Mister lucky star ดวงข้าจะครองโลก - ตอนที่7 เหนือความคาดหมาย
การต่อสู้คนข้างหน้าหวังฉายจบลงด้วยรับได้แค่ 3 กระบวนท่าเท่านั้น ทำให้ไม่มีสิทธิ์เข้าชมรม
"คนต่อไป" รุ่นพี่ตะโกนเรียก แต่ก่อนที่หวังฉายจะก้าวลงสนามมีการเปลี่ยนตัวของรุ่นพี่
เป็นปกติอยู่แล้วที่มีการเปลี่ยนตัวของรุ่นพี่เพราะต่อให้เก่งกว่าขนาดไหนแต่ถ้าสู้10คนติดก็ต้องมีหมดแรงกันบ้างแต่ครั้งนี้กลับไม่ปกติ
เกาจางที่ใส่เสื้อปี2นั้นออกมาเปลี่ยนตัว ตามจริงแล้วเกาจางอยู่ปี3
"เปลี่ยนตัวหรอ เอ๋รุ่นพี่เกาจาง!" รุ่นพี่ปี2ตกใจที่เป็นรุ่นพี่เกาเป็นคนมาเปลี่ยน เพราะในท้าสู้นี้ให้แค่ปี2เป็นคนรับคำท้าเท่านั้น
"เงียบไป ไม่มีใครรู้หรอก ออกไปได้แล้ว " เกาจางไล่ปี2ลงจากเวที
หวังฉายเข้าสู่ลานประลองได้มองไปที่คู่ต่อสู้ได้เห็นเกาจางยืนอยู่ "อ้าว สวัสดีรุ่นพี่เกาจาง เจอกันอีกแล้ว"
"เออ จะมาอยู่ชมรมนี้หรอ ข้ามีข้อเสนอ เลิกยุ่งกับหวงหวงแล้วข้าจะอ่อนข้อให้แก จะได้ผ่านเข้าชมรม" เกาจางถามลักษณะข่มขู่
หวังฉายที่ไม่ค่อยที่จะยอมคนอยู่แล้ว จึงตอบกลับแบบไม่ให้ความเคารพ
"เดี๋ยวนะรุ่นพี่จะมาเป็นคนสู้หรอ รุ่นพี่เกาจางอยู่ปี3ไม่ใช่หรอก็เมื่อวานใส่ชุดปี3 วันนี้เปลี่ยนมาใส่ชุดปี2 ก็ถือว่าเป็นปี2ได้หรอ แบบนี้ไม่ถือว่าผิดกฏหรอ"
"แล้วแกจะทำไม กฏคือข้า ถ้ามีปัญหาก็ไปชมรมอื่นสิ"
"เฮ้อ" 'ก็แบบนี้สินะอาณาจักรถึงไม่ค่อยพัฒนา' หวังฉายคิดในใจพร้อมส่ายหน้า
"ข้อเสนอที่รุ่นพี่เกาจางเสนอมาต้องขอปฏิเสธครับ ผมสัญญาบางอย่างกับรุ่นพี่หวงหวงไว้แล้ว"
"แกสัญญาอะไรกับหวงหวง ยกเลิกให้หมด" เกาจางพอได้ยินว่าหวังฉายจะไม่เลิกยุ่งกับหวงหวง เลือดเริ่มขึ้นหน้า น้ำเสียงเริ่มจะดุดัน
หวังฉายเอามือล้วงไปในกระเป๋า พร้อมหยิบภาพหวงหวงใส่ชุดว่ายน้ำโบกให้เกาจางดู "พอดี.." หวังฉายยังพูดไม่ทันจบ
เกาจางที่ได้เห็นภาพหวงหวงใส่ชุดว่ายน้ำ เขานั้นสติหลุดทันที พุ่งเข้าใส่หวังฉาย "แกตาย"
แต่หวังฉายนั้นได้เตรียมตัวไว้ก่อนแล้วเพราะเหตุการณ์เมื่อวาน ทำให้พอรู้นิสัยของเกาจางระดับหนึ่ง
หวังฉายได้กระโดดถอยหลังออกมาเพื่อดึงระยะห่างก่อนที่จะเก็บภาพใส่กระเป๋า ภาพนั้นสำคัญกว่าการต่อสู้นี้อีกจึงจำเป็นต้องทำอย่างแรก
การที่หวังฉายนั้นเอารูปออกมาโชว์นั้นมีเหตุผลของมัน คือจะทำให้เกาจางนั้นขาดสติ สำหรับการต่อสู้กับคนที่ขาดสตินั้นง่ายกว่าปกติถึง 3 เท่า
"อย่าหนีดิว่ะ พร้อมดีดตัวเร็วขึ้น " ตอนนี้ระยะห่างกันไม่ถึง2เมตรแล้ว
หวังฉายรอจังหวะนี้อยู่แล้ว จากที่หนีอยู่เปลี่ยนเป็นพุ่งส่วนทันที
ทั้ง2ประจันหน้ากัน แต่หวังฉายได้เตรียมพร้อมกับการปะทะครั้งนี้มากกว่าจึงได้เปรียบในกระบวนท่าแรก
เกาจางซึ่งเด่นในด้านพละกำลังแต่ถูกบีบให้ต่อสู้ระยะประชิดติดตัวมากเกินไป ทำให้ออกหมัดแต่ละหมัดไม่ได้พลังเต็มที่
ต้องใช้อีก3กระบวนท่าเพื่อดีดตัวสร้างระยะหว่างออกมาได้
"4กระบวนท่าแล้วนะ ถ้าผมรับได้อีกกระบวนท่าผมก็สามารถอยู่กับรุ่นพี่หวงหวงได้ต่อใช่ไหม"หวังฉายยุให้เกาจางโกรธมากยิ่งขึ้น
เกาจางหัวร้อนยิ่งกว่าเก่า ถ้าตอนนี้เอาเครื่องวันอุณหภูมิที่หัว คงคิดว่าติดโควิด-19 แน่ๆ
ตอนนี้เกาจางไม่สนอะไรแล้ว ก่อนหน้านี้เกาจางยังใช้กระบวนท่าพื้นฐานเพื่อไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเขาอยู่ปี3
เกาจางเข้าหาหวังฉาย เปลี่ยนจากกำหมัดเป็นแยกนิ้วออกพร้อมเกรงจนเห็นเส้นเลือดที่นิ้วได้ "กรงเล็บเหยี่ยว"
กรงเล็บเหยี่ยวเป็นวิชาที่ใช้สำหรับจับคู่ต่อสู้ โดยใช้ความเร็วที่ดีดตัวเหมือนกำลังบินและข้อนิ้วที่แข็งแร่ง
"นั้นมันกรงเล็บเหยี่ยว วิชาที่สอนตอนปี2นิ ทำให้คนนั้นถึงใช้ได้ล่ะเพิ่งขึ้นชั้นปีเองไม่ใช่หรอ"นักศึกษาแถวนั้นพูดขึ้น เมื่อได้เห็นการใช้ท่าร่างกรงเล็บเหยี่ยวแล้ว
การตอบสนองของหวังฉายนั้นเรียกว่าดีเลยก็ว่าได้ ใช้มือปัดแขนของเกาจางออก แต่พละกำลังไม่เต็มใจ เกาจางนั้นมีพลังที่เหนือกว่า
ท่อนแทนจึงขยับเพียงนิดเดียว จากจุดที่จะจับตรงคอเป็นจับโดนที่ไหล่แทน
เกาจางยิ้มก่อนจะกล่าว "เท่านี้ก็หนีไม่รอดแล้ว" เตรียมง้างมือจะต่อยหวังฉาย
หวังฉายที่โดนจับสบัดเท่าไร มือของเกาจางก็ไม่หลุดจากไหล่ของเขา หวังฉายเห็นว่าจุดศูนย์ถ่วงของเกาจางนั้นไม่ดี
จึงได้เปลี่ยนจะรับเป็นรุก พร้อมหมุนตัวกลับหลัง ใช้แรงจับของเกาจางให้เป็นประโยชน์
ใช้ท่ายูโด อิปปงเซโอนาเกะ กวาดขาของกางจางลอยขึ้น ก่อนเหวี่ยง เกาจางกระแทกพื้น
"อ๊ากก" เกาจางร้องอย่างเจ็บปวด
"เท่านี้ผมถือว่าผ่านการทดสอบแล้วหรือยัง" หวังฉายหันไปถามเกาจางที่นอนเจ็บอยู่
*** คุยท้ายตอน นิยายเรื่องนี้จะลงทุกวันครับ วันละ 1-2 ตอนแล้วแต่ไรท์เลยนะ มีอะไรคอมเม้นติชมได้นะครับ นิยายเรื่องแรก ***