บทที่ 267 : แย่งชิงสถานที่บ่มเพาะ
ผลัก!! ตุบ!!
ลอยพุ่งไปด้านหลังดั่งลูกเกาทัณฑ์พ้นคันศร ไม่นานร่างนางก็ตกกระแทกพื้นก่อนที่จะกลิ้งหลุนๆไปอีกเล็กน้อย ค่อยหยุดร่างพร้อมกระอักโลหิตออกมาคำโต
"อ๊า!" น้ำเสียงแหลมคมที่แทบทำลายแก้วหูผู้คนดังขึ้นอีกครั้ง ทว่าครานี้มันเป็นเสียงกรีดร้องโหยหวนปานใจจะขาดรอนๆ
ไม่นานฉีเยี่ยนก็พยายามลุกขึ้นมา ก่อนที่จะใช้ดวงตา 3เหลี่ยมร้ายกาจที่ตอนนี้แดงก่ำไปด้วยเส้นเลือดฝอยอย่างน่าเกลียดจับจ้องมาทางต้วนหลิงเทียนด้วยความเคียดแค้นชิงชังผสมผสานไปด้วยความเศร้าหมอง "เจ้า … เจ้ากล้าทำลายตันเถียนของข้า! …ตัวบัดซบเจ้ากล้าทำลายตันเถียนของข้า! ข้าจะไม่มีวันเลิกรา! จะไม่มีวันเลิกราต่อเจ้า!!" หลังจากกล่าวออกมาด้วยความอาฆาต ฉีเยี่ยนก็ประคองร่างเดินไปเก็บกระบี่วิญญาณระดับ 7 แล้วเดินออกจากหุบเขาไปอย่างอนาถา
กล่าวได้ว่ายามนี้นางดูราวกับจะเสียสติและกลับกลายเป็นสตรีวิปริตจิตใจบิดเบี้ยวไปแล้วอย่างแท้จริง
ใบหน้าของต้วนหลิงเทียนดิ่งลงเล็กน้อยเมื่อได้ยินวาจาอาฆาตของฉีเยี่ยน เจตนาฆ่าฟันพลันบังเกิดขึ้นในหัวใจของเขา
สำหรับทั้งหมดที่เขาคิดยามนี้คือ ขอเขาเพียงชักกระบี่ปาดคอฉีเยี่ยน ดับลมหายใจนางซะ แล้วเผาทำลายร่างของนางไม่ให้เหลือซาก ลบล้างหลักฐานและร่องรอยทั้งหมด ก็จะไม่มีใครสงสัยตัวเขาและสาวน้อยทั้ง 2 อีก…
นี่เพราะจะอย่างไรฉีเยี่ยนก็เป็นถึงศิษย์สายนอกนิกายมา 2 ปี นางมีระดับบ่มเพาะอยู่ที่ระดับกำเนิดแก่นแท้ขั้นที่ 4 ส่วนพวกเขาทั้ง 3 เป็นเพียงศิษย์สายนอกที่พึ่งเข้าร่วมนิกายมาเมื่อวานเท่านั้น…
ในสายตาผู้อื่นคงไม่มีใครเชื่อว่าพวกเขาจะมีความสามารถพอที่จะลงมือสังหารฉีเยี่ยน
แต่ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนเริ่มเยื้องย่างก้าวเดินสู่หนทางมัจจุราช มือที่อ่อนโยนดั่งนางฟ้าพลันจับมือต้วนหลิงเทียนหยุดร่างเขาเอาไว้… เป็นเค่อเอ๋อที่บริสุทธิ์งดงามกำลังมองมาพร้อมส่ายหน้าเบาๆ
ต้วนหลิงเทียนเพียงลอบถอนหายใจออกมาในหัวใจ ไม่คิดลงมือต่อฉีเยี่ยนอีก
เค่อเอ๋อนั้นจิตใจงดงามและแสนดีนัก …
“ฉีเยี่ยน จะอย่างไรสถานที่บ่มเพาะของเจ้า ก็คงไม่มีวันได้ใช้แล้ว เช่นนั้นข้ายึดมันละนะ” ต้วนหลิงเทียนมองไปยังแผ่นหลังอนาถาของฉีเยี่ยนก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่แยแสดังสนั่น
ร่างของฉีเยี่ยนพลันหยุดลงก่อนที่จะสั่นสะท้านเมื่อได้ยินคำกล่าวของต้วนหลิงเทียน นางหันหลังกลับมาก่อนที่จะใช้ดวงตาอสรพิษร้ายจับจ้องไปยังต้วนหลิงเทียนเขม็ง สายตานี้ของนางเต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง ไร้หนทางประนีประนอม มีแต่ต้องตกตายกันไปข้างเท่านั้น!
"แล้วเจ้าจักต้องเสียใจ!" น้ำเสียงของฉีเยี่ยนเย็นชาราวกับ ดังขึ้นมาจากหล่มน้ำแข็ง มันเต็มไปด้วยความหนาวสะท้านเย็นยะเยือก
ต้วนหลิงเทียนเพียงยิ้มรับอย่างไม่แยแส ชีวิตของเขาถ้าเกิดมัวมากังวลหรือติดใจอะไรกับคำขู่อาฆาต เกรงว่าเขาคงต้องทุกข์ใจตายไปหลายหมื่นรอบแล้ว
"เอาล่ะ พวกเราไปดูบ้านใหม่กันก่อนดีกว่า" ต้วนหลิงเทียนยื่นมือทั้ง 2 ข้างออกไปจับมือสาวน้อยทั้ง 2 ก่อนที่จะเดินอาดๆ ออกจากช่องเขาแห่งนี้
"จี๊ด จี๊ด~" น้ำเสียงแหลมเล็กดังก้องออกมา ก่อนที่จะมีศีรษะน้อยๆ โผล่ออกมาจากใต้แขนเสื้อของเค่อเอ๋อ เป็นเจ้าเสี่ยวจินนั่นเอง
หนูขนทองตัวจ้อยใช้ดวงตาคู่เขียวหยกมองไปยังเค่อเอ๋อด้วยท่าทางแง่งอนเล็กน้อย
"เค่อเอ๋อ แล้วนี่เจ้าไปทำอะไรให้เจ้าเสี่ยวจินมันงอนเจ้า กันล่ะเนี่ย?" ต้วนหลิงเทียนหัวเราะออกมาเมื่อเห็นภาพนี้
ในความรู้สึกของเขา การที่จะให้เค่อเอ๋อทะเลาะกับเสี่ยวจินนี่ มันแทบเป็นไปไม่ได้เลย …กล่าวกันตามเหตุผลแล้วนางน่าจะตามใจเสี่ยวจินมาก และไร้หนทางที่จะผิดใจกันได้
"ตัวเลวร้าย เค่อเอ๋อไม่ได้กลั่นแกล้งอันใดมันหรอก นี่เป็นเพราะยามที่ฉีเยี่ยนนั่นมันมารังควานพวกเรา เจ้าเสี่ยวจินมันคิดออกไปจัดการนางซะให้จบเรื่อง แต่เค่อเอ๋อกลับห้ามมันเอาไว้ไม่ให้ลงมือ มันจึงไม่พอใจเช่นนั้นไงเล่า " ลี่เฟยยิ้ม พร้อมกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวลบอกต้วนหลิงเทียน
ต้วนหลิงเทียนพลันเข้าใจเรื่องราวได้ในทันที เขามองไปยังเสี่ยวจินก่อนที่จะยิ้มออกมาเล็กน้อย
เค่อเอ๋อลูบศีรษะเสี่ยวจินเบาๆ ก่อนที่จะกล่าวออกมาเบาๆว่า "เสี่ยวจินต้องการเล่นงานฉีเยี่ยนโดยไม่ทันได้คิดอะไร ถ้าหากปล่อยเสี่ยวจินสังหารฉีเยี่ยนแล้ว …ย่อมเกิดเรื่องร้ายแรงตามมาอย่างแน่นอน"
"เค่อเอ๋อ เจ้าก็ใจดีเกินไป"ต้วนหลิงเทียนส่ายศีรษะออกมา แต่เขาก็ไม่คิดจะพูดถึงเรื่องนี้อีก เนื่องเพราะเขารู้ดี ว่าเค่อเอ๋อเองก็เป็นเช่นนี้ตามธรรมชาติ หากไม่มีใครที่คิดลงมือฆ่านางแล้วล่ะก็ นางเองก็ไม่คิดลงมือฆ่าผู้ใดเช่นกัน
หากไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว ก่อนหน้านี้หลายครา นางคงเลือกที่จะลงมือสังหารผู้อื่นไปแล้ว
ระดับความหนักเบาและเข้าใจต่อเรื่องราวในใจของเค่อเอ๋อนั้น ยังคงมีความแตกต่างกันกับต้วนหลิงเทียน แต่จะอย่างไรต้วนหลิงเทียนก็ตามใจนางเป็นที่สุด
สำหรับต้วนหลิงเทียนแล้ว การลงมือสังหารฉีเยี่ยนเพื่อกำจัดเภทภัยให้หมดสิ้น ย่อมถือว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้อง ดั่งคำกล่าวตัดไฟแต่ต้นลม
แต่ในเมื่อเค่อเอ๋อเลือกที่จะหยุดเขาก่อนหน้านี้ …ตัวเขาก็เลือกที่จะทำตามใจนางและปล่อยฉีเยี่ยนนั้นไป
เพราะถึงฉีเยี่ยนจะรอดออกไป นางก็ไม่มีปัญญาทำอะไรเขาได้อยู่ดี …
ไม่นานต้วนหลิงเทียนก็เห็นป้ายหินสีฟ้า น่ารังเกียจตรงปากทางอีกครั้ง
"ฮึ่ม!" ต้วนหลิงเทียนมองอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่จะโคจรพลังงานต้นกำเนิดไปควบแน่นที่เท้าและเตะหวดออกไปทันที
ปึงงงงง!!
ป้ายหินพลันแหลกเป็นเหลือเพียงเศษหินกองหนึ่ง
ไม่นานต้วนหลิงเทียนก็พาสาวน้อยทั้งสองเดินขึ้นไปในหุบเขาที่เดิมเป็นของฉีเยี่ยน ไม่นานเขาก็พบบ้านไม้หลังหนึ่ง ซ้ำยังมีทัศนียภาพรอบๆงดงามไม่น้อย
"อา สภาพแวดล้อมที่นี่นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว" ใบหน้าของต้วนหลิงเทียนยิ้มแย้มออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะกล่าวออกมาอย่างพึงพอใจ “ฉีเยี่ยนนั้นก็ยังนับว่าพอมีเรื่องดีอยู่บ้าง อย่างน้อยนางก็รู้ว่าควรจะอยู่อาศัยอย่างไรให้ดี”
ดวงตาคู่สวยของทั้งเค่อเอ๋อและลีเฟยทอประกายออกมาด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อเห็นสภาพแวดล้อมภายในหุบเขาแห่งนี้
"นี่ ตัวเลวร้าย เจ้ายังมิได้บอกพวกเราเลยนะ ว่าเจ้าเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?"ลี่เฟยหันมามองต้วนหลิงเทียนด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย
ต้วนหลิงเทียนสังเกตเห็นว่าเค่อเอ๋อเองก็มองมาที่เขา ด้วยสองตาเป็นประกายเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าทั้ง 2 สาวค่อนข้างสนใจในความเปลี่ยนแปลงของร่างกายเขาไม่น้อย
"พวกเจ้าทั้ง 2 คนอยากเป็นเช่นข้างั้นหรือ?" ต้วนหลิงเทียนกล่าวถาม 2 สาวออกมาพร้อมกระพริบตาปริบๆ
"ใช่แล้ว/เจ้าค่ะ!" ลี่เฟยและเค่อเอ๋อกล่าวออกมาแทบจะเป็นเสียงเดียวกัน ดวงตาของพวกนางทอประกายเต็มไปด้วยความต้องการอย่างถึงที่สุด พวกนางจับจ้องมายังต้วนหลิงเทียนราวกับจะแผดเผาเขาก็ไม่ปาน
"จี๊ด จี๊ด ~" เจ้าเสี่ยวจินที่อยู่บนไหล่เค่อเอ๋อเองก็มองมาที่ต้วนหลิงเทียนด้วยตาเป็นประกายเช่นกัน
"อะไร เสี่ยวจิน? นี่เจ้าก็อยากผิวสวยกับเขาด้วยหรือ!?" ต้วนหลิงเทียนเอื้อมมือไปหยิบเสี่ยวจินก่อนที่จะบีบตัวมันเล่น แล้วก็โยนมันออกไปบนพื้นด้านข้างเบาๆ
"จี๊ด จี๊ด!" หนูขนทองกลิ้งกลุกๆ ไปที่พื้นครู่หนึ่ง ก่อนที่มันจะลุกขึ้นมามองต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาไม่พอใจ มันร้องต่อว่าต้วนหลิงเทียน 2 ครั้ง ก่อนที่จะกระโดดไปเกาะแขนของเค่อเอ๋อและมุดเข้าไปในแขนเสื้อนาง ไม่สนใจต้วนหลิงเทียนอีก
ต้วนหลิงเทียนก็ส่ายหัวออกมา ไม่คิดแกล้งอะไรมันแล้ว
ตอนนี้ต้วนหลิงเทียนพลันผายมือออกมาก่อนที่จะปรากฏขวดโอสถ 4 ขวดจากอากาศที่ว่างเปล่า เขาส่งไปให้สาวน้อยทั้ง 2 ก่อนที่จะกล่าวออกมา "เค่อเอ๋อ ลี่เฟย พวกเจ้ารับขวดโอสถนี่ไปคนละ 2 ขวด แล้วก็รีบดื่มมันเข้าไป …และหลังที่พวกเจ้าดื่มมันลงไปครู่หนึ่ง พวกเจ้าจะเป็นเช่นเดียวกับข้า"
แน่นอนว่าของเหลวภายในขวดทั้ง 4 ย่อมเป็นนมผา 10,000 ปี
เค่อเอ๋อและลี่เฟยย่อมเชื่อฟังต้วนหลิงเทียนอย่างไร้ข้อกังขา เมื่อพวกนางได้รับมาแล้วก็รีบเปิดจุกดื่มลงไปทันที …
เมื่อได้ยินเสียงสตรีทั้ง 2 เปิดขวดโอสถ เจ้าเสี่ยวจินก็รีบมุดออกมาดู ดวงตาคู่หยกสีเขียวของมันทอประกายเรืองวูบออกมา
ทว่าเมื่อเห็นสตรีทั้ง 2 ดื่มรวดเดียวหมดทั้งคนละ 2 ขวด สีหน้าของมันพลันหมองลงก่อนที่จะทำท่าหมดอาลัยห่อเหี่ยวลงทันที
ไม่นานดวงตาคู่สวยของทั้งลี่เฟยและเคอเอ๋อก็อดที่จะเบิกกว้างออกมาไม่ได้
"ข้ารู้สึกว่าทั้งร่างร้อนลวกราวกับถูกแผดเผา … " ประกายตาของลี่เฟยเรืองวูบขึ้นมาเป็นประกาย
"ข้าด้วยเจ้าค่ะ" เค่อเอ๋อพยักหน้าออกมา
ครู่ต่อมารูขุมขนทั่วร่างของสตรีทั้ง 2ก็เปิดออกมา และไม่นานสิ่งสกปรกปนเปื้อนมากมายส่งกลิ่นตุๆ ก็ถูกขับออกมาทั่วทุกรูขุมขน …
และเรื่องนี้ทำให้สตรีทั้ง 2 ที่รักความสะอาดอดไม่ได้ที่จะทำหน้าเหยเกด้วยความตกตะลึง เมื่อเสร็จสิ้นกระบวนการพวกนางรีบโคจรพลังงานต้นกำเนิด เพื่อขจัดของเสียที่ติดตามร่างกายทันที
"นายน้อยเจ้าคะ ท่านเอาอะไรให้พวกเราดื่มหรือเจ้าคะ?" เค่อเอ๋อมองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยความอยากรู้อยากเห็น นางสัมผัสได้ว่าร่างกายของนางเบาหวิว โล่งสบายและสดชื่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"นี่มัน…." ลีเฟยถึงกับตกตะลึงตาเบิกกว้าง เมื่อมองไปยังมือที่ขาวเนียนเรียบราวกับหยก ซ้ำยังมีความนุ่มละมุนสวยงามอย่างเหลือเชื่อ "น้องหญิงเค่อเอ๋อ ข้าไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่?"
เค่อเอ๋อที่จ้องหลิงเทียนอยู่หันหน้ามายิ้มให้กับลี่เฟย และเมื่อนางเห็นใบหน้าลี่เฟย ดวงตากลมโตของนางก็เบิกกว้างออกมา "พี่หญิงเฟย! ตอนนี้ท่านงดงามยิ่งนักเจ้าค่ะ!"
ใบหน้าที่งดงามของลี่เฟยนั้นเดิมทีก็งดงามดั่งนางฟ้าอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อได้รับนมผา 10,000 ปีเข้าไปอีก ยิ่งขับเน้นรูปลักษณ์ของนางให้สวยงามสมบูรณ์แบบราวเง็กเซียนจับพู่กันสวรรค์รังสรรค์ออกมาก็ไม่ปาน ไม่ว่าผู้ใดก็ตามยามนี้เมื่อมองไปที่นางคงห้ามใจไม่ให้หลงใหลนางยาก
"อ๊า! น้องหญิงเค่อเอ๋อ เจ้าเองก็งดงามมากกว่าเดิมเสียอีก" สายตาของลี่เฟยเองก็ถึงกับถูกรูปลักษณ์เค่อเอ๋อสะกดให้เหม่อลอย เค่อเอ๋อยามนี้ราวกับเปลี่ยนไปคนละคนเช่นเดียวกัน …นางแลดูบริสุทธิ์ราวกับเป็นตัวตนที่ไม่สมควรลงมาเดินบนโลกหล้าใบนี้ให้แปดเปื้อน
ครู่ต่อมาสตรีทั้ง 2 ล้วนหยิบกระจกออกมาจากแหวนมิติของพวกนาง ใบหน้าของพวกนางพลันแย้มยิ้มออกมาอย่างมีความสุขหลังจากได้เห็นรูปร่างหน้าตาของตัวเอง
สตรีจะอย่างไรก็ย่อมรักความสวยงาม
และนี่ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงสตรีที่แต่เดิมก็งดงามปานล่มเมืองทั้ง 2 คนนี้อยู่แล้ว คราวนี้พวกนางได้รับนมผา 10,000 ปีเข้าไป เสน่ห์และความงามของพวกนางพลันเพิ่มพูนเป็นทบเท่าทวี
ต้วนหลิงเทียนเองก็เผยรอยยิ้มพึงพอใจออกมา
ทั้ง 2 คนเป็นสตรีของเขา!
"จี๊ด จี๊ด ~" หนูสีทองตัวน้อยค่อยมุดหัวโผล่พ้นแขนเสื้อเค่อเอ๋อออกมา ก่อนที่จะจ้องไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยดวงตาคู่น้อยๆที่เต็มไปด้วยความปรารถนา
ต้วนหลิงเทียนเห็นทาทางของเจ้าหนูตัวจ้อย ก็กล่าวถามออกมาพร้อมรอยยิ้ม "อะไร? เจาเองก็อยากได้บ้างงั้นหรือ"
หนูสีทองตัวน้อยพยักหน้างึกๆราวกับมนุษย์ ดวงตาคู่เขียวดั่งหยกของมัน จ้องมาราวกับมีเพลิงปรารถนาถูกจุดลุกโชติช่วง
ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดล้อเจ้าหนูตัวน้อยเล่นอีกเมื่อเห็นท่าทางนี้ของมัน เขาหยิบนมผา 10,000 ปีออกมาขวดหนึ่ง ก่อนที่จะยื่นส่งให้เจ้าหนูขนทองตัวน้อยดื่ม
หลังจากที่มันดื่มหมดขวดด้วยความรวดเร็ว มันก็หันไปจ้องต้วนหลิงเทียนตาแป๋ว ยืนสองขา สองมือยื่นไปด้านหน้า ทำท่าราวกับ ต้องการอีกหลายๆขวด
"เอาล่ะๆ ตราบใดที่เจ้าเชื่อฟังคำข้า ทุก 2 อาทิตย์ข้าจะให้เจ้ากินขวดนึงดีหรือไม่?" ต้วนหลิงเทียนกล่าวกับเสี่ยวจินด้วยรอยยิ้ม
"จี๊ด จี๊ด ~" เจ้าหนูขนทองแน่นอนว่าย่อมเข้าใจคำที่ต้วนหลิงเทียนกล่าวบอกออกมา ถึงแม้มันจะผิดหวังบ้างเล็กน้อยที่ไม่ได้กินรวดเดียว แต่ทว่ามันก็พยักหน้าออกมาระรัว บงบอกว่ามันจะเชื่อฟังต้วนหลิงเทียน
นี่ไม่ใช่เพราะต้วนหลิงเทียนเป็นคนตระหนี่อะไร แต่เขาไม่กล้าปล่อยให้เจ้าเสี่ยวจินนี่กินมากเกินไปในทีเดียว
ไม่งั้นหากเจ้าเสี่ยวจินมันซดรวดเดียวหลายขวดแล้วหลับใหลไปเช่นเดียวกันกับเสี่ยวเฮย และเสี่ยวไป๋ เขาก็ไม่เหลือหลักประกันอะไรไว้คอยปกป้องความปลอดภัยของสตรีทั้ง 2
แน่นอนว่าต้วนหลิงเทียนย่อมไม่มีวันยอมให้เรื่องเช่นนั้นบังเกิดขึ้น
ตอนนี้ในหัวใจของเขา ความปลอดภัยของสตรีทั้ง 2อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่าง
ถึงแม้ว่าสตรีทั้ง 2 เองก็มีอาคมจารึกโจมตี ที่เขาได้จารึกเอาไว้ให้ใช้อยู่บ้าง แต่จะอย่างไรอาคมจารึกก็ต้องใช้ให้เหมาะสมกับสถานการณ์มันถึงจะบังเกิดประสิทธิภาพสูงสุด และหากทั้ง 2 เกิดใช้งานอาคมจารึกช้าไปเพียงนิดเดียว เกรงว่าจะเกิดเรื่องราวเลวร้ายยากแก้ไขแล้ว ถึงตอนนั้นเขาคงไม่ต่างอะไรกับตกลงขุมนรกไร้วันสิ้นสุด
เรื่องนี้มันทำให้เขาไม่สบายใจ…
และเท่าที่ต้วนหลิงเทียนห่วง ขอเพียงเสี่ยวจินคอยช่วยปกป้องทั้ง 2 คนเอาไว้เช่นนี้ …ทั้ง 2 ย่อมปลอดภัยอย่างแน่นอน!
ไม่นานทั้งลี่เฟยและเค่อเอ๋อก็หายจากอาการตกตะลึงในความงดงามกลับมามีสติอีกครั้ง พวกนางทั้งคู่ล้วนหันมาใช้สองตาคู่สวยมองมายังต้วนหลิงเทียนทันที ซ้ำยังแทบจะพร้อมเพรียงกันด้วย…
"ตัวเลวร้าย นี่จ้าเอาอะไรให้พวกเราดื่มกันแน่? อัศจรรย์นัก!!"ลี่เฟยอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออกมา สำหรับนาง สิ่งนี้มันบังเกิดผลอัศจรรย์เลิศล้ำเกินไป นางรู้สึกราวกับฝันไป
เค่อเอ๋อเองก็จับจ้องมายังต้วนหลิงเทียนด้วยดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความคาดหวังเช่นกัน
ต้วนหลิงเทียนยิ้มบางๆ ก่อนที่จะกล่าวออกมา "สิ่งที่พวกเจ้าทั้ง 2 ดื่มไปเมื่อครู่นับว่าเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก … มันเรียกว่า นมผา 10,000 ปี!
แต่น่าเสียดายที่สตรีทั้ง 2 ไม่มีใครรู้จักนมผา 10,000 ปี ใบหน้าของพวกนางจึงเรียบนิ่งเหมือนเดิมไม่ได้บังเกิดปฏิกิริยาตอบสนองอะไร
"จี๊ด จี๊ด ~" ทว่าดวงตาคู่หยกของเจ้าเสี่ยวจินพลันทอประกายเรืองวูบออกมา เมื่อได้ยินคำกล่าวของต้วนหลิงเทียน และยามนี้มันยิ่งมองไปยังต้วนหลิงเทียนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความร้อนแรงดั่งเพลิงผลาญมากกว่าเดิมเสียอีก
"เสี่ยวจินเป็นไปได้หรือไม่ ที่เจ้าจักรู้ว่านมผา 10,000 ปีนี้คืออันใด?" เมื่อเค่อเอ๋อเห็นท่าทางของเสี่ยวจิน นางก็กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัยทันที
"หืม? มีคนมา!" ทว่าก่อนที่เจ้าหนูขนทองจะได้ตอบรับอะไร ต้วนหลิงเทียนพลันขมวดคิ้วและกล่าวเตือนออกมาด้วยความระวัง เจ้าหนูขนทองเองก็รู้หน้าที่มันรีบพุ่งตัวกลับเข้าไปหลบอยู่ในแขนเสื้อของเค่อเอ๋อทันที
ต้วนหลิงเทียนพลันเดินออกมาหน้าบ้านโดยมีสตรีทั้ง 2 เคียงข้าง ก่อนที่จะมองไปยังทางขึ้นหุบเขา
ตอนนี้มีกลุ่มคนกำลังเดินมาอย่างช้าๆ
“ผู้อาวุโสไป่ เป็นพวกมัน ที่ร่วมมือกันลอบโจมตี และทำลายระดับบ่มเพาะของข้า” น้ำเสียงที่แหลมระคายหูพลันดังขึ้นเข้าหูของต้วนหลิงเทียนและสตรีทั้ง 2
