Warlock Apprentice - WA บทที่ 30: ข้อมูลที่บันทึกไว้ ฟรี

จอนบอกว่า เขาทิ้งของขวัญไว้ให้ อังกอร์

อังกอร์ ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เมื่อเขาเปิดโฟลเดอร์และเห็นเอกสารจำนวนมากในนั้น ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าเอกสารเหล่านี้มีค่าเพียงใด

จอนได้โอนข้อมูลทั้งหมดที่บันทึกไว้ในชิปสมองของเขาไปยังโฟลเดอร์นี้

ดาราศาสตร์ภูมิศาสตร์วรรณกรรมและนวนิยาย … มีแม้แต่วัฒนธรรมและแผ่นเพลงบางอย่าง

อังกอร์ ไม่เคยรู้เลยว่าทำไมครูของเขาถึงรู้ทุกอย่างตลอดประวัติศาสตร์ จอนสามารถเพาะปลูก สร้างบ้าน ทำอาหารและอธิบายความรู้ในทุกเรื่อง ตอนนี้ อังกอร์ เข้าใจแล้ว สิ่งนี้เป็นไปได้โดยใช้เทคโนโลยีจากโลก

เด็กที่เกิดใหม่ทุกคนบนโลกจะได้รับชิปปรสิต ชิปนี้อาจถือได้ว่าเป็นคอมพิวเตอร์ที่ไม่มีเครือข่าย มันบันทึกข้อมูลต่างๆโดยอัตโนมัติและเชื่อมต่อข้อมูลกับสมอง ดังนั้นข้อมูลจึงไม่มีวันลืม นี่คงเป็นสาเหตุที่จอนเก็บทุกสิ่งที่เขารู้ไว้แม้จะข้ามไปสู่อีกโลกหนึ่งแล้วก็ตาม

ชิปบนสมองไม่สามารถถ่ายโอนทางร่างกายได้มิฉะนั้นจอนอาจให้ชิป อังกอร์ แทน มันผูกพันกับสมองของคน ๆ หนึ่งและจะไม่มีวันหายไป การมีชิปหมายความว่าใครบางคนมีความสามารถของหน่วยความจำภาพถ่ายทันที

อังกอร์ ยังคงมีชิปอัจฉริยะโฮโลแกรมอยู่ อาจต้องใช้เวลาในการจดจำความรู้มากกว่านี้ เนื่องจากไม่สามารถเชื่อมต่อกับสมองได้ อย่างไรก็ตามตราบใดที่เขายังคงยืนหยัด อังกอร์ก็จะเรียนรู้ได้ไม่ช้าก็เร็ว

ด้วยเหตุนี้ อังกอร์ จึงวางชิปอัจฉริยะอย่างระมัดระวังใกล้กับร่างกายของเขา สำหรับเขาอุปกรณ์มีค่ามากกว่าสิ่งใดในโลก
 
ด้วยชิปอัจฉริยะโฮโลแกรม ชีวิตของ อังกอร์ เปลี่ยนไปอย่างมาก

เขาใช้เวลาเกือบทั้งวันกับชิปอัจฉริยะและจะวางมันลงก็ต่อเมื่อจำเป็นต้องชาร์จพลังงานแสงอาทิตย์เท่านั้น

เขาไม่ได้เริ่มอ่านข้อมูลของจอนทันที เขาสแกนกล่องหนังสือที่ซื้อจาก เมืองมูนวอเตอร์ ทีละกล่องแล้วบันทึกลงในชิปอัจฉริยะ ดังที่จอนกล่าวว่าความรู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับนักวิชาการ นี่คือสาเหตุที่ภารกิจแรกของ อังกอร์ คือการโอนหนังสือของเขาไปยังอุปกรณ์

ขั้นตอนการสแกนไม่ใช่เรื่องง่าย ชิปอัจฉริยะมีกล้องสำหรับจับภาพและระบบสามารถแปลงภาพเป็นคำพูดได้ อย่างไรก็ตามสามารถทำได้เฉพาะกับสิ่งที่ใช้บนโลกเท่านั้น ไม่ใช่ภาษาทางการที่ใช้ใน จักรวรรดิโกลด์สปิงค์

นอกจากนี้ระบบรองรับเฉพาะภาษาจาก โลก ดังนั้น อังกอร์ จึงสามารถบันทึกรูปภาพทั้งหมดลงในโฟลเดอร์ได้ในตอนนี้ เขาจะแปลเป็นสำเนาภาษาจีนเมื่อเขามีเวลา

หลังจากสแกนหนังสือทั้งหมดและจัดหมวดหมู่แล้วหนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไป

ตอนนี้ อังกอร์ ไม่มีอะไรจะทำ ชีวิตบนท้องทะเลนั้นน่าเบื่อและอลันกับอาลีนได้ฝึกฝนมานาของพวกเขา โดยไม่ต้องเสียอะไร อังกอร์ รู้สึกโดดเดี่ยว

เพื่อตอบความอยากรู้ของเขา อังกอร์ จึงเริ่มดูข้อมูลที่บันทึกไว้ในชิปอัจฉริยะ

อันดับแรกเขาอ่านผลงานที่มีชื่อเสียงบางชิ้นที่เผยแพร่โดยนักวิทยาศาสตร์บนโลก อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าข้อมูลจำนวนมากในบทความนี้ใช้เฉพาะในจักรวาลที่โลกอยู่ ดังนั้นเขาจึงเริ่มอ่านหนังสือน้อยลงและมองหาแนวคิดเบื้องหลังเท่านั้น

การอ่านของ อังกอร์ ค่อยๆขยายออกไป เมื่อเขาว่างเขายังดูส่วนบันเทิงฟังเพลงจากโลกและอ่านนิยายพื้นบ้านที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับวรรณกรรม

หลังจากอ่านนวนิยายบางเรื่อง อังกอร์ ก็เข้าใจว่าครูของเขาหมายถึงอะไรโดยพูดว่า“ มีจุดมุ่งหมายที่สูงกว่าวีรบุรุษในนวนิยายคนอื่น ๆ ” ในจดหมายของเขา
 
นวนิยายบางเรื่องที่“ ฆ่าสวรรค์เพราะสวรรค์ต้องการให้เขาตาย” หรือ“ สังหารพระเจ้าเพราะพระเจ้าขวางทางเขา” ดูน่าอายจริงๆ แต่ก็ยังมีนิยายการย้ายถิ่นฐานบางเรื่องที่ให้ความสนใจ อังกอร์ และช่วยเหลือเขาผ่านเวลา

เมื่อเขาอ่านวรรณกรรมมากขึ้น อังกอร์ ก็เริ่มสงสัยเกี่ยวกับโลกมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะได้ไปเมืองใหญ่ ๆ สักวันและดูวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีระดับไฮเอนด์ทั้งหมด สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือโฟลเดอร์ย่อยในโฟลเดอร์บันเทิงมีวิดีโอขนาดใหญ่หลายพันเทราไบต์และละครทุกเรื่องที่ถ่ายทำในเมืองต่างๆสามารถบอกเขาได้ว่าโลกมีลักษณะอย่างไร

นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

วันหนึ่ง อังกอร์ ได้จัดเรียงโฟลเดอร์บนชิปอัจฉริยะใหม่และสร้าง 2 หมวดหมู่หลัก ได้แก่ “ โลก” และ“ โลกของข้า” จากนั้นเขาอ่านเรื่องของ  หิมะแห่งคิลิมันจาโร ก่อนที่เขาจะออกจากห้องไปกินข้าว

ก่อนที่เขาจะไปถึงห้องอาหารเสียงนกหวีดแหลมดังไปทั่วทั้งเรือ

มันมาจากหลายแห่งโดยแต่ละรอบประกอบด้วยการเป่าแบบยาวสามครั้งและการเป่าสั้นสองครั้ง อังกอร์ ตระหนักได้ทันทีว่านี่เป็นสัญญาณเตือนสีแดงของ เรือตาแดง

เขาเริ่มจริงจังกับสถานการณ์อย่างรวดเร็วและเริ่มเดินกลับไปที่ห้องของเขา มาร่า บอกพวกเขาว่าถ้าเรือเกิดสัญญาณเตือนสีแดงพวกเขาควรอยู่ในห้องของตัวเองดีกว่า

ระหว่างทางกลับ อังกอร์ เห็นผู้มีความสามารถอื่น ๆ ส่วนใหญ่พูดคุยกันเรื่องนี้เมื่อประตูของพวกเขาเปิดออก

บางคนกล่าวว่าสัตว์ประหลาดทะเลกำลังโจมตี บางคนพูดถึงพายุที่เข้ามาและบางคนกล่าวถึงการโจมตีของแนวปะการัง มีคนพูดถึง วาฬเมฆา ในท้องฟ้ากำลังจะโจมตี เรือตาแดง พวกเขาทุกคนเดาแต่เรื่องไม่ดีทั้งหมด ทุกคนดูเป็นกังวลและหวาดกลัว

ความกลัวเป็นสิ่งที่ใคร ๆ ก็คาดหวังในทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุด แต่มีเพียงอนาคตที่คาดเดาไม่ได้เท่านั้นที่จะทำให้ความกลัวแย่ลง

อังกอร์ ก็กังวลเช่นกันแม้ว่าเขาจะรู้ว่าสิ่งนี้จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรก็ตาม เขาไม่มีอำนาจที่จะเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของตัวเองในตอนนี้ ดังนั้นสิ่งที่เขาทำได้คือสวดอ้อนวอนขอความสงบสุข

เมื่อกลับมาที่ห้องของเขา อังกอร์ รีบเปิดช่องระบายอากาศที่ผนังและมองไปข้างนอกโดยใช้หน้าต่างบานเล็ก

ด้วยความผิดหวังเขามองไม่เห็นอะไรเลย

หมอกหนาปกคลุมเรือ มีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่านานแค่ไหน เขามองแทบไม่เห็นไกลเกินสิบเมตร

“ ไม่รู้จัก” อาจกระตุ้นจินตนาการอันไร้ขอบเขตของมนุษย์ อังกอร์เป็นเพียงวัยรุ่น เขาอาจจะดูเป็นผู้ใหญ่และเป็นอิสระมากกว่าเมื่อเทียบกับเด็กคนอื่น ๆ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะสงบสติอารมณ์ได้ในตอนนี้

เขาบอกตัวเองว่าการแจ้งเตือนเป็นเพราะหมอกขนาดใหญ่และทุกอย่างจะดีเมื่อหมอกสลายไป อย่างไรก็ตามเขาไม่เชื่อตัวเองด้วยซ้ำ มันเป็นเพียงข้อแก้ตัวที่ดีที่สุดที่เขาสามารถใช้เพื่อปลอบใจตัวเองเมื่อไม่สามารถทำอย่างอื่นได้

เข็มชั่วโมงบนนาฬิกาเดินช้าๆ

เป็นเวลาเกือบบ่ายสี่แล้วหมอกด้านนอกก็ยังหนาเหมือนเดิม เสียงนกหวีดบ่งบอกถึงการสิ้นสุดของการแจ้งเตือนเกี่ยวกับ เรือตาแดง ไม่เคยดัง

ทุกอย่างดูไม่เปลี่ยนแปลง

และไม่นานมีบางอย่างเกิดขึ้น