หน้าแรก Amnovel
  • หน้าแรก
  • นิยายทั้งหมด
  • เติมเงิน
  • ติดต่อเรา
ค้นหา
ค้นหาขั้นสูง
เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก
  • หน้าแรก
  • นิยายทั้งหมด
  • เติมเงิน
  • ติดต่อเรา
  • เข้าสู่ระบบ
เข้าสู่ระบบ
Prev
Next

The Great Mage Returns After 4000 Years - บทที่ 40 หอคอยเวทมนตร์(2)

  1. หน้าแรก
  2. The Great Mage Returns After 4000 Years
  3. บทที่ 40 หอคอยเวทมนตร์(2)
Prev
Next

 

นิกหนึ่งในพนักงานต้อนรับของเหล่าพ่อมดแห่งหอคอยเวทมนตร์ที่ 3 ยืนอยู่ที่แผนกต้อนรับด้วยสีหน้าประหม่า

เขาไม่สามารถระงับความวิตกกังวลได้และขยับเท้ากับไอสองสามครั้งโดยไม่มีเหตุผล

เขาประหม่าอย่างช่วยไม่ได้เพราะจะมีแขกกลุ่มหนึ่งมาเยี่ยมที่หอคอยในวันนี้

ป่าใหญ่เรย์นอลส์!

แขกที่มาจากดินแดนแห่งเอลฟ์ ผู้ที่มาจากป่าใหญ่เป็นเอลฟ์แน่นอนอยู่แล้ว

และดาร์กเอลฟ์เป็นที่รู้กันว่ามีจำนวนประชากรน้อยที่สุด

เมื่อนานมาแล้วเอลฟ์และอาณาจักรคัสต์เคาได้ลงนามในข้อตกลงว่าจะไม่รุกรานซึ่งกันและกันซึ่งต่อมาได้กลายมาเป็นพันธมิตรกัน

แน่นอนว่ามีบางคนที่วิพากษ์วิจารณ์การทำสัญญาพันธมิตรนี้ ที่จริงแล้วการทำลายกำแพงทางเชื้อชาตินั้นไม่ใช่เรื่องง่าย

อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไปแบบอคติเหล่านี้เริ่มจางหายไป

อย่างน้อยมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในอาณาจักรก็ไม่ถือว่าเอลฟ์เป็นตัวประหลาดหรือเป็นศัตรูอีกต่อไป แต่ก็ยังคงมีความรู้สึกหวาดกลัว

ชีวิตที่ยาวนานของพวกเขา ความสามารถทางกายภาพ ความงามอันน่าทึ่งและความสามารถตามธรรมชาติและพลังติดต่อวิญญาณนั่นเหนือกว่ามนุษย์มาก

และเมื่อไม่นานมานี้พวกเอลฟ์เริ่มสนใจในเวทมนตร์ของมนุษย์ นั่นคือสาเหตุที่บางครั้งพวกเขาส่งคนของพวกเขาไปยังประเทศของมนุษย์เช่นนี้

กลุ่มเอลฟ์จะพักอยู่ที่หอคอยเวทมนตร์ที่ 3

ตามคำสั่งของราชวงศ์พวกเขาต้องแน่ใจว่าเอลฟ์ไม่ได้ขาดตกพกพร่องอะไรเลยในระหว่างที่พวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อเรียนรู้เวทมนตร์

“อา!”

ในเวลานั้นเขาได้เห็นกลุ่มคนที่สวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลแดงอยู่ไกลๆ

นิกสามารถรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาเป็นเอลฟ์

ประการแรกความสูงเฉลี่ยของพวกเขาสูงกว่ามนุษย์มาก

เอลฟ์ชายคนแรกน่าจะสูงประมาน 2 เมตรได้อย่างสบายๆ และผู้หญิงก็แค่เตี้ยกว่าพวกเขาแค่เพียงหนึ่งหัวเท่านั่น

“ พวกคุณเป็นกลุ่มที่มาจากป่าใหญ่เรย์นอลส์หรือเปล่า?”

“ …”

ดาร์กเอลฟ์ที่อยู่ด้านหน้าจ้องไปที่นิกด้วยสายตาเย็นชาทำให้เขาเหงื่อออกเล็กน้อย

ดวงตาของเขาดุร้าย เสื้อคลุมของเขาที่ซ่อนอยู่คือกล้ามเนื้อที่มีสองสว่างและมั่นคง

ดูเหมือนเขาไม่เหมือนเผ่าพันธุ์ผู้รักป่าที่อ่อนโยนเลย แต่ดูเหมือนจะเป็นนักรบที่ได้เห็นสนามรบที่นองเลือดมามากมาย

‘จะ- จริงไหมที่ดาร์กเอลฟ์เป็นเผ่าพันธุ์ที่หยิ่งและก้าวร้าว?”

การจ้องมองดูเหมือนจะทำให้สมองของเขาตอบสนองแบบเดียวกับที่เขาจะได้รับเมื่อเจอกับสัตว์ประหลาด

ในเวลานั้นเอลฟ์ชายซึ่งเตี้ยกว่าคนอื่นๆ ก้าวไปข้างหน้า

“ถูกตัอง”

น้ำเสียงของเขาดูอึดอัดและหยาบกร้านเล็กน้อยซึ่งพิสูจน์ได้ว่าเขาไม่คุ้นเคยกับการใช้ภาษาของมนุษย์

“ ยะ – ยินดีต้อนรับสู่หอคอยเวทย์มนต์ที่ 3 ผมขอดูบัตรประจำตัวของพวกคุณได้ไหมครับ?”

ชายคนนั้นหยิบทับทิมออกมาจากกระเป๋าเสื้อ หลังจากที่เขาได้รับทับทิมแล้วนิกก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อด้วย

มันเกือบจะเป็นทับทิมที่เหมือนกันกับที่เขาได้รับจากเอลฟ์

เมื่ออัญมณีทั้งสองเผชิญหน้ากันเกิดเสียงสะท้อนเล็กๆ

อูววว

นิกสังเกตแสงไฟที่มาจากอัญมณีครู่หนึ่งก่อนจะส่งคืนให้กับเอลฟ์

“ ได้รับการยืนยันแล้ว กลุ่มของพวกคุณมีทั้งหมดกี่คนครับ?”

“ 11 คน”

นิกนับเอลฟ์ทีละคนก่อนจะพยักหน้า

“ ได้รับการยืนยันแล้ว ตอนนี้ผมจะพาพวกคุณไปที่ห้องพักในหอคอย”

จากนั้นเอลฟ์ตัวเล็กที่อยู่ด้านหน้าก็พูดอีกครั้ง

“ ฉันได้ยินมาว่าคุณต้องทำการทดสอบบางอย่างก่อนจึงจะสามารถเข้าสู่หอคอยเวทย์มนต์ได้”

เขาไม่รู้ว่าเคยได้ยินมาจากที่ไหน แต่นิกยังคงพยักหน้าเพราะมันคือเรื่องจริง

“ โดยหลักการแล้วใช่ แต่แขกอย่างดาร์กเอลฟ์ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น”

“ ฉันอยากจะลอง”

“ลอง?”

“ ฉันบอกว่าฉันอยากจะลอง ฉันขอทำมันได้ไหม?”

“ เอ่อ…”

นิกกลอกตาของเขาไม่รู้ว่าเขาควรทำอย่างไรในสถานการณ์แบบนี้

ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยกับเอลฟ์ตัวเตี้ยคนนั้น

ทำไมเขาถึงอยู่นิ่งๆไม่ได้นะ?

แน่นอนว่าดวงตาที่ดุร้ายและออร่ารอบๆดาร์คเอลฟ์ทำให้เขาไม่กล้าพูดคำเหล่านี้ออกมาดังๆ

“ตกลง ถ้างั้นผมจะขอทำการทดสอบที่เรียบง่ายและรัดกุม”

“ เลียมสันทำไมนายถึงสร้างแต่ปัญหาตลอดเลย”

หญิงสาวเอลฟ์หน้าเย็นมองเขาอย่างรวดเร็วขณะที่เธอถาม

เลียมสันเอลฟ์ตัวเตี้ยตอบกลับด้วยรอยยิ้มเท่านั้น

“ คุณไม่สงสัยเหรอ? การทดสอบในมนุษย์จะแม่นยำเพียงใดและระดับปัจจุบันของเราเป็นอย่างไร?”

“ สถานะของเราอยู่ที่ประมาณ 5 ดาว นั่นคือสิ่งที่พ่อมดจากอาณาจักรบอกเราในครั้งสุดท้าย”

“ …!”

นิกรู้สึกประหลาดใจกับการสนทนาระหว่างเอลฟ์

เอลฟ์เหล่านี้อยู่ระดับ 5 ดาวทั้งหมดเลยหรือไม่?

แม้แต่ในหอคอยเองก็มีพ่อมดระดับ 5 ดาวอยู่ไม่มากนัก

‘ถ้าอย่างนั้นก็มีเพียงการทดสอบเดียวเท่านั้น’

เขาคิดว่าจะทำอะไรง่ายๆเพราะพวกเขาต้องการ แต่ตอนนี้เขารู้ว่าแล้วไม่มีอะไรเหลือให้เขาเลือกมากนักที่เขาจะใช้ทดสอบได้

ด้วยความคิดที่ซ่อนอยู่ ในที่สุดนิกจึงนำทางพวกเอลฟ์ไปที่สนามฝึกที่ชั้นหนึ่ง

มันเป็นห้องที่อึดอัดและกว้างที่สุดในหอคอย

“ การทดสอบนั้นง่ายมาก สร้างลูกบอลพลังงาน”

“ …ลูกบอลพลังงานระดับ 1 ดาว? นั่นคือการทดสอบหรือ? มันง่อยเกินไปมั้ง”

เลียมสันดูผิดหวังแต่นิกก็ส่ายหัวช้าๆ

“ ถ้าคุณทำลูกบอลพลังงานเท่านั้นละก็ใช่ แต่การทดสอบนี้ไม่ใช่แค่การร่ายเวทย์… ผมจะยกตัวอย่างของลูกบอลพลังงาน”

อูววว

ลูกบอลพลังงานปรากฏขึ้นที่มือขวาของนิกมันมีขนาดประมาณศีรษะของมนุษย์ซึ่งเป็นขนาดที่ปกติ

นิกหรี่ตาลง

สึสึ

ลูกบอลพลังงานเริ่มมีขนาดเล็กลงเรื่อยๆ

เหงื่อหยดลงใบหน้าของนิก

จากนั้นลูกบอลพลังงานก็ถูกบีบอัดให้มีขนาดเท่ากับกำปั้นของผู้ใหญ่

“ …ว้าว! คุณต้องบีบอัดลูกบอลพลังงานให้ได้ขนาดนี้เป็นอย่างน้อยก่อนที่คุณจะได้รับการยอมรับให้เข้าสู่หอคอย”

นิกยกคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจแต่เลียมสันก็หัวเราะออกมา

“ มันเป็นการบีบอัดลูกบอลพลังงานให้ลดขนาดลง แต่มันจะมีพลังเพิ่มขึ้น นั้นไม่ใช่เรื่องยาก”

“ นี่คือการทดสอบของหอคอยเวทมนตร์มาตลอดเพราะไม่เพียงแต่ทดสอบความเข้าใจของมานาของคนๆหนึ่งเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการกระจายและความสามารถในการปรับเปลี่ยนมานาด้วย”

เลียมสันไม่สนใจคำพูดของนิกและเริ่มร่ายลูกบอลพลังงานแทน

ปากของเขาไม่ขยับแม้แต่น้อยซึ่งทำให้นิกประหลาดใจกับการไม่ต้องพูดซึ่งเขาทำได้อย่างง่ายดาย

สึสึ

และเขาประหลาดใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกบอลพลังงาน

“ ฮึก…!”

ลูกบอลพลังงานที่เลียมสันสร้างขึ้นมานั้นถูกบีบอัดลงไปขนาดเท่าลูกตาของมนุษย์!

นิกรู้ดีว่าอาจมีคนไม่ถึง10 คนในชั้นนี้ที่สามารถบีบอัดลูกบอลพลังงานได้มากขนาดนี้

‘มะ – มีข่าวลือว่าพวกเอลฟ์นั้นเข้าใจเกี่ยวกับมานาอย่างน่าตกใจและดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง…’

เอลฟ์คนอื่นๆ ก็ลองทดสอบเช่นกัน

ความรู้สึกว่างเปล่าดูเหมือนจะแวบขึ้นภายในหัวของนิกเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้

ไม่ใช่แค่เลียมสัน แต่เป็นเอลฟ์ทุกคนสามารถทำสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นบททดสอบที่ท้าทายได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“ การทดสอบของมนุษย์ดูเหมือนจะไม่มีอะไรมากนัก”

เอลฟ์ตัวสูงพูดอย่างไม่แยแสแต่ก็ไม่ได้มีการเยาะเย้ยหรือการดูถูกในน้ำเสียงของเขา

น้ำเสียงของเขาสงบราวกับว่าเขากำลังพูดความจริงง่ายๆแค่นั้น

ถึงกระนั้นการจ้องมองของเขาก็ยังคงอยู่ที่นิก

นิกกัดริมฝีปากล่าง แต่ก็พูดอะไรไม่ออก

‘ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกเขาจะมาในวันที่ฉันอยู่เวร”

เขาบอกได้เพียงแค่มองตาคู่นั้น ตอนนี้พวกเอลฟ์กำลังดูถูกเขา ไม่สิ

พวกเขากำลังดูถูกมนุษย์ทุกคน

เขาอยากจะบอกว่าไม่ เขาคนเดียวที่ด้อยกว่าและพวกเขาก็ไม่ควรดูถูกมนุษย์

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถเปิดปากของเขาได้เลย

นิกไม่เคยเสียใจและทำอะไรไม่ถูกเพราะความขี้อายของเขา

ตอนนั้นเอง

“ นั่นคือการทดสอบใช่ไหม?”

การออกเสียงนั้นลื่นไหลนิกจึงรู้ว่าคนที่พูดไม่ใช่เอลฟ์

นิกเงยหน้าขึ้นและในเวลาเดียวกันพวกเอลฟ์ก็หันมาดูว่าใครกำลังพูด

ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นผู้ชายผมขาว

“คุณคือ?”

เฟรย์พูดอย่างใจเย็น

“ ฉันอยากจะเข้าหอคอยนะ ”

* * *

“ ป – โปรดรอสักครู่ หลังจากที่ฉันแนะนำเรื่องต่างๆให้พวกเขาเสร็จแล้ว…”

“ไม่เป็นไร พวกเราจะรอ “

“เดี่ยวก่อนนะ…”

“ คุณไม่เข้าใจเหรอ? เราจะรออยู่ที่นี่ จนกว่าผู้ชายคนนั้นจะได้รับการทดสอบ”

เลียมสันพูดอีกครั้งช้าๆและระมัดระวังราวกับว่าเขาคิดว่าคำพูดของเขานั้นยังไม่ชัดเจนพอ

แน่นอนว่าไม่ใช่ว่านิกไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด มันเป็นคำพูดที่ไม่คาดคิดว่าเขาจึงถามเพื่อความชัวร์

“ งะ- งั้นก็”

พวกเขาบอกว่าจะรอและไม่มีอะไรที่เขาจะพูดได้อีก

นิกหันไปมองชายผมขาวที่อยู่ตรงหน้าอย่างระมัดระวังมากขึ้น

‘เขาดูเด็กมาก’

อย่างมากที่สุดเขาก็น่าจะอายุร่าวๆ 20 ปี

รูปร่างหน้าตาของเขาค่อนข้างแปลกสำหรับอายุของเขา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างมันก็ดูเหมาะกับเขาดี

“ ถ้าคุณลดลูกบอลพลังงานลงให้เหลือขนาดเท่ากำปั้นของฉัน คุณก็จะสอบผ่าน”

เฟรย์รู้ดีว่าการทดสอบคืออะไรเพราะเขาได้ตามพวกเอลฟ์มาตั้งแต่ต้น

“เป็นการทดสอบที่ง่ายและมีประสิทธิภาพ”

หากผู้คุมสอบคนไหนมีสายเฉียบคมพอในการทำหน้าทีคัดกรอง พวกเขาจะสามารถทราบคร่าวๆเกี่ยวกับความสามารถของผู้เข้าสอบได้ในทันที

เฟรย์มองไปที่เอลฟ์ด้วยสายตาที่สนใจ

เอลฟ์เรียนรู้เวทมนตร์นั่นเป็นเรื่องที่ผิดปกติ

อย่างน้อย 4,000 ปีที่ผ่านมานั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาจะจินตนาการได้เลย

เวทมนตร์เป็นเอกสิทธิ์สำหรับมนุษย์และพวกเอลฟ์โบราณที่ภาคภูมิใจและมีเกียรติกลับมีความตั้งใจที่จะเรียนรู้ทักษะของมนุษย์

และตอนนี้แม้แต่ดาร์กเอลฟ์ที่ชอบต่อสู้ด้วยกำลังของพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะเรียนรู้เวทมนตร์

เฟรย์ส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพึมพำ

“ ลูกบอลพลังงาน”

อูววว

ลูกบอลพลังงานปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

เฟรย์อัดมันลงไปขนาดเท่ากับกำปั้นในทันที

“ เสถียรมาก คุณสอบผ่านแล้ว”

เฟรย์ลบลูกบอลพลังงานให้หายไปเร็วกว่าตอนที่มันปรากฏ

นิกรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

นี่เป็นเพราะเขาหวังไว้ในใจว่าเฟรย์จะต้องเป็นพ่อมดที่ยอดเยี่ยมแน่ๆ

‘หากมันเป็นเช่นนั้น มันก็จะช่วยลดอีโก้ของพวกเอลฟ์เหล่านั้นได้อย่างแน่นอน’

มันเป็นเพียงความหลงผิดของเขา

เขาจำได้จากบทสนทนาก่อนหน้านี้ เอลฟ์ทั้งหมดอยู่ในระดับ 5 ดาว

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา

ถ้าหากเขามีความสามารถมากจริงๆเขาคงจะไปที่หอคอยเวทมนตร์ที่ 1 หรือ 2 แทนที่จะมาที่นี่

“ คุณจะต้องกรอกเอกสาร กรุณารอที่แผนกต้อนรับ ผมต้องการพาพวกแขกเอลฟ์เหล่านี้ไป…”

“ เฮ้”

เป็นเสียงของเลียมสัน

นิกตัวสั่นโดยไม่รู้ตัวเพราะเสียงนั้นคมมาก

“ ครับ..”

“ ไม่ใช่นายแต่เป็นนายต่างหาก”

เขาชี้ไปที่เฟรย์

จากนั้นเฟรย์ก็หันไปมองเลียมสัน

“ นายมีความสามารถในการบีบอัดได้มากกว่านี้ใช่ไหม?”

เฟรย์เลิกคิ้ว

“ ทำไมนายถึงคิดอย่างนั้น?”

“สัญชาตญาณนะ”

คำตอบงี่เง่าทำให้เขายิ้มได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับดาร์กเอลฟ์

4,000 ปีก่อนคนที่เขาต่อสู้มักจะเป็นไฮเอลฟ์ พวกนี้เป็นเหมือนนักรบมากกว่าคนป่า

“ การบีบอัดลูกบอลพลังงานให้มีขนาดเท่ากำปั้นคือเงื่อนไขที่จะสอบผ่าน”

“ แสดงให้เห็นได้ไหม ฉันอยากเห็นว่านายจะสามารถบีบอัดลูกบอลพลังงานได้ไกลแค่ไหน?”

“ อย่ารบกวนฉันเลย ฉันยังมีเอกสารที่ต้องกรอกดังนั้น…”

เฟรย์ขมวดคิ้วขณะที่เขามองไปที่เลียมสันอย่างรวดเร็ว

เลียมสันสังเกตเขาอยู่สักครู่ก่อนจะเดินออกไป

นิกได้แต่มองการสนทนาของพวกเขาโดยไม่สามารถทำอะไรกับมันได้เลย

คำพูดของเฟรย์ดูเหมือนจะปลุกประสาทของเขา ดูเหมือนว่านิกจะไม่ได้ตระหนักแต่ขนทั้งหมดของเขาก็ลุกขึ้นสู้

“ ผม – ผมจะพาพวกเขาไปที่ห้องของพวกเขาก่อน กรุณารอที่แผนกต้อนรับนะครับ”

เฟรย์พยักหน้าและนิกก็เริ่มเดินนำดาร์กเอลฟ์ขึ้นบันได

“ เฮ้เจ้ามนุษย์”

เลียมสันเรียกอีกครั้ง

เฟรย์ตอบโดยไม่หันศีรษะ

“ ฉันชื่อเฟรย์ ”

“ เฟรย์…นายอยู่หอคอยนี้ด้วยเหรอ?”

“ถูกตัอง”

“ …”

เลียมสันเหลือบมองเขาอีกครั้งก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนและทิ้งเฟรย์ไว้คนเดียวในสนามฝึกซ้อม

จากนั้นเขาก็ทำลูกบอลพลังงานอีกลูก

“ …เล็กลงไปอีก”

จุ๊ก!!

ขนาดของลูกบอลพลังงานค่อยๆลดลง ขนาดเท่าหัวขนาดเท่ากำปั้นขนาดเท่าตา

ลูกบอลพลังงานยังคงหดตัวจนแทบจะมองไม่เห็นด้วยสายตาของมนุษย์

“ อืมก็พอได้..”

เสียงของเฟรย์ดังขึ้นในห้องโถงที่เงียบสงบ

Prev
Next

ความคิดเห็นสำหรับ "บทที่ 40 หอคอยเวทมนตร์(2)"

0 0 โหวต
คุณชอบเรื่องนี้ไหม?
ติดตาม
เข้าสู่ระบบ
แจ้งเตือนของ
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ

จักพรรดิแห่งยันต์
จักพรรดิแห่งยันต์
มีนาคม 12, 2022
Harry Potter and the Secret Treasures
Harry Potter and the Secret Treasures
มีนาคม 11, 2025
นายน้อยเจ้าสำราญ (นิยายแปล)
นายน้อยเจ้าสำราญ ***จบแล้ว***
กรกฎาคม 4, 2023
Player Who Returned 10,000 Years Later
Player Who Returned 10,000 Years Later
มีนาคม 12, 2022
monster paradise
monster paradise
พฤษภาคม 17, 2022
love code at the end of the world
love code at the end of the world
มีนาคม 12, 2022
Tags:
แฟนตาซี
ประวัติการเข้าชม
You don't have anything in histories
หมวดหมู่นิยาย
  • sci-fi (24)
  • Video Games (11)
  • กำลังภายใน (36)
  • จีนกำลังภายใน (1)
  • ดราม่า (3)
  • ตลก (3)
  • นิยายลิขสิทธิ์ (18)
  • นิยายแต่ง (3)
  • ย้อนยุค อนาคต (7)
  • สยองขวัญ (2)
  • เกมส์ออนไลน์ (5)
  • แฟนตาซี (161)

© 2025 Madara Inc. All rights reserved

Premium Chapter

คุณจำเป็นต้องเข้าสู่ระบบก่อน

wpDiscuz