ในวันต่อมาหลิน ฮวงออกจากโรงแรมตอนแปดโมงเช้าและกลับไปประมาณตอนเที่ยงคืน
ชาโคลและไป่ได้ทำการกวาดล้างมอนสเตอร์ในหุบเขา ทำให้พลังชีวิตของหลิน ฮวงเพิ่มขึ้นอย่างมาก
ไม่มีอุปสรรคใดในการเลื่อนขั้นจากระดับเหล็กขั้นที่1ไปเป็นระดับเหล็กขั้นที่3 ตราบเท่าที่เขามีพลังชีวิตเพียงพอ ระดับการต่อสู้ของเขาจะได้รับการอัพเกรดโดยตรง ภายใต้สภาวะปกติ คนธรรมดาจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองเดือนเพื่อเลื่อนเป็นระดับเหล็กขั้น3 แม้ว่าจะมีคริสตัลชีวิตที่เพียงพอเมื่อพวกเขาได้ฝึกฝนทักษะชีวิตก็ตาม
กงล้อชีวิตของไป่ และชาโคล ได้เชื่อมต่อกัน ทำให้พลังชีวิตทั้งหมดจากการฆ่ามอนสเตอร์ได้ส่งต่อไปยังร่างกายของหลิน ฮวง เพราะพลังชีวิตของ ไป่และชาโคลล้วนเต็มแล้ว
แม้ว่าหลิน ฮวงจะได้รับพลังชีวิตเพียงแค่ประมาณ 3 ช่องเท่านั้นจากการฆ่ามอนสเตอร์แต่ละครั้ง แต่เขาสามารถเติมพลัง ชีวิต ได้1080 ช่องภายในครึ่งวัน
ต้องขอบคุณระดับพลังต่อสู้ของหลิน ฮวงที่ก้าวหน้า ไป่และชาโคลเองก็เลื่อนเป็นระดับทองแดง
ในร่างกายของหลิน ฮวง มีกงล้อชีวิตที่ซ้ำกันจากการใช้การ์ดกักเก็บพลังชีวิต กงล้อชีวิตเทียมเริ่มเก็บพลังชีวิตเมื่อพลังชีวิตของหลิน ฮวงในกงล้อชีวิตดั้งเดิมของเขาเต็มแล้ว
ในช่วงบ่ายของวันที่หก ช่องพลังชีวิตในกงล้อชีวิตทั้งสองอันก็ล้วนเต็มทั้งสิ้น
ในที่สุดหลิน ฮวงก็ได้หยุดการฆ่าและเรียกอินทรีอเล็กซานเดรี๊ยนเพื่อบินกลับไปยังเมืองไร้กังวล
ภายในสองสามวันมานี้เ ขาสามารถจัดเก็บซากมอนสเตอร์ระดับทองแดงได้อย่างน้อย 1,300 ตัว เขาได้จ่ายเงิน ไป17 ล้านเครดิตเพื่อขยายพื้นที่จัดเก็บของเขาเป็น 20,000 ลูกบาศก์เมตรเพื่อที่เขาจะสามารถเก็บซากได้มากขึ้น
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ไปที่สมาคมนักล่าที่เมืองไร้กังวลเพื่อขายซากเหล่านี้ ไม่กี่วันก่อนเขาเป็นเพียงนักล่าระดับเหล็กขั้นที่1 และตอนนี้เขาเป็นระดับเหล็กขั้น 3 ถ้าเขาจะขายซากที่สถานที่เดียวกัน คนจะต้องสงสัยถึงการเลื่อนระดับที่เร็วผิดปกติของเขา
อย่างไรก็ตาม ขณะที่พวกเขาบินลงตรงประตูทิศตะวันตกของเมือง พวกเขาก็พบกับกลุ่มนักล่าที่พวกเขาได้พบเมื่อไม่กี่วันก่อน
เขาไม่ได้สังเกตเห็นพวกนั้น แต่กลุ่มนักล่าล้วนจดจำเขาได้
หลิน ฮวงเข้ามาในเมือง ขณะที่เขาเรียกคืนอินทรีอเล็กซานเดรี๊ยนและเรียกหมาป่าวิริเดียนออกมาแทน นักล่าทั้งหลายมองหน้ากันเมื่อพวกเขาเห็นสิ่งนี้
"เขาคือที่ผู้ควบคุม ที่เราเจอในวันก่อนใช่หรือเปล่า? เขาสามารถเรียกมอนสเตอร์สองตัวได้ตั้งแต่ยังหนุ่มเลยหรือนี่!"
"พี่ชาย นี่ใม่ใช่เรื่องสำคัญ ระดับพลังต่อสู้เขาคือสิ่งสำคัญ เขาอยู่ในระดับเหล็กขั้น1 เมื่อไม่กี่วันก่อน เขากลับมีความสามารถพอที่จะเลื่อนขั้นตัวเองให้เป็นระดับเหล็กขั้นที่3ได้ภายใน 2-3 วัน!" หัวหน้าที่มีหนวดเครากล่าวด้วยความกลัว "ความสามารถของอินทรีอเล็กซานเดรี๊ยนเองก็เลื่อนเป็นระดับทองแดงขั้นสามด้วย! "
"ให้ตายสิ!เขาเลื่อนขั้นได้เร็วมาก!" คนอื่นๆพูด
"บางทีมันอาจมีเพียงทักษะชีวิตของราชวงศ์เท่านั้นที่ทำเช่นนั้นได้ … " หัวหน้าที่มีหนวดกล่าวและถอนหายใจ
หลิน ฮวงไม่รู้ว่าเคยเจอคนเหล่านั้นมาก่อน
เขากลับไปที่โรงแรมด้วยการขี่หมาป่าวิริเดียน หลังจากอาบน้ำและทานอาหารกลางวันเสร็จ เขาก็ออกไปหาอาหารที่แสนอร่อยสำหรับหลิน ซิน เขากำลังมองหาอาหารที่มีชื่อเสียงในเมืองไร้กังวลในช่วงสองสามคืนมานี้และเขาก็ได้มาถึงร้านค้าที่เขาค้นพบ
เขาวางแผนที่จะกลับมาในตอนบ่าย ขณะที่เขาต้องการซื้ออาหารบางอย่างให้หลิน ซิน อย่างไรก็ตามเขากลับเก็บสะสมพลังชีวิตได้เร็วกว่าที่คาดไว้ เขาจึงเหลือเวลาอีกครึ่งวัน ดังนั้น เขาจึงสามารถใช้เวลาทำสิ่งต่างๆได้มากขึ้น
หลิน ฮวงขี่หมาป่าวิริเดียน ไปยังร้านค้ากว่า 30 ร้าน เขาสั่งซื้ออาหารอย่างล่ะสองจานจากร้านอาหารชื่อดัง
ทันทีที่เขาซื้ออาหารทั้งหมดเสร็จเรียบร้อย ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง
หลิน ฮวงจำได้ว่ามีร้านอาหารริมถนนที่เขาเคยไปกับเล้ง เยวี่ยซินมาก่อนหน้านี้ มีอาหารจานพิเศษอยู่สองจาน
ที่ร้านนั้น มันแออัดไปด้วยผู้คนที่มาต่อคิว
เมื่อเขาไปถึงที่นั่น เจ้าของร้านก็จำเขาได้และต้อนรับหลิน ฮวง
หลิน ฮวงเดินไปหาเขาด้วยท่าทางงงงวย และเจ้าของก็ถามอย่างขี้เล่น "เธอไม่ได้กลับไปพร้อมกับแฟนของเธอ?"
"ลุง ผู้หญิงที่มาด้วยกันวันนั้นไม่ใช่แฟนของผม … " หลิน ฮวงกลับตกใจที่ลุงยังจำเขาได้
"อ่า เอาละๆ ฉันจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก เธอจะสั่งอะไรล่ะวันนี้ ? ฉันจะให้ส่วนลด 20% สำหรับอาหารทั้งหมด" เจ้าของร้านกล่าวอย่างใจกว้าง
"ผมขอ ชุดสเต็กที่จะทานที่นี่ และชุดเนื้อสันในและสเต็กอย่างล่ะสองชุดกลับบ้านครับ " หลิน ฮวงสั่ง
"ห้ะ! เธอสั่งกลับบ้านด้วยหรอเนี่ย ฉันน่าจะให้ส่วนลดแค่ 10% … " เจ้าของร้านเป็นคนใจกว้าง แต่เขาไม่คิดว่าหลิน ฮวงจะซื้ออะไรมากมายขนาดนี้จากร้านของเขา!
"ไม่เป็นไร ผมจะจ่ายเต็มจำนวน ผมรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้กำไรในธุรกิจ" หลิน ฮวงเสนอ
"พ่อหนุ่มเลิกพูดเถอะ ฉันสัญญาว่าจะให้ส่วนลด 20% และฉันรักษาสัญญาเสมอ" จากนั้นเขาก็ยังคงกล่าวต่อว่า "ถ้าเพื่อน ๆ ของเธอผ่านมาที่เมืองไร้กังวล เธอช่วยแนะนำให้พวกเขามาที่ร้านเล็กๆของฉันด้วยละ"
"ผมจะแนะนำร้านของคุณให้พวกเขาฟังอย่างแน่นอน" หลิน ฮวงพยักหน้าและยิ้ม
ขณะที่หลิน ฮวงกำลังเพลิดเพลินกับสเต็กชุ่มฉ่ำของเขา เขาก็นึกถึงอาหารมื้อเย็นของเขากับเล้ง เยวี่ยซินที่นี่
"ฉันสงสัยว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้ … "
หลิน ฮวงจ่ายเงินค่าอาหารหลังทานอาหารค่ำเสร็จ
และเมื่อเขากลับไปที่ห้องเขามันก็เป็นเวลาเกือบสามทุ่มแล้ว
หลิน ฮวงรู้สึกเหน็ดเหนื่อย แต่รู้สึกรู้สึกถึงความสำเร็จของช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
เขาได้ตรวจสอบเพื่อที่จะยืนยันข้อความที่เขาได้รับเมื่อจองตั๋วบินของยานคริสตัลปีศาจขณะที่นอนอยู่บนโซฟา เที่ยวบินจะออกเดินทางเวลา 8.40 น. หลังจากอ่านข่าวใหม่ๆบางส่วน มันก็เป็นเวลา 4ทุ่มแล้ว เขาลุกขึ้นและไปที่เตียงนอน
เช้าวันรุ่งขึ้นหลิน ฮวงตื่นตอนเวลา 7.40 น. หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วเขาก็เก็บของและออกไปจากห้อง
เขาเช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรมหลังจากที่ทานอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว และเขาก็ไปที่ร้านกาแฟกลางแจ้งใกล้ๆ เขาสั่งกาแฟหนึ่งแก้ว ขณะที่เขากำลังรอกาแฟอยู่ ยานบินก็มาถึง
ยานบินมาถึงในเวลา 8.40 น. และเขาก็ขึ้นไป หลิน ฮวงถอนหายใจและพูดว่า "ในที่สุด มันก็ถึงเวลาที่ฉันต้องไป … "
