"โอ้พระเจ้า นั่นมันบ้าไปแล้ว! แกต้องการให้ฉันตายให้ได้ใช่ไหม?" หลิน ฮวงตะโกน เขาไม่ได้คิดว่าจะได้ภารกิจที่ยากลำบากเช่นนี้ มันเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ เขาพึ่งจะมีความสุขกับชีวิตของเขาเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง
"เสี่ยว เฮยแกไม่รู้สึกอึดอัดใจบ้างหรอไง แกไม่รู้สึกผิดบ้างรึไงที่ทำอะไรเช่นนี้?!" เขาถาม นิ้วทองคำ
"ไม่ ข้าไม่รู้สึกผิด" เขาตอบโดยไม่มีความหวาดกลัว
"… " หลิน ฮวงไม่รู้จะพูดอะไรต่อ จากนั้นเขาก็พูดเสียงดัง "ฉันขอปฏิเสธภารกิจนี้!"
"ท่านไม่สามารถปฏิเสธได้ ท่านทำได้เพียงยอมรับ การยกเลิกภารกิจจะหมายถึงภารกิจล้มเหลวและท่านจะถูกลงโทษ" เสี่ยว เฮยกล่าว
"ท่านแน่ใจหรือไม่ว่าท่านต้องการยกเลิกภารกิจ?"
"ฉันไม่ยกเลิก… " เขาบ่น และถอนหายใจเสียงดังด้วยความโกรธ
หลิน ฮวงรู้สึกดีขึ้นหลังจากได้สบถออกมาเสียงดัง ถ้าเขาไม่มีชาโคล การ์ดมอนสเตอร์ระดับสุดยอด เขาจะไม่มีทางเข้าไปในป่าลืมเลือน อย่างไรก็ตามถ้าเขาจะยอมแพ้ภารกิจ ราคาที่เขาต้องจ่ายจะสูงเกินไปเพราะมีโอกาส 20% ที่เขาจะเสียชาโคล ตราบเท่าที่เขามีการ์ดเช่นไป่และไทแรนด์ เขาจะไม่เป็นไรเช่นเดียวกับพวกการ์ดหายากที่สามารถฝึกฝนได้โดยง่ายและต้องการเพียงแค่การ์ดเลื่อนขั้นเพียง1ใบเพื่ออัปเกรดพวกมัน สำหรับชาโคล ไม่เพียงแต่มันจะเป็นการ์ดสุดยอด มันยังเป็นมังกร ด้วยโชคที่น่ากลัวของเขา หากเขาสูญเสียการ์ดใบนี้ เขาคิดว่าเขาจะไม่มีทางได้รับมันอีกครั้ง
"เสี่ยว เฮยฉันสามารถส่งคืนการ์ดภารกิจที่ฉันมีอยู่ได้ไหม? ถ้าส่งคืนไม่ได้ มันก็ควรจะไม่เป็นไรหากฉันเปลี่ยนพวกมันเป็นการ์ดอื่น ใช่ไหม?”หลิน ฮวงกังวลถึงการ์ดภารกิจ
"การ์ดทั้งหมดไม่อนุมัติให้ส่งคืน!" เสี่ยว เฮยตอบ
"ฉันจะโยนมันทิ้งไปได้อย่างไร? บางที แกสามารถบดขยี้พวกมันเป็นชิ้นส่วนการ์ด?" หลินฮวงถาม
"การ์ดทั้งหมดจะผูดมัดกับท่าน เมื่อการ์ดเหล่านี้อยู่ห่างจากท่าน พวกมันจะถูกส่งกลับหาท่าน การ์ดภารกิจคือการ์ดคุณสมบัติและไม่สามารถกำจัดได้!"
"ฉันไม่สามารถแม้แต่จะกำจัดมัน … นี่มันตลกมาก!" หลิน ฮวงไม่สามารถพูดอะไรได้
เขาต้องยอมรับความจริง จากนั้นเขาก็มองไปที่การ์ดภารกิจและตกใจเมื่อพบว่าเขาเหลือการ์ดภารกิจแค่สองใบเท่านั้นใบเท่านั้น จากการคำนวณของเสี่ยว เฮยก่อนหน้า มันควรมีสามใบ ตอนนี้อันนึงได้เปิดใช้งานและอีกสองยังไม่ได้เปิดใช้งาน
"เกิดอะไรขึ้นกับการ์ดภารกิจของฉัน ฉันเหมือนจะจำได้ว่ามีหนึ่งอันที่เปิดใช้งานแล้วและอีกสองอันที่ยังไม่ได้เปิดใช้งาน" หลินฮวนพึมพำ
"เมื่อใดก็ตามที่มีการเปลี่ยนแปลงภารกิจ มันจะใช้การ์ดภารกิจหนึ่งอันที่ยังไม่ได้เปิดใช้งาน หลังจากมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ท่านจะได้รับรางวัลเป็นสองเท่าหากท่านทำภารกิจเสร็จ
สมบูรณ์และการลงโทษจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าหากท่านล้มเหลว"
เสี่ยว เฮยอธิบายทันที
"โชคดีที่ฉันยังมีการ์ดภารกิจอีกหนึ่งใบ หลังจากภารกิจนี้จบลง ฉันจะเปิดใช้การ์ดภารกิจที่เหลืออยู่เมื่อฉันกลับไปที่เมือง" หลิน ฮวงตัดสินใจ
จากนั้นเขาก็หยิบการ์ดภารกิจที่เปิดใช้งานอยู่และอ่านคำอธิบาย
มีหญิงสาวสีบลอนด์ในชุดแม่บ้านสีดำอยู่บนการ์ดภารกิจสีทอง
"ขอแสดงความยินดีด้วย มีการเปลี่ยนแปลงการ์ดภารกิจท่านเนื่องจากเกิดสถานการณ์ไม่คาดฝัน!"
"ตอนนี้ ให้ข้าได้ประกาศภารกิจใหม่ของท่าน!"
"รายละเอียดของภารกิจใหม่มีดังต่อไปนี้: เดินลึกเข้าไปในป่าลืมเลือน ค้นหา เล้ง เยวี่ยซินที่หายไปและนำเธอกลับไปยังเมืองไร้กังวล เวลาสำหรับภารกิจนี้ : 20 วัน"
"รางวัลที่จะได้รับเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น : การ์ดของขวัญ(สมบัติโบราณ) x1, การ์ดเลื่อนขั้นx1"
"หากภารกิจเลยเวลาที่กำหนด ท่านจะต้องถูกลงโทษ: การ์ดมอนสเตอร์สองใบที่มีอยู่จะถูกสุ่มลบ!"
"การประกาศภารกิจเสร็จสมบูรณ์ รายละเอียดภารกิจเช่น แผนที่ภารกิจสามารถดูได้ที่ด้านหลังการ์ด"
หลังจากเสร็จสิ้นการประกาศ, ผู้หญิงผมสีบลอนด์ก็กลับไปนิ่งอีกครั้ง
"มีแผนที่ภารกิจ?" หลิน ฮวงกำลังคิดถึงวิธีที่เขาจะพบเล้ง เยวี่ยซินในพื้นที่ของป่าลืมเลือนจนกระทั่งเขาได้ยินเสียงประกาศภารกิจจากหญิงสาวผมสีบลอนด์
เขาพลิกการ์ดไปด้านหลังและเคาะบนนั้นและมีแผนที่สามมิติปรากฏต่อหน้าเขา
มีพิกัดอยู่สองจุด เขาคือจุดสีขาวและจุดสีเหลืองมีคำอธิบายอยู่ -สถานที่สุดท้ายก่อนที่เล้ง เยวี่ยซินจะหายไป
มีหลายพิกัดที่มีเครื่องหมายคำถาม และมีคำอธิบายดังนี้ – พื้นที่ที่เล้ง เยวี่ยนซินเคยอยู่มาก่อน
"แกสามารถบอกตำแหน่งของหลี่ เอี้ยนซิงและคนที่เหลือได้ไหม?" หลินฮวงถาม
"ไม่ถูกต้อง ไม่ใช่เป้าหมายของภารกิจ การร้องขอถูกปฏิเสธ"
หลิน ฮวงทำหน้าไม่พอใจ "งั้นการแสดงเวลาที่เล้ง เยวี่ยซินปรากฏตัวครั้งสุดท้ายในสถานที่ที่ทำเครื่องหมายไว้ตามลำดับละ?”
เครื่องหมายคำถามเปลี่ยนเป็นตัวเลข '1', '2', '3' และ '4'
เมื่อมองไปที่พิกัดสุดท้ายที่ได้พบเธอเป็นครั้งสุดท้าย หลิน ฮวงมั่นใจว่าเล้ง เยวี่ยซินและพวกที่เหลือกำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง
"ทำเครื่องหมายระยะห่างระหว่างเราและกำหนดเส้นทางไปยังพิกัด"
ในไม่ช้าลูกศรสีแดงปรากฏบนแผนที่
"โอ้พระเจ้า ห่างออกไป 300 กิโลเมตร … " หลิน ฮวงขุ่นเคืองอีกครั้ง
เขามองไปยังแผนที่สามมิติที่ปรากฏออกมาจากการ์ดภารกิจชั่วขณะหนึ่งก่อนที่จะสังเกตเห็นว่าเนื้อย่างบนจานที่กำลังจะเย็น
จากนั้นเขาก็เก็บการ์ดภารกิจและอุ่นเนื้ออีกครั้ง เขาจัดการกับอาหารเย็นของเขา ขณะที่เขาคิดถึงภารกิจที่เขาเพิ่งได้รับ เขากินอาหารเย็นอย่างช้าๆ เมื่อเขากินเสร็จ มันก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว หลังจากทำความสะอาด หลิน ฮวงก็เรียกหมาป่าวิริเดียนและวิญญาณร้ายมายืนเฝ้ายามขณะที่เดินเข้าไปในเต็นท์ของเขา ในเต็นท์เขาไม่ได้นอน แต่ศึกษาแผนที่บนเครือข่ายหัวใจและเปรียบเทียบกับที่เขาเห็นในการ์ดภารกิจ ในเวลาเดียวกันเขาก็ได้อ่านบทความที่เกี่ยวข้องกับป่าลืมเลือนเพื่อดูว่ามีอะไรอีกไหมที่เขาสามารถเรียนรู้ได้
จากนั้นเขาก็ส่งข้อความถึงหยี่ เย่วหยู่เวลา5ทุ่มในเวลากลางคืน "คุณหลับหรือยัง?"
"ว่าไง?" หยี่ เย่วหยู่ตอบเกือบจะทันที
"ไม่มีอะไรมากผมแค่อยากถามบางสิ่ง" หลิน ฮวงตอบข้อความของเธอ
"ฮ่าฮ่า นายต้องล้มเหลวที่จะเลื่อนเป็นระดับเหล็กฉันพูดถูกไหม? ฉันบอกนายไม่ให้ไปหลังจากที่เลือกปีศาจหกแขนเป็นเมล็ดพันธุ์ชีวิตของนาย แต่นายก็ไม่ฟัง!" หยี่ เยย่วหยู่ส่งข้อความที่มีอีโมจิเยาะเย้ยในตอนท้ายกลับมาหาเขา
"คุณผิดแล้ว ผมเลื่อนขั้นได้สำเร็จแล้ว ผมอยากจะถามเรื่องอื่น" หลิน ฮวงตอบ หลังจากที่เขาได้รับเมล็ดพันธุ์ชีวิต- มือกลับกลอก เขาได้รู้สึกได้ว่าความเร็วในการพิมพ์ของเขาดีขึ้น
"เอาสิ เล่าเรื่องที่นายแต่งขึ้นต่อไป" หยี่ เย่วหยู่ทิ้งอีโมจิไม่สนใจหลังจากตอบกลับเขา
"ผมอยากรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในป่าลืมเลือนเมื่อไม่นานมานี้นี้หรือเปล่า?" ในที่สุดหลิน ฮวงก็ได้มีโอกาสถามคำถาม ทีล่ะคำถาม"ผมไม่สามารถหาอะไรได้เลยจากเครือข่ายหัวใจและเครือข่ายนักล่า คุณเป็นนักล่าระดับทอง คุณต้องเข้าถึงข้อมูลได้มากกว่า ดังนั้นผมจึงคิดว่าผมควรจะถามคุณ" เขากล่าวต่อ
"ให้ฉันดูก่อนนะ" เธอตอบ หลังจากที่หยี่ เยว่หยู่ส่งข้อความนั้นมา เธอได้ร้องขอวิดิโอคอล
หลิน ฮวงลังเลและตอบรับการวิดีโอ ในวิดีโอหยี่ เย่วหยู่นั่งอยู่บนโซฟาสุดหรูพร้อมกับเครื่องดื่มสีแดงในมือ เมื่อมองถึงสภาพแวดล้อมที่หลิน ฮวงอยู่ เธอก็ตกใจ "นายอยู่ในป่า?" เธอถาม.
"ผมยังอยู่ในป่าลืมเลือน" หลิน ฮวงพยักหน้าและยิ้ม
"นายนอนอยู่ในเต็นท์ขณะที่อยู่ในเขตป่าระดับ 4 นายบ้าหรือเปล่า?" หยี่ เย่วหยู่ไม่คาดคิดว่าหลิน ฮวงจะมีความกล้าที่จะทำอะไรที่โง่เง่า
"ผมอยู่ที่ชายแดน ผมยังคงสบายดี" หลินฮวงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
"ฉันคิดว่านายควรจะออกจากป่าลืมเลือนโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้มันไม่ปลอดภัย ฉัน
จะตรวจสอบสิ่งที่ยสบถามเมื่อสักครู่ แต่ฉันไม่มีข้อมูลมากนัก ฉันคิดว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าถึงข้อมูลได้มากนัก ดังนั้นฉันจะให้พี่ชายของฉันตรวจสอบมันละกัน มีรายงานที่ยังไม่ได้รับการยืนยันอยู่พอดี "หยี่ เยว่หยู่หายตัวไปและน้ำเสียงของเธอเริ่มเเข็งขึ้น
"นั่นคืออะไร?" หลิน ฮวงเริ่มหงุดหงิด เขารู้สึกว่ามันจะต้องเป็นข่าวไม่ดี
"สำนักงานตรวจสอบพึ่งค้นพบว่ามีคลื่นกระแทกที่ผิดปกติมาจากใจกลางของป่าลืมเลือน มันอาจเป็นมอนสเตอร์ที่อยู่ในการเลื่อนขั้นขึ้นเป็นระดับหลุดพ้น จากความรุนแรงของคลื่น มันจะต้องเป็นมอนสเตอร์กลายพันธ์หรือแม้กระทั่งผ่านการกลายพันธ์ครั้งที่สองมาแล้ว! ไม่ว่าข้อมูลจะถูกต้องมากแค่ไหนทางที่ดีที่สุดคือนายต้องออกจากป่าลืมเลือนเดี๋ยวนี้ อย่าอยู่ที่นั่นแม้ว่านายจะยังไม่เป็นระดับเหล็กก็ตาม " หยี่ เยว่หยู่บอกข่าวที่หยี่ เสิ่นค้นพบแก่หลิน ฮวง
"เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว" หลิน ฮวงพยักหน้า "ขอบคุณมาก พรุ่งนี้ผมต้องตื่นแต่เช้า ผมจะวางแล้วนะ"
เขาโบกมือให้หยี่ เยว่หยู่ที่อยู่ในวิดีโอและวางสายโทรศัพท์ในทันที
"เขากล้าวางสายใส่ฉัน?!" หยี่ เย่วหยู่โวยวายเมื่อเธอรู้ว่าหลิน ฮวงวางสายโทรศัพท์เธอ
หลิน ฮวงไม่ได้คิดอะไรมากนัก เหตุผลที่เขาไม่ได้โทรหาหยี่ เสิ่นก็เพราะเขาคิดว่าหยี่ เสิ่นจะเมินเฉยการโทร90%หากผู้ที่โทรเป็นผู้ชายหรือมากกว่านั้น… นั่นคือสิ่งที่หลิน ฮวงคิด นั่นเป็นเหตุผลที่เขาตัดสินใจที่จะโทรหาหยี่ เยว่หยู่แทน หยี่ เย่วหยู่โมโหเพราะเธอไม่คิดว่าหลิน ฮวงจะวางสายทันทีหลังจากที่เขาได้สิ่งที่เขาต้องการ หลังจากที่วางสาย หลิน ฮวงก็มองหาเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับคลื่นกระแทกที่ผิดปกติในเครือข่ายหัวใจ แต่เขาก็ไม่พบอะไร เนื่องจากมันค่อนข้างจะดึกมากแล้ว เขาเลยตัดสินใจที่จะนอน …
