INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 137: หอไร้เมฆาลงมือ

ณ เก้าสมาพันธ์การค้า
ในห้องโถงใหญ่ 
เฟยฮาวหัวเราะออกมาเมื่อเขารายงานไปยังหวงเสี่ยวหลง ว่า "นายน้อย ทุกคนในมณฑลต้าฉู่กวงกำลังแพร่กระจายข่าวเกี่ยวกับเหม่ยเผิงเหลี้ยง และสาวกของหอไร้เมฆาถูกจับเปลือยกายแขวนอยู่บนถนน! ”
หลี่ปิงเข้าร่วมด้วย "มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ นายน้อย ข้ายังได้ยินมาอีกว่าเหม่ยเซินโกรธจนกระอักเลือด"
หวงเสี่ยวหลงพยักหน้า
"นายน้อย มันเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดเลยว่าเหม่ยเซินจะสามารถยับยั้งอารมณ์ของเขาเอาไว้ได้" เฟยฮาวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง "ดูเหมือนว่าการคาดเดาของนายน้อยจะถูกต้อง"
หวงเสี่ยวหลงหันไปหาหลี่ปิง และสั่งการออกไปว่า "บอกสาวกของเก้าสมาพันธ์การค้าไม่ให้ออกไปในช่วงสองสามวันข้างหน้านี้"
ลูกชายของเขา เหม่ยเผิงเหลี้ยงถูกจับแก้ผ้า และแขวนไว้อยู่บนถนนด้วยระดับความอัปยศอดสูนี้ เหม่ยเซินสามารถทำได้ทุกอย่าง ๆ แน่นอน
นั่นหมายความว่าต้องมีปีศาจที่ซุ่มซ่อนตัวอยู่คอยสั่งการทำให้เหม่ยเซินไม่ได้ออกมาตอบโต้ 
"ชอรับนายน้อย!" หลี่ปิงรับคำสั่งด้วยความเคารพด้วยท่าทางที่หนักแน่นบนใบหน้าของเขาเพราะเขารู้ถึงความรุนแรงของสถานการณ์นี้
อย่างไรก็ตามในอีกสามวันต่อมาทุกสิ่งทุกอย่างยังคงสงบ และเงียบสงบเกินปกติ
บนถนนของมณฑลต้าฉู่กวงดูเหมือนเงียบกว่าปกติ อาจเป็นเพราะความจริงที่ว่ากองกำลังขนาดใหญ่ และเล็กของเมืองได้รับรู้ถึงกลิ่นสงครามในอากาศ ดังนั้นทุกคนจึงผ่านคำสั่งเตือนสาวก และคนในตระกูลของพวกเขาไม่ให้ออกไปไหนข้างนอก
เห็นได้ชัดว่าแม้กระทั่งชาวพื้นบ้านก็สามารถรู้สึกได้
สำหรับหวงเสี่ยวหลงเขายังคงอยู่ในลานหน้าที่พักของเก้าสมาพันธ์การค้าเพื่อฝึกซ้อมในช่วงสามวันที่ผ่านมา
แม้ในขณะที่เขาจดจ่ออยู่กับทักษะเทพอสูร เขาก็ไม่เคยผ่อนคลายในการฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น
ยืนอยู่ตรงกลางลานเท้าของหวงเสี่ยวหลงกระจายขยายออกไป กำปั้นของเขาอยู่ในตำแหน่งข้างของเอวของเขา จากนั้นมือขวาของเขาก็เหยียดออกไป ทางซ้ายมือ และขึงมือกับนิ้วมือเขาคลายลงในรูปของเบ็ด ลำตัวส่วนบนของเขาหันไปทางซ้ายในขณะที่เอวโยกออกไปทางขวาจากซ้าย ข้อมือขวาของเขากลับมาเป็นรูปกำปั้นเปลี่ยนเป็นวงกลมหมุนวนไม่มีที่สิ้นสุดในขณะควบคุมการหายใจเข้าออกของเขา
ในปีที่ผ่านมาของการฝึกคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นของหวงเสี่ยวหลงได้มาถึงขั้นที่เก้า: มังกรฟ้า เขาอยู่ที่จุดสูงสุดของนักรบระดับสิบขั้นปลายแล้ว ถ้าเขาสามารถทะลวงผ่านต่อไปได้พลังภายในของหวงเสี่ยวหลงเพียงอย่างเดียวจะเทียบเท่ากับความแข็งแกร่งของผู้เชี่ยวชาญขั้นนักรบเหนือธรรมชาติระดับแรก
หยุดพักสักครู่เพื่อพักผ่อนในระยะสั้น ๆ หลังจากที่ได้ฝึกฝนฝึกคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็น เฟยฮาวก็เข้ามาหาเขาพอดี
"ยังไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ จากทางฝั่งหอไร้เมฆา?" หวงเสี่ยวหลงถาม
เฟยฮาวตอบอย่างสุภาพ "ขอรับท่านจักรพรรดิ เหม่ยเซิน, ผู้นี้จริง ๆ มีความอดทนมาก "
แสงระยิบระยับในดวงตาของหวงเสี่ยวหลง "พวกเขากำลังรออยู่"
"รอ?" เฟยฮาวมองหาคำตอบที่หวงเสี่ยวหลง
เสียงขึงขังของหวงเสี่ยวหลงกล่าวออกมาว่า "เพราะเป็นเช่นนั้นเราไม่ควรปล่อยให้คนอื่นรอนาน ในเวลานี้เจ้าควรออกไปเดินเล่นกับข้า "
"ไปเดินเล่นในเวลาเช่นนี้ ?" เฟยฮาวก็ตะลึง เนื่องจากในเวลานี้เป็นช่วงเวลาเป็นตายเหตุใดจึงมีอารมณ์สุนทรีเช่นนี้
หัวของหวงเสี่ยวหลงเอียงขึ้นในขณะที่มองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามราตรี คืนนี้ดวงจันทร์ในสายตาสวยงามยิ่งนัก แม้มันจะอยู่ไกลออกไป และถึงแม้สายลมในยามค่ำจะหนาวเย็นขึ้น แต่เรื่องนี้ก็ทำให้หวงเสี่ยวหลงจำคำพูดประโยคหนึ่งได้ "คืนมืด ลมพัดแรงเท่าไรยิ่งดีที่สุดสำหรับการฆ่าฟัน"
"คืนนี้ดวงจันทร์สวยงามมาก และพวกเราก็เดินทางมาถึงมณฑลต้าฉู่กวงได้สองสามวันแล้ว แต่พวกเรายังไม่ได้ออกไปเดินดูรอบ ๆ ที่นี่เลยสักครั้ง" หวงเสี่ยวหลงพูดออกมาในขณะที่เขายิ้มอย่างลึกลับไปที่เฟยฮาว
เมื่อดูอารมณ์ของหวงเสี่ยวหลง เฟยฮาวก็เข้าใจถึงในสิ่งที่เขาหมายถึง และเข้าร่วมพร้อมเสียงหัวเราะว่า "ท่านจักรพรรดิกล่าวได้ถูกต้อง คืนนี้ดวงจันทร์มีความสวยงามอย่างแท้จริง "
ครู่ต่อมาหวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวก็ก้าวออกจากอาคารของเก้าสมาพันธ์การค้า และเดินออกไปตามถนน
หยุดที่ซอยร้าง และเสียงที่เย็นชาของเขาดังขึ้นในเวลากลางคืน "ตั้งแต่พวกเจ้ามากันแล้ว ทำไมพวกเจ้าไม่แสดงตัวออกมา? หรือว่าผู้ที่มาจากหอไร้เมฆาคือเต่าหัวหด ? "
สิ้นเสียงของหวงเสี่ยวหลง ดูเหมือนเงาบางอย่างจะขยับ และจู่ ๆ เงาดำหลายสายออกมาปรากฏขึ้นจากด้านบนอยู่เหนือหวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาว
ดวงตาของหวงเสี่ยวหลงกวาดมองไปยังใบหน้าของคนเหล่านี้ และในที่สุดก็ไปหยุดที่ใบหน้าของเหม่ยเซิน และหนิงหวัง
ถึงแม้ว่าหวงเสี่ยวหลงไม่เคยเห็นเหม่ยเซินมาก่อน แต่จากคำอธิบายของหลี่ปิงก็เพียงพอแล้วที่เขาจะสรุปได้ว่าชายวัยกลางคนที่ตัวเตี้ย และดูแข็งแรงนี้คือเหม่ยเซิน อย่างไรก็ตามลักษณะของ หนิงหวังนั้นทำให้หวงเสี่ยวหลงประหลาดใจ ผู้นำของนักสู้ตระกูลหนิง หนิงหวัง!
ในช่วงเวลานั้น ตอนที่อยู่ที่ทะเลสาบรู้แจ้ง, หวงเสี่ยวหลงได้พบหนิงหวังตัวต่อตัว แต่ทั้งสองแกล้งทำเป็นไม่แยแสในเวลานั้น
หนิงหวังเดินเข้ามาหาหวงเสี่ยวหลง และจงใจยิ้มเยาะก่อนกล่าวว่า "งั้นเหรอ ? เจ้าแปลกใจมากที่ได้เห็นข้าที่นี่ ? "
"ข้ารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกสงสาร … " เขาส่ายหัวเสียงของเขาลากลงมาทิ้งท้ายประโยคที่เหลืออยู่ในอากาศ
"เสียดายอะไร ?" หนิงหวังถามด้วยความรู้สึกอึดอัด
"เสียดายเพราะตอนแรกข้าอยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสองปี" หวงเสี่ยวหลงตอบอย่างตรงไปตรงมา
หนิงหวังตะลึงกับคำตอบ ในขณะที่ใบหน้าที่ดุดันของเหม่ยเซินแตกต่างเล็กน้อยจากเสียงหัวเราะ มีคนยืนอยู่ที่ด้านหลังอีกสี่คนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มากับพวกเขา ต่างก็พากันหัวเราะ ทั้งสี่คนเป็นจุดสูงสุดของนักรบระดับสิบขั้นปลายอีกเพียงครึ่งก้าวพวกเขาก็จะสามารถทะลวงผ่านไปสู่ขั้นนักรบเหนือธรรมชาติ
แทนที่จะโกรธ หนิงหวังก็หัวเราะออกมาเช่นกัน แม้ว่าจะเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นแต่ "หวงเสี่ยวหลงเจ้าไม่ได้เข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบันที่เจ้าเป็นอยู่ในขณะนี้ ? เจ้ายังคิดว่าเมื่อเจ้ามาที่นี่แล้วเจ้ายังสามารถเดินออกไปได้อีกหรือไม่ ? เหตุผลที่หอไร้เมฆาสร้างปัญหาให้กับเก้าสมาพันธ์การค้าก็เพื่อทำให้เจ้าหลงกลเดินทางมาที่นี่ แต่ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะรีบมาอย่างรวดเร็วดังนั้นตั้งแต่ที่เจ้ามามณฑลต้าฉู่กวงแล้ว ที่นี้จะเป็นหลุมฝังศพของเจ้า! "
ดวงตาของเหม่ยเซินมีแสงวูบวาบจาง ๆ อยู่ภายใน และกล่าวว่า "หลังจากที่ข้าฆ่าเจ้าทั้งสองคนแล้วข้าจะตอบแทนความเมตตาของเจ้า และแขวนศพของพวกเจ้าไว้ที่ฝั่งตรงข้ามถนนหน้าเก้าสมาพันธ์การค้า แน่นอนข้าจะแก้ผ้าพวกเจ้าอีกด้วย เมื่อทุกคนในมณฑลต้าฉู่กวงตื่นขึ้นในวันพรุ่งนี้พวกเขาสามารถเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่ดี! "
หวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาว ทั้งคู่ต่างก็หัวเราะออกมาเบา ๆ
"เจ้าแน่ใจหรือ ?" เฟยฮาวหัวเราะในขณะที่กล่าวว่า "บางทีร่างกายที่ถูกแขวนอาจจะเป็นของเจ้าแทนก็ได้ "
หนิงหวังหัวเราะเยาะ "หวงเสี่ยวหลงข้ารู้ว่าเจ้าจงใจออกมาเพื่อล่อให้พวกเราออกมา แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะมีแผนการลับใด เจ้าคิดว่าเฟยฮาวสามารถปกป้องเจ้าได้หรือ ? เว้นเสียแต่ว่าฮ่าวเทียนจะ รู้วิธีหายตัว และสามารถมาปรากฎตัวทันทีจากเมืองหลวงของอาณาจักรหลัวถงมายังที่นี่ "
เหม่ยเซินตบมือ และภาพเงาที่ซ่อนอยู่ก็เคลื่อนที่ไปในความมืดจากทั้งสี่ทิศทางเผยให้เห็นคนสองสามร้อยคน นอกจากนี้แต่ละคนยังมีคันธนู และลูกศรที่มีหัวลูกศรสีแดงเข้ม และเป็นอันตราย เห็นได้ชัดว่าลูกศรเหล่านี้ถูกเคลือบยาพิษ
ดูคลื่นลูกใหญ่ของผู้คนในเสื้อผ้าสีดำปรากฏขึ้น ใบหน้าของหวงเสี่ยวหลงยังคงนิ่งสงบไม่เปลี่ยนแปลง
เขาได้ฝึกทักษะร่างทองหลิงหลงขึ้นไปถึงขั้นตอนที่สาม และเมื่อได้ใช้งานแม้จะสัมผัสพิษก็ตามมันก็จะไม่สามารถมีผลกับเขาได้ สำหรับนักรบเหนือธรรมชาติอย่างเฟยฮาว … เขาได้รับการคุ้มครองจากพลังฉีเหนือธรรมชาติดังนั้นพิษเหล่านี้จึงไม่มีผลต่อเขา
หลังจากที่เขาเรียกสาวกของหอไร้เมฆาที่ซ่อนอยู่ในที่มืดออกมา เหม่ยเซินกล่าวออกมาอย่างหนาวเย็นไปที่หวงเสี่ยวหลง "เจ้าคิดหรือว่าเจ้าจะสามารถจะรอดไปได้ เจ้าเดินทางมาถึงมณฑลต้าฉู่กวงได้สองสามวันแล้ว และข้าใช้เวลานาน และพยายามเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับเจ้าในวันนี้ "
ในความเห็นของเหม่ยเซิน ตราบเท่าที่หวงเสี่ยวหลงมีพลังต่ำกว่าขั้นนักรบเหนือธรรมชาติด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาสามารถจัดการกับหวงเสี่ยวหลงให้กลายเป็นเหมือนสุนัขตายเมื่อเขาถูกพิษ
ได้ยินเรื่องนี้หวงเสี่ยวหลงยังคงหัวเราะออกมา และกล่าวว่า "มันก็ดูไม่เลวร้ายเท่าไร ดูเหมือนเจ้าจะพยายามอย่างมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมานี้"
เหม่ยเซินหัวเราะด้วยความดีใจ "มันเป็นสิ่งที่ข้าควรทำ เพราะเจ้าเป็นผู้นำของเก้าสมาพันธ์การค้าที่มีชื่อเสียง การจัดเตรียมของขวัญในระดับนี้สำหรับเจ้าคืออะไร ข้ากลัวว่าเจ้าอาจไม่พอใจกับพวกมันนัก "
"พอ!! หยุดพูดไร้สาระ!" หนิงหวังตัดบทการสนทนาระหว่างทั้งสองในทันที "เจ้าและข้าจะฆ่า เฟยฮาว ส่วนที่เหลือจะฆ่าหวงเสี่ยวหลง"
เหม่ยเซินเห็นด้วย ในพริบตาทั้งสองคนได้กระโดดไปทางเฟยฮาวแล้วเริ่มลงมือโจมตี
ถึงแม้จะเพิ่งผ่านเข้าสู่ขั้นนักรบเหนือธรรมชาติไม่นานมานี้ เขาก็ยังคงเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นนักรบเหนือธรรมชาติ หนิงหวังเองก็เพิ่งก้าวเข้าสู่นักรบเหนือธรรมชาติระดับสอง การแสดงความแข็งแรงของเฟยฮาวในทะเลสาบรู้แจ้งทำให้หนิงหวังตกใจ แต่เขาเชื่อว่าเมื่อจับมือกับเหม่ยเซินจะสามารถทำให้เฟยฮาวต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบากอย่างแน่นอน