ตอนที่ 81 ตำรวจหญิงสาวสุดสวยผู้สามารถทำอาหาร ?
“นี่มันอะไรวะเนี่ยยย !!” เฉินหยางได้แต่คิด เขาได้เปรียบเป็นที่ 1 อยู่ดีๆ แต่กับมาเจอสิ่งที่เหลือเชื่อคาดไม่ถึงเนี่ยนะ แต่อย่างไรก็ตามกฎย่อมต้องเป็นกฎ เฉินหยาง ต้องออกไปรูดเสาและกรีดร้อง หน้าพอหักอย่างเลี่ยงไม่ได้ …
และแล้วค่ำคืนนี้ก็ผ่านไปอย่างสงบ
ในตอนเช้าฉินฟางก็ได้ออกไปฝึกพร้อมกับฟางต้าเฉิงอีกครั้ง และ ณ ตอนนี้ฉินฟางดูเป็นนักต่อสู้ระดับสูงแล้วเมื่อเขาฝึกท่วงท่า … และสิ่งที่ทำให้ฉินฟางรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงอย่างมากก็คือ การฝึกการต่อสู้ไปพร้อมกับใช้เทคนิคควบคุมลมหายใจ
หลังจากที่เขาได้ฝึกใช้เทคนิคการควบคุมลมหายใจมาได้พักหนึ่งเขาสามารถรู้สึกได้เลยว่า อวัยวะทุกส่วนของเขานั้นตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา มันช่วยขับไล่ความเหนื่อยของเขาทั้งหมดออกไป ถึงแม้ว่าช่วงนี้เขาจะไม่ค่อยได้นอนและพักผ่อนแต่ก็ไม่มีอาการเหนื่อยล้าให้เห็น …
เมื่อพวกเขากลับไปถึงหอพักหลังการฝึกซ้อมทุกคนก็ยังไม่ตื่นเหตุเพราะเมื่อคืนพวกเขาเล่นไพ่ด้วยกันจนดึก ฉินฟางจึงจัดการรีบแต่งตัวก่อนจะปั่นจักรยานไปยังร้านอาหารของเรา
ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงแล้ว ณ ตอนนี้ แผนการที่เขาทำและร่วมหุ้นเพิ่มกับเซี่ยวหนานนั้นกำลังเดินไปอย่างเรียบร้อย และในช่วงที่เขาเข้าฝึกทหารเป็นเวลาครึ่งเดือนนั้น ร้านจะถูกปรับปรุงประกอบกับการจ้างพนักงานใหม่เพิ่มเรื่อยๆ …
แต่อย่างไรก็ตามการปรับปรุงยังมาไม่ถึง และธุรกิจก็ต้องดำเนินต่อไปพวกเขาสามารถทำกำไรได้ในทุกๆวันที่ฉินฟางเปิดร้าน และฉินฟางเองก็ยังคงต้องการเงินจำ
นวนมากสำหรับแผนการของเขาในอนาคต
“ฉินฟาง คืนนี้นายว่างรึปล่าว ?”
ถังเฟยเฟย และเซี่ยวมู่เสวี่ยเองก็ตรงมาที่ร้านเพื่อช่วยเขาเช่นกัน ในระหว่างที่พวกเขากำลังยุ่งถังเฟยเฟยก็ถามขึ้น
“ฉันไม่มีอะไรต้องทำนะคืนนี้ และฉันก็คิดว่าว่างค่อนข้างแน่นอน มีอะไรรึปล่าว ?”
ฉินฟางทำก๋วยเตี๋ยวไปถามไป
“มันเป็นเสี่ยวหนิง (หนิงอวี่ม่อ) จากการที่นายได้ช่วยเหลือเธอ ครั้งก่อนเธอเลยคิดจะตอบแทน แต่เธอไม่มีเบอร์ติดต่อ หรือหนทางติดต่อนายเธอเลยฝากฉันมาถาม ถ้านายว่าง เธออยากจะขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวพวกเราทั้งหมดคืนนี้น่ะ !!”
“โอ้ หนิงอวี่ม่อหรอ ? โอเค รับปากไปเลย !!” ฉินฟางตอบ เพราะตัวเขาเองนั้นลึกๆก็ยังอยากเจอดอกไม้งามแห่งกรมตำรวจคนนี้อีกสักทีเช่นกัน
“โอเคเลย งั้นเดี๋ยวฉันโทรบอกเวลากับนายอีกทีนะ..” ถังเฟยเฟยตอบ เมื่อเห็นฉินฟางตอบตกลงนั้นทำให้เธอตื่นเต้นและมีความสุขอย่างมาก ก่อนที่จะออกไปทำงานช่วยเซี่ยวมู่เสวี่ยที่กำลังต้อนรับลูกค้า
วันที่วุ่นวายผ่านไปอย่างรวดเร็ว และกำไรจากธุรกิจของพวกเขาก็ดีขึ้น และเพิ่มขึ้นในทุกๆวัน หากแต่ฉินฟางเองก็ยังคงหวังว่าหลังการปรับปรุงนั้น ร้านก๋วยเตี๋ยวของเขาจะต้องดียิ่งๆขึ้นไปอีก …
หลังจากเสร็จงานนั้นถังเฟยเฟยต้องการที่จะลากฉินฟางไปช๊อปปิ้ง และจับเขาแต่งตัวให้พร้อมกับมื้ออาหารค่ำของหนิงอวี่ม่อ อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นว่าฉินฟางปฎิเสธค้านหัวชนฝาท่าเดียว เธอจึงยอมแพ้ที่จะเซ้าซี้
“เธอจะเลี้ยงพวกเราที่บ้านนะ เพราะเธอไม่ค่อยมีเวลามากมายนัก เธอจะเป็นคนทำให้พวกเรากิน” ถังเฟยเฟยอธิบาย
ฉินฟางนั้นค่อนข้างแปลกใจนี่เธอใช้มีดทำครัวเป็นกับเขาด้วยหรอ เขานึกว่าตำรวจหญิงคนนี้ใช้เป็นแต่ปืน ..
แต่เหนือสิ่งอื่นใดนั้น ฝีมือการทำอาหารของเธอจะเป็นยังไงนั้นไม่มีใครรู้ ….
ที่ๆหนิงอวี่ม่ออาศัยอยู่นั้นอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก มันอยู่ที่พื้นที่ใหม่
ทางด้านใต้ของเมือง ถ้าฉินฟางมาคนเดียวเขาคงหลงแน่นอน แต่เมือมีถังเฟย
เฟยมาด้วยทุกอย่างก็ง่ายขึ้นในเวลาเพียงไม่นานเขาก็มาถึงบ้านของหนิงอวี่ม่อ
เมื่อพวกเขาเปิดประตูเข้าไปในบ้านก็เห็นสาวสวยที่อยู่ในชุมทำครัวพร้อมกับมีดหั่นผักกำลังเดินไปมา
“หนิงอวี่ม่อ เธอกำลังทำไรน่ะ !! มีคนบุกรุกเข้าในบ้านหรือ ?” ฉินฟางถามอย่างตกใจเมื่อเห็นสภาพของหนิงอวี่ม่อ ที่ถือมีดที่ส่องประกายเย็นยะเยือกพร้อมกับมือและตัวที่สั่นเทิ้ม …
“ปล่าวๆ ฉันกำลังฆ่าปลาน่ะ !!!” หนิงอวี่ม่อรู้สึกกลัวเล็กๆเมื่อต้องลงมือฆ่าปลาเป็นๆเอง
“พี่เสี่ยวหนิง ถ้าพี่กำลังฆ่าปลา ก็ทำต่อไป จะทำให้มันดูน่ากลัวขนาดนั้นทำไม !!” ถังเฟยเฟย เข้าร่วมโวยวายกับฉินฟาง
“เออน่า ไม่เอาๆ ไม่ต้องพูดไรละ อาหารพร้อมแล้วนะหนึ่งจาน” หนิงอวี่ม่อพูดขึ้น ก่อนจะเดินกลับไปในห้องครัว
“ทำไมฉันได้กลิิ่นเหมือนบางอย่างไหม้ ?” ฉินฟางถามขึ้น จมูกของเขานั้นไวกว่าคนปกติอยู่แล้วเกี่ยวกับการทำอาหาร
“ฉันคิดว่ากลิ่นมาจากครัวนะ” ถังเฟยเฟยชี้ไปทางห้องครัว
ฉินฟางเห็นถังเฟยเฟยชี้จึงเดินเข้าไปในครัวและก็ต้องพบกับภาพช๊อคติดตา หนิง
อวี่ม่อยืนอยู่พร้อมกับหนังสือทำอาหารเล่มหนาและควันขโมงออกจากหม้อ ฉินฟางจึงต้องรีบเข้าไปช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว เธอทำผิดพลาดไปทุกอย่าง น้ำมันก็มากเกินไป ทอดปลาก็ไม่พลิก จนปล่อยให้มันไหม้ สถานการณ์นี้แค่ไม่เกิดไฟไหม้บ้านก็บุญหัวแล้ว …
“หนิงอวี่ม่อ นี่เธอแน่ใจหรือว่า นี่เรียกว่าทำอาหารเป็นน่ะ” ฉินฟางถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง เขาไม่นึกว่าดอกไม้งามอย่างเธอจะมีสกิลทำอาหารที่แย่จนถึงขนาดติดลบขนาดนี้ แค่ทอดปลายังไหม้!
“เอ่อ ฉันแค่ไม่มีประสบการณ์ต่างหาก …!!” หนิงอวี่ม่อเมื่อได้ยินคำถาม ก็เริ่มแถ และซ่อนสูตรหนังสือไว้ข้างหลังด้วยกลัวว่าฉินฟางจะเห็น !!
“ไม่จำเป็นต้องแถ หรือซ่อนอะไรหรอก ฉันเห็นมันหมดแล้วละ” ฉินฟางยิ้มอย่างเบื่อหน่ายให้กับหนิงอวี่ม่อ ต่อให้เขาไม่เห็นหนังสือนั่นมาก่อน เธอก็ซ่อนเขาไม่มิดหรอก หนังสือเล่มอย่างใหญ่ตัวเธอนิดเดียว คิดได้ไงเนี่ย …
“ออกไปข้างนอก แล้วไปนั่งรอเลยเดี๋ยวนี้ อาหารมื้อนี้เดี๋ยวฉันทำเอง !!” ฉินฟางออกคำสั่ง มันทำให้หนิงอวี่ม่อหงุดหงิดเล็กๆแต่ก็ต้องทำตาม เมื่อเธอยอมรับว่าสภาพในครัวนี่ถ้าฉินฟางเขามาห้ามไม่ทัน เธอคงเผาบ้านบ้านตัวเองไปแล้ว
หากเธอไม่ทำอาหาร ดอกไม้แห่งกรมตำรวจดอกนี้ดูสวยงามและน่าค้นหาอย่างมาก แต่หากเธอทำอาหารเมื่อไหร่ ฉินฟางนั้นมีเพียงคำเดียวที่จะบ่น และเขาก็ได้บ่นพึมพำคนเดียวในใจไปแล้วว่า “นี่มันนรกอะไรวะเนี่ยยย …”
