เสียงฝีเท้าหยุดลงที่หน้าประตูห้องหลิน ฮวง
หลิน ฮวงขมวดคิ้ว เขาเล็งปืนไปที่ประตูและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้
หลังจากผ่านไปสักพัก เขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
“ใครกัน?”หลิน ฮวงถาม
“สวัสดี ฉันเอง”มันเป็นเสียงของเจ้าของโรงแรม
หลิน ฮวงโล่งอก ในไม่ช้า เขาก็ถามด้วยความสงสัยเล็กน้อย”ลุง มีอะไรงั้นหรอ?”
“เธอถามฉันถึงโบราณสถานเซี่ยกงตอนบ่ายวันนี้ ฉันพึ่งนึกได้ถึงบางสิ่งและฉันคิดว่าเธอคงจะไม่เคยได้ยินมาก่อน”เจ้าของกล่าว
หลิน ฮวงขมวดคิ้ว มันเกือบจะ3ทุ่มแล้ว เขารู้สึกแปลกๆและสงสัยว่าทำไมเจ้าของโรงแรมจึงมาที่ห้องเขาและพูดถึงเรื่องนี้ในเวลานี้
“ค่อยพูดกันพรุ่งนี้เถอะครับ ผมกำลังจะนอนแล้ว”หลิน ฮวงตอบกลับแต่เขาก็ไม่ยอมลดการระมัดระวังลง
และด้านนอกประตูก็เงียบสนิท
ไม่มีเสียงตอบกลับจากเจ้าของโรงแรมและเสียงฝีเท้าก็เช่นกัน
ขณะที่เขาสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงก็ดังมาจากระเบียง หลิน ฮวงหันหัวไปและเห็นผู้ชายห้องข้างๆที่ปีนเข้ามาในห้องเขา
เขาเปลือยกาย ถือมีดสั้นที่เปื้อนเลือด เขาเตะประตูกระจกและพุ่งเข้าใส่หลิน ฮวง
หลิน ฮวงเล็งปืนไปที่หัวของชายหนุ่มและลั่นไกปืนโดยไม่ลังเล
กระสุนพลังชีวิตถูกยิงออกจากปืน เจาะทะลวงหัวของชายหนุ่มที่ถือมีด เลือดไหลออกจากหัวของเขาและศพก็ล้มลงทันที
จากนั้น หลิน ฮวงก็ได้ยินเสียงของคนที่กำลังปลดล็อคประตูด้วยกุญแจ เขายังคงเงียบและเล็งปืนไปที่ประตูอีกครั้ง
หลังจากนั้นไม่นาน ประตูก็ถูกเปิดและเจ้าของโรงแรมก็เข้ามาในห้อง เขาตกใจเมื่อเขาเห็นศพภายในห้อง
“หยุด ไม่อย่างนั้น ผมจะยิงคุณ ในการป้องกันตัว ผมจะบอกว่าคุณคือโฮสต์ของปรสิต!”หลิน ฮวงตะโกนและจ้องมองเจ้าของโรงแรมอย่างเย็นชา”ตอนนี้ ตอบทุกอย่างที่ผมถามหรือคุณจะตาย อะไรที่ทำให้คุณมาที่นี่ในเวลานี้?”
จากนั้น เจ้าของโรงแรมก็หันสายตาจากศพมายังหลิน ฮวง ด้วยรอยยิ้มอันบูดบึ้งบนใบหน้าเขาและกล่าว”นายท่านบอกข้าว่าเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งในร่างของเจ้าและเขาต้องการมัน เขาบอกเราให้ฆ่าเจ้าและนำศพของเจ้าไปให้เขา…”
หลังจากที่พูดจบ คน10คนที่ซ่อนตัวอยู่ที่ทางเดินก็พุ่งเข้ามาในห้องหลิน ฮวง และพยายามจะตะครุบเขา
หลิน ฮวงหันหลังและวิ่งหนีไปทางระเบียง เขากระโดดและเรียกอินทรีอเล็กซานเดรี้ยนออกมา
อินทรีอเล็กซานเดรี้ยนกระพือปีกของมัน คว้าหลิน ฮวงไว้กลางอากาศและบินไปในท้องฟ้า
หลิน ฮวงขมวดคิ้วขณะที่ก้มมองมาที่ด้านล่าง
“ทำไมจึงมีโฮสต์ของปรสิตจำนวนมากที่นี่?!”เขาคิดอย่างตื่นตระหนก
เมื่อเขามองลงไป มันมีพวกมันมากกว่า10ยืนอยู่ที่ระเบียงห้องเขา พวกมันจ้องมองมาที่เขา ส่งเสียงคำรามอย่างไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์ จากนั้นเขาก็เพ่งมองต่อไปและเห็นพวกมันที่มากกว่าร้อยด้านนอกโรงแรมที่กำลังวิ่งมาทางเขา
แม้จะรู้ว่าพวกมันไม่อาจจับเขาในอากาศได้ พวกมันก็ยังคงไล่ล่าเขา พยายามยื่นมือของพวกมันและกรีดร้อง
จู่ๆหลิน ฮวงก็คิดถึงสิ่งที่เจ้าของโรงแรมได้บอกเขาเมื่อสักครู่ นายท่านที่เขากล่าวถึงควรจะเป็นปรสิตสั่งการ “ปรสิตได้ควบคุมโฮสต์และใช่พวกมันเพื่อโจมตีฉันเพราะในตัวฉันมีบางสิ่งที่มันต้องการ…”เขาคิด
“เสี่ยว เฮย เมื่อนายสัมผัสได้ถึงพลังงานที่ผิดปกติในโบราณสถาน มันเป็นไปได้ไหมว่าแหล่งพลังงานนั้นจะสัมผัสถึงตัวตนของนายได้เช่นกัน?”หลิน ฮวงนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโบราณสถานเซี่ยกง
“มันเป็นไปได้ที่มันจะสัมผัสได้ถึงตัวตนของข้า”เสี่ยว เฮยตอบกลับ
“กะไว้แล้วเชียว หากแกต้องการที่จะฉกฉวยพลังงานของมัน มันก็อาจจะต้องการพลังของแกเช่นกัน?”หลิน ฮวงรู้สึกได้ว่าการต่อสู้ของนิ้วทองคำเองก็ค่อนข้างรุนแรงเช่นกัน
“มันไม่อาจฉกฉวยพลังงานของข้าได้ อย่างไรก็ตาม หากข้าได้พลังงานนั้นมา ข้าจะกลายเป็นนิ้วทองคำใหม่หากมันแข็งแกร่งพอ”เสี่ยว เฮยอธิบาย
“ใช่ ฉันเข้าใจ โดยทั่วไป มันอาจกล่าวได้ว่ามอนสเตอร์ใต้ดินที่ครอบครองพลังงานที่ผิดปกติก็คือปรสิต ปรสิตอาจถูกกระตุ้นโดยพลังงานและนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมมันจึงสั่งให้เหล่าโฮสต์ภายใต้การควบคุมของมันมาโจมตีฉัน”หลิน ฮวงสรุปเมื่อเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
หลิน ฮวงโทรหาสมาคมนักล่าในทันที เมื่อเห็นผู้คนนับร้อยที่กำลังไล่ตามหลังเขามาขณะที่เขาก้มลงมอง
“สวัสดีคะ มีอะไรให้ช่วยไหมค่ะ?”เสียงของพนักงานดังขึ้น
“ฟังให้ดี ที่ไหนสักแห่งใกล้กับประตูทิศใต้ของเมืองเสี่ยวเซี่ย มีมนุษย์หลายร้อยคนที่ถูกปรสิตครอบงำ โปรดส่งกำลังเสริมมาในทันทีเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาร้ายแรงขึ้น คุณสามารถติดตามตำแหน่งของฉันได้และฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อรอคุณ”เขาบอกกับพนักงาน
หลิน ฮวงไม่ต้องการที่จะฆ่าพวกเขา หากมนุษย์ไม่ได้ถูกปรสิตเกาะร่างอยู่เป็นเวลานาน ปรสิตภายในร่างมนุษย์ก็ยังคงสามารถฆ่าได้ โดยทั่วไป พวกเขาจะยังคงเป็นมนุษย์แต่เพียงแค่ถูกควบคุม มันจะดีที่สุดหากพวกเขาถูกส่งไปยังสมาคมนักล่าเพราะพวกเขาจะจัดการกับมันได้โดยไม่มีผู้เสียชีวิต
หลิน ฮวงไม่ได้เรียกอินทรีกลับ เขารู้ว่าทันทีที่เขาออกจากสถานที่นี้ เหล่าโฮสต์จะสูญเสียเป้าหมายของพวกมันและหายไป จากนั้น มันจะเป็นการยากในการจับพวกเขา
นอกจากเหล่าโฮสต์ บางคนก็สังเกตเห็นหลิน ฮวงที่กำลังบินโฉบกลางอากาศและเริ่มเข้าใกล้เขา
หลิน ฮวงขมวดคิ้วและตะโกนใส่พวกเขา”มีใครเป็นนักล่าไหม?ช่วยฉันควบคุมผู้คนที อย่าปล่อยให้คนธรรมดามาที่นี่!”
นักล่าบางคนสังเกตเห็นจำนวนของผู้ติดเชื้อที่มากเกินปกติ พวกเขาไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้พวกมัน แต่พวกเขาก็ยังปฏิบัติตามคำสั่งเพื่อกันไม่ให้คนธรรมดาเข้าไปใกล้พวกมัน
แม้ว่าหลิน ฮวงจะเป็นเป้าหมายหลักของเหล่าผู้ติดเชื้อ คนธรรมดาก็จะกลายเป็นเป้าหมายของพวกมันเช่นกันหากพวกเขาเข้าไปใกล้
หลังจากนั้นไม่ถึง10นาที นักล่าของเมืองเสี่ยวเซี่ยก็มาถึง
ฝูงชนกระจายตัวอย่างรวดเร็วและนักล่าก็เริ่มจับกุมผู้ติดเชื้อ
พวกเขาจับกุมผู้ติดเชื้อนับร้อยรวมถึงเจ้าของโรงแรมได้ภายใน5นาที
หลิน ฮวงวิ่งไปในฝูงชนเมื่อนักล่ากำลังยุ่งอยู่กับการจับกุมและเข้าไปในโบราณสถานเซี่ยกงอีกครั้ง
สิ่งแรกที่เขาทันทีที่เข้ามาในโบราณสถานคือใช้การแปลงรูปลักษณ์เพื่อเปลี่ยนใบหน้าเขา
การแปลงรูปลักษณ์คือทักษะที่เขาได้รับเมื่อเขาฆ่าหนอนไร้รูป มันเป็นทักษะมอนสเตอร์อันที่10ที่เขาได้รับ
เขาตัดสินใจที่จะเปลี่ยนใบหน้าเขาเพราะเขาไม่มั่นใจว่าจะมีโฮสต์คนอื่นในโบราณสถานหรือไม่ เหล่าโฮสต์ก่อนหน้าได้เห็นใบหน้าเขาแล้ว ดังนั้น เขาจะถูกรับรู้โดยง่ายหากเขาเข้าไปในโบราณสถานด้วยใบหน้าเขา
“แกสร้างปัญหาให้ฉันและตอนนี้ มันถึงตาของฉันที่จะนำปัญหาไปให้แก!”หลิน ฮวงแสยะยิ้ม และเดินลึกเข้าไปในโบราณสถาน…
ปล.จะเรียกผู้ที่ถูกควบคุมว่าโฮสต์นะครับ
