ผ่านมาแล้วห้าวัน หลิน ฮวงถอนหายใจออกมาเมื่อเขาได้ยินเสียงการแจ้งจากเสี่ยว เฮย
"ท่านได้สะสมการ์ดทักษะชีวิต – ชิ้นส่วนวิชาโจมตีพยุหะ x200 ท่านต้องการอัพเกรดการ์ดหรือไม่?"
"ใช่!"
"กำลังผสานรวม ชิ้นส่วนทักษะการโจมตีพยุหะ x200, ระดับของการ์ดทักษะชีวิตวิชาโจมตีพยุหะได้รับการอัพเกรดแล้ว"
จากนั้นหลิน ฮวงแตะไปบนการ์ดและเห็นหน้าต่างแจ้งเตือน
"การ์ดทักษะชีวิต"
"ชื่อทักษะชีวิต: วิชาโจมตีพยุหะ"
"ความหายาก: หายาก"
"ระดับความชำนาญ: ระดับ 2"
"ผล: ความเร็วในการหมุนของพลังชีวิตเพิ่มขึ้น 24% พลังโจมตีและพลังป้องกันเพิ่มขึ้น 24% "
"หมายเหตุ : สำหรับ 5 ขั้นแรก เมื่ออัพเกรดทุกครั้ง ผลของทักษะชีวิตจะเพิ่มขึ้น 12%"
"หมายเหตุการ์ด: ใช้ได้"
"นั่นเร็วกว่าที่ฉันคาดไว้ … " แม้ว่าหลิน ฮวงจะพูดอย่างนั้น เขาก็ไม่ได้รู้สึกสบายใจเลย เขาสามารถลดเวลาในการทำรอบทักษะจากครึ่งชั่วโมงมาเป็นสิบนาทีได้ภายใน5วัน การอัพเกรดแต่ละครั้ง วิถีการหมุนของทักษะจะยิ่งซับซ้อนมากขึ้น เวลาที่เขาทำเพื่อผ่านแต่ละครั้งได้ย้อนกลับไปเป็นครึ่งชั่วโมงเหมือนเดิม นั่นหมายความว่าตอนนี้เขากลับมาที่จุดเริ่มต้นอีกครั้ง และต้องใช้เวลา 30 นาทีสำหรับชิ้นส่วนการ์ดหนึ่งใบ
มันเป็นตอน5โมง40 และเขาก็ตระหนักดีว่าหลิน ซินใกล้ที่จะมายังห้องของเขาแล้ว เธอจะมาหาเขาในตอน6โมงเย็นเพื่อไปกินอาหารค่ำด้วยกัน ดังนั้นเขาจึงยังมีเวลาว่าง หลิน ฮวงอ่านข่าว หัวข้อข่าวดึงความสนใจของเขาในทันที เนื่องจากมันเป็นรหัสเมืองที่เขาคุ้นเคย – เมือง 7B61 เมือง7B61 เป็นชื่อเมืองอย่างเป็นทางการของรัฐบาลกลางในเมืองเซี่ยกง
เขาเริ่มอ่านข่าว
"ก่อนรุ่งสางเมื่อวานนี้มีการฆาตกรรมทั้งสิ้น 16 คดีที่เมือง 7B61 จากการตรวจสอบข้อเท็จจริง จากเบื้องต้นการฆาตกรรมทั้ง16 ครั้งนี้มุ่งเน้นไปที่มนุษย์และไม่มีร่องรอยของมอนสเตอร์แม้แต่นิด การสืบสวนยังคงดำเนินต่อไป โปรดอย่าตกใจ … "
"เมืองเซี่ยกง เป็นเมืองขนาดใหญ่ ทำไมการรักษาความปลอดภัยที่นั่นจึงไม่เข้มงวด?" หลิน ฮวงขมวดคิ้ว
ถ้าเขารู้เรื่องนี้เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาก็คงไม่เลือกเมืองเซี่ยกงเป็นจุดหมายปลายทาง เขาเป็นห่วงหลิน ซิน
เขาพยายามหาข่าวเพิ่มเติมเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ไม่มีอะไรเพิ่มเติม นี่เป็นเหตุการณ์ล่าสุดและสื่อต่างก็ระมัดระวังคำพูดของพวกเขา มันจะเป็นเรื่องใหญ่มากถ้ามีการบุกรุกจากมอนสเตอร์ในเมืองขนาดใหญ่เช่นนี้ มีแนวโน้มที่จะเกิดความโกลาหล
ตอนนี้เป็นเวลา 6โมง5นาที .เมื่อเขาอ่านข่าวจบ หลิน ฮวงมองไปที่นาฬิกาและเลิกคิ้วขึ้น เขาส่งข้อความไปหาหลิน ซินว่า "ถึงเวลาของอาหารเย็นแล้ว"
สามนาทีผ่านไป แต่หลิน ซินไม่ได้ตอบอะไรกลับมา หลิน ฮวงสัมผัสได้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติ เขาจึงโทรวิดีโอไปหาหลิน ซิน โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นสองครั้งและสายก็ถูกตัด
"บุคคลที่คุณโทรหาไม่สามารถใช้งานได้ในขณะนี้โปรดฝากข้อความหลังจากเสียงสัญญาณ… "
"ไม่!" หลิน ซินไม่เคยปฏิเสธการโทรของเขา หลิน ฮวงรีบวิ่งไปที่ห้องของหลิน ซินและกดกระดิ่งห้องของเธออย่างต่อเนื่อง เขากดมามากกว่า 10 ครั้ง แต่ไม่มีใครเปิดประตู จากนั้นเขาก็รีบวิ่งไปที่ระเบียงและพังประตูบานเลื่อนด้วยเท้าของเขา
หลายคนสังเกตเห็นหลิน ฮวงและมีคนรายงานการกระทำของเขากับเจ้าหน้าที่ แต่เขาสนใจมันแม้แต่น้อย เขามองไปรอบ ๆ ห้องของหลิน ซิน แต่ไม่พบเธอ ห้องของเธอปกติดีเหมือนก่อนหน้าที่เธอจะหายไป ไม่มีร่องรอยของการต่อสู้ เขาต้องการหาร่องรอยอะไรก็ตามที่เขาสามารถหาได้ ดังนั้นเขาจึงพยายามคิดเหมือนหลิน ซินในตอนนั้น เขารู้ว่าเธอใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นซึ่งอาจเป็นที่ที่เธอเล่นเกมส์จ้าวแห่งปืน
หลิน ฮวงเดินตามกลิ่นของเธอไป เขาเดินไปที่ลิฟท์ลอยที่อยู่ด้านนอกห้องของเธอ เมื่อเขามาถึงหน้าประตูลิฟท์ ประตูก็เปิดโดยอัตโนมัติและพนักงานหลายคนในเครื่องแบบก็ล้อมรอบเขา
"คุณครับ คุณเป็นแขกจากห้อง 156 มีคนรายงานเราว่าคุณบุกเข้าไปในห้อง 157 เพื่อความปลอดภัยของผู้โดยสารคนอื่น ๆ โปรดตามเรามาด้วยครับ" หัวหน้าพนักงานมีท่าทางไม่เป็นมิตร
"ฉันอยู่ในห้อง 156 คนที่อยู่ในห้องนั่นเป็นน้องสาวของฉัน ฉันสามารถแสดงตั๋วเป็นหลักฐานการจองของฉันได้" หลิน ฮวงหาใบเสร็จรับเงิน "บอกฉันว่าค่าเสียหายเท่าไหร่ ฉันจะจ่ายมันให้ น้องสาวของฉันหายไปจากยานบินนี้ ฉันต้องหาเธอ โปรดอย่าขวางทางฉัน"
หัวหน้าพนักงานเห็นว่าตั๋วของเขาเป็นของจริงและถามว่า "คุณแน่ใจหรือว่าเธอหายไป?"
"ใช่โปรดตรวจสอบกล้องวงจรปิดให้ฉันที และแจ้งให้ฉันทราบถ้าคุณเห็นอะไร ฉันจะลงไปดูที่ชั้นล่าง" หลิน ฮวงไม่สามารถเสียเวลาได้อีกต่อไป
"ที่ไหนและเมื่อเป็นครั้งสุดท้ายที่คุณเห็นเธอ?" หัวหน้าถาม
"หลังจากทานอาหารกลางวัน ก็ประมาณ 12:30 เราเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
"พวกนายสองคนตามเขาไป ฉันจะไปที่ห้องตรวจสอบกับคนที่เหลือ" หัวหน้าสั่งคนของเขา
หลิน ฮวงรู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของพวกเขา เขาเดินตามกลิ่นของหลิน ซินไปที่บาร์ชั้นหนึ่ง และจู่ ๆ กลิ่นของเธอก็หายไป หลิน ฮวงตระหนักว่ามีเครื่องกรองอากาศสีเขียวขนาดเท่าอ่างล้างหน้าอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์บาร์ เครื่องกรองอากาศได้ดูดกลิ่นจากอากาศ
"บอส เคยเห็นเด็กหญิงคนนี้ไหม?" หลิน ฮวงให้เจ้าของบาร์ดูรูปของหลิน ซิน
"เธออยู่ที่นี่เมื่อ 1 ชั่วโมงก่อน แต่เธอออกไปเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง " เจ้าของบาร์บอกเขา "เธอถามว่าเรามีกาแฟน้ำผึ้งไหม ทำไมเธอถึงคิดว่าเราจะมีกาแฟน้ำผึ้งในบาร์?!"
"เธอได้พูดกับใครในที่นี้ไหมครับ?”หลิน ฮวงกลายเป็นกังวลมากขึ้น
"ไม่ เราแทบไม่มีลูกค้า เธอออกไปหลังจากที่เธอถามคำถาม "
"คุณมีกล้องวงจรปิดใช่ไหม?ขอผมดูหน่อย" จากนั้นหลิน ฮวงก็นำเอาคริสตัลชีวิตที่มีมูลค่าเกือบปีของแสงชีวิตวางบนเคาน์เตอร์
"ฉันอยากจะรับมันนะ แต่กล้องวงจรปิดที่ฉันมีอยู่ที่นี่ค่อนข้างเก่า มันอยู่มานานกว่า 20 ปีฉันเปิดมันแค่ในตอนกลางคืนเมื่อมีผู้คนมากขึ้น ฉันไม่ได้เปิดมันทั้งวัน ." เจ้าของบาร์บอก "ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน เธอสามารถดูมันได้ด้วยตัวเอง"
หลิน ฮวงเชื่อในสิ่งที่เจ้าของบาร์บอก แต่ก็ยังคงมอบคริสตัลชีวิตให้เจ้าของบาร์ดั่งเดิม เขาเดินไปข้างหลังเคาน์เตอร์และสุ่มเลือกบางส่วนของวิดีโอที่บันทึกไว้เท่านั้น และผิดหวังที่พวกมันทั้งหมดล้วนบันทึกในตอนคืน
"ฉันบอกเธอแล้ว ฉันไม่ต้องการคริสตัลชีวิตนี้" เจ้าของบาร์ปฏิเสธ
"รับมันไปเถอะ." หลินหวงยืนยัน
หลิน ฮวงหงุดหงิดขณะที่เดินออกจากเคาน์เตอร์ เขาพลาดเบาะแสไปหนึ่งอย่าง ทันใดนั้นอุปกรณ์สื่อสารของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ดังขึ้น หลังจากที่เขาคุยกัน เขารีบวิ่งไปหาหลิน ฮวง "หัวหน้าของเราพบอะไรบางอย่างในคลิปวิดีโอ โปรดตามเรามา"
"ไปกันเถอะ!" หลิน ฮวงออกจากบาร์ไปกับเขา
