Warlock Apprentice - WA บทที่ 25: วาฬเมฆา ฟรี

อังกอร์กลับไปที่ห้องของเขาเพื่อไขปริศนาของจอนต่อ เขาพลาดไปหลายมื้อด้วยซ้ำ ในอีกสิบวันต่อมาอังกอร์ได้ยินเรื่องราวระหว่างอีสลีย์กับดูวี่ว่าขุนนางคนหนึ่งทำให้เด็กสาวต้องอับอายจนตายเพื่อนในวัยเด็กของหญิงสาวลุกขึ้นด้วยอังกอร์ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากในขณะที่แบกรับความเกลียดชังครั้งใหญ่ในใจและสุดท้าย เปลี่ยนชะตากรรมของเขาและฆ่าขุนนางด้วยมือของเขาเอง

นั่นเป็นเรื่องที่เกิดซ้ำไปซ้ำมาจำนวนมาก แต่ก็เป็นที่ยอมรับมาก กฎหมายต่อต้านคนยากจนและขุนนางมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ที่พวกเขาชอบ ความยุติธรรมเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อผู้คนมาจากชนชั้นเดียวกัน

อังกอร์ เห็นอกเห็นใจอีสลีย์เมื่อได้ยินเรื่องราว อังกอร์ เป็นคนที่มีเกียรติ แต่เขาได้รับการศึกษาจากโลกเสมอและไม่ถือว่าชั้นเรียนของเขามีความสำคัญ อย่างไรก็ตามอีกเรื่องหนึ่งที่เขาได้ยินต่อมาได้เปลี่ยนทัศนคติของเขาต่ออีสลีย์

ดูวี่ ไปที่ห้องอาหารคนเดียวในวันนั้นเพราะ อีสลีย์ ได้สังหารลูกน้องของ ดูวี่ ทุกคนแล้ว เหยื่อบางคนเป็นครอบครัวเล็ก ๆ จากอาณาจักรกลางซึ่งเกาะติดกับครอบครัวใหญ่เพื่อการปกป้องบางคนเป็นสาวกใหม่ที่ดูวี่ได้คัดเลือกบนเรือบางคนเป็นสาวสวยหรือคนเก่งที่ดูวี่นำมาที่นี่ด้วยกำลัง คนประเภทที่สองและสามไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับอีสลีย์และหลายคนก็เหมือนกับอีสลีย์เอง กระนั้นอีสลีย์ก็ยังฆ่าพวกเขาทั้งหมด

อังกอร์ ไม่ชอบความโหดร้ายเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พัฒนาความเกลียดชังต่ออีสลีย์ แต่ความเห็นอกเห็นใจน้อยลงความระมัดระวังก็มากขึ้น

โลกของพ่อมดแม่มดโหดร้ายกว่าที่เขาคาดไว้

เวลาผ่านไป เรือตาแดง ผ่านทะเลกระดูกปลาวาฬ อย่างสงบและเข้าไปในพื้นที่ที่อันตรายที่สุดในข่าวลือนั่นคือ น่านน้ำปีศาจ

สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยโจรสลัดดุร้าย สัตว์ทะเลยักษ์และสภาพอากาศที่แปลกประหลาด บางคนถึงกับบอกว่ามีเรือผีอยู่ที่นี่

สำหรับเรือพลเรือนน่านน้ำปีศาจเป็นอุปสรรคตามธรรมชาติที่ไม่สามารถข้ามได้ อย่างไรก็ตาม เรือตาแดง ได้รับการปกป้องจากพ่อมดที่สามารถขับไล่สิ่งชั่วร้ายได้
 
เมื่อเรือแล่นไปได้ครึ่งทางของ น่านน้ำปีศาจ แล้ว อาลีน ซึ่งไม่เจอผู้คนมาเกือบครึ่งเดือนก็มาถึงห้องของ อังกอร์

ใบหน้าของเธอซีดและการแสดงออกของเธอแย่ลง พลังงานปกติเหล่านั้นรอบตัวเธอไม่มีที่ไหนให้เห็น เธอมาที่ห้องและทรุดตัวลงบนม้านั่งใกล้หน้าต่าง

“ ท่านพี่แพดท์…ข้าโง่มาก ข้าไม่รู้ว่าใครจะช่วยข้าได้ พี่ชายของข้ารู้สึกได้ถึงพลังทางวิญญาณของเขาเมื่อวันก่อน แต่ข้า…การทำสมาธิของข้าไม่ได้ทำอะไรเลยตลอดทั้งเดือน ข้าหาร่องรอยของพลังวิญญาณไม่พบนับประสาอะไรกับความรู้สึกมานาเลย”

อาลีน กล่าวคุยเกี่ยวกับการฝึกสมาธิของเธอในระหว่างเดือนโดยไม่สนใจว่า อังกอร์ กำลังฟังอยู่หรือไม่ ขณะที่เธอกล่าวจมูกของเธอแดงระเรื่อและมีน้ำตาไหลที่มุมตาของเธอ ดูเหมือนเธอจะเสียใจมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

อังกอร์ถอนหายใจ เขาไม่รู้ว่าจะปลอบเด็กผู้หญิงอย่างไรดังนั้นทั้งหมดที่เขากล่าวได้ก็คือ“ เจ้าจะทำได้ ต้องใช้เวลาพอสมควร”.

นั่นทำให้อาลีนร้องไห้หนักขึ้น ไม่เพียง แต่อลันเท่านั้น แต่ยังมีคนจากชนชั้นที่ต่ำอย่างอีสลีย์ได้แสดงความสามารถที่ยอดเยี่ยม เมื่อเทียบกับพวกเขาแล้ว อาลีน ไม่สามารถควบคุมความเศร้าของเธอได้ เธอเริ่มบ่นด้วยซ้ำว่าการทำสมาธิน่าเบื่อแค่ไหนและอารมณ์ทุกประเภทกำลังรบกวนการฝึกของเธอ

แต่เธอก็ยังคงรักษาเหตุผลของตัวเอง โดยไม่ได้บอก สามช่องทาง ออกมา

อย่างไรก็ตาม อังกอร์ ยังคงได้เรียนรู้มากมายจากคำกล่าวของเธอเกี่ยวกับปัญหาที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการฝึกสมาธิ

เมื่อเธอระบายความรู้สึกของเธอเสร็จแล้วอาลีนก็เช็ดน้ำตาและหน้าแดงด้วยความลำบากใจ เธอแค่ระบายอารมณ์ใส่ อังกอร์ เหมือนคุยกับต้นไม้ ตอนนี้เธอทำเสร็จแล้วเธอรู้สึก“ ไม่เป็นกุลสตรี” มาก… อังกอร์ จะมองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจหรือไม่?

เกิดความเงียบ อาลีนบีบมือด้วยความไม่สบายใจและพยายามคิดว่าจะกำจัดบรรยากาศอย่างไร มันจะดีที่สุดถ้า อังกอร์ ลืมสิ่งที่เธอเพิ่งทำไป

“ เฮ้ พี่ชายแพดท์ ท่านกำลังเขียนเรื่องอะไร” อาลีนมองไปที่กองเอกสารที่เต็มไปด้วยตัวอักษรบนโต๊ะและถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอเคยเห็นตัวอักษรเหล่านั้นมาก่อนในบ้านไม้ค้ำยันที่คฤหาสน์ แพดท์ พวกเขาถูกเรียกว่า "ฮันซิ"

"สมุดบันทึกของข้า. สิ่งที่ข้าทำในวันนี้คือการอ่านหนังสือและการนอนหลับข้าต้องการบางอย่างเพื่อให้เวลาผ่านไป” อังกอร์โกหกเธอเล็กน้อย เขากำลังไขปริศนา แต่นั่นจะซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายได้และเขาอาจจะบอกความลับของครูของเขาไป ขอบคุณพระเจ้าที่ อังกอร์ และ จอน เป็นคนเดียวในโลกนี้ที่อ่านภาษาจีนได้และเขาไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะถูกจับได้ว่าโกหก

อาลีนดูเอกสารเพิ่มเติมและตระหนักว่าเธอไม่เข้าใจอะไรเลยเธอจึงยอมแพ้ และหาหัวข้ออื่น ๆ เพื่อคลายอารมณ์

สิ่งที่เธอกล่าวถึงต่อไปมีเพียงการกล่าวคุยกันท่ามกลางสตรีสูงศักดิ์และอังกอร์ก็เบื่อหน่ายอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะหยุด อาลีน เรือได้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ทั้งคู่ไม่ได้ตื่นตระหนก แต่พวกเขารีบจับราวเหล็กบนผนังเพื่อให้ตัวเองมั่นคง

เรือในทะเลต้องเจอกับคลื่นขนาดใหญ่และลมแรงแน่ ๆ ไม่ต้องกล่าวถึงว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ใน น่านน้ำปีศาจ ซึ่งมีสภาพอากาศที่แปลกประหลาดที่สุดดังนั้นการแกว่งและสั่นเป็นครั้งคราวจึงไม่ทำให้พวกเขาประหลาดใจอีกต่อไป นี่เป็นสาเหตุที่ อังกอร์ เก็บเอกสารและปากกาไว้บนโต๊ะทำงานของเขาเท่านั้น
 
การสั่นสะเทือนกินเวลาห้านาที เมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเขาประสบมาตั้งแต่เริ่มต้นการเดินทาง

ต้องขอบคุณการสั่นอย่างกะทันหันทำให้พวกเขาลืมความลำบากใจไปในตอนนี้ อาลีนจัดการผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ ในขณะที่อังกอร์ดึงเสื้อตัวสั้นของเขาลงเพื่อปกปิดหน้าท้อง พวกเขาแลกเปลี่ยนรอยยิ้ม

ความสงบอยู่ได้ไม่นาน ก่อนที่พวกเขาจะกล่าวอะไรอีกเสียงฝีเท้าดังมาจากเพดานด้านบน พวกเขารีบและวุ่นวายราวกับว่ามีคนจำนวนมากวิ่งไปมา

“ เกิดอะไรขึ้นที่นั่น” ทั้งสองถามพร้อมเพรียงกัน

อาลีนชะโงกหน้าไปที่หน้าต่างเพื่อตรวจสอบด้านนอก จากนั้นเธอก็ตะโกนว่า“ พี่ชายอังกอร์ดูสิ! เร็ว!”

อังกอร์ ไปดูพร้อมเธอ

ข้างนอกในความมืด สิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ได้ปิดกั้นท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ อังกอร์ พยายามดูว่ามันคืออะไร แต่มันใหญ่มากและเขาไม่สามารถแยกแยะได้ว่าข้างไหนคือหัวและหาง

อังกอร์ รู้สึกหวาดกลัวอย่างกะทันหันและรีบกล่าวกับ อาลีน ว่า“ ออกไปข้างนอกกันเถอะ!”

หากสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ดังกล่าวตัดสินใจโจมตี เรือตาแดง การอยู่ในห้องโดยสารจะช่วยให้มั่นใจได้ว่าจะตายเร็วขึ้น อาลีน ก็รู้เรื่องนี้เช่นกันเธอจึงตามหลัง อังกอร์ โดยไม่ลังเล

เมื่อพวกเขาออกจากห้องพวกเขาเห็นประตูอื่น ๆ ทั้งหมดเปิดอยู่ ทุกคนวิ่งไปที่ดาดฟ้าไม่ว่าจะเป็นกังวลหรือหวาดกลัว

เมื่อพวกเขาไปถึงดาดฟ้าพวกเขาเห็นว่ามันเต็มไปด้วยผู้คนแล้ว ผู้มีพรสวรรค์, ช่างซ่อมบำรุง, นักเดินเรือ … พวกเขาทั้งหมดเข้าร่วมกลุ่มของตัวเองเพื่อมองดูสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า

อังกอร์ ยังสังเกตเห็นว่าผู้มีพรสวรรค์ส่วนใหญ่กังวลหรือหวาดกลัว แต่ลูกเรือและช่างซ่อมบำรุงที่ทำงานใน เรือตาแดง ส่วนใหญ่รู้สึกขบขัน โดยไม่มีร่องรอยของความกลัวในการแสดงออกของพวกเขา

อังกอร์สงบลงเล็กน้อย เนื่องจากกะลาสีเรือที่ทำงานบนเรือมาหลายปีไม่กลัวสถานการณ์สัตว์ยักษ์จึงต้องไม่เป็นอันตรายต่อพวกเขา

ด้วยเหตุนี้ อังกอร์ จึงขจัดความกลัวและตรวจสอบสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่บนท้องฟ้าอย่างระมัดระวัง

เขาไม่สามารถดึงมันกลับมาในห้องโดยสารได้ ตอนนี้เขาสามารถทำได้บนดาดฟ้า

มันเป็นวาฬขนาดยักษ์ที่ลอยน้ำได้ความยาวอย่างน้อย 200 เมตร ครีบทั้งคู่ที่ด้านข้างเหมือนปีก ปีกแต่ละข้างสามารถสร้างลมกระโชกได้ คลื่นนั้นก่อนหน้านี้น่าจะเกิดจากแรงลม
 
ดวงตาของปลาวาฬดูเหมือนไพลินซึ่งสะท้อนแสงแวววาวพร่ามัวเหมือนกับที่สะท้อนจากคลื่นทะเล มีเขาเดียวยืนออกจากหน้าผากของมัน ซึ่งดูเหมือนว่าล้อมรอบด้วยเมฆ

“ วาฬเมฆาในตำนาน มันอาศัยอยู่ในน่านน้ำปีศาจ!” ใครบางคนร้องอุทาน

“ วาฬเมฆามักเป็นสิ่งมีชีวิตที่อ่อนโยน อย่างไรก็ตามเราควรเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุด” คนอื่นกล่าว ไม่ไกลจากฝูงชนผู้บังคับบัญชาคนที่สองของ เรือตาแดง ออกคำสั่งกับทหารเรือจากนั้นมองไปที่ร่างทั้งสามที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา

“ ท่านลอร์ด. เราจำเป็นต้องเปิดใช้งาน ม่านกระจกบน เรือตาแดง ช่วยเราด้วย” รองกัปตันในชุดเกราะอัศวินกล่าว เขาคุกเข่าต่อหน้า“ ลอร์ด” ทั้งสาม

“ ลอร์ด” ได้รับการคุ้มกันจากองค์กรพ่อมดหลักสามองค์กรที่ประจำการบน เรือตาแดง ผู้หญิงหนึ่งคนและผู้ชายสองคน ผู้หญิงคนนี้สวมชุดที่สง่างามท่านหญิงเมอร์ลินพ่อมดฝึกหัดระดับ 3 จากหอคอยแห่งเฮอริเคนที่ อังกอร์ เห็นเมื่อวันก่อน

หนึ่งในสองชายเป็นชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลา ผมสีดำรูม่านตาสีน้ำตาลแดงเกราะหนังอ่อน พ่อมดฝึกหัดระดับ 2 จากป่าแรงโน้มถ่วงโคโมเอ็น

คนที่สามเป็นผู้อาวุโสที่ผมสีเทาและเคราสีเทา แต่ดวงตาเต็มไปด้วยพลัง ผู้คุ้มกันจาก สถาบันเกาะปะการังขาว พ่อมดฝึกหัดระดับ 3 ฟลอเรนท์

ชายชราในชุดคลุมสีดำและชายหนุ่มอีกคนยืนอยู่ด้านหลังฟลอเรนท์ เมื่ออาลีนเห็นพวกเขาเธอก็สบายใจขึ้นอย่างรวดเร็วและเริ่มโบกมือไปทางพวกเขา

เธอไม่ได้เห็น มาร่า และ อลัน มานานแล้ว