Warlock Apprentice - WA บทที่ 12: การทดสอบพรสวรรค์

จอนหลับสนิทเพราะมนต์สะกดของ มาร่า ดังนั้น อังกอร์ จึงไม่ปลุกเขา เขาขอให้คนรับใช้ใบ้พาเขากลับไปที่ห้องของเขา

จากนั้นทุกคนก็กลับไปที่ปราสาท

ลีออนบอกให้คนรับใช้รวบรวมทุกคนที่อายุต่ำกว่า 50 ปีเข้าไปในห้องโถงและปล่อยให้ มาร่า ทำการทดสอบกับพวกเขา

อังกอร์ ต้องการไปก่อน แต่ ลีออน หยุดเขาไว้และกระซิบ
“ ให้คนรับใช้ลองก่อน”

อังกอร์ เข้าใจแล้วแม้ว่า ลีออน จะไม่ได้อธิบายว่าทำไม

ดังที่ มาร่า กล่าวไว้อาจจะไม่มีผู้มีความสามารถซักคนเดียวในหมู่คนนับหมื่นคน การเป็น“ คนไม่เก่ง” ย่อมทำให้ใครบางคนต้องอับอาย ถ้าเขาเป็นคนสุดท้ายหลังจากคนรับใช้ที่ล้มเหลวทั้งหมดความอับอายก็คงไม่น่ากลัวเท่า…ตราบใดที่ไม่มีคนรับใช้คนใดมีความสามารถ

ในไม่ช้าคนรับใช้ราวร้อยคนในคฤหาสน์ที่อายุยังไม่ถึง 50 ปีก็มายืนเรียงแถวหน้าปราสาท

ทุกคนถูกเรียกขึ้นมาในขณะที่พวกเขาหลับ แต่ไม่มีใครกล้าบ่น พวกเขายืนตรงเงียบ ๆ

“ ทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว? มาเริ่มการทดสอบกัน "มาร่า กล่าว เขากล่าวเสริมว่า“ …ทีละคน”
 
สนามทดสอบเป็นตู้แคบ ๆ ลีออนขอให้คนรับใช้ล้างมันก่อนและเหลือเพียงบางอย่างที่มาร่าต้องการ

มาร่า นั่งอยู่บนที่นั่งหลักส่วน อังกอร์, ลีออน, อีธาน และหลาน ๆ นั่งอยู่ข้างๆเขา ที่ว่างตรงข้าม มาร่า ถูกทิ้งไว้สำหรับผู้ทดสอบ

เทียนน้ำมันปลาทะเลลึกเผาในโคมไฟบนโต๊ะ แสงไฟที่นุ่มนวล แต่ส่องสว่างทำให้ตู้เสื้อผ้าเล็ก ๆ แคบ ๆ สว่างไสวเหมือนกลางวัน

มาร่าหยิบลูกแก้วสีแดงออกมาจากเสื้อคลุมและวางไว้บนโต๊ะทำงาน

มันดูปกติอย่างสมบูรณ์ เพียงแต่มันมืดกว่ามากเมื่อเทียบกับรูปที่ลอยและโปร่งใสข้างๆ มาร่า

“ ดวงตาของอาเบลส์หรือ 'หินพรสวรรค์' นั้นสร้างมาจากลูกตาของสัตว์ร้ายที่เรียกว่า อาเบลส์ จากโลกนรก” มาร่า กล่าว เขาเริ่มอธิบายว่า
“ สัตว์ร้ายนั้นไม่ได้แข็งแกร่งจริงๆ แต่วิญญาณของมันมีพลังพิเศษ หินพรสวรรค์ ที่สร้างขึ้น โดยใช้ดวงตาของมันสามารถสะท้อนจิตวิญญาณของคน ๆ หนึ่งและแสดงให้เราเห็นถึงพรสวรรค์ของคนนั้น”

คนแรกที่ได้รับการทดสอบคือสาวใช้ที่เรียกว่า ออริ ผู้ดูแลชีวิตประจำวันของ อังกอร์

ออริ อายุ 15 ปีแก่กว่า อังกอร์ เพียงหนึ่งปี เธอและ อังกอร์ มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดในชีวิตประจำวันเหมือนเพื่อนมากกว่าเจ้านายและคนรับใช้ ออริ เข้ามาด้วยสีหน้าจริงจัง แต่เธอก็แอบขยิบตาให้ อังกอร์ เมื่อไม่มีใครมอง

อังกอร์ ให้คำอธิบายง่ายๆกับเธอว่ามันเกี่ยวกับอะไร เมื่อได้ยินเช่นนี้ดวงตาของ ออริ ก็สว่างขึ้น

ดังนั้นผู้มีความสามารถสามารถกลายเป็นพ่อมดในตำนานได้? การเต้นของหัวใจของเธอรุนแรงขึ้นมากจนเธอได้ยินด้วยตัวเอง

นี่เป็นโอกาสที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอ เมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้อารมณ์ที่ผ่อนคลายของ ออริ ก็เริ่มตึงเครียดขึ้นทันที เธอโค้งคำนับให้ มาร่า ด้วยความเคารพและนั่งตรงข้ามเขาในขณะที่พยายามซ่อนความตื่นเต้นของเธอ

มาร่า ชี้ไปที่ หินพรสวรรค์ สีแดง “ การทดสอบนั้นง่ายมาก วางมือบนลูกบอลคริสตัลนี้และอย่าปล่อยมือจากนั้นสังเกตรอบตัวของเจ้า หากเจ้าเห็นการเปลี่ยนแปลงแสดงว่าเจ้ามีความสามารถ”

การเปลี่ยนแปลง? ออริ สับสนอยู่ครู่หนึ่งคนอื่น ๆ ก็เช่นกัน

มาร่า กล่าวต่อว่า“ แต่ละคนจะเห็นปรากฏการณ์ที่แตกต่างกัน นี่คือตัวอย่าง: เมื่อข้าสัมผัส หินพรสวรรค์ เป็นครั้งแรกข้าเห็นเปลวไฟที่แผดเผาในเตาผิงไม่ไกลจากตัวข้ามากนัก ไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ นั่นหมายความว่าข้ามีพรสวรรค์” มาร่ากล่าว เขาคิดถึงเรื่องอื่นก่อนที่จะพูดว่า“ หินพรสวรรค์ไม่สามารถบอกระดับความสามารถของคน ๆ หนึ่งได้ แต่มีการกล่าวกันว่าใคร ๆ ก็สามารถได้รับคำใบ้เกี่ยวกับอนาคตของเขาหรือเธอจาก 'การเปลี่ยนแปลง' เป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น ยังไม่มีการพิสูจน์ โดยส่วนตัวข้าไม่เชื่อ ข้าได้เรียนรู้คาถาไฟแล้วและมันก็ไม่ง่ายไปกว่าการร่ายคาถาน้ำ

“ หลานสาวของข้า อาลีน ได้ยินเสียงต่างๆเมื่อสัมผัสกับหินพรสวรรค์ นั่นก็คือ 'การเปลี่ยนแปลง' เช่นกัน” มาร่า กล่าว 
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่เด็กชายตัวอ้วนอลัน
“ สำหรับเขา เขาเห็นขนมปังสีน้ำตาลชิ้นหนึ่งปรากฏอยู่ในจาน นั่นเป็นการเปลี่ยนแปลงเช่นกัน"

“ ถ้าเจ้าไม่เห็นอะไรเลยหลังจากที่ได้สัมผัสเป็นเวลาหนึ่งนาที ข้าก็กลัวว่าเจ้าจะไม่มีความสามารถ” มาร่ายักไหล่

เมื่อเขาพูดจบ มาร่า ก็กลับไปเงียบและผลัก หินพรสวรรค์ ไปทาง ออริ

ออริ กลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก จากนั้นเธอก็เอื้อมมือที่สั่นเทาและวางไว้บนทรงกลม …

เมื่อนาฬิกาทรายขนาดเล็กบนโต๊ะทำงานพลิก 1 ครั้ง (1 นาที)  1  ครั้ง ออริ ส่ายหัวด้วยความผิดหวังและจากไป

มาร่า ยังคงแสดงออกอย่างว่างเปล่า "ต่อไป."

เวลาผ่านไป. มีผู้เข้ารับการทดสอบหลายสิบคน แต่ไม่มีใครทำสำเร็จ

เมื่อชายหนุ่มหน้าตาซื่อตรงทำการทดสอบสีหน้าของเขาก็เข้มขึ้น

“ ข้ารู้สึกว่าตัวเองเป็นลมราวกับว่าข้ากำลังยืนอยู่ในทะเลแห่งสายลม” ชายหนุ่มกล่าว เขากอดอากาศตรงหน้าและดูเหมือนจะมีความสุขกับบางสิ่ง

“ นั่น – นั่นไง! พรสวรรค์!” เคานต์อีธานอุทานด้วยความประหลาดใจ เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะพบใครที่นี่ ในชนบทนี้ เมื่อพวกเขาพบว่าไม่มีใครในเมืองหลวง

 
ลีออนเริ่มตื่นเต้นเช่นกัน เขาถามหัวหน้าแม่บ้านมานาเกี่ยวกับชายหนุ่มอย่างมีความสุข

อย่างไรก็ตามมานามองชายหนุ่มที่“ ซื่อสัตย์” และเม้มริมฝีปากของเธอ ชายคนนี้มีชื่อแย่ๆในคฤหาสน์และคนอย่างเขามีความสามารถจริงหรือ? มานาสาปแช่งเทพีแห่งโชคอย่างเงียบ ๆ ที่ไม่ได้รับความยุติธรรมและตอบลีออนด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา“ เขาชื่อฟอว์กส์ลูกชายของคนสวน เกล็น”

ฟอว์ก? ลีออนไม่เคยได้ยินชื่อเขา มันไม่สำคัญว่า มีคนรับใช้มากมายในคฤหาสน์

ลีออนสั่งมานาด้วยจิตวิญญาณที่สูงส่ง“ เอาเหรียญทองหนึ่งร้อยเหรียญจากที่เก็บของมามอบให้ -”

"เดี๋ยว"

ทันใดนั้นเสียงทุ้มของ มาร่า ก็ดังขึ้นภายในห้อง

เมื่อได้ยิน ลีออน พูดถึง“ เหรียญ” ฟอว์ก รู้สึกภาคภูมิใจมาก อย่างไรก็ตามเมื่อ มาร่า พูดเขาก็ทรุดตัวลงอย่างรวดเร็วหยดเหงื่อปรากฏบนหน้าผากของเขา

“ ทะเลแห่งลม? ฮ่า…ไม่มีใครกล้าโกหกข้าที่เมืองหลวง ตอนนี้ใครบางคนที่นี่สร้างเรื่องราวขึ้นมาต่อหน้าข้าจริงเหรอ? เจ้าคิดว่าพ่อมดขาวไม่มีอารมณ์จริงๆเหรอ?”

มาร่า ร่ายคาถาและพายุแรงเริ่มวนรอบตัว ฟอว์ก

“ มันคือทะเลแห่งลม? ข้าจะให้ความปรารถนานั้นแก่เจ้า เพลิดเพลินไปกับ 'เสียงกระซิบแห่งสายลม'!”

มีเสียงกรีดร้องดัง ก่อนที่ ฟอว์ก จะถูกลมพัดออกจากหน้าต่างชั้นสามและร่วงลงกับพื้นตามด้วยเสียงกรีดร้องดังอย่างต่อเนื่อง

สีหน้าของลีออนซีดลงขณะที่เขาถาม“ ท่านมาร่าเกิดอะไรขึ้น? ฟอว์ก โกหกหรือ”

มาร่า เย้ยหยัน "การเปลี่ยนแปลง" สามารถมองเห็นได้ โดยผู้ทดสอบเท่านั้นที่เป็นจริง แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้ว หินพรสวรรค์ จะกระพริบเพื่อบอกข้าว่ามีพรสวรรค์ปรากฏขึ้น”

เมื่อได้ยินคำพูดของ มาร่า ทุกคนก็เข้าใจเหตุผลของเหตุการณ์นี้อย่างรวดเร็ว

พวกเขาเฝ้าดู หินพรสวรรค์ไม่เคยมีอะไรเลย ตั้งแต่เริ่มต้นซึ่งหมายความว่า ฟอว์ก กำลังโกหกอย่างแน่นอน

ลีออน แสดงความโกรธอย่างเห็นได้ชัดและหันไปหาหัวหน้าแม่บ้าน มานา“ อย่าให้ข้าเห็นหน้า ฟอว์ก ใน เมืองกรู นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้”

มานาโค้งคำนับรับทราบคำสั่งก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องไป

ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับ ฟอว์ก มาร่าจัดเสื้อคลุมของเขาขึ้นเล็กน้อยและสงบสติ ก่อนที่จะดำเนินการทดสอบต่อ

นาฬิกาทรายสองชั่วโมงผ่านไป คนรับใช้ทั้งหมดเสร็จสิ้นรวมถึงหัวหน้าแม่บ้านมานาและอัศวินผู้พิทักษ์ ไม่มีใครมีพรสวรรค์

ในที่สุด มาร่า ก็เลื่อนสายตาไปที่ อังกอร์

นี่ไง.

อังกอร์ได้ตัดสินใจแล้ว

…

 
“ ข้าจะไปก่อน ข้าสนใจเรื่องเวทมนตร์ด้วย ท่านมาร่ากล่าวว่าพ่อมดแม่มดทุกคนมีอายุยืนยาวและสามารถมีชีวิตอยู่ได้ตลอดไป นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการ” ลีออนกล่าว เขาหยุด อังกอร์ และนั่งตรงหน้า มาร่า จากนั้นเขาก็กล่าวว่า“ ข้าสามารถมองเห็นทิวทัศน์แบบนั้นได้มากขึ้น ข้าอยากเห็นทุกสิ่งที่โลกนี้มีให้”

อังกอร์ ไม่ได้ขยับ เขานั่งข้างลีออนแทน

“ ท่านก่อน” อังกอร์ ชกหมัดใส่ลีออน นี่คือสิ่งที่พวกเขาจะทำ เมื่อให้กำลังใจกันและกันในวัยเด็ก

ลีออน ลูบผมนุ่มของ อังกอร์ ด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็จับ หินพรสวรรค์

ทรายขาวของกาลเวลาในนาฬิกาทรายไหลลงช้าๆ ลีออนมองไปรอบ ๆ ห้องพยายามหา“ การเปลี่ยนแปลง”

หนึ่งนาทีผ่านไป ลีออนยกมือขึ้นและเขียนความผิดหวังอย่างรุนแรงในสีหน้าของเขา

“ ดูเหมือนว่า…ข้าไม่มีความสามารถ” ลีออนพูดอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่พบการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในช่วงนาทีนี้ ดังที่ มาร่า กล่าวว่าพรสวรรค์นั้นหายากมาก

“ ถึงตาเจ้าแล้ว” ลีออนตบไหล่อังกอร์

อังกอร์ พยักหน้าและค่อยๆวางมือบนพื้นผิวเรียบของ หินพรสวรรค์