นอีกขั้น

มาร่าแทบจะกระโดดลงจากที่นั่งด้วยความตื่นเต้น ชะตากรรม! ในที่สุด! เขาค้นหาและฝันถึงเรื่องนี้มานานแล้ว!

เขาไม่ได้คาดหวังเลยว่าอังกอร์ จะนำโชคชะตามาให้เขาเป็นครั้งที่สองหลังจากออกจากคฤหาสน์แพดท์ เขาคิดว่าการเป็นพ่อมดฝึกหัดระดับ 3 คือทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้ในชีวิตของเขา แต่เขาก็ได้พบกับโชคชะตาอีกครั้ง!อังกอร์ ช่วยเขาอีกครั้ง!

จู่ๆเขาก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้าเขารู้ว่าอังกอร์ เป็นคนนำโชคเขาจะสอนเขาเรื่องช่องทางสามเหลี่ยมแล้ว ดังนั้นอังกอร์จะเคารพเขามากขึ้น แต่ไม่ว่าอย่างไร! เมื่อเรื่องนี้จบลงเขามีเวลามากมายที่จะแก้ไขความสัมพันธ์ของทั้งคู่

ในอีกด้านหนึ่งของโต๊ะในฐานะที่เป็นกลุ่มที่อ่อนแอที่สุดและเป็น“ ส่วนต่อท้าย” ที่ใหญ่ที่สุด อีสลีย์ก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน เขาอาศัยอยู่ที่ชั้นบนสุดของเรือตาแดง ในขณะที่ท่านหญิงเมอร์ลิน สอนความรู้ให้เขาอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้อีสลีย์จึงได้เรียนรู้มากมายเกี่ยวกับพ่อมด โดยธรรมชาติแล้วเขาเข้าใจดีว่าการเพิ่มขีดจำกัด ของพรสวรรค์หรือพลังวิญญาณเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการเป็นพ่อมด

อีสลีย์มีตัวบ่งชี้พลังวิญญาณที่สูงอยู่แล้ว 23จุด ถ้าเขาสามารถพัฒนาความสามารถของเขาได้เช่นกัน การกลายเป็นพ่อมดทางการก็ต้องเป็นของตายแน่นอน!

อีสลีย์เห็นอังกอร์กำลังลังเลและหวังว่าเขาจะตะโกนว่า“ เลือกความสามารถตอนนี้!” เข้าหูของเขา อย่างไรก็ตามเขาเป็นคนสุดท้ายที่ควรพูดในตอนนี้ สิ่งที่เขาทำได้คือการสวดอ้อนวอนในขณะที่ทำท่าทางกังวล

พ่อมดฝึกหัดทุกคนรู้สึกเหมือนกอดกันเพื่อเฉลิมฉลอง พวกเขามั่นใจว่าอังกอร์ จะตัดสินใจระหว่างสองทางเลือกและก็ช่วยได้มาก

อังกอร์ก็คิดถึงเรื่องนี้เช่นกันเกรย่า ในฐานะพ่อครัวไม่มีเหตุผลที่จะหลอกเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่แน่ใจเกี่ยวกับขอบเขตของพรสวรรค์และพลังวิญญาณของเขา

ในขณะที่อังกอร์ กำลังคิดว่าจะทำอย่างไร เจลลอลที่อยู่ตรงหน้าถามทันใดว่า“ ท่านมีส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ ที่นี่หรือไม่”

เช่นเดียวกับบิดโปโตซัว ส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ก็เป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง ซึ่งแตกต่างจากบิดโปโตซัวที่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถใช้ได้ ส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ จะดึงดูดพ่อมดทุกคนที่เรียนรู้เกี่ยวกับรูปลักษณ์ของมันได้อย่างง่ายดาย มันมีผลที่แปลกใหม่มาก คือการเปิดอุโมงค์สองทางใหม่ในระนาบที่มั่นคง อุโมงค์นี้ใช้งานได้เพียงครั้งเดียว แต่ก็ยังมีประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับพ่อมดเพราะมันช่วยให้พวกเขาขโมยทางเข้าไปในโลกอื่นได้ โดยไม่ต้องอาศัยทางเดินบนโลกที่ควบคุมโดยองค์กรพ่อมดใหญ่ การทำเช่นนั้นพวกเขาจะมีโอกาสพบกับโชคชะตาของพวกเขา ด้วยเหตุนี้ ส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ จึงเป็นของล้ำค่าที่พ่อมดแม่มดส่วนใหญ่ไม่สามารถซื้อได้

ถึงกระนั้น ส่วนปฏิทินดาวเคราะห์ ก็มีค่ามากเพราะมันหายากมาก ไม่มีใครรู้ว่าจะตามหามันที่ไหน มีเพียงข่าวลือว่ามีความเกี่ยวข้องกับเมืองแฟรี่

ร้านอาหารของบาร์บี้เป็นของบ้านขนม ภายใต้การบริหารของเมืองแฟรี่ ดังนั้นนี่จึงเป็นสาเหตุที่ เจลลอลถามคำถามดังกล่าว