Warlock Apprentice - WA บทที่ 28: ซันเดอร์ ฟรี

“ บางทีศิลาฝันร้ายบนเรือลำนั้นจะให้ปฏิกิริยากำเนิดและเชื่อมต่อกับอาณาจักรแห่งฝันร้ายโดยบังเอิญเนื่องจากอนุภาคอวกาศมีความถี่ใกล้เคียงกัน” ซันเดอร์ครุ่นคิด

ความบังเอิญที่หาได้ยากเช่นนี้เกิดขึ้นก่อน หากโลกสองใบซ้อนทับกันและไม่ได้ถูกสลัดโดยใช้เวทมนตร์อันยิ่งใหญ่อาจเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น

ความสุขของซันเดอร์ค่อยๆหายไป การหาทางเข้าสู่อาณาจักรแห่งฝันร้ายที่แน่นอนทำให้เขาไม่จำเป็นต้องค้นหาเกรย่าอีกต่อไป ซันเดอร์สมีชีวิตอยู่มาหลายร้อยปี เขาฟื้นอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วและไม่สนใจออร่าแห่งฝันร้ายที่เขาสัมผัสได้

เมื่อเห็นว่า ซันเดอร์ ไม่ตอบ ฟลอร่า ก็ไม่ได้รับคำตอบ เธอเป็นลูกศิษย์ของเขามานานกว่าคนอื่น ๆ ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าไม่มีใครได้รับคำตอบ เมื่อซันเดอร์สไม่ต้องการบอก

นกฮูกสีดำบินเข้ามาในเต็นท์บินวนไปมาและร่อนลงบนไหล่ของฟลอร่า การกระเพื่อมของอากาศที่มองเห็นได้ออกมาจากจงอยปากของนกฮูก ฟลอร่าวิเคราะห์ข้อความที่มีอยู่ในระลอกคลื่นแล้วยิ้ม

“ อาจารย์ อิซาบอกว่าการแข่งขันแห่งความตายในห้องที่สี่สิ้นสุดลงแล้ว ผู้ชนะคือบัลบา”

อิซา เป็นชื่อของนกฮูกดำ – ฟลอร่ามีความถนัดในการเล่นแร่แปรธาตุ

“ โอ้?” ซันเดอร์ มองไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้อย่างไม่ใส่ใจ ดวงตาของเขามีระลอกเวทย์มนตร์แปลก ๆ สำหรับเขาสิ่งที่อยู่ไกลออกไปสามารถมองเห็นได้ง่ายจากที่นี่

ห้องที่สี่เป็นบ้านขนาดยักษ์สี่เหลี่ยมปิดผนึก
 
ชายหนุ่มหัวโล้นผิวสีน้ำตาลเข้มเกือบดำไม่สวมอะไรเลยที่ครึ่งบน ตอนนี้ยืนอยู่บนกองที่ทำจากซากศพมนุษย์ แสงสีแดงส่องประกายในดวงตาของเขาโทเท็มโบราณที่มีสีฟ้าเรืองแสงค่อยๆกระจายไปบนร่างกายที่มีกล้ามเนื้อของเขา …

เช่นเดียวกับองค์กรพ่อมดอื่น ๆ กลุ่ม ซันเดอร์ อยู่ใน ถ้ำสัตว์ป่า – ยังสอดแนมพ่อมดฝึกหัดที่มีความสามารถทั่วโลก เมื่อทะเลไม่เป็นน้ำแข็ง อย่างไรก็ตามพวกเขาใช้วิธีการที่สงบสุขน้อยกว่าเมื่อเทียบกับ เรือตาแดง

พวกเขาจัดความสามารถทั้งหมดลงในห้องต่างๆเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันแห่งความตาย ผู้รอดชีวิตคนสุดท้ายได้รับการพิจารณาว่าดีที่สุดในบรรดาผู้ที่ดีที่สุดและมีเพียงคนเหล่านี้เท่านั้นที่จะกลายเป็นพ่อมดฝึกหัดคนใหม่ของถ้ำสัตว์ป่า

ชายหัวโล้นในห้องที่สี่เป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวในห้องของเขา

ซันเดอร์แสดงรอยยิ้มที่อ่อนโยนและดูรอบคอบ“ ฮา. ข้าไม่ได้คาดหวังว่าผู้ชนะจะเป็นลูกผสมระหว่างมนุษย์กับสัตว์เดรัจฉานในโลกอื่น”

"ฮิฮิ. เขาไม่ใช่มนุษย์ที่แท้จริงจากโลกนี้ หากไม่มีความแข็งแกร่งเพียงพอจิตสำนึกของโลกจะกำจัดเขาไม่ช้าก็เร็ว เว้นแต่เราจะขับไล่เขาไปยังโลกอื่น” ฟลอร่ากล่าว เธอยังสังเกตเห็นภูเขาศพและผู้รอดชีวิตก็หอบอยู่บนนั้นโดยใช้คาถานิมิตที่คล้ายกัน

“ อาจารย์เราควรทำอย่างไรกับเขาดี”

“ วิถีของพ่อมดเรียกร้องความจริงและเหตุผลสูงสุดในจักรวาล เราโค้งงอกฎโดยใช้ความรู้ของเราเอง ทักษะที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ไม่ได้รับการพิจารณาควบคู่ไปกับความสามารถในที่อื่น ๆ สิ่งมีชีวิตนอกโลกต่างก็น้ำลายไหลเพราะเวทมนตร์คาถาเพียงเพราะมันสามารถใช้งานได้เช่นกัน” ซันเดอร์สกล่าว

เขาหยุดเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ“ เราอาจรู้เบื้องหลังของลูกผสมนี้อยู่แล้ว แต่เราไม่สามารถยกเว้นความเป็นไปได้ที่สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังจากโลกอื่นจะมายุ่งเกี่ยวกับสายเลือดของเขา แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเป็นสายลับ แต่เราไม่สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งนั้นได้

“ เมื่อเรากลับม ห้จับตาดูเขาสักพัก หากเจ้าเห็นความผิดปกติใด ๆ ให้ฆ่าเขาทันที ถ้าเขาพิสูจน์ได้ว่าไม่เป็นอันตราย…” ซันเดอร์สยิ้มกว้าง จากนั้นเขาก็กล่าวว่า“ ให้เขาฝึกวิชาทักษะสายเลือด เมื่อเขาหลอมรวมกับสายเลือดทำให้เขากลายเป็นหุ่นเชิดอวตาร”

เป็นสายลับหรือตาย ชะตากรรมของชายหนุ่มโหดร้ายเพียงเพราะครึ่งหนึ่งของสายเลือดของเขามาจากโลกอื่น

สำหรับพ่อมดสิ่งมีชีวิตนอกโลกที่เข้ามาในโลกของพ่อมดด้วยวิธีการที่ผิดปกติไม่ว่าจะกลายเป็นทาสหรือค้นคว้าวัสดุในมือของพ่อมดหรือกลายเป็นฝุ่นเหมือนกระดูกเพราะจิตสำนึกของโลก

“ อีกแปดห้องก็เผู้ชนะของพวกเขาเช่นกัน นอกจากหนึ่งในห้องที่สี่แล้วพวกเรา ถ้ำสัตว์ป่า พบเพียงแปดคนในปีนี้…” ฟลอร่าถอนหายใจแสร้งทำเป็นกังวล

“ น้อยกว่าสิบ กีซ คนนอกรีตเหล่านั้นกำลังจะพูดพล่ามอีกครั้งเกี่ยวกับการเพิกถอนการสรรหาในห้องประหารของเรา”
 
ซันเดอร์สยิ้มเท่านั้น“ อย่ารังเกียจพวกเขา คนเหล่านั้นน่าจะรู้ดีว่าถ้าเราใช้วิธีการรับสมัครจำนวนมากเช่น เรือตาแดง ถ้ำสัตว์ป่า ก็หลุดจาก 1ใน10อันดับของภาคใต้ไปแล้ว การต่อสู้เพื่อชีวิตเท่านั้นที่จะทำให้ใครบางคนเข้าใจกฎของโลกพ่อมดแม่มด”

ฟลอร่าทำหน้าเปรี้ยว“ ยังไงก็ได้ อาจารย์ เมื่อท่านพบร้านอาหารบาร์บี้เพียงลาก เกรย่า ไปกับเราเพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องไปหาเธอทุกครั้งที่เราต้องการสถานที่นี้ มันหายากมาก!”

ซันเดอร์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเท่านั้น เกรย่าไม่ใช่นักสู้มากนัก แต่เธอสร้างคาถาแปลก ๆ ทุกประเภท หากเขาเผชิญหน้ากับเธอ เขาอาจจะชนะ แต่แน่นอนว่าเขาไม่สามารถจับเธอแบบมีชีวิตได้

“ เฮ้อ. ถ้าข้าไม่ได้ปิดผนึก เส้นทางเฮมิ ไว้บนตัวข้าเพราะความปรารถนาที่จะมีระดับที่สูงขึ้นในปีที่นั้น ข้าคงมี…” ซันเดอร์ อุทานในใจของเขา

…

มันเป็นอีกคืนที่ฟ้าครึ้ม เฮอริเคนและพายุสร้างฝนด้านนอกโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด พื้นผิวของทะเลขยับตามลม คลื่นยักษ์แกว่ง เรือตาแดง ไปมาเหมือนเปลที่ควบคุมไม่ได้

อังกอร์ไม่ได้นอนเลยตลอดคืนเพราะสิ่งที่เกิดขึ้น เขาพยายามทำให้ตัวเองไม่กลิ้งไปมา จนทะเลสงบลงภายใต้แสงแดดในวันรุ่งขึ้น

อังกอร์ลากตัวเองไปที่เตียงโดยใช้แขนขาที่เหนื่อยล้าและสุดท้ายก็เข้าสู่ห้วงนิทราในขณะที่ยังคงรู้สึกไร้น้ำหนัก

การนอนหลับดำเนินไปจนกระทั่งดวงจันทร์ลอยสูงเสียดฟ้า

ขณะที่แองกอร์ปีนขึ้นจากเตียงเขารู้สึกว่าสัมผัสจี้ที่หน้าอกของเขา เขาหยิบมันออกมาจากเสื้อของเขาและมองไปที่คริสตัลใสรูปไข่ที่ติดอยู่ตรงกลางของจี้โลหะตาข่าย

“ ดวงตาเอเลี่ยน…” อังกอร์ เฝ้าดูอยู่เงียบ ๆ มันทำให้เขานึกถึงบ้านพี่ชายของเขาและจอน ซึ่งตอนนี้อยู่ห่างออกไปหลายหมื่นกิโลเมตร

เขาอยู่ห่างจากบ้านประมาณห้าเดือนและยังไปไม่ถึงทวีปพ่อมด เขาจะกลับบ้านได้จริงไหมหลังจากผ่านไปห้าปี

ด้วยการถอนหายใจ อังกอร์ จึงขจัดความคิดที่เป็นปัญหาของเขาและใส่จี้กลับเข้าไปในเสื้อของเขาใกล้กับหน้าอก ทรงกลมเคลือบกับครูของเขามายังโลกนี้และต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับมัน เขาจำเป็นต้องเก็บรักษาให้ปลอดภัย
 
อังกอร์ ยังคงใช้ชีวิตซ้ำๆต่อไป: มื้ออาหารปริศนาและการนอนหลับ

เป็นกิจวัตร.

อีกหนึ่งสัปดาห์ผ่านไป เมื่อวันหนึ่งอังกอร์เดินไปที่ห้องอาหาร เขามองไปที่กระจกปรอทข้างประตูโดยไม่ได้ตั้งใจ

ภายในกระจก อังกอร์ ไม่ได้เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไป เด็กหนุ่มผู้มีพลังและหล่อเหลาได้กลายเป็นมืดมน เปลือกตาของเขาห้อยมีรอยคล้ำ ริมฝีปากของเขาแห้งและแตกใบหน้าของเขาซีดและคล้ำ

ความเหนื่อยล้าและความกดดันทำให้เขามีรูปร่างแบบนี้ในช่วงเวลาสั้น ๆ

เขานึกไม่ออกอีกแล้วว่าครั้งสุดท้าย เมื่อไหร่ที่เขาหัวเราะ

เขาเดินไปที่อ่างล้างหน้าและวางแผนที่จะสงบสติอารมณ์ด้วยการเอาหน้าไปแช่ในน้ำเย็น คำสัญญาห้าปีทำให้เขาหลงทางและมารยาทอันสูงส่งและความสุภาพที่สลักไว้ในกระดูกของเขาก็เริ่มสลายไป

ใจเขาบอกไม่ถูก แต่ อังกอร์ ไม่ได้ตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงอย่างน้อยก็ก่อนที่เขาจะไขปริศนาที่ครูทิ้งไว้ นั่นทำให้จิตวิญญาณของเขาตึงเครียดในตอนนี้

นอกจากนี้ เรือตาแดง ยังไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับการผ่อนคลายความเครียด ผู้มีพรสวรรค์อื่น ๆ สามารถฝึกสมาธิได้ แต่เขาจะทำอะไรได้บ้างนอกเหนือจากการไขปริศนา?