Warlock Apprentice - WA บทที่ 31: นักชิมลวงตา ฟรี

ทุกคนบนเรือได้กลิ่นรสอร่อยแทบจะพร้อมกัน ก่อนที่ประสาทรับกลิ่นจะสั่งให้“ หาอาหาร” พวกเขารู้สึกได้ว่าภาพของมันพร่ามัวและตกอยู่ในภาพลวงตาที่แฝงไปด้วยกลิ่นอาหารอันโอชะ

นี่ก็เหมือนกันสำหรับ อังกอร์

อาหารหลากสีที่น่าทึ่งลอยอยู่ต่อหน้าต่อตาทำให้เขาอยากจะกินทันที เมื่อมาพร้อมกับกลิ่นหอมที่คละคลุ้งไปทั่วจมูกของเขา อังกอร์ ไม่สามารถควบคุมมือของเขาไม่ให้เอื้อมไปหาน่องไก่ย่างน้ำผึ้งข้างๆ

ความปรารถนาที่ไม่สามารถควบคุมได้อาจส่งผลกระทบต่อคุณลักษณะทางสรีรวิทยาทั้งหมดของมนุษย์รวมถึงสุขภาพจิต

เมื่อความปรารถนาที่จะกินเต็มสมองของ อังกอร์ เขาก็สูญเสียเหตุผลและตรรกะทั้งหมด จิตใจของเขาพร่ามัวราวกับสัตว์ร้าย

เขาไม่ใช่คนเดียว คนทั่วไปบนเรือทั้งหมดถูกยึดครองด้วยความต้องการอาหารและกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งโลภอาหารภาพลวงตา

ในขณะที่ อังกอร์ ต่อสู้กับความกระหายที่ไม่สามารถควบคุมได้ความรู้สึกคันที่เลวร้ายยิ่งกว่าความหิวก็ปรากฏขึ้นรอบ ๆ กระดูกราวกับมีใบมีดที่ด้านหลังของเขา

เขาไม่รู้ว่ามันมาจากไหน มันเป็นอย่างกะทันหันเช่นเบียร์ขวดถูกเขย่าอย่างแรงและระเบิดออกจากภาชนะ ก่อนที่ผู้คนจะเปิดฝาปิด

คัน…

คันมาก –

เช่นเดียวกับมดนับหมื่นที่คลานอยู่ในส่วนลึกของกระดูกของเขา

คันที่กระดูกอย่างแท้จริง

อย่างไรก็ตามความรู้สึกนั้นสิ่งเลวร้ายกว่าทั้งหมด แม้แต่ความหิวโหยที่บ้าคลั่งก็ยังถอยกลับไปพร้อมกับอาการคันที่รุนแรง

ทุกสิ่งอาจถูกหยุดลงได้แม้มีโอกาสน้อยที่สุด อารมณ์อยากกินอาหารทำให้สติของ อังกอร์ หายไป แต่การลดลงอย่างกะทันหันทำให้ อังกอร์ มีโอกาสที่จะตอบโต้

ความรู้สึกคันทำให้ความอยากอาหารของ อังกอร์ หายไป เขาทำได้เพียงแค่เกาหลัง อาการคันหายไปอย่างรวดเร็วและเมื่อมันหนุดลง อังกอร์ ก็ตระหนักว่าเขาไม่ได้อยากอาหารอีกต่อไป หากปราศจากความตั้งใจที่จะกินภาพลวงตาของอาหารที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่สามารถส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขาได้อีกต่อไป

อังกอร์มองไปที่จานหลากสีที่ยังคงลอยอยู่รอบตัวเขาและสั่นเทาด้วยความกลัว นั่นไม่ใช่น่องไก่ย่างน้ำผึ้งที่เขาเอื้อมจับ มันเป็นเทียนปกติของเขา

ถ้าเขากินเทียนเหมือนน่องไก่จริงๆ…อังกอร์ไม่กล้าที่จะจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงภาพลวงตาจากนี้ไป

ภาพลวงตาดังกล่าวอาจเป็นเพียงผลงานของสัตว์ประหลาดทะเลที่มีความสามารถหรือพ่อมดที่มีพลังเหนือธรรมชาติ อังกอร์ ไม่สามารถเดาได้ว่ามีจุดประสงค์อะไรอยู่เบื้องหลัง แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะถูกควบคุมโดยความหิวเช่นกัน เมื่อเห็นภาพลวงตายังคงลอยอยู่รอบ ๆ เขาก็หลับตาลง 

บางทีสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติที่สร้างภาพลวงตาไม่ได้ตั้งใจจะฆ่า ด้วยความที่ อังกอร์ ไม่สนใจภาพลวงตาพวกมันจึงไม่ก่อปัญหาอีกต่อไป ซึ่งเขาโล่งใจอย่างมาก

ตอนนี้ อังกอร์ สงบพอที่จะจำสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นได้

หลังจากนั้นไม่นาน อังกอร์ ก็เอื้อมมือไปที่หลังเขาด้วยความงงงวย

ที่เดิมอีกแล้ว.

เกิดอะไรขึ้น?

นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เขารู้สึกคันแบบนี้ มันมาและจากไปอย่างรวดเร็วทุกครั้งโดยไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้ข้างหลัง

อังกอร์ขมวดคิ้วอย่างหนัก อย่างน้อยเขาก็แน่ใจว่าไม่มีอะไรที่หลังของเขาอย่างน้อยก็ด้านนอก หากมีอะไรบางอย่างอาจเป็นไปได้ว่าเขาถูกผู้หญิงแปลกหน้าใน "ภาพลวงตา" ข่วนระหว่างการทดสอบความสามารถของเขา

อังกอร์ คิดว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตาที่สร้างขึ้นโดย ดวงตาของอาเบลส์ เขาได้ตรวจสอบตัวเองในกระจกหลังการทดสอบและไม่พบบาดแผลใด ๆ ที่หลังของเขา

อย่างไรก็ตามในขณะที่เขามีอาการคันแปลก ๆ หลายครั้งเขาก็เริ่มสงสัยว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ภาพลวงตา อาจจะเป็นบางอย่างที่เขาเดา นั่นคือโลกอีกใบที่ขนานกับความเป็นจริง

บางทีที่ที่เขาบาดเจ็บเก็บร่องรอยบางอย่างจากโลกที่แปลกประหลาดทำให้เขามีสภาพนี้

อังกอร์ ไม่รู้ว่าสิ่งนี้ถูกต้องหรือไม่ แต่ความรู้ปัจจุบันของเขาไม่ยอมให้เขาได้ข้อสรุปที่ดีกว่านี้

มันจะกลับมาอีกไหม? จะมีอะไรแย่กว่านี้ไหม เขาไม่รู้ ด้วยความกลัวต่อภัยคุกคามที่ไม่รู้จักเขาตัดสินใจว่าจะบอก มาร่า เกี่ยวกับเรื่องนี้ตราบเท่าที่เขาสามารถอยู่รอดจากสถานการณ์ปัจจุบันได้

เวลาไม่แน่นอน ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอีก้มื่อไหร่ จะเป็นอันตรายต่อชีวิตของเขาหรือไม่ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจาก มาร่า เป็นแนวทางที่เร็วที่สุดแทนที่จะรอการศึกษาของเขาเอง

ขณะที่ อังกอร์ คาดเดา เรือตาแดง ได้ล่องเรือเข้าไปในหมอก คนกลุ่มหนึ่งไปถึงที่ตั้งของ“ ภาพลวงตาแสนอร่อย”

ซันเดอร์ยืนอยู่บนหลังอันกว้างใหญ่ของเหยี่ยวปีศาจ เขาสวมหมวกทรงสูงเปรียบดั่งชนชั้นสูง ฟลอร่านั่งอยู่บนขอบปีกของเหยี่ยวปีศาจพร้อมกับรอยยิ้มที่น่าขนลุกบนใบหน้าของเธอ เธอกำลังมองไปที่ผู้คนมากมายที่ยืนอยู่บน เรือตาแดง ด้วยเจตนาร้าย

บุคคลห้าคนยืนอยู่บนดาดฟ้าของ เรือตาแดง โดยมี ซาบอท อยู่ตรงกลาง นอกเหนือจากผู้นำทางสามคนจาดองค์กรพ่อมดใหญ่ทั้งสาม มาร่า และ อีสลีย์ ซึ่งเพิ่งทะลวงเข้าสู่ พ่อมดฝึกหัดระดับ1 ก็อยู่ในกลุ่มพวกเขาเช่นกัน

ฟลอร่าตรวจสอบกลุ่มอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเธอก็หัวเราะเบา ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูแปลก ๆ แต่มีเสน่ห์ของเธอ“ ฮีฮี… หมีบ้า ซาบอท เจ้ากลายเป็นพี่เลี้ยงเด็กตั้งแต่เมื่อไหร่? เจ้าจะเลี้ยงเด็กเหล่านั้นหรือ”

ผู้นำทางทั้งสามคน ซึ่งเพิ่งถูกเรียกว่า“ เด็ก ๆ ” ก้มหน้าเงียบ

แน่นอนว่า ซาบอท โกรธจากคำสบประมาท แต่เขาไม่กล้าทำอะไรต่อหน้าซันเดอร์ เขาเพียงแสร้งทำเป็นไม่สนใจคำเยาะเย้ยและตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่น่ายินดี

“ ฮ่าฮ่าแม่มดเลือดกำลังขู่ข้าหรือ มันยากที่จะหาร้านอาหารของเกรย่าและหากไม่มีประสบการณ์ขิงคนเหล่านี้ เราจะรู้สึกเจอมันหรือ” ซาบอท กล่าวติดตลก

ฟลอร่าหลับตาลงครึ่งหนึ่งและปล่อยอารมณ์เยาะเย้ยในใจ

เห็นร้านอาหารไหม เหมือนกำลังมองหาเนื้ออันโอชะฟรีๆ

เกรย่าไม่ได้เป็นเพียงพ่อครัวที่ใจกว้าง อาหารฟรีงั้นหรือ? ฝันไปเถอะ

เกรย่า ก็คล้ายคลึงกับคนบ้า ผู้ที่มาจาก  บ้านขนม พวกเขาอาจทำตัวบ้าคลั่ง แต่พวกเขาจะไม่อ่อนข้อเมื่อเกี่ยวกับหลักการของพวกเขา

มีทางเดียวเท่านั้นที่จะเข้าสู่ ร้านของเกรย่า' : โดยการเป็นเจ้าของบัตรเชิญ

หากไม่มีบัตร เกรย่าจะปิดประตูของเธอแม้แต่กับพ่อมดในตำนาน

เพื่อให้ได้รับการยอมรับจากร้านอาหาร ซันเดอร์ ได้จ่ายทรัพยากรจำนวนมากเพื่อให้ได้บัตรเชิญสีบรอนซ์

ฮ่า…ตอนนี้ฟลอร่าอยากเห็นสีหน้าของคนโง่เขลาเหล่านี้จริงๆ