หลังจากออกมาจากห้องของคุณเว่ย พวกเขาเดินไปที่ลิฟท์ลอย เมื่อเข้าไปในลิฟท์ เฉิน เว่ยก็อดมองไปที่หลิน ฮวงไม่ได้
"เราไม่ได้มีเบาะแสอะไรเลยในตอนนี้ เราจะทำยังไงต่อดี?"
"โปรดส่งวิดีโอมาให้ผม ผมต้องการเวลาคิดทบทวน ถ้าผมต้องการความช่วยเหลือ ผมจะติดต่อคุณอีกครั้ง" หลิน ฮวงกดลิฟต์ไปที่ชั้นเจ็ด
ไม่นานลิฟท์ลอยก็มาถึงที่ชั้น 7 หลิน ฮวงก้าวออกมาจากลิฟต์ ขณะที่คนอื่นๆยังอยู่ในลิฟท์ เฉิน เว่ยลังเลอยู่พักหนึ่งและบอกพนักงานรักษาความปลอดภัยที่อยู่ข้างหลังเขาว่า "พวกคุณไปที่ห้องและส่งวิดีโอให้กับคุณหลิน ฉันจะไปหากัปตัน”
"หัวหน้า มันจำเป็นต้องแจ้งกัปตันเลยหรอครับ?" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยดูกังวล
"หากผู้คนรู้ว่ามีคนสูญหายบนยานคริสตัลปีศาจ ชื่อเสียงของเราจะป่นปี้และถ้าเราไม่จับผู้
กระทำความผิด นั่นก็คือความผิดพลาดของเรา ทีมรักษาความปลอดภัย ไม่เพียงแต่จะถูกไล่ออกจากงานเท่านั้น แต่เราอาจต้องจ่ายค่าเสียหายอีกด้วย ถ้าเราไม่แจ้งกัปตันตอนนี้ เราจะมีความผิดร้ายแรงหากเรื่องราวมันแย่ลง " เฉิน เว่ยรู้ว่าเหตุการณ์นี้ร้ายแรงแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้ายืดยาด
"เราเข้าใจแล้วครับ" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพยักหน้าขณะที่มุ่งหน้าไปยังห้องตรวจสอบ
มีผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณ30ปีในชุดเดรสสีดำสูงนั่งอยู่ในห้องขับ ชุดที่ปกปิดเพียงน้อยนิดทำให้เธอดูเซ็กซี่ขึ้น ถึงแม้ว่าประตูจะเปิดอยู่แล้ว แต่เฉิน เว่ยก็ยังเคาะต่อ ผู้หญิงคนนั้นหันกลับมาและยิ้มให้กับเขาอย่างอ่อนโยน "หัวหน้าเฉินมันนานมากแล้วที่คุณไม่ได้มาหาฉัน”
“กัปตันมีเรื่องเกิดขึ้นบนยานบิน “เฉิน เว่ยกำลังจ้องมองเรียวขายาวคู่สวยแทนที่จะมองตาของเธอ เขาอายและมองไปที่พื้นแทน
"โปรดเข้ามาและบอกฉัน" เธอยังคงทรงเสน่ห์เหลือคณานับ
เฉิน เว่ยเดินก้มหัวเข้าไปในห้องนักบิน เขาก้าวไปข้างหน้าสองก้าว หญิงสาวในชุดสีดำยืนห่างจากเขาไม่ถึงหนึ่งเมตร ขาเรียวยาวเนียนนุ่มของเธอเผยให้เห็นผ่านรอยผ่าของชุด เฉิน เว่ยเงยหน้าขึ้นและสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่หน้าอกของเธอ เขาสูดหายใจลึกและหลับตาลง
"หัวหน้าเฉิน หัวใจคุณเต้นเร็วมาก" ผู้หญิงคนนั้นวางมือบนหน้าอกของเฉิน เว่ย เขารู้สึกอบอุ่นที่หน้าอกของเขาและรู้สึกน่าอับอาย จากนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและถอยหลังกลับมาหนึ่งก้าว
"กัปตันเรามีเหตุฉุกเฉิน"
"ดูเหมือนคุณจะตื่นเต้นนะ บอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น?" หญิงสาวแอบมองไปที่ความเขินอายของเขาและยิ้มแย้มแจ่มใส เฉินเว่ยพยายามทำท่าเมินเฉย โดยไม่แสดงออกให้เห็นว่าเขาคิดไม่ซื่อ
"มีเด็กสาวคนหนึ่งหายไปในยานบิน เราได้ตามหาเธอมากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว"
"เธอหายตัวไปเมื่อไหร่?" หญิงสาวถาม
"ประมาณ 5โมง40ครับ."
"มันยังไม่ถึงชั่วโมงเลย คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอหายตัวไป?" หญิงสาวถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
"พี่ชายของเด็กสาวคนนั้นแจ้งมาตอนหกโมงและเราตรวจสอบกล้องวงจรปิดแล้ว เด็กสาวคนนั้นได้หายตัวไปในจุดอับ … " เฉิน เว่ยบอกเล่าเรื่องราวให้เธอฟัง
กัปตันขมวดคิ้ว "ถ้าเธอหายตัวไปจริงๆและเราจับผู้กระทำความผิดไม่ได้ เราจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบทั้งหมด ไม่เพียงแต่ว่าเราจะต้องจ่ายค่าชดเชยให้กับพี่ชายเธอเป็นจำนวนมาก แต่ยานบินจะถูกระงับการบินสองสามเดือนเพื่อตรวจสอบ เราทำได้เพียงยอมรับมันและทำงานได้อีกครั้งหลังจากยืนยันว่ายานบินปกติดีไม่มีปัญหา นอกจากนี้เจ้าหน้าที่ทั้งหมด ตัวฉันที่เป็นกัปตัน ทีมรักษาความปลอดภัยจะถูกสอบสวนเป็นเวลานาน มันจะเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก อย่าเสียเวลาเลย เราต้องหาคนร้ายให้เจอ! "
"ยานบินจะจอดที่เมืองตงซวน พรุ่งนี้เช้า เวลา9โมง20 มันเป็นกฎของ บริษัทที่ว่าตารางเที่ยวบินของเราไม่สามารถล่าช้าได้แม้แต่วินาทีเดียว เราจึงต้องหาผู้กระทำความผิดเดี๋ยวนี้ และเราไม่สามารถปล่อยให้คนไหนที่น่าสงสัยหลุดลอยไปได้ รวมถึง พี่ชายของเด็กสาวที่หายไป! "
"พี่ชายของเด็กสาว?" เฉิน เว่ยมองไปที่กัปตันอย่างสงสัย
"เขาอาจจะเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้ มันเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะฆ่าน้องสาวของตนเองเพื่อที่เขาจะได้รับค่าเสียหาย นอกจากนี้เรายังไม่แน่ใจเด็กสาวคนนั้นเป็นน้องสาวของเขาจริงๆ" กัปตันรวมหลิน ฮวงไว้ใน รายชื่อผู้ต้องสงสัยด้วย
"เข้าใจแล้วครับ เราจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหาผู้กระทำความผิด" สิ่งที่กัปตันพูดสมเหตุสม
ผล ดังนั้นเขาจึงรวมหลิน ฮวงไว้ในรายชื่อผู้ต้องสงสัยด้วย
แน่นอนว่าหลิน ฮวงไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในห้องนักบิน หลังจากที่เขากลับมาที่ห้องเขา เขาได้รับวิดีโอที่ส่งมาจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและเปิดดูมันทันที
อย่างแรกเขาดูภาพตอนที่หลิน ซินหายตัวไป หลิน ฮวงเปิดใช้เนตรไร้ขอบเขตของเขาและมองไปในช่วงเวลาที่หลิน ซินกำลังเดินไปที่ถังขยะ เขายังคงคิดว่าเขาต้องพลาดอะไรบางอย่างไป มันเป็นไปไม่ได้ที่หลิน ซินจะหายไปพร้อมกับถังขยะเช่นนั้น
เขาดูวิดีโอซ้ำสามครั้งและในที่สุดก็สังเกตเห็นส่วนเล็กๆที่ผิดปกติ เด็กสาวผมหางม้า มีแหวนหัวใจจักรพรรดิบนนิ้วกลางข้างซ้ายของเธอก่อนที่เธอจะเดินไปทิ้งขยะในขณะที่ไม่มีแหวนบนมือขวาของเธอ แต่หลังจากที่เธอทิ้งขยะหลิน ฮวงสังเกตเห็นว่าเธอสะบัดมือขวาของเธอในจุดอับ จากนั้นแหวนก็ปรากฏขึ้นที่มือขวาของเธอ หลังจากดูตรงนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก หลิน ฮวงก็ยืนยันว่ามีแหวนสีเขียวเพิ่มมาบนมือขวาของเด็กสาว อย่างไรก็ตามด้วยภาพที่เคลื่อนไหว นั่นจึงทำให้การหยุดภาพนั้นเบลอๆ หลิน ฮวงไม่อาจมองแหวนนั้นได้อย่างชัดเจน เขาเพียงรู้ว่าแหวนนั้นมีสีเขียว
เขาติดต่อเฉิน เว่ยทันที เฉิน เว่ยกำลังมองหาหลิน ฮวงอยู่พอดี เมื่อเห็นว่าเขาโทรมา เขาก็รับสายในทันที ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไร หลิน ฮวงก็พูดขึ้นมาอย่างกังวล
"หัวหน้าเฉิน ผมพึ่งพบบางอย่าง ลองดูที่คลิปวิดีโอสุดท้าย ก่อนที่เด็กสาวลิลลี่จะเดินไปทิ้งขยะ มันไม่มีแหวนบนมือขวาของเธอ แต่เมื่อเธอทิ้งขยะเสร็จแล้ว มันกลับปรากฏแหวนบนนิ้วกลางข้างขวาของเธอ คุณน่าจะมีคนสามารถทำให้ภาพชัดขึ้นได้ใช่ไหม? "
เฉิน เว่ยดูวิดีโอทันทีหลังจากที่เขาได้ยินที่หลิน ฮวงบอก และรีบเลื่อนคลิปไปตรงที่ลิลลี่ทิ้งขยะ และเป็นอย่างที่หลิน ฮวงบอก
"เสี่ยว หวาง ช่วยทำให้ภาพของแหวนนี้ชัดขึ้นที!" เฉินเหว่ยหยุดวิดีโอนี้และขอให้ชายหนุ่มผมยาวมาทำให้
ชายผมยาวพยักหน้า จากนั้นเขาก็ฉายภาพด้วยแหวนหัวใจจักรพรรดิของเขา ดาวน์โหลดภาพและเริ่มแก้ไข ในเวลาไม่ถึงนาทีเขาก็ทำให้ภาพมันชัดเจนขึ้น มันเป็นแหวนที่มีหินล้ำค่าสีเขียว
"ทำไมแหวนนี้จึงดูคุ้นจังเลย?" เฉิน เว่ยพยายามนึกถึงว่าเขาเคยเห็นแหวนนี้ที่ไหนมาก่อน
"มันเสร็จหรือยัง?" อุปกรณ์สื่อสารยังคงเชื่อมต่อกันอยู่ หลิน ฮวงจึงกล่าวอีกครั้ง
"ผมจะส่งให้คุณเดี๋ยวนี้" เฉิน เว่ยถ่ายภาพและส่งไปให้หลิน ฮวง
หลิน ฮวงจ้องภาพนั้น เขาจำได้ทันทีว่าแหวนที่มีหินล้ำค่าสีเขียวนั้นเป็นของคุณเว่ย
เขาไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร แต่เขามั่นใจว่าเขาเป็นผู้ร้าย "ไอเว่ย… " หลิน ฮวงเรียกชื่อ พร้อมกับจิตสังหารที่เอ่อล้น
ปล.หลังจากตอนนี้เดือดกันยาวๆ
