หลิน ฮวงยิ้มกว้างเมื่อออกจากห้องที่ชายร่างผอมอยู่
“หยาง หลิง…”แน่นอน เขารู้ดีว่ามันเป็นชื่อปลอม หลิน ฮวงโอน1พันล้านเครดิตไปยังบัญชีใหม่เขาด้วยคริสตัลชีวิต10ก้อน หลังจากที่รู้ถึงจุดลงจอดของยานคริสตัลปีศาจ หลิน ฮวงก็เดินทางไปที่นั่น
เขามาถึงจตุรัสประมาณ4ทุ่ม เขามองหาโรงแรมรอบๆและพบกับห้องว่าง เขารีบเข้าพักทันที แหวนหัวใจจักรพรรดิวงใหม่ของเขาใช้งานได้ดี ไม่มีปัญหาสำหรับหลิน ฮวงที่จะเข้าพักเลย เมื่อเขาไม่รู้ว่าจะกลับเมืองปาฉียังไง เขาก็จองห้องพักไว้2คืน
หลังจากที่เข้ามาในห้องพักโรงแรม หลิน ฮวงก็เริ่มเคลื่อนย้ายสิ่งที่เขาใช่บ่อยที่สุดจากแหวนหัวใจจักรพรรดิวงเก่ามาวงใหม่เช่นเดียวกับแหวนเก็บของที่เล้ง เยวี่ยซินมอบให้เขา เขายังได้คัดลอกรายชื่อเบอร์โทรไปในแหวนใหม่และเก็บแหวนเก่าไว้ เขาไม่มีแผนที่จะใช้เครดิตหลายแสนล้านของเขาในแหวนเก่าเพราะเขาไม่แน่ใจว่ามันจะแจ้งให้อีกาม่วงรับรู้ไหม เขาต้องระมัดระวัง มันเป็นเวลาตี1เมื่อเขาจัดของอะไรเรียบร้อยแล้ว จากนั้นเขาก็เข้านอนด้วยความเหนื่อย
เขาตื่นขึ้นหลัง8โมงเช้า หลังจากมื้อเช้า เขากลับไปที่ห้องและเริ่มมองดูเส้นทางกลับไปเมืองปาฉี เมือง7C357เรียกว่าเมืองต้าซีโดยชาวบ้าน มันเป็นเมืองที่อยู่ทางทิศตะวันตกไกลของเขต7 ขณะเดียวกัน เมืองปาฉีนั้นตั้งอยู่ที่ใจกลางของเขต7ซึ่งหันไปทางทิศใต้ เพื่อที่จะไปเมืองปาฉีจากเมืองต้าซี เขาต้องข้ามพื้นที่ครึ่งหนึ่งของเขต7
“ไกลเหลือเกิน…”หลิน ฮวงถอนหายใจ ด้วยระยะทางที่ไกลเกินไป เครือข่ายจึงไม่พบยานคริสตัลปีศาจที่จะไปเมืองปาฉีจากเมืองต้าซี หากเขาขึ้นยานบิน เขาจะต้องเปลี่ยนสถานีสองครั้ง ครั้งแรกจะใช้เวลาเดินทางกว่าสี่เดือน ขณะที่ยานลำที่สองและสามจะใช้เวลารวมกันนานกว่า6เดือน การเดินทางทั้งหมดจะต้องใช้เวลาอย่างน้อย11เดือน
“ฉันไม่อาจทำเช่นนั้นได้ หากเป็นเช่นนั้น หลิน ซินจะต้องจบการศึกษาแล้วเป็นแน่”หลิน ฮวงยอมแพ้ที่จะวางแผนขึ้นยานคริสตัลปีศาจ หลังจากที่ค้นดูเครือข่ายอยู่เป็นเวลานาน ท้ายที่สุดเขาก็พบเส้นทางที่สามารถใช้งานได้ เขาต้องไปเมือง7A28 เมืองขนาดใหญ่ที่ใกล้กับเมือง7C357 จากที่นั่น เขาจะสามารถไปเมือง7A12 เมืองที่อยู่ใกล้กับเมืองปาฉีได้ผ่านประตูมิติภายในระยะไกล และจากเมือง7A12 เขาก็สามารถกลับไปเมืองปาฉีได้ผ่านประตูมิติภายในเช่นกัน
มันไม่สำคัญว่าระยะทางจะยาวหรือสั้น ทั้งคู่จะไปถึงภายในไม่กี่วินาที ปัญหาเดียวก็คือเขาจะสามารถใช้ประตูมิติภายในได้หรือไม่ เพราะคนทั่วไปจะต้องจองมันเป็นเวลาหนึ่งเดือนก่อนออกเดินทาง
สำหรับประตูมิติภายในระยะไกลจากเมืองเกรดC เมืองขนาดเล็กไปยังเมืองเกรดA เมืองขนาดใหญ่ มันจะต้องจองก่อนออกเดินทางประมาณ10-15วัน จากนั้นเขาก็มองดูว่าเขาจะสามารถไปเมือง7A28จากเมืองต้าซีได้วันไหน วันที่เร็วที่สุดคือ12วันจากนี้และวันที่เร็วที่สุดที่เขาสามารถจองประตูมิติภายในหมื่นลี้คืออีก33วัน
หลิน ฮวงเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเขาเห็นราคาตั๋ว เขารู้ดีว่าประตูมิติภายในเมืองเกรดC จำต้องใช้เครดิตอย่างน้อย1หมื่น แต่ราคาสำหรับประตูมิติภายในระยะไกลคือ10เท่าของตั๋วประตูมิติปกติ ราคาของมันคือ680000เครดิต ตั๋วสำหรับการใช้ประตูมิติภายหมื่นลี้ยิ่งมีราคาที่ไร้สาระกว่าเดิมเพราะมันมีราคาที่แพงกว่าตั๋วปกติถึง1หมื่นเท่า
จากเมือง7A28ไปเมือง7A12 มันจะมีราคาถึง1.6พันล้านเครดิต
หลิน ฮวงไม่ได้จองตั๋วเพราะเขาไม่มีเครดิตที่เพียงพอในแหวนหัวใจจักรพรรดิวงใหม่ เขารู้สึกหดหู่ หลิน ฮวงต้องไปที่สำนึกเครดิตและแลก100คริสตัลชีวิตเป็น1หมื่นล้านเครดิต จากนั้นเขาก็กลับมาที่โรงแรม เขาใช้1.6พันล้านเครดิตเพื่อจองตั๋วทั้งสามใบจากเมืองต้าซีไปเมือง7A28 จากเมือง7A28ไปเมือง7A12 ก่อนที่จะเดินทางเที่ยวสุดท้ายไปเมืองปาฉี ท้ายที่สุดเขาก็มีแผนเดินทาง
“ฉันจะต้องอยุ่ในเมืองนี้อีก12วัน 21วันในเมือง7A28 และหนึ่งหรือสองวันในเมือง7A12 ก่อนที่จะถึงเมืองปาฉี”หลิน ฮวงมองดูเส้นทางและคิดว่ามันเป็นเส้นทางที่เร็วที่สุดแล้ว แต่ก็ยังต้องใช้เวลาที่มากกว่า1เดือน
เมืองต้าซีอยู่ภายใต้เขตอำนาจของอีกาม่วง มันเป็นเมืองเปิดที่มีสถานบันเทิงยามค่ำคืนมากมาย อย่างไรก็ตาม นั่นก็ไม่ได้ทำให้หลิน ฮวงสนใจ ยิ่งเขาพานพบมอนสเตอร์และมนุษย์ที่ทรงพลังมากเท่าใด เขาก็ยิ่งตึงเครียดมากเท่านั้น เขามักจะรู้สึกราวกับเขาเป็นคนที่อ่อนแอเกินจะอยู่บนโลกนี้ ที่ที่แม้แต่สิ่งเล็กๆน้อยก็สามารถฆ่าเขาได้ เขาไม่ต้องการจะเสี่ยงชีวิตเขาเลย
“มีเขตป่าระดับ2ใกล้ๆ ฉันจะฝึกทักษะดาบเพลิงคลั่งของฉันที่นั่น แม้ว่าฉันอาจจะไม่สามารถสะสมทักษะดาบให้สมบูรณ์ได้ใน12วัน นั่นก็พอสำหรับฉันที่จะสะสมชิ้นส่วนการ์ดแล้ว”ในไม่ช้า หลิน ฮวงก็ได้เตรียมการสำหรับสิ่งที่เขาจะทำในอีก12วันข้างหน้า เขตป่าระดับ2อยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองต้าซีไปไม่ถึง20กิโลเมตร หลังจากมื้อกลางวัน หลิน ฮวงก็มุ่งหน้าไปยังเขตป่าด้วยหมาป่าวิริเดี้ยน
หลังจากมุ่งลึกเข้าไปในป่า และเข้าไปในเขตของมอนสเตอร์ระดับทองแดง หลิน ฮวงก็เรียกหมาป่ากลับและเริ่มฝึกทักษะดาบเพลิงคลั่งและเมื่อใดที่มอนสเตอร์เห็นเขา พวกมันก็จะพุ่งทะยานมาหาเขาแต่หลิน ฮวงก็จบชีวิตพวกมัน ภายในหนึ่งชั่วโมง มันก็มีซากศพของมอนสเตอร์กระจายอยู่ทั่ว
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้หยุดฝึกจนถึง4ทุ่ม เขาได้เก็บซากมอนสเตอร์ทั้งหมดและกลับเมือง ตลอดสัปดาห์ หลิน ฮวงออกจากเมืองตั้งแต่เช้าตรู่และกลับตอนดึกเพื่อฝึกฝนทักษะดาบเขา เขาสะสมชิ้นส่วนการ์ดได้มากกว่า400ชิ้น แต่เขายังไม่รวมการ์ดเหล่านี้เป็นการ์ดทักษะที่สมบูรณื เมื่อใดก็ตามที่หลิน ฮวงถามเสี่ยว เฮย เสี่ยว เฮยก็จะบอกเขาว่าชิ้นส่วนการ์ดยังไม่พอ
แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้รับทักาะ หลินฮวงก็คุ้นชินกับทักษะแล้วมันเกือบจะทรงพลังเท่ากับดาบสายฟ้า เนื่องจากชิ้นส่วนการ์ดยังไม่พอ หลิน ฮวงจึงต้องสะสมชิ้นส่วนการ์ดทีละชิ้น เขาได้ฆ่ามอนสเตอร์อยู่หลายวันและจากการสะสมในหอคอยฝึกฝน ตอนนี้เขามีชิ้นส่วนการ์ดมอนสเตอร์7ชิ้น อย่างไรก็ตาม เขาเลือกที่จะไม่รวมพวกมัน มอนสเตอร์7ตัวล้วนธรรมดาและเขาก็ไม่ต้องการจะแลกการ์ดมอนสเตอร์อื่นหรือคุณสมบัติอื่นที่อาจต้องใช้ในอนาคต หากเขารวมพวกมันเป็นการ์ด มันจะทำให้ชิ้นส่วนการ์ดเสียหายไปถึง10%
ในวันที่8 ท้องฟ้ามืดสนิทเมือหลินฮวงออกจากห้องพัก มันดูเหมือนจะมีฝนตกปรอยๆ แต่ทว่า เขาก็ตัดสินที่จะมุ่งหน้าไปในป่าและกลับมาเมื่อฝนตก สภาพอากาศยังคงเดิมจนกระทั่งถึงเที่ยงวัน ฝนยังไม่สาดเท หลิน ฮวงพบต้นไม้และวางแผนที่จะพักบนยอดไม้ เพียงเมื่อเขากำลังรับประทานอาหารว่าง เขาก็ได้ยินบางสิ่งแปลกๆบนหัวเขา เขาเงยหน้ามองไปบนฟ้าและร้องอุทาน”เชี่ยไรวะเนี่ย?!”
