INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 123: สมบัติสวรรค์: แหวนผนึกเทพ

หวงเสี่ยวหลงได้ตรวจพบการมาถึงของต้วนหวูเฮินด้วยแรงกดดันที่น่ากลัวมากขึ้นที่เขาปล่อยออกมา และออร่าของเขา ถ้าต้วนหวูเฮินมาถึงก่อนที่เขาจะหลบหนีออกไปได้ทันหวงเสี่ยวหลงก็จะตาย!
เขาควรจะหลบหนีไปในตอนนี้เลย หรือจะรอต่อไปอีกหน่อย!?
ถ้าเขาออกไปตอนนี้เขาอาจหนีรอดได้ แต่ก็จำเป็นจะต้องทิ้งสมบัติสวรรค์เอาไว้ข้างหลัง ต้วนหวูเฮินก็อาจไม่มีเวลาไล่ตามเขา แต่ถ้าเขายังคงปรับแต่งแหวนทองวงนี้ ต้วนหวูเฮินอาจมาถึงในระหว่างกระบวนการนี้หรืออาจเลวร้ายยิ่งกว่า
จะทำอย่างไรดี?
เขาควรทำอย่างไร? !!!
หวงเสี่ยวหลงกำลังขบคิดขัดแย้งในตัวเอง และรู้สึกไม่เต็มใจ
ในขณะที่หวงเสี่ยวหลงกำลังยุ่งอยู่กับการใคร่ครวญ มังกรคู่ที่หลุดออกไปก่อนหน้านี้ก็คำราม และศีรษะของพวกมันก็เอียงขึ้น และเมื่อไฟสว่างจาง ๆ ออกมาจากร่างของพวกมัน และเป็นอีกครั้งหนึ่งที่พวกมันโอบล้อมรอบวงกลมสีทองทำให้แหวนทองเปล่งเสียงแปลก ๆ และเปล่งปลั่งพร้อมทั้งเปล่งประกายเมื่อมันดิ้นรน อย่างไรก็ตามเวลานี้มันล้มเหลวที่จะสลัดมังกรคู่ออกไป
ทั้งมังกรสีดำ และสีฟ้าล้อมไปรอบ ๆ อย่างแน่นหนา และกลับไปที่ร่างของหวงเสี่ยวหลงลากแหวนทองคำออกมาดั่งเช่นนักโทษ
เมื่อแหวนทองจางหายไปในร่างของหวงเสี่ยวหลงบริเวณรอบ ๆ ตัวของหวงเสี่ยวหลงก็มืดลงเผยให้เห็นหลุมดำปรากฎออกมา พร้อมกับพลังดูดอันยิ่งใหญ่ได้ระเบิดออกมาจากหลุมดำ มันถูกกลืนเข้าไปภายในร่างของหวงเซี่ยวหลง
หลุมดำหดหายไปพร้อมร่างของหวงเสี่ยวหลง
เมื่อหลุมดำหายไปภาพเงาที่มาจากทางด้านข้างด้วยความเร็วที่ผิดปกติ – การมาถึงใหม่นี้เป็นต้วนหวูเฮิน!
มองไปที่หลุมดำที่หายไปทันทีต่อหน้าของเขา แรงดูดที่ยิ่งใหญ่หลุดรอดออกมาจากฝ่ามือของเขา ดูเหมือนว่ามันสามารถดูดซับส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณแห่งสวรรค์และปฐพี เขาเกือบฉีก หวงเสี่ยวหลงออกมาจากหลุมดำ แต่เนื่องจากแรงดันที่เหลืออยู่พุ่งออกมาจากหลุมดำในเวลานี้ตัดแรงดูดของต้วนหวูเฮิน และช่วยชีวิตของหวงเสี่ยวหลงโดยทางอ้อม
ต้วนหวูเฮินโงนเงนก้าวออกจากการถูกทิ้งร้างโดยหลุมดำ ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเนื่องจากความโกรธ และเขาปล่อยเสียงคำรามออกมาอย่างไม่พอใจ ด้วยความโกรธเขาใช้มือของเขาทำลายหิน โขดหิน แนวปะการัง ปลา และสิ่งอื่น ๆ ระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ 
"บัดซบ!!"
“*****************!”
อีกแค่เพียงนิดเดียว!!!
เพียงก้าวเดียว! สมบัติสวรรค์ถูกคนอื่นเอาไป และมันหายไปต่อหน้าต่อตาของเขา!
ไม่ว่าความประพฤติและการศึกษาของเขาจะดีเพียงใดเขาก็ได้แต่สบถคำสาปแช่ง และด่าทออกมา
นั่นคือสมบัติสวรรค์! เขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อขอร้องให้พระบิดาของเขาอนุญาตใช้วัตถุประดิษฐ์ระดับนักรบศักดิ์สิทธิ์เพื่อที่เขาจะสามารถมาได้ทันเวลา เมื่อคิดถึงจำนวนหิยวิญญาณที่ต้องใช้ไปต้วนหวูเฮินไม่อาจอดกลั้นความโกรธเอาไว้ได้ และเกิดความผิดหวังเป็นอย่างมาก เขาไม่อาจรู้ได้ว่ามันเป็นสมบัติสวรรค์อะไรเสียด้วยซ้ำ
ในเวลานี้เหล่าผู้นำของนิกายที่โดดเด่นในอาณาจักรเป่าหลงได้มาถึงที่เกิดเหตุ และตกใจเมื่อได้เห็นต้วนหวูเฮินยืนอยู่ ขณะที่พวกเขาสรุปอะไรบางอย่างพวกเขาเดินไปหาต้วนหวูเฮิน ในลักษณะที่มีท่าทีประจบ และกล่าวว่า "ขอแสดงความยินดีกับองค์ชายรองที่ได้สมบัติสวรรค์อันยิ่งใหญ่มาไว้ในครอบครอง องค์จักรพรรดิ และองค์ชายรองจะต้องโด่งดังออกไปทั่วโลก! "
ต้วนหวูเฮินหันกลับมา และจ้องมองไปที่เขาเกิดกลิ่นอายสังหารออกมา และก็หายไปจากดวงตาของเขาอย่างรวดเร็ว มันเร็วเกินไปจนทำให้ผู้นำนิกายผู้นี้ไม่ทันได้ตรวจพบ เขาเผชิญหน้ากับ ต้วนหวูเฮินด้วยความสับสนบนใบหน้าของเขา และในตอนนั้นกำปั้นของต้วนหวูเฮินก็ถูกชกออกไปอย่างฉับพลัน กำปั้นทะลุหน้าอกของผู้นำนิกายผู้เคราะห์ร้าย และหมัดนี้ทะลุออกมาจากด้านหลังของเขา 
ผู้นำนิกายมองลงไปที่หลุมขนาดใหญ่ในหน้าอกของเขา และนิ้วยกขึ้นเพื่อชี้ไปที่ต้วนหวูเฮิน ก่อนที่จะขาดใจตาย ถึงช่วงเวลาแห่งความตายเขาก็ยังไม่รู้ว่าทำไมต้วนหวูเฮินถึงได้ลงมือฆ่าเขา
เป็นเพราะเขาเห็นต้วนหวูเฮินได้รับสมบัติสวรรค์เลยถูกฆ่าเพื่อเก็บความลับไว้หรือไม่ ?
ผู้นำนิกายที่น่าสงสารจะไปทราบได้อย่างไรว่าคำพูดเยินยอของเขาเป็นเหมือนการโรยเกลือลงไปบนบาดแผลของต้วนหวูเฮิน?
ผู้นำนิกายที่โดดเด่นหลายคนได้มาถึงที่เกิดเหตุได้เห็นต้วนหวูเฮินฆ่าผู้นำของนิกายที่โดดเด่นด้วยการชกเพียงอย่างครั้งเดียว หัวใจของพวกเขาก็เกิดการบีดรัดด้วยความตกใจ แต่ละคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวในขณะที่พวกเขาหันหลังเพื่อจะหลบหนีออกไป
แต่ความโกรธของต้วนหวูเฮินยังไม่สงบลง และเมื่อเห็นแมลงวันเหล่านี้เขาชกออกไปอีกหลายหมัด การลงมือโจมตีในครั้งนี้แบ่งออกเป็นรูปกำปั้นเล็ก ๆ จำนวนมากที่กำหนดเป้าหมายไปยังทุกคนที่อยู่ในบริเวณนี้ ไม่ว่าจะเป็นตระกูลใหญ่ หรือผู้นำนิกายแต่ละคนถูกกำปั้นทะลุผ่านทรวงอก
"พวกสวะ!" ต้วนหวูเฮินตะโกนร้องออกมาอย่างเย็นชา ในขณะที่มองซากศพเหล่านี้ก่อนที่เขาจะหายตัวไปจากพื้นที่แห่งนี้
ไม่นานหลังจากที่ต้วนหวูเฮินจากไป คนของนิกายดาบใหญ่ที่นำโดยหยู่เฉิน, หนิงหวังจากนักสู้ตระกูลหนิง และคนอื่น ๆ ที่มาถึงก็ตกใจเมื่อได้เห็นซากศพที่กระจัดกระจายทั้งหมด
แต่ละคนมีใบหน้าที่ประหลาดใจกับเพื่อนของพวกเขาที่ได้ตายลงไป
พวกเขารู้จักคนตายเหล่านี้ ทุกคนเป็นผู้นำของนิกาย หรือหัวหน้าของตระกูลที่มีชื่อเสียง นอกจากนี้แต่ละคนยังเป็นผู้เชี่ยวชาญขั้นนักรบเหนือธรรมชาติ คนเดียวที่สามารถฆ่าผู้เชี่ยวชาญขั้นนักรบเหนือธรรมชาติจำนวนมากได้ในเวลาเดียวกันในที่แห่งนี้มีเพียงองค์ชายรองของจักรวรรดิต้วนเริน ต้วนหวูเฮิน!
คนเหล่านี้ถูกฆ่าตายโดยต้วนหวูเฮิน … นั่นหมายความว่าสมบัติสวรรค์ของทะเลสาบรู้แจ้งถูกเขาครอบครองไปแล้วหรือไม่?!
แม้ว่าจะไม่มีใครพูดออกมาดัง ๆ แต่ทุกคนต่างก็มั่นใจว่า ต้วนหวูเฮินได้รับสมบัติสวรรค์
แม้ว่าจะมีความไม่เต็มใจในใจแต่ผลงานนี้อยู่ในความคาดหมายของพวกเขา ดังนั้นจึงไม่มีใครติดใจเอาความ พวกเขาต่างพากันแยกย้ายจากไป
ในขณะเดียวกันหลังจากที่ถูกดึงเข้าไปในหลุมดำแสงสีจ้าเป็นประกายภายในแววตาของหวงเสี่ยวหลง และเขาถูกนำตัวไปยังสนามรบโบราณ สนามรบโบราณนี้ดูคล้ายกับที่เห็นอยู่บนผนัง ทุกอย่างก็ดูเหมือนกันหมด ยุคโบราณที่เต็มไปด้วยความตาย การฆ่า และความโหดร้ายที่หลอมรวมกันทั้งหมด นี่คือสนามรบโบราณในสายตาของเขา
หวงเสี่ยวหลงปลดปล่อยปราณฉี และมุ่งเน้นไปที่สภาพแวดล้อมของเขา ในขณะที่เขาค่อย ๆ ก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวังไปบนพื้นทรายใต้เท้าของเขาที่มีสีอ่อน และสีเทาอมเหลืองมีซากปรักหักพัง และซากศพอยู่รอบ ๆ ตัวเขา แต่เขาไม่ได้เห็นซากใด ๆ ของสิ่งมีชีวิต สองปีก สี่ปีก และหกปีก
ขณะที่หวงเสี่ยวหลงก้าวไปข้างหน้าแหวนทองคำในร่างกายของเขาสั่นอยู่ครู่หนึ่ง และส่งเสียงกระซิบดังขึ้นภายในใจก่อนที่ความทรงจำบางอย่างจะเพิ่มเข้าไปในจิตสำนึกของเขา
" แหวนผนึกเทพ!"
จากสายน้ำแห่งความทรงจำไหลเข้ามา หวงเสี่ยวหลงได้เรียนรู้ชื่อของแหวนทองคำนี้มันมีชื่อเรียกว่าแหวนผนึกเทพ!
หวงเสี่ยวหลงยืนนิ่งอยู่ในขณะที่หลับตาแล้วครู่ต่อมาเขาก็ลืมตาขึ้นมาในทันทีทันใด ทั้งสองฝ่ามือถูกผลักออกไปข้างหน้า และเงาฝ่ามือรูปวงแหวนฉีกผ่านอากาศออกไปในด้านหน้าหลายร้อยก้าว แยกการไหลของอากาศที่ด้านหน้าของเขา
นี่คือทักษะการสู้รบมันเป็นมรดกแรกที่เขาได้รับ – ฝ่ามือผนึกเทพ!
ตามความทรงจำหากฝึกได้สำเร็จไปจนถึงจุดสูงสุด เขาสามารถผนึกสวรรค์ และปฐพี อวกาศเวลา และแม้แต่เทพได้
เรื่องจริง!? แม้แต่เทพ!
"มันมีพลังมาก! จริง ๆ แล้วมันสามารถผนึกเทพได้! " หวงเสี่ยวหลงก็ต้องตกตะลึง สวรรค์ และปฐพี อวกาศ และเวลาเป็นองค์ประกอบที่มองไม่เห็น ถ้าฝ่ามือผนึกเทพสามารถบังคับสิ่งที่ไม่มีตัวตนเหล่านี้….ไม่ได้หมายความว่ามันสามารถผนึกสิ่งที่มีชีวิตได้ด้วยหรือไม่?
"ข้าสงสัยว่าแหวนผนึกเทพอยู่ในอันดับใดของสมบัติสวรรค์? สถาบันต้วนเรินมีมุกวิญญาณสัมบูรณ์ที่เป็นอันดับที่สี่ของสมบัติสวรรค์ และมีทักษะในการสู้รบทักษะดรรชนีวิญญาณสัมบูรณ์ซึ่งสามารถเจาะทะลุลงไปถึงนรกได้ ข้าสงสัยว่าชิ้นไหนแข็งแกร่งกว่ากัน? "
โดยการเอาแหวนผนึกเทพเข้ามาใส่เขาสามารถเข้ามาภายในสนามรบโบราณนี้ได้หรือไม่? ที่แห่งนี้มีความหมายอย่างไร และอะไรคือจุดประสงค์? หวงเสี่ยวหลงจัดความคิดของเขา
ตั้งแต่ที่เขาถูกนำไปยังที่นั่นมันจะต้องมีจุดประสงค์อยู่
สถานที่แห่งนี้สามารถใช้สำหรับการฝึกฝนได้หรือไม่ ?! ความคิดนี้ก็โผล่ขึ้นมาในหัวของหวงเสี่ยวหลง และเขารีบนั่งลงอย่างรวดเร็วโดยใช้ทักษะเทพอสูร เบื้องหลังของเขาปรากฎมังกรคู่สีดำ และสีฟ้าออกมา พลังทางจิตวิญญาณของโลกเบื้องล่างได้ไหลลงมาเหมือนน้ำตกจากช่องว่างด้านบน และหวงเสี่ยวหลงสังเกตเห็นว่ามันไม่ได้หายไป นอกเหนือจากพลังงานทางจิตของโลกเบื้องล่างแล้วยังมีอีกพลังทางจิตวิญญาณจากสนามรบโบราณรวมเข้าด้วยกันก่อนที่มันจะถูกดูดซับเข้าสู่ร่างกายของเขา
"พลังวิญญาณอะไรกันนี่?" หวงเสี่ยวหลงรู้สึกตะลึง
สามารถมองเห็นพลังทางจิตวิญญาณนี้ได้ และไม่เพียงเท่านั้นยังสามารถดูดซับทั้งหมดเข้าสู่ร่างกายของเขา แม้แต่อัตราการเปลี่ยนแปลงในทะเลฉีก็เร็วขึ้น และเพิ่มขึ้นหลายเท่า!
…………………….
กาลเวลาไหลผ่านเหมือนสายน้ำ
หวงเสี่ยวหลงได้ใช้เวลาหลายวันในการฝึกฝนภายในสนามรบโบราณแห่งนี้ และความเร็วในการฝึกฝนของเขาเพิ่มขึ้นจนทำให้เขาประหลาดใจ หลายวันของการฝึกฝนในที่นี่เท่ากับหนึ่งเดือนข้างนอก
หวงเสี่ยวหลงมีความสุขมาก ในอัตรานี้อีกสองสัปดาห์ต่อมาเขาก็จะสามารถเลื่อนไปได้ถึงนักรบระดับเก้าขั้นปลายได้!