หวังฉายยังไม่มีเวลาพักหายใจ ลูกน้องกู่เฉินที่เหลืออีก3คนที่มาอีกเส้นทางก็ตามมาทันและได้ล้อมรอบหวังฉายหมดแล้ว
ขณะนี้ศัตรูได้อยู่แท่นเสาห่างกับหวังฉายเพียงแค่แท่นสุดท้ายแล้วด้านหน้าก็มีคน ด้านขวาก็มีคน ด้านซ้ายก็กำแพง
ตอนนี้เหลืออยู่ทางเดียวที่มีแท่นเสาคือทางที่หวังฉายเพิ่งกระโดดขึ้นมานั้นเอง
การกระโดดขึ้นกับกระโดดลงความยากเป็นเท่าตัว และหากกระโดดลงไปก็ไม่สามารถไปข้างหน้าต่อได้เพราะถูกดักด้านหน้าไว้หมดแล้ว
'เอาว่ะตายเป็นตายก็แค่เริ่มใหม่'หวังฉายคิด
"เฮ้ย เดียวข้านับ1-3แล้วกระโดดไปพร้อมกันเลยนะ พุ่งชนไปเลย เอาให้ตกกันไปด้วยกัน"
"ok" ลูกน้องเริ่มวางแผนกัน
"เอาหล่ะนะ 1…..2….3" ทั้งสามกระโดดพร้อมกันจากคนละทิศ
หวังฉายรับรู้เหมือนกันว่าจะโดดมาจังหวะนี้ หวังฉายใช้จังหวะนี้กระโดดเหมือนกัน
ทั้งสามเห็นว่าหวังฉายกระโดดเช่นเดียวกันแต่ก็อยู่ในการคำนวนแล้ว แต่พอเห็นทิศทางที่กระโดด สิ่งที่พวกเขาคิดไว้นั้นผิดมหันต์
หวังฉายนั้นกระโดดเข้าหากำแพง ก่อนจะใช้เท้ายันกำแพงเป็นดีดตัวไปแท่นเสาข้างหน้าที่หนึ่งในสามคนนั้นเคยอยู่
ทั้งสามคนที่กระโดดไปนั้น มี2คนที่ชนกันเอง อีกหนึ่งยังเกาะแท่นเสาเอาไว้ได้ยังไม่ตก ขณะที่กำลังจะปืนขึ้นมาเคราะห์ซ้ำกรรมซัด หวังฉายได้กระโดดมายืนบนแท่นนี้เรียบร้อยแล้ว
"ลาก่อน"หวังฉายบอกลา ก่อนจะใช้เท้าเตะมือคนสุดท้ายที่เกาะอยู่
"ม่ายยยยยยยยยยยย"เสียงโห้ยหวนค่อยๆลงไปในเหว
แต่เหตุการณ์ที่คิดว่าจะจบแล้วมันดันไม่จบง่ายๆ หวังฉายได้ใช้เท้าเตะมือคนสุดท้ายคือเท้าข้างที่มีรองเท้าใส่อยู่ ส่วนอีกข้างนั้นมีแค่ถุงเท้าทำให้ทรงตัวไม่อยู่
"เหวอ เกือบไปแล้ว"หวังฉายเซจะหงายหลังจนต้องทำแขนเหมือนว่ายน้ำท่ากันเชียงเพื่อรักษาสมดุล
หวังฉายมองไปข้างหน้ามองเห็นพื้นดินปกติแล้ว แสดงว่าตอนนี้จุดสิ้นสุดบททดสอบที่หนึ่งอยู่ไม่ไกลแล้วจากที่เขาอยู่
และมีหลายคนผ่านบททดสอบหนึ่งไปเรียบร้อยแล้วกำลังวิ่งไปบททดสอบต่อไป
หวังฉายไม่ลืมที่จะถอดถุงเท้าเจ้าปัญหา ก่อนจะเร่งฝีเท้า
หวังฉายกระโดดแท่นเสาสุดท้ายก่อนจะเหยียบพื้นดิน"ผ่านสะที"
หวังฉายมองไปข้างหลัง แต่ละเส้นทางไม่เจอถังเฟย "สงสัยคงผ่านไปเรียบร้อยแล้วมั้ง เรากันมีคนก่อกวน ไม่อยากเลี้ยงข้าวเลยโว้ย" ก่อนจะวิ่งไปบททดสอบที่สอง
ตอนนี้หวังฉายอยู่อันดับประมาณ300กว่าๆจากพันกว่าคน แต่ยังไม่มีใครสละสิทธิ์ เพราะบททดสอบแรกถ้าตกลงไปก็สามารถเริ่มใหม่ได้จนกว่าจะหมดแรงเท่านั้นเอง
แต่ไม่ใช่สำหรับบททดสอบที่สองแห่งนี้
บททดสอบแรงกดดัน
ในบททดสอบนี้จะมาอาจารย์สายพลังจิต ระดับขั้นรวมจิต ซึ่งเป็นขั้นที่2 ปลดปล่อยจิตสังหารสร้างแรงกดดัน จากมุมห้องด้านตรงข้าม ระยะห่างจากจุด500 เมตร
ระยะเหมือนสั้นกว่าบททดสอบที่หนึ่งเป็นอยากมาก แต่การที่จะก้าวขาเดินไปข้างหน้านั้นยากกว่าเป็นสิบๆเท่า
ระดับพลังแบ่งได้ออกเป็น5ขั้น
1 คืนนิทรา เป็นขั้นแรกสุดสำหรับพลังพึ่งถูกปลุกขึ้นมา
2 รวมจิต เป็นขั้นที่ต้องรวบรวมพลังมากที่สุดถึงจะไปขั้นถัดไปได้คนส่วนใหญ่จะตายขั้นนี้
3 เข้าถึง รับรู้ถึงพลัง ไม่ใช่แค่ในร่างกายอย่างเดียวแต่รวมถึงธรรมชาติอีกด้วย
4 หนึ่งเดียว ร่างกายเป็นหนึ่งเดียวกับพลัง
5 ว่างเปล่า ขั้นนี้ยังไม่มีใครไปถึงแต่ยอดนักรบบอกว่ามีขั้นที่สูงกว่าขั้นว่างเปล่าอีกขั้น
คนที่นำหน้าหวังฉายมาก่อนหน้านี้ต่างหยุดอยู่หน้าห้องทดสอบแห่งนี้ บางส่วนหนึ่งคนนั่งสมาธิ บางส่วงมีเข้าไปในห้องบททดสอบแล้ว
คนที่ทำสอบส่วนใหญ่จะอยู่ระยะ 100 เมตรจากจุดเริ่มต้น มีน้อยคนนั้นที่ไปถึงครึ่งทางแล้ว ถังเฟยเป็นหนึ่งในนั้น
หวังฉายเห็นถังเฟยแล้วแต่ไม่เรียกเพราะเดี๋ยวเป็นการรบกวนสมาธิ
หวังฉายเตรียมห้องทดสอบทันที ตัวเขาเองมั่นใจในเรื่องนี้มากๆ
คนแถวนั้นต่างมองหวังฉาย เนื่องจากหวังฉายเพิ่มมาถึงแล้วเข้าห้องทดสอบทันทีเลย ต่างเริ่มนินทราหวังฉาย
"ดูนั้นดิ เพิ่งมาถึงทำเป็นห้าว เดี๋ยวก็เดินกลับมา"
"แบบนี้เรียกว่าหิวของรางวัล จนไม่ดูสังขาร"
หวังฉายได้ยินที่คนนินทาแต่ไม่ได้สนใจ เพราะมันอยู่ที่การกระทำ
หวังฉายเมื่อก้าวเข้าห้องทดสอบ ก็รับรู้ได้ถึงจิตสังหารคอยกดดันอยู่แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
สำหรับหวังฉายจิตสังหารตรงนี้เสมือนเหยียบเม็ดข้าวสาร จนเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ระหว่างทางก็มีคนที่เดินสวนกลับมาเพราะไม่ไหว ข้างหน้ามีขางคนที่สลบไปเพราะฝืนตัวเองและไม่ยอมกดสัญญาณขอความช่วยเหลือ
10 เมตร …. 20 เมตร … 50 เมตร… 100เมตร… 200เมตร
เกือบครึ่งทางแล้ว แรงกดดันมากกว่าเก่า การแพร่จิตสังหาร ยิ่งใกล้คนที่ปล่อยออกมา ยิ่งรุนแรงมากขึ้น
ตอนนี้หวังฉายรู้สึกถึงพลังที่มากขึ้น ถ้าเปรียบเทียบตอนนี้เหมือนเดินบนพื้นกลางแดดเมืองไทย
แต่สำหรับคนอื่นจุดนี้อาจเดินกลางถ่านติดไฟแล้ว
คนที่เฝ้าดูและนินทาหวังฉายเริ่มโดนตอกหน้า จึงพยายามให้กำลังใจตัวเอง
"เชื่อดิอีกไม่เกิน50เมตรก็ต้องกลับมาแล้ว"
"เราว่ามันสลบเลยดีกว่าตอนนี้ฝืนทำหน้าสบายๆอยู่"
หวังฉายที่อยู่ 250 เมตร ตอนนี้ข้างหน้าทางเข้าไม่เห็น 2คนที่นินทาเมื่อสักครู่แล้ว
ตอนนี้หวังฉายมองเห็นคนที่ผ่านบทบดสองนี้ไปได้แล้วคนแรก 'นั้นมันลู่เหมยนี่'
