Warlock Apprentice - WA บทที่ 5: ความก้าวหน้าที่ยากขึ้น

น้ำค้างยามเช้า. ลีออนรู้ว่าเขาได้ยินเรื่องนี้เมื่ออีธานพูดถึงเรื่องนี้

มันคือชา เมื่อความทรงจำส่วนนี้ตื่นขึ้น ในใจลีออนก็นึกถึงข้อเท็จจริงเกี่ยวกับน้ำค้างยามเช้าในทันที เขาลองชิมมาก่อนแล้วมันเป็นชาประเภทหนึ่งที่มีใบเขียวที่จอนโปรดปราน น้ำชาที่ทำจากใบยังมีโทนสีเขียวซีดและเมื่อใบที่มีลักษณะคล้ายเข็มไหลขึ้นและลงในน้ำเดือดก็แทบจะดูเหมือนต้นไม้เต้นรำในป่าที่หรูหรา

ส่วนรสชาติลีออนจำไม่ได้ แค่น้ำขมอาจเป็นเพราะนั่นเป็นของโปรดของตาแก่จอน

“ น้ำค้างยามเช้ามีอะไรพิเศษไหม” ลีออนถามจอน

มีเพียงความสงสัยเล็กน้อยในสายตาของจอน “ ไม่ มันแค่ชาเท่านั้น เจ้าสองคนดื่มมาก่อนและพ่อแม่ของเจ้าก็เช่นกัน อย่างไรก็ตามหากมีสิ่งที่ควรค่าแก่การกล่าวถึงจริงๆก็อาจจะ…”

"อาจจะ?" ลีออนรีบตามไป

จอนส่งสัญญาณให้คนรับใช้ใบ้ออกไปก่อน ก่อนจะค่อยๆพูดอีกครั้ง:

“ ต้นอ่อนของน้ำค้างยามเช้า ไม่ได้มาจากโลกนี้ ข้านำพวกมันมาที่นี่จากอีกโลกหนึ่ง”

ลีออน กลอกตาก่อนที่จอนจะพูดจบ "ช่ายยย. ตั้งแต่เคาท์อีธานมาหาน้ำค้างยามเช้าไม่ใช่ท่าน ข้าจะส่งคำเชิญให้เขามาที่คฤหาสน์ในเย็นวันพรุ่งนี้เพื่อดื่มชานี้”

 
เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะได้ยินเกี่ยวกับ“ ทฤษฎีโลกอื่น” ของจอนหรืออะไรก็ตาม

เมื่อนั้นลีออนก็หันไปทางซ้าย

จอนมองไปที่กล่องชาในมือของอังกอร์และตกอยู่ในความเงียบ

…

ไอน้ำหมอกและควันลอยขึ้นช้าๆ

อังกอร์ก้มลงเหนือโต๊ะชาดูใบไม้ในแก้วที่ลอยขึ้นและตกลงไปในน้ำเดือด

น้ำชา น้ำค้างยามเช้า ไม่มีอะไรแปลกใหม่ที่สามารถมองเห็นได้จากภายนอก

โดยส่วนตัวแล้วอังกอร์ชอบดื่มชารสเข้มที่เพิ่มนมตามความพอใจ เขารู้สึกพึงพอใจเป็นพิเศษเมื่อเลียนมที่อุดมไปด้วยมันและเศษใบชาออกจากริมฝีปากของเขาพร้อมกับรสชาติที่อ้อยอิ่ง

จอนจะพูดติดตลกว่ามี แต่เด็ก ๆ ชอบกินนม เพื่อนำเสนอด้านที่เป็นผู้ใหญ่ต่อหน้าจอน อังกอร์ เพียงดื่มชาที่มีความขมและรสชาติของชาในนั้นตราบใดที่ยังมีคนอยู่รอบตัวเขา

เขาลอง น้ำค้างยามเช้า นับครั้งไม่ถ้วนเช่นกัน ขมในตอนแรกหวานเมื่อลิ้มรสในภายหลัง ไม่มีอะไรเป็นพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำไมเคาท์อีธานถึงถามพี่ชายเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาสงสัยที่มาของต้นกล้าอย่างที่ครูกล่าวถึงจริงๆหรือ?

อังกอร์ ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่พักหนึ่ง โดยไม่ได้รับคำตอบใด ๆ เขาจึงยอมแพ้และหันไปหาเอกสารบางอย่างที่รวบรวมไว้ในชั้นหนังสือของจอน

เอกสารส่วนใหญ่คือความรู้เกี่ยวกับ จักรวรรดิโกลด์สปิงค์ และประเทศรอบข้าง พวกเขารวมถึงภาษา วัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ ตัวละคร การแพทย์ โหราศาสตร์และอื่น ๆ

อังกอร์ จบมหากาพย์เกี่ยวกับนักรบผู้กล้าหาญในทะเล จอนได้แสดงความคิดเห็นไว้ใต้หนังสือ: ภาษาที่ละเอียดอ่อนเนื้อหาที่เป็นระเบียบ แต่มีคำสรรเสริญมากเกินไป ซึ่งไม่สามารถใช้เพื่อคาดเดาข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่เป็นไปได้ สิ่งนี้สามารถเป็นส่วนเสริมของวัสดุทางประวัติศาสตร์ของ จักรวรรดิเฮย์แลน

จอนชอบค้นคว้าข้อมูลทางกายภาพและรูปแบบทางชีววิทยาในช่วงปีแรก ๆ แต่ต่อมาเขาพบว่าค่าคงที่ทางกายภาพที่แสดงโดยข้อมูลบางอย่างไม่เป็นไปตามการเคลื่อนที่ของโลก นี่คือตอนที่เขาตระหนักถึงความโดดเด่นของโลกใบนี้ในที่สุด ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขามุ่งเน้นไปที่การจัดระเบียบและค้นคว้าข้อมูลทางประวัติศาสตร์ด้านวรรณกรรมแทน

ดูเหมือนจะไม่มีนักประวัติศาสตร์หรือข้อความที่คล้ายกันใน จักรวรรดิโกลด์สปิงค์ หรือประเทศรอบข้าง ดังนั้นข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่จอนจัดทำขึ้นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาจึงเป็นที่หนึ่งในประเภทเดียวกัน

อังกอร์ ยังสนใจข้อมูลที่จัดเรียงใหม่เป็นอย่างมากดังนั้นเขาจึงมีสมาธิมากเมื่ออ่านมัน

หลังจากจบหนังสือประวัติศาสตร์ อังกอร์ ก็เห็นส่วนปลายของกระดาษแผ่นถัดไปพร้อมกับความคิดเห็นของจอนที่เขียนใน ฮันซิ:

 
[ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่ในโลกนี้ ไม่ได้รับการเปิดเผยและดูเหมือนว่ายังไม่มีความรู้สากล ผู้คนในจีนโบราณทราบแนวคิดของท้องฟ้ากลมและโลกทรงสี่เหลี่ยมแล้วเมื่อกล่าวถึงสภาพแวดล้อมมหภาคที่พวกเขาอาศัยอยู่มันไม่ถูกต้อง แต่เป็นความเข้าใจพื้นฐานเกี่ยวกับดาวเคราะห์ของพวกเขา อย่างไรก็ตามผู้คนในโลกนี้รับรู้เฉพาะชาติและประเทศของตนโดยไม่มีความรู้อะไรเลย ข้าหวังว่าข้าจะพบชื่อของโลกนี้ในเอกสารอื่น ๆ …หรือตั้งชื่อให้ถ้าข้าหาไม่เจอ]

หลังจากนั้นจอนเริ่มเขียนเกี่ยวกับความรู้สึกที่เป็นสากลเกี่ยวกับคุณค่าของผู้คนในโลกนี้

ในฐานะคนท้องถิ่น อังกอร์ รู้ดีเกี่ยวกับข้อมูลนี้เขาจึงรีบผ่านมันและคว้ากระดาษอีกแผ่น

คู่มือการใช้ยาจีนและการแพทย์แผนตะวันตกในโลกนี้ เขียนด้วยอักษรจีนฮั่นจื้อ บางทีจอนและอังกอร์อาจเป็นคนเดียวที่เข้าใจมันในโลกนี้

ยามค่ำมาถึงโดยไม่รู้ตัว คนรับใช้จุดไฟในเตาไฟแล้ว ค่ำคืนอันอ่อนโยนอีกวันหนึ่งที่เต็มไปด้วยแสงไฟอันอบอุ่นเสียงคริกเก็ตและเสียงร้องของอีกาจากภายนอก

มองไปในทิศทางอื่นบนที่ราบไม่ไกลจาก เมืองกรู มีเต็นท์ชั่วคราวเรียงรายอยู่รอบ ๆ กองไฟที่สว่างไสว เต็นท์สีดำขนาดยักษ์ที่ได้รับการตกแต่งอย่างสวยงามพร้อมขอบสีทองตรงกลางนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษราวกับดวงจันทร์ที่ได้รับการปกป้องจากดวงดาวมากมาย

สถานที่แห่งนี้เป็นแคมป์ชั่วคราวของ อีธานมอร์น แม้ว่าเต็นท์สีดำนั้นจะไม่ใช่ของ อีธาน ก็ตาม

ลมหนาวในเดือนที่โลกเยือกแข็งส่งเสียงโหยหวน หากไม่มีต้นไม้อัศวินหุ้มเกราะก็ไม่สามารถระงับอาการสั่นของพวกเขาได้ เคานต์อีธานสังเกตเห็นสิ่งนี้และสั่งให้อัศวินรักษาการณ์คู่หนึ่งออกลาดตระเวน ในขณะที่ปล่อยให้คนอื่น ๆ พักผ่อนใกล้กองไฟ

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเคาท์อีธานก็ค่อยๆเดินเข้าไปในเต็นท์สีดำที่สง่างาม ทันทีที่เขาเข้ามา เขาแทนที่การแสดงออกที่เข้มงวดของเขา เมื่อออกคำสั่งด้วยความเคารพและความชื่นชมยินดี

ภายในเต็นท์ไม่มีของประดับตกแต่งมากมายนัก แม้ว่าทุกอย่างจะมีร่องรอยของความพิศวง ชายชราสวมเสื้อคลุมสีดำและเคราสีขาวนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งเขียนบางอย่างอย่างรวดเร็ว ลูกแก้วลอยอยู่ข้างๆเขาอย่าง ไม่มั่นคง

ดูเหมือนจะมีหมอกที่ขยับอยู่ภายในลูกแก้ว ชายชราจะตรวจสอบทุกครั้งก่อนที่จะกลับไปเขียนงานของเขา อีธานมองไปที่ลูกแก้วเพียงครู่เดียวก็รู้สึกวูบในทันใดเขาจึงรีบมองออกไป

“ เจ้าพบน้ำค้างยามเช้าหรือยัง” เสียงแหบลึกดังมาจากชายชรา

ด้วยความกลัว อีธาน บอกเขาเกี่ยวกับการสนทนาระหว่างเขากับ ลีออน ดพดท์ ในวันนี้ถึงรายละเอียดสุดท้าย

“ โอ้?” ชายชราวางปากกาลงและเป่าหมึกสีแดงเข้มบนกระดาษให้แห้ง
 “ เขาไม่รู้เรื่อง น้ำค้างยามเช้า แต่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเมื่อเห็นกล่องไม้? อาจมีบางอย่างเกี่ยวกับกล่อง หรือมากกว่านั้นเขาหรือเธอก็เป็นจอมคาถาเหมือนกัน”

อีธานเหลือบมองลวดลายที่วาดบนกระดาษอย่างระมัดระวัง ริ้วสีแดงเข้มก่อตัวเป็นคลื่น โดยมีเส้นและสัญลักษณ์แปลก ๆ พันกันอยู่ภายใน ตาของเขารู้สึกเจ็บทันที

“ สูตรเวทย์มนตร์บนม้วนหนังสือนี้เรียกว่า 'เวทย์คลื่นกรีดร้อง' มันจะช่วยเจ้าต่อสู้กับ จักรวรรดิเฮย์แลน” ชายชราชะงักเล็กน้อย “ น่าเสียดายที่เจ้าไม่ใช่คนที่มีความสามารถ มิฉะนั้นข้าอาจพาเจ้าออกจากโลกเก่า โดยใช้โอกาสนี้”

 
สีหน้าของอีธานดูมืดมน“ ท่านพ่อ ข้าไม่เป็นอะไร ถ้าท่านเอาแค่พี่อลันกับน้องสาว สำหรับข้าสามารถอยู่กับครอบครัวได้”

ชายชราถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด ในขณะที่เขานึกถึงหลานชายทั้งสองของเขาการแสดงออกของเขาก็นุ่มนวลขึ้นอีกครั้ง 
“ ความสามารถของเวทมนตร์คาถาหายากมากตลอดประวัติศาสตร์ มีเพียงหนึ่งเดียวท่ามกลางผู้คนนับหมื่นในบางแห่ง พระเจ้าอวยพรให้ครอบครัวของเราได้เป็นสักขีพยานในสองพรสวรรค์ อลัน อาลี เป็นหลานชายและหลานสาวของข้า ดังนั้นข้าจะดูแลพวกเขาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ เสียดายพรสวรรค์ของข้าไม่โดดเด่น อีกไม่นานข้าจะต้องพึ่งพาพวกเขา” เมื่อนั้นชายชราจึงหันกลับไปมองกล่องไม้บนโต๊ะทำงาน

“ งานแกะสลักที่น่าสนใจ แต่ข้ารู้สึกว่าไม่มีร่องรอยมหัศจรรย์ คงเป็นแค่ช่างฝีมือธรรมดา”
ชายชราส่ายหัว เป็นไปไม่ได้ที่จะพบ จอมคาถา บนโลกเก่า แม้แต่คลื่นองค์ประกอบก็ถูก จำกัด ที่นี่อย่างสมบูรณ์ พ่อมดไสยเวทและพ่อมดสายเลือดที่ไม่ได้อาศัยธาตุ ไม่สามารถหาวัสดุที่ต้องการได้ที่นี่ ดินแดนแห่งนี้ถูกทอดทิ้งจากทั้งหมด

“ เนื่องจากลีออนจะไม่พูดความจริง ข้าจะทำให้เขา” อีธานโค้งคำนับด้วยกำปั้นข้างหนึ่งพับเข้าหามืออีกข้างและมีร่องรอยของความโหดร้ายในดวงตาของเขา 
“ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความก้าวหน้าของท่านพ่อ หลังมื้ออาหาร ข้าให้ มอล ส่งอัศวินสองคน ไปเผาคฤหาสน์ แพดท์ ให้กลายเป็นเถ้า คืนนี้!”

ชายชราไม่ตอบกลับซึ่งหมายความว่าเขาตอบตกลงอย่างเงียบ ๆ เขาเป็นพ่อมดขาวคนที่จะไม่ฆ่าคนธรรมดาโดยไม่มีเหตุผล อย่างไรก็ตามเนื่องจากนี่เป็นเรื่องของการพัฒนาของเขาเอง การนองเลือดบางอย่างก็พอรับได้ นอกจากนี้คำกล่าว“ พ่อมดขาวคือพ่อมดดี” เป็นเรื่องตลก – พ่อมดขาว และ พ่อมดดำ มีอันดับที่แตกต่างกันเพียงเพราะลักษณะของคาถาที่พวกเขาใช้ พวกเขาก็เช่นเดียวกันกับแนวคิดเรื่องคุณค่าของมนุษย์ ทั้งคู่มักจะหลีกเลี่ยงการฆ่าโดยไม่จำเป็น

หลังจากคุยเรื่องบางเรื่อง และอลันและอลีนจากไป อีธานก็อำลาพ่อของเขาและเตรียมที่จะจากไป

นี่คือตอนที่ผู้บัญชาการอัศวิน มอล เข้ามาและคุกเข่าหน้าเต็นท์

“ รายงาน เมื่อไม่นานมานี้ไวเคานต์ ลีออน แห่ง คฤหาสน์ แพดท์  ได้ส่งผู้ส่งสารมาที่นี่โดยเสนอจดหมายเชิญ”