ขณะที่คนส่วนใหญ่ยังคงขุดวัชพืช บางคนก็เริ่มรับรู้ถึงตัวตนของบริษัทวัชพืช หลิน ฮวงได้ทำการสืบสวนและยืนยันว่าบริษัทนี้ไม่ได้ข้องเกี่ยวอะไรกับการประเมิน
“วัชพืช นั่นหมายความว่าอะไรกัน?”หลิน ฮวงกลับมาที่จตุรัส พยายามหาเงื่อนงำขณะที่ออกจากบริษัท จากนั้นเขาก็ค้นผ่านหน้าเพจนักล่าด้วยใบอนุญาตนักล่าทองแดง เขาใช้คำว่า’วัชพืช’’เมืองเป่ยซวน’ และ’เมือง7B24’
หลังจากค้นหาอยู่สักพัก เขาก็ไม่พบสิ่งที่เป็นประโยชน์เลย
“ไม่มีอะไรเลย…”หลิน ฮวงขมวดคิ้วขณะที่รู้สึกว่าเขามาถึงทางตัน
“หากฉันเป็นนักล่าจริงๆ ฉันควรจะทำอะไรหากฉันไม่สามารถหาข้อมูลบนเครือข่ายและหน้าเพจนักล่าได้….”หลิน ฮวงพึมพำกับตัวเองขณะที่พยายามเปลี่ยนมุมมองของเขา หวังที่จะคิดจากมุมมองที่ต่างออกไป
ขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น เขาหยุดเดินทันที เขาเงยหัวขึ้นและพูดกับตัวเขา “ฉันแน่ใจว่าต้องมีการหาข้อมูลทางอื่น และบางทีอาจเป็นทางที่ผิดกฏหมาย!”หลินฮซงเปิดแผนที่เมืองเป่ยซวนขึ้นด้วยแหวนหัวใจจักรพรรดิเขาและมองหาตำแหน่งของตลาดมืด เขาเดินไปในตรอกซอยที่ไร้กล้องวงจรปิดและเปลี่ยนใบหน้าเขา เขาสวมชุดสูทสีดำพร้อมกับเสื้อคลุมสีเทาสวมทับก่อนที่จะเดินออกจากตรอกซอย
เขาขึ้นรถและมุ่งหน้าไปยังตลาดมืด ชั่วโมงต่อมา เขาก็มาถึง หลังจากที่จ่ายค่าเข้า เขาก็เดินตรงไปบนถนน หลิน ฮวงได้เรียนรู้มาว่าเขาควรจะมองหาสิ่งใดจากตลาดมืดและควรจะทำตัวอย่างไรให้ตลาดมืด จากตอนที่อยู่ในค่ายฝึกอีกาม่วง
เขาวางมือบนกระเป๋าและเดินบนถนนโดยไม่แสดงท่าทีอะไร ถนนค่อนข้างเงียบและเขาก็ดึงดูดความสนใจจากคนบางคน อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครต้องการจะมายุ่งกับเขาเพราะหน้าที่เต็มไปด้วยแผลเป็น ในไม่ช้า หลิน ฮวงก็พบบาร์และขณะที่เดินเข้าไป เขาก็สังเกตเห็นสายตาของทุกคนที่จับจ้องมายังเขา
เขาเมินเฉยและเดินตรงไปยังที่นั่งหน้าบาร์และนั่งลง เขาเคาะโต๊ะด้วยนิ้วสามครั้งและกล่าวกับบาร์เทนเดอร์”ขออักษรดำแก้วหนึ่ง” บาร์เทนเดอร์เป็นชายหนุ่มผอมสูง เขามองหลิน ฮวงและส่งเครื่องดื่มสีดำให้เขา หลิน ฮวงยิ้มขณะที่ยกแก้วขึ้น เขามองตัวเลขที่ถูกสลักลงบนใต้แก้ว
‘B-012’ หลิน ฮวงเดินไปห้องใต้ดินพร้อมกับแด้ว เมื่อมาถึงทางเข้าห้องB-012 หลิน ฮวงก็สังเกตเห็นแสงสีเขียวภายในห้อง เขาเดินตรงไปในห้องและมันดูเหมือนจะเป็นออฟฟิศ ด้านหลังโต๊ะไม้มะฮอกกานี มันมีชายวัยกลางคนที่สวมแว่นกรอบตาสีดำซึ่งกล่าวกับเขา”นั่ง”
หลิน ฮวงถอดเสือคลุมและแขวนมันไว้ที่ขาตั้งข้างประตูและนั่งลง เขาวางแก้วลงบนโต๊ะและหันก้นแก้วที่มีหมายเลขไปทางชายคนนั้น เขามองมาที่แก้วและยิ้ม”คุณอยากรู้อะไร?”
“ง่ายๆ วัชพืช(Weed)”หลิน ฮวงกล่าวว่าเขามาที่นี่เพื่ออะไร
“วัชพืช?”เขาดูประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูด แต่ในไม่ช้า เขาก็พูดต่อ”คุณอยากจะรู้อะไรเกี่ยวกับวัชพืช?”
“ทุกสิ่ง”หลิน ฮวงพูดและกล่าวเสริม”โดยเฉพาะที่ข้องเกี่ยวกับเมืองเป่ยซวน”
“เข้าใจแล้ว โปรดรอสักครู่”ชายคนนั้นเปิดดูหน้าข้อมูลอยู่หลายหน้า(มันฉายเป็นโปรเจอเตอร์ยุคอนาคตอะครับ) อย่างไรก็ตาม ภาพนั้นกลับมีสีทึบและด้านที่หันมาทางหลิน ฮวงกลับเป็นสีดำ หลินฮวงไม่อาจเห็นอะไรได้
ไม่นานนัก เขาก็พยักหน้าให้หลิน ฮวง”มันจะมีค่าใช้จ่าย1หมื่น8พันล้านเครดิต”
“นั่นไม่ถูกเลย คุณมั่นใจนะว่าข้อมูลนี่มันคุ้มค่า?”หลิน ฮวงมองชายคนนั้นด้วยใบหน้าไร้อารมณ์
“อย่ากังวล มันจะคุ้มค่ากับราคาแน่นอน”เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“ตกลง”หลิน ฮวงพยักหน้า
“โปรดโอนเงินไปยังชิปแลกเปลี่ยน”จากนั้นเขาก็ส่งชิปสีเขียวขนาดเท่านิ้วโป้งมาให้ วัตถุประสงค์ของชิปแลกเปลี่ยนก็เพื่อหลีกเลี่ยงรายละเอียดส่วนตัวของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจากการถูกลอบปล่อยไปที่อื่น ผู้ซื้อจะต้องโอนเงินไปยังชิปแลกเปลี่ยนและผู้ขายจะดึงเครดิตไปยังบัญชีของตน ด้วยเหตุนั้น จะไม่มีใครรู้ถึงรายละเอียดบัญชีของฝ่ายตรงข้าม ยิ่งไปกว่านั้น ชิปแลกเปลี่ยนยังจะไม่บันทึกรายละเอียดส่วนตัว เพราะเมื่อการสแกนเสร็จสิ้น และมีการโอนเครดิตไปแล้ว รายละเอียดบัญชีจะถูกลบโดยอัตโนมัติ จะไม่มีปัญหาเช่นข้อมูลส่วนตัวรั่วไหล เมื่อเทียบกับการทำธุรกรรมที่ไม่ระบุตัวตนกับแหวนหัวใจจักรพรรดิ ชิปนี้มีความปลอดภัยกว่ามาก
หลิน ฮวงรับชิปมา และโอนเงิน1หมื่น8พันล้านไปและส่งมันคืน ชายคนนั้นวางชิปไว้ข้างๆและนำชิปสีดำออกมา จากนั้นเขาก็สแกนแหวนหัวใจจักรพรรดิลงบนชิปสีดำและมันก็โอนข้อมูลที่หลิน ฮวงได้ถาม ในไม่ช้า การโอนก็เสร็จสิ้น หน้าทุกหน้าถูกปิดลง จากนั้นชายคนนั้นก็ส่งชิปสีดำให้หลิน ฮวง
“ทุกสิ่งที่คุณต้องการอยู่ในนี้แล้ว..”
หลิน ฮวงพยักหน้าและรับชิปสีดำมาจากเขา เขายืนขึ้นและพยายามจะออกไปหลังจากสวมเสื้อคลุม ทันใดนั้น ชายคนนั้นก็พูดขึ้นอีกครั้ง”ฉันจะให้ข้อมูลส่วนหนึ่งแบบฟรีๆ”
หลิน ฮวงหยุดทันที
“มีใครบางคนมาที่นี่ประมาณ1ชั่วโมงก่อนหน้าคุณ และเขาก็ถามบางสิ่งคล้ายกับคุณ เขาดูไม่เป็นมิตรนัก คุณอาจจะต้องระมัดระวังตัวหน่อย”เขาเตือน
“ขอบคุณ!”หลิน ฮวงกล่าวแต่ไม่ได้หันหลังกลับไปมอง เขาเดินออกไปหลังจากที่ขอบคุณ เขาออกจากบาร์และตลาดมืดด้วยหัวใจที่เต้นกระหน่ำ
“ฉันมาถึงตอน11โมง คนที่มาเร็วกว่าฉันชั่วโมงหนึ่ง นั่นหมายความว่าเขามาถึงตอน10โมง การประเมินเริ่มตอน9โมง มันจะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงจากการนั่งรถจากสมาคมนักล่ามาที่นี่ นี่หมายความว่าเขามาที่นี่โดยตรงทันทีหลังจากที่ประกาศเริ่ม คนๆนี้ไม่ได้ไปที่บริษัทวัชพืช”
“คนที่มาตลาดมืดเพื่อค้าหาข้อมูลอาจจะเป็นคนที่มาจากโลกมืด…”หลิน ฮวงคิด มันไม่ใช่ครั้งแรกที่โลกมืดได้แอบส่งคนเข้ามาในสมาคมนักล่า แน่นอน หลิน ฮวงไม่แน่ใจ100% เขาอาจจะเป็นคนฉลาดมากและมองผ่านรายละเอียดที่หลิน ฮวงไม่เห็นและมุ่งตรงมาตลาดมืดทันทีโดยไม่ไปเยือนบริษัทวัชพืชเช่นเขา
