หลังจากที่จัดการกับศพทั้งสอง หลิน ฮวงก็ขมวดคิ้ว หลิน ซินจะไม่สามารถใช้ตัวตนของเธอได้อีกต่อไป มิฉะนั้นพวกอีกาม่วงจะมาหาเธออีกครั้งหากทั้งคู่ไม่ได้กลับไปภายในหนึ่งเดือน ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะไปเมืองไหน หลิน ซินก็จะไม่สามารถใช้บัตรประจำตัวเธอเพื่อจองตั๋วได้ หากเธอทำ พวกอีกาม่วงจะพบเธอทันที
จากนั้น หลิน ฮวงก็โทรหาหยาง หลิง เขารับสายขณะที่หาว เขาดูเหนื่อยๆ
“นายเลือกเมืองที่จะอยู่ได้แล้ว?”
“ไม่ ฉันอยากจะสั่งแหวนหัวใจจักรพรรดิใหม่”หลิน ฮวงต้องการตัวตนใหม่ให้หลิน ซิน
“เพื่อช่วยเพื่อนนายอีกแล้ว?”หยาง หลิงไม่พบว่ามันแปลก
“ฉันเดาว่านายรู้อยู่แล้ว”หลิน ฮวงพยักหน้า
“ไม่มีปัญหา อยากได้อันไหนละ?”
“อันที่มีราคา100คริสตัลชีวิตก็พอ”หลิน ซินยังต้องเรียนที่สถาบันนักล่าสำรองอีกครึ่งปีและเข้ารับการประเมินก่อนที่จะเรียนต่อในโรงเรียนชื่อดัง เธอไม่จำเป็นต้องใช้ตัวตนของนักล่า เธอต้องการอันที่เหมาะสมกับคนธรรมดาเท่านั้น
หยาง หลิง พยักหน้า”เหมือนเดิม ส่งชื่อ อายุ และรูปมาให้ฉัน และที่อยู่เดิมใช่ไหม?”
“ไม่ โปรดส่งมันไปที่เมืองหิมะ ฉันจะไปรับมันด้วยตัวฉันเอง”หลิน ฮวงเสนอตัว
“ฉันจะส่งรายละเอียดไปให้นายหลัง5โมงเย็น”
“ได้”หยาง หลิง ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม
“โอ้ ใช่ นายสามารถทำเรื่องใบย้ายโรงเรียนปลอมได้ไหม?”หลิน ฮวงถาม
“ยากมาก แต่มันก็เป็นกระบวนการง่ายๆ บอกให้ฉันรู้ว่าโรงเรียนไหนที่นายต้องการจะโอนย้ายและฉันจะทำให้ฟรีเพราะมันถูก”หยาง หลิง กล่าวอย่างใจกว้าง
“ขอบคุณ ฉันจะส่งชุดข้อมูลทั้งสองไปให้นายประมาณ5โมง”
หลังจากที่ลังเลอยู่สักพัก หลิน ฮวงก็ตัดสินใจที่จะถามหยาง หลิงเกี่ยวกับบางสิ่งที่อยู่ในใจเขา”มีบางสิ่งที่ฉันอยากจะถามนาย…”
“บอกมาเลย”หยาง หลิงขมวดคิ้วก่อนจะพยักหน้า
“ฉันหลบหนีมาจากอีกาม่วงโดยการแกล้งตาย หากพวกเขาพบว่าฉันยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาจะมีวิธีตามหาฉันไหม?”หลิน ฮวงตัดสินใจที่จะบอกหยาง หลิงถึงความจริง
“ในทางทฤษฏี ฉันไม่ควรจะแทรกแซงปัญหาส่วนตัวของลูกค้าฉัน ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่สร้างตัวตนปลอมให้พวกเขา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากคำถามของนายอยู่ในขอบเขตของความเป็นมืออาชีพและนายก็เป็นลูกค้าประจำ ฉันจะตอบคำถามนายหนึ่งครั้ง ตราบเท่าที่นายไม่ได้ป้องกันข้อมูลส่วนตัว พวกเขาจะสามารถหานายพบได้หลายวิธี และมันมีเพียงสองวิธีที่จะป้องกัน
หนึ่งคือการหลีกเลี่ยงที่จะปรากฏตัวในสถานที่ที่นายต้องสแกนบัตรประจำตัวนาย อีกหนึ่งคือการตั้งค่าความปลอดภัยของข้อมูลส่วนตัว”
หลิน ฮวงขมวดคิ้วเมื่อฟังแต่ก็ตัดสินใจที่จะถาม”ความปลอดภัยระดับไหนจึงจะพอ?”
“นายจะต้องเป็นผู้บริหารระดับสูงหรือไม่ก็อยู่ในรายชื่อการฝึกเร่งรัดของสมาคมนักล่าเพราะการตั้งค่าความเป็นส่วนตัวจะเหมือนกับที่ผู้บริหารระดับสูงใช้”
“นายสามารถทำมันได้ไหม?”หลิน ฮวงถามขณะที่ขมวดคิ้ว
“ฉันไม่สามารถทำได้…”หยาง หลิงส่ายหัว”มีคนเพียงไม่กี่คนที่ได้เข้ารับการฝึกเร่งรัดหรือกลายเป็นผู้บริหารระดับสูงในเขต ระบบของสมาคมนักล่าจะดำเนินการตรวจสอบในทุกๆปี นายจะถูกเปิดโปงโดยง่าย ฉันขอแนะนำให้นายใช้ตัวตนปลอมหลังจากที่นายย้ายเมือง”
“ไม่มีวิธีอื่นเลย?”หลิน ฮวงไม่อยากยอมแพ้
“จากประสบการณ์ของฉัน ไม่มีทางอื่นแล้ว”หยาง หลิงส่ายหัวขณะที่เปิดเพจตรงหน้าหลิน ฮวง”ให้ฉันทำให้นายดู ตัวตนของนายอยู่ภายใต้อันดับปกติในสมาคมนักล่า ฉันสามารถแฮคระบบเข้าไปโดยง่ายหรือระบบของรัฐบาลกลางเพื่อดึงข้อมูลส่วนตัวของนาย…..”
เพียงเมื่อหยาง หลิงกำลังจะแสดงให้หลิน ฮวงเห็น เขาก็ตระหนักว่าเขาไม่อาจหาข้อมูลใดได้”เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น?”
“มีอะไร?”หลิน ฮวงไม่เข้าใจว่าหยาง หลิงจะแสดงหน้าเปล่าๆให้เขาดูทำไม
“รอเดี๋ยวนะ…”หลังจากที่พยายามอยู่หลายครั้ง หยาง หลิงก็ยังไม่อาจหาข้อมูลของหลิน ฮวงได้ ในที่สุด เขาก็พบว่ารายละเอียดของหลิน ฮวงหลังจากที่ใช้เทคนิคเฉพาะ จากนั้นเขาก็มองมาที่หลิน ฮวง”เห้ นายมีรายชื่ออยู่ในการฝึกเร่งรัดหรอ?”
“ไม่”หลิน ฮวงส่ายหัว”ฉันเป็นแค่นักล่าระดับทอง ฉันไม่ผ่านการตรวจสอบขั้นสุดท้ายของการฝึกเร่งรัด”
“นั่นหมายความว่ามีใครบางคนทำบางสิ่งกับความเป็นส่วนตัวนาย”หยาง หลิงมั่นใจ”ความเป็นส่วนตัวของนายถูกอัปเกรดให้อยู่ในขั้นเดียวกับผู้บริหารระดับสูง ผู้คนที่อยู่ต่ำกว่าจะไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลนายได้ และคนที่ดำเนินการตั้งค่านี้ก็คือหลี่ หมิงเจี่ย ฉันไม่รู้ว่านายมีเบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้”
“ใครคือหลี่ หมิงเจี่ย?ทำไมเขาจึงทำเช่นนี้ให้ฉัน?”หลิน ฮวงคิดว่ามันแปลก แต่ในไม่ช้า เขาก็คิดถึงอาจารย์ฟู่”บางทีอาจารย์ฉันอาจจะเป็นคนทำ?”
หลิน ฮวงคิดเกี่ยวกับมันอีกครั้ง นั่นคือความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว แม้ว่าคุณฟู่จะไม่ใช่สมาชิกของสมาคมนักล่า แต่จากการประเมิน มันเห็นได้ชัดว่าเขามีความใกล้ชิดกับสมาคมนักล่า เพื่อที่จะปกป้องหลิน ฮวง เขาจึงขอให้สมาคมปกป้องข้อมูลส่วนตัวของหลิน ฮวง เขาเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถทำเช่นนั้นได้
“นั่นหมายความว่าฉันไม่ต้องกังวลว่าอีกาม่วงจะหาตัวฉันพบ?”หลิน ฮวงถาม
“ถูกต้อง ด้วยระดับความเป็นส่วนตัวของนายในตอนนี้ นายไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร ในสมาคมนักล่า มีเพียงผู้บริหารระดับสูงหรือคนที่สูงกว่าพวกเขาเท่านั้นที่สามารถเข้าถึงข้อมูลนายได้ คนนอก รวมถึงรัฐบาลกลางก็ไม่อาจเข้าถึงข้อมูลได้เว้นแต่จะได้รับการยินยอมจากหลี่ หมิงเจี่ย”หยาง หลิงพยักหน้า
“นายยังเข้าถึงได้เลย แน่ใจนะว่าคนอื่นจะไม่สามารถเข้าถึงมันได้?”หลิน ฮวงไม่เชื่อ
“เห้ ฉันคือกรณีพิเศษ ไม่ต้องกังวลไป คนนอกจะไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลส่วนตัวของนายได้เว้นแต่อีกาม่วงจะมีสายลับที่เป็นถึงผู้บริหารระดับสูงหรือสูงกว่านั้น ไม่อย่างนั้น พวกเขาจะไม่มีวันหานายเจอ”หยาง หลิงให้คำตอบที่หนักแน่นแก่หลิน ฮวง
หลิน ฮวงไม่รู้ว่าความเป็นส่วนตัวของเขาในตอนนี้นั้นสูงมาก”เอาละ งั้น ฉันจะเชื่อใจนาย ขอบคุณมาก!”
“หากไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันก็จะวางสายละนะ ส่งรายละเอียดทั้งหมดเกี่ยวกับตัวตนใหม่และโรงเรียนที่จะย้ายมาให้เร็วที่สุดละ”
“ได้ ฉันจะส่งไปให้นายทีหลัง”เขาตอบกลับหยาง หลิง
หลิน ฮวงรู้สึกโล่งใจหลังจากที่สายถูกตัด
และมันก็เป็นเวลา5โมงเย็นเมื่อหลิน ซินกลับมาจากโรงเรียน
“ซิน เอ๋อร์ ไปเก็บของซะ เราจะออกจากเมืองวูหลินคืนนี้”หลิน ฮวงบอกกับหลิน ซินทันทีที่เธอเข้ามาในบ้าน
“หนูคิดว่าเราจะออกไปในสัปดาห์หน้าซะอีก?หนูยังไม่มีโอกาสได้พูดกับอาจารย์เลย…”หลิน ซินตกใจ
“พี่มีเพื่อนที่มีอำนาจพอจะย้ายโรงเรียนให้น้องได้ พวกเราจำต้องออกไปในวันนี้”หลังจากที่ลังเลอยู่สักพัก หลิน ฮวงก็บอกกับหลิน ซิน”พี่เคยยั่วยุองค์กรอีกาม่วงไปก่อนหน้านี้ พวกเขาได้ส่งคนมาที่นี่เพื่อหาตัวเรา และพี่ก็ได้ฆ่าพวกเขาไป หากเราไม่รีบไปตอนนี้ พวกเขาจะส่งคนมาหาเรามากขึ้น…”
“อีกาม่วง….จากโลกมืด?”หลิน ซินตกใจเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่หลิน ฮวงกล่าว
หลิน ฮวงพยักหน้า”นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมเราจึงต้องย้ายบ้าน พี่ไม่คิดว่าพวกเขาจะมาเร็วเช่นนี้”
“งั้นหนูจะรีบไปเก็บของ!”หลิน ซินตระหนักถึงความเร่งด่วนและวิ่งขึ้นบันไดไป หลิน ฮวงก็เดินตรงไปที่ห้องเขาเช่นกัน หลังจากที่สรุปให้หลิน ซวนฟัง เขาก็เริ่มเก็บของเขา เขาใช้เวลาไปครึ่งชั่วโมงกับการเก็บของเขารวมถึงของหลิน ซวน หลิน ซวนไม่ได้มีของที่มากนัก ส่วนใหญ่จะเป็นเสื้อผ้าและรองเท้ารวมถึงของเล่นและของขวัญที่หลิน ฮวงและหลิน ซินซื้อให้เขา
จากนั้นหลิน ฮวงก็เดินไปที่ระเบียงชั้น4และเอาเครื่องบาร์บีคิวไปด้วย ขณะที่เขาเดินลงมา เขาก็ปิดประตูและหน้าต่างทั้งหมด เมื่อเขามาถึงชั้นแรก เขาก็คว้าทุกสิ่งที่เขาต้องการ 10นาทีต่อมา หลิน ซินก็เก็บของเสร็จ เมื่อเห็นหลิน ซินกำลังลงมา หลิน ฮวงก็กล่าว”ซิน เอ๋อร์ โอนของทั้งหมดของน้องมาไว้ในแหวนหัวใจจักรพรรดิพี่ น้องไม่สามารถใช้แหวนของน้องได้อีกต่อไป มิฉะนั้นพวกอีกาม่วงจะแกะรอยน้องได้”
“แต่มันมีเครดิตมากมายในแหวนหนู….”หลิน ซินไม่ต้องการจะสูญเสียเงินที่เธอมี
“ช่างมันเสีย ยัยทึ่ม อีกาม่วงจะรับรู้ถึงน้องหากน้องโอนเงิน ด้วยเงินแค่นั้นเพียงวันเดียวพี่ก็หาได้แล้ว”หลิน ฮวงส่ายหัวและยิ้ม
จากนั้นหลิน ซินก็วางสัมภาระไว้บนโซฟาและโต๊ะกาแฟ และหลิน ฮวงก็เก็บพวกมันไว้ในช่องเก็บของเขา หลังจากที่ทุกอย่างถูกเก็บ หลิน ซินก็ถอดแหวนหัวใจจักรพรรดิเธอด้วยหัวใจที่หนักอึ้งและส่งมันให้หลิน ฮวง ไม่ว่าจะยังไง เธอก็สวมมันตั้งแต่วันที่เขามายังโลกนี้ ในทางกลับกัน หลิน ฮวงกลับไม่มีความรู้สึกใดๆเกี่ยวกับแหวน เขาขว้างมันไปที่พื้นและบดขยี้มัน
หลังจากที่นำเศษซากทิ้งลงถังขยะ พวกเขาทั้งสามคนก็ออกจากบ้าน หลิน ซินหันไปมองดูบ้านของพวกเขาเป็นครั้งสุดท้ายขณะที่หลิน ฮวงปิดประตูบ้าน จากนั้นเขาก็โยนถุงขยะสองถุงไปในถังขยะหน้าทางเข้าบ้าน หลิน ฮวงหันไปมองที่บ้านหรู4ชั้น จากนั้นเขาก็อัญเชิญหมาป่าวิริเดี้ยนและพวกเขาทั้งสามคนก็มุ่งหน้าไปทางประตูตะวันออก
“พี่คะ เราจะไปที่ไหน?”หลิน ซินเพิ่งรู้ตัวว่าเธอไม่รู้ว่าพวกเขากำลังจะไปไหน
“เราจะไปเมือง7C88 เมืองหลี่”หลังจากที่ติดต่อกับหยาง หลิง หลิน ฮวงก็ได้ทำข้อตกลงทั้งหมด
“เมืองหลี่?หนูรู้ว่าเมืองปาฉีไม่ปลอดภัย แต่เมืองนี้มันอยู่ไกลจากเมือง7C86 และ7C89มาก!”หลิน ซินไม่เข้าใจ
“ใช่ มันไกลแต่ก็ปลอดภัย มันจะใช้เวลาสามวันเพื่อบินไปที่นั่น ดังนั้นเราจะพักในป่าสักสองวัน”หลิน ฮวงอธิบายสั้นๆ
ไม่กี่นาทีต่อมา พวกเขาก็มาถึงด้านนอกประตูตะวันออก หลิน ฮวงลงจากหลังหมาป่าวิริเดี้ยนและเรียกมันกลับ และอัญเชิญอินทรีอเล็กซานเดรี้ยนออกมา เขาวางที่นั่งสองอันบนหลังมันและอุ้มหลิน ซินและหลิน ซวนขึ้นไปบนหลังมัน จากนั้น พวกเขาก็มุ่งหน้าไปในทิศทางของเมืองหลี่…..
