ห้องตรวจสอบของยานคริสตัลปีศาจ มีขนาดประมาณ 100 ตารางเมตร มันถูกครองโดยสถานีทำงานรูปครึ่งวงกลมทั้งห้อง นอกเหนือจากปุ่มต่างๆแล้วมีคริสตัลที่มีการฉายภาพหลายร้อยภาพเชื่อมต่อกับอุปกรณ์เฝ้าระวังในห้อง
มันกำลังแสดงวิดีโอที่ทางเดิน
หลิน ฮวงมุ่งหน้าไปยังสถานีโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนั้นเฉิน เว่ยก็กดปุ่มเล่นวิดีโอ วิดีโอกำลังเล่น หลิน ฮวงรู้ว่าเป็นทางเดินของชั้นที่เจ็ด เขาจำได้จากรูปที่ต่างกัน ที่แขวนไว้บนผนัง
ประมาณครึ่งนาทีหลังจากที่มีการเล่นวิดีโอ ทุกคนเห็นว่าหลิน ซินเปิดประตูห้องของเธอ เธอเดินไปทางลิฟท์ลอยและกล้องวงจรปิดก็ไม่สามารถเห็นเธออีก
"นี่คือวิดีโอที่แสดงให้น้องสาวของคุณออกจากห้องของเธอในตอนเวลา5โมง3นาที" เฉิน เว่ยกล่าวและแสดงวิดีโอที่สองให้หลิน ฮวงดู วิดีโอที่สองเริ่มตั้งแต่ตอนที่หลิน ซินเดินเข้าไปในลิฟท์ลอย เขาเล่นวิดีโอ หลิน ซินกดปุ่มลิฟต์เพื่อพาเธอไปชั้นหนึ่งและตลอดทาง ก็ไม่มีใครเข้ามาในลิฟต์เธอ
"เวลาที่แสดงคือ5โมง4นาที "เฉิน เว่ยกล่าว "ตั้งแต่ที่เธอไปชั้นหนึ่ง เรามองหากล้องวงจรปิดที่ชั้นหนึ่งและเราก็พบเธอในกล้องวงจรปิด”
เฉิน เว่ยเล่นวิดีโออื่นซึ่งแสดงให้เห็นว่าหลิน ซิน ออกจากลิฟท์ลอย มีเพียงไม่กี่คนที่รออยู่ที่ทางเข้า หนึ่งในนั้นเป็นชายวัยกลางคนในชุดเสื้อสีขาวเขาเหลือบมองที่หลิน ซินขณะที่เธอเดินออกไป
หลิน ฮวงหงุดหงิดและถามเฉินเหว่ยว่า " คนที่ใส่เสื้อขาวนั่นพักอยู่ห้องไหน
"เขาอยู่บนชั้นเก้า จากที่เรารู้ เขาไม่เป็นอันตราย" เฉิน เว่ยปลอบใจหลิน ฮวง
หลิน ฮวงไม่ต้องการคิดมากเกินไปและถามพวกเขาเกี่ยวกับวิดีโอถัดไป
“กล้องวงจรปิดอันที่สามตั้งอยู่นอกบาร์ชั้นหนึ่ง” เฉิน เว่ยเล่นวิดีโออื่น
ในวิดีโอหลิน ซินใช้เวลาครุ่นคิดอยู่สักพัก เธอไม่แน่ใจว่าเธอควรจะเข้าไปในบาร์หรือไม่ ในที่สุดเธอก็เดินเข้าไป แต่ก็ออกมาหลังจากนั้นไม่นาน
"ดูเหมือนว่าเจ้าของบาร์จะไม่ได้โกหก เธอออกจากบาร์ในเวลาไม่ถึงนาที" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ตามหลิน ฮวงไปที่บาร์ได้กล่าว
"แล้วเธอไปที่ไหนหลังจากที่เธอออกจากบาร์?" หลิน ฮวงถามด้วยความเป็นห่วง
"เราเห็นจากกล้องว่าเธอเดินไปรอบ ๆ ห้องโถงชั้น 1 เธอซื้อขนมเล็กน้อย แต่เธอหายตัวไปหลังจากที่เธอเดินเข้าไปในจุดอับซึ่งกล้องวงจรปิดไม่สามารถจับภาพได้ในเวลาประมาณ5โมง40นาที "
นี่เป็นวิดีโอสุดท้ายมันถ่ายที่จุดตัดระหว่างสองร้าน หลิน ฮวงจ้องไปที่วิดีโอสักสองสามนาที ไม่มีสัญญาณของหลิน ซิน เลย บางคนเดินไปในทิศทางเดียวกันเพื่อทิ้งขยะในมือของพวกเขาและออกมาหลังจากนั้น
"มีถังขยะอยู่ที่จุดอับเราไม่คิดว่าจะมีคนต้องการขโมยถังขยะ ดังนั้นเราจึงไม่ได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดที่นั่น นั่นถือเป็นความผิดพลาดของเรา … " เฉิน เว่ยอธิบาย
“เดี๋ยวก่อน มีเด็กหญิงคนหนึ่งได้มองไปทางนั้นอยู่หลายครั้ง เธอเห็นอะไรรึเปล่า?" หลิน ฮวงชี้ไปยังตำแหน่งที่อยู่มุมกล้อง มันมีเด็กหญิงที่อายุพอๆกับหลิน ซิน เธอนั่งอยู่ตรงม้านั่งและเธอไว้ผมหางม้า เด็กหญิงมีเครื่องดื่มในมือเธอ
หลิน ฮวงเล่นวิดีโอไปเรื่อยๆ 10 นาทีต่อมา เด็กสาวก็เดินไปที่ถังขยะเพื่อทิ้งแก้วน้ำและออกมาทันทีหลังจากนั้น
"โปรดพาผมไปที่ตำแหน่งนั้น" หลิน ฮวงกล่าวต่อว่า "นอกจากนี้โปรดตามเด็กผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในวิดีโอให้ผม ผมต้องการคุยกับเธอ"
"แน่นอน เราจะตามเธอให้เพราะเราไม่มีหลักฐานอย่างอื่นเลย" เฉิน เว่ยเห็นด้วยกับหลิน ฮวง
ไม่กี่นาทีต่อมาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนก็ได้พาหลิน ฮวงไปยังตำแหน่งที่เห็นหลิน ซินเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอจะหายตัวไป คราวนี้หลิน ฮวงไม่เพียงแค่เปิดใช้งานการล่าเลือดเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการตามกลิ่นเท่านั้น เขายังเปิดใช้งานเนตรไร้ขอบเขตอีกด้วย ม่านตาของเขากลายเป็นสีเหลืองอำพันเหมือนตาของเหยี่ยว
มีถังขยะสีเขียวขนาดเท่าครึ่งตัวคนอยู่ในมุมอับ2อัน กลิ่นของหลิน ซินหายไปข้างถังขยะ มันแตกต่างจากกลิ่นในบาร์ที่มันค่อยๆจางหายไปเพราะในที่นี่ กลิ่นของเธอหายไปในทันที! หลิน ฮวงขมวดคิ้วและมองไปรอบ ๆ เขาใช้เนตรไร้ขอบเขต จนถึงขีดจำกัด แต่เขาก็ไม่พบอะไรเลย
เมื่อเขาพยายามจะคาดเดาว่าเขาพลาดอะไรไป หญิงอ้วนก็มาพร้อมกับถุงขยะ เธอดูเหมือนจะเป็นแม่ค้าในบริเวณนี้ เธออารมณ์เสียเพราะถังขยะเต็ม เธอตะโกนใส่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย "ฉันคิดว่าคุณจะเพิ่มถังขยะอีกหนึ่งใบวันนี้ ทำไมถึงมีแค่สองใบ?ถังขยะพวกนี้เต็มไปด้วยขยะ มันไม่สบายตาที่จะมองเลย?"
"พี่สาว เราเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เราจะทำเช่นนั้นได้ยังไงกัน… " หนึ่งในนั้นกล่าวว่า
"แล้วฉันควรคุยกับใคร?" เธอไม่ได้ปล่อยให้เรื่องนี้จบ
หลิน ฮวงได้ฟังบทสนทนาและหันไปถามว่า "พี่สาว พี่บอกว่ามีถังขยะสามใบอยู่ที่นี่?"
"ฉันคิดว่ามันเป็นเวลา5โมง40 ฉันพึ่งจะกินอาหารเสร็จและมาที่นี่เพื่อโยนภาชนะใส่อาหารทิ้ง เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้นและตอนนี้มันหายไปแล้ว มันคงจะแปลกนะถ้ามีคนขโมยถังขยะ?" เวลาที่เธอพูดมาตรงกับเวลาที่หลิน ซินหายไป
"พี่สาว พี่เห็นเด็กหญิงอายุประมาณ 13 ถึง 14 ปีที่นี่หรือเปล่า?" หลิน ฮวงถาม
"ฉันเห็นเด็กหญิงมากมายในทุกวัน ฉันจะจำได้ยังไงกัน?" ผู้หญิงอ้วนกลอกตาของเธอ ขณะที่เธอกำลังเตรียมจะเดินออกไปเธอก็หันกลับมา "ฉันรู้เกี่ยวกับเรื่องของเด็กหญิงที่เธอกำลังพูดถึง … ฉันจำได้ว่ามีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ไว้ผมหางม้านั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับเครื่องดื่มในตอนบ่าย"
เธอชี้ไปในทิศทางที่ที่เด็กสาวในวิดิโอนั่งอยู่
"ขอบคุณมากครับพี่สาว."
