INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 114: ปรากฏการณ์ของสมบัติสวรรค์

หยางตง และคนของเขาจากไปด้วยความอึดอัด ในขณะที่บรรยากาศงานแต่งงานในคฤหาสน์ตระกูลเฟยไม่ได้รับผลกระทบร้ายแรงจากเหตุการณ์นี้ แต่กลายเป็นเรื่องที่มีชีวิตชีวาขึ้นเรื่อย ๆ และบางตระกูลได้ปรากฏตัวโดยการนำของขวัญมาให้ในโอกาสนี้
คฤหาสน์ตระกูลเฟยกลายเป็นดินแดนแห่งความสุขสำหรับวันนี้
ทั้งพ่อและลูกชาย เฟยหรง และเฟยหมิงไม่สามารถหยุดยิ้มได้
การเฉลิมฉลองงานแต่งงานยังคงดำเนินต่อไปกว่าจะเงียบสงบก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว
หวงเสี่ยวหลงยืนอยู่ในบ้านจ้องไปที่ดวงจันทร์ตอนกลางคืนอันไกลโพ้น ในคืนนั้นมีประกายสว่าง และสวยงามพร้อมกับเมฆที่ลอยอยู่เพิ่มสัมผัสแห่งความงาม ผสานไปด้วยหมอกกับท้องฟ้ายามราตรี
ระลึกถึงความรื่นเริงในคฤหาสน์ตระกูลเฟย ในระหว่างวันหวงเสี่ยวหลงอดคิดถึงความทรงจำเกี่ยวกับพ่อแม่ของเขาในโลกก่อนหน้านี้ และพ่อแม่ในปัจจุบันของเขาในเมืองหลวงของอาณาจักรหลัวถง ความคิดของเขาลอยห่างไกลออกไป
หลังจากนั้นไม่นานหวงเสี่ยวหลงก็กลับเข้าไปในห้อง และเข้าสู่เจดีย์หลิงหลง และเริ่มฝึกฝนเหมือนเช่นเคย
หลังจากกลืนมุกมังกรเพลิงแล้ว หวงเสี่ยวหลงเริ่มฝึกฝนทักษะเทพอสูร เมื่อมังกรสีดำและสีฟ้าโผล่ออกมาโฉบเหนือศีรษะของเขา พวกมันเริ่มกินพลังงานจิตวิญญาณของโลกอย่างตะกละตะกลามซึ่งไหลออกมาจากช่องว่าง และเคลื่อนย้ายเข้าไปในร่างกายของเขา
ปราณฉีในเส้นลมปราณของหวงเสี่ยวหลงได้เพิ่มมากขึ้น และเกิดความผันผวนอย่างรุนแรงโดยเฉพาะในทะเลฉี เมื่อหวงเสี่ยวหลงเริ่มต้นฝึกฝนปราณฉีของเขา และพลังงานทางจิตวิญญาณของโลกเบื้องล่างได้สะท้อนออกมาคล้ายกับคลื่นยักษ์สึนามิ
ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้หลังจากใช้มุกมังกรเพลิงเพื่อเพิ่มพลังปราณฉีจากโลกเบื้องล่างของเขาแล้วคุณภาพของปราณฉีจากโลกเบื้องล่างดีขึ้นเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามเมื่อถึงระดับในตอนนี้แล้ว หวงเสี่ยวหลงก็ไม่มีทางที่จะวัดคุณภาพได้
ปราณฉีจากโลกเบื้องล่างภายในทะเลฉีเช่นมหาสมุทรสีดำอันกว้างใหญ่ หลังจากหลายปีของการถูกขยายโดยการใช้มุกมังกรเพลิง หวงเสี่ยวหลงได้เปลี่ยนปราณฉีให้เป็นสีดำบริสุทธิ์ ไม่เพียงแค่นั้นภายในความมืดมิดที่มีเสน่ห์ของปราณฉีจากโลกเบื้องล่าง ทำให้ความรู้สึกเหมือนผลึกเรียบ
พลังงานจิตวิญญาณของโลกเบื้องล่างที่ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายของเขายังคงถูกกลั่นโดยมังกรคู่ที่ขดตัวอยู่ข้างหลัง พวกมันกลืนกินพลังงานอย่างรวดเร็วด้วยความละโมบด้วยแสงสีดำ และแสงสีฟ้าที่ส่องประกายบนร่างของพวกมันทำให้เกิดเป็นแสงภายในเจดีย์หลิงหลงขึ้น
คืนหนึ่งผ่านไป 
หวงเสี่ยวหลงลืมตาขึ้นมา และจบการฝึกฝนในวันนี้ และเขาก็ออกมาจากเจดีย์หลิงหลง
เมื่อหวงเสี่ยวหลงออกมาจากเจดีย์หลิงหลง ทูตจากพระราชวังหลวงได้มาถึงคฤหาสน์ตระกูล เฟย และบอกเฟยฮาวว่าเขาได้รับการเลื่อนยศให้เป็นอ๋องเหมือนเช่นหยางตง
ทุกครั้งที่มีคนสามารถบุกเข้าสู่นักรบเหนือธรรมชาติได้ กษัตริย์จะมอบตำแหน่งอ๋องให้
สิ่งที่หวงเสี่ยวหลงไม่ได้คาดคิดคือกษัตริย์ของอาณาจักรยู้จิงไม่เพียงแต่ "เลื่อนขั้น" ให้แก่เฟยฮาวให้เป็นอ๋อง แม้แต่เขาก็ได้รับตำแหน่งอ๋องด้วย!
ต้องเน้นที่นี่ว่าเฉพาะผู้เชี่ยวชาญขั้นนักรบเหนือธรรมชาติเท่านั้นที่ได้รับสิทธิพิเศษในการได้รับตำแหน่งอ๋อง นอกจากนี้พลเมืองของอาณาจักรยู้จิง เช่นหยางอันมีเพียงตำแหน่งโห ไม่ต้องพูดถึงหวงเสี่ยวหลง ซึ่งไม่ใช่คนของอาณาจักรยู้จิง
เมื่อหวงเสี่ยวหลงกล่าวอบ่างสุภาพเพื่อแจ้งกับทูตว่าเขาไม่ใช่คนของอาณาจักรยู้จิง ท่านฑูตได้เผยยิ้มและกล่าวว่า "องค์กษัตริย์ทรงตระหนักดีว่านายน้อยหวงไม่ได้เป็นคนของอาณาจักรยู้จิง แต่แม้แต่คนที่ไม่ได้อยู่ในอาณาจักรก็ยังคงสามารถได้รับตำแหน่งอ๋องจากอาณาจักรยู้จิงได้! " 
หวงเสี่ยวหลงมองไปยังเฟยฮาว
"นั่นคือความจริง นายน้อย!" เฟยฮาวพยักหน้ายืนยันคำพูดของทูตพระราชวัง เขากล่าวด้วยความระมัดระวังว่า "นับเป็นเจตนารมณ์ขององค์กษัตริย์ ทำไมนายน้อยไม่ … " คำพูดของเฟยฮาวหยุดลงเพียงเท่านี้
เกี่ยวกับความหมายของเฟยฮาว, หวงเสี่ยวหลงเข้าใจได้เป็นอย่างดี แม้ว่าจะมีตัวตนของเขา แต่เขาก็ไม่สนใจเรื่องตำแหน่งอ๋องที่สูงส่ง แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่ไม่ดี มันยังจะช่วยเพิ่มความสะดวกสบายเมื่อเดินทางมาในอาณาจักรยู้จิงในอนาคต
ดังนั้นหวงเสี่ยวหลงได้รับตำแหน่งอ๋องเอาไว้
ครั้นต่อมาทูตจากพระราชวังได้อำลาเฟยฮาว และหวงเสี่ยวหลง และกลับไปที่พระราชวังเพื่อรายงานความสำเร็จของเขา
หลังจากที่ทูตจากพระราชวังจากไป หวงเสี่ยวหลงตัดสินใจที่จะไปเดินเล่นภายในเมือง
เขาอยู่ที่เมืองหลวงยู้จิงมาสักสองสามวันแล้ว แต่เขายังไม่ได้ไปเที่ยวรอบ ๆ เมือง เขา และเฟย ฮาวก็เตรียมที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่อาณาจักรหลัวถงในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดังนั้นเขาจึงอยากจะเห็นเมืองนี้ให้เต็มตาเสียก่อน
มีผู้ติดตามเฟยฮาว และหวงเสี่ยวหลงออกจากคฤหาสน์ตระกูลเฟยเดินไปตามถนน
เฟยฮาวได้จากไปเมื่อเจ็ดปีก่อน และมีการเปลี่ยนแปลงมากมายรอบ ๆ เมืองหลวงยู้จิง
หลังจากที่คนทั้งสองได้เดินชมเมืองไปรอบ ๆ เมือง และกำลังจะเดินผ่านร้านอาหาร ทั้งสองหยุด และเดินเข้าไปภายในร้านเพื่อสั่งสุราคะนองมาดื่มสักสองขวด และทานอาหาร ในขณะที่นั่งอยู่ที่ชั้นหนึ่ง
การมาเยือนของเฟยฮาว และหวงเสี่ยวหลงได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากเถ้าแก่ร้านซึ่งกระตือรือร้น และแสดงความนับถือมากขึ้นเมื่อเทียบกับครั้งก่อน
เฟยฮาวก้าวเข้าสู่นักรบเหนือธรรมชาติ ในขณะที่หวงเสี่ยวหลงมอบความพ่ายแพ้ให้แก่หยางอัน และข่าวนี้ก็มาถึงหูของเถ้าแก่ร้าน
สุดท้ายเมื่อพวกเขากำลังจะออกไป และต้องการจ่ายเงิน เถ้าแก่ร้านกล่าวปฏิเสธเสียงแข็งที่จะเงินของพวกเขา และเขากล่าวว่านี่ถือเป็นการต้อนรับที่เจ้านายทั้งสองลดตัวมาที่ร้านของเขา 
สามวันผ่านไปมีแต่ความเงียบสงบ
ในช่วงสามวันนี้นอกเหนือจากการฝึกฝนภายในเจดีย์หลิงหลง หวงเสี่ยวหลงจะฝึกทักษะดาบเทพอสูรของเขาในลานหน้าที่พักของเขาภายในคฤหาสน์ตระกูลเฟย
ความวุ่นวายของนรก, น้ำตาเทพอสูร, ความโกรธเกรี้ยวของเทพอสูร และเขตแดนสายฟ้าถูกแสดงออกโยหวงเสี่ยวหลงอย่างต่อเนื่อง และเกิดเสียงร้องไห้ที่โศกเศร้าพร้อมส่องแสงสว่างอย่างไม่สม่ำเสมอ และเสียงดังก้องกังวานดังออกมาจากลานหน้าที่พักของเขา
ในวันนี้หวงเสี่ยวหลงกำลังฝึกทักษะดาบเทพอสูร จู่ ๆ ก็เกิดแผ่นดินไหวที่รุนแรงขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนเป็นเวลาสองอึดใจ
หวงเสี่ยวหลงตกใจ และเกิดอาการสั่นอีกครั้ง การตกแจ่งของสวนภายในที่พักของเขาเริ่มพังทลาย
แผ่นดินไหวรุนแรงเกิดขึ้นอีก 5 – 6 ครั้งก่อนที่มันจะหยุดลง
จากนั้นในระยะไกลที่ไกลออกไปเกิดเปลวเพลิงลุกโชนโผล่ออกมาโดยการพ่นเงาที่สาดกระเซ็นขึ้นมาบนท้องฟ้า และแผ่กระจายไปทั่วทั้งสี่ทิศเช่นคลื่นลูก คนของอาณาจักรยู้จิงประหลาดใจที่ได้เห็นสิ่งที่ดูงดงามนี้ในท้องฟ้าด้วยสายตาของพวกเขา
เมื่อคลื่นแห่งความร้อนเข้าสู่เมืองหลวงยู้จิง อุณหภูมิก็เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งทำให้ทุกคนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาตกลงไปในเตาร้อน
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น?" หวงเสี่ยวหลงหรี่ตาเพื่อจ้องมอง
อย่างไรก็ตามเมื่อถึงจุดนี้คลื่นความร้อนจะค่อย ๆ ลดลงอย่างรวดเร็วในทิศทางที่เกิดขึ้น
ในช่วงที่สองของการเปลี่ยนแปลง หวงเสี่ยวหลงสังเกตเห็นว่าเจดีย์หลิงหลงในร่างกายของเขาสั่นอย่างรุนแรงราวกับว่ามีบางอย่างในทิศทางนั้นดึงดูดกันและกัน แต่ในขณะเดียวกันหวงเสี่ยวหลงรู้สึกว่าเจดีย์หลิงหลงกำลังสั่นสะท้านจากภายในของมัน ความรู้สึกของความกลัวเหมือนว่ามันกำลังเผชิญหน้ากับการดำรงอยู่ถึงสิ่งที่มันกลัวเกรง
เมืองหลวงยู้จิง เงียบสงบลง
ไม่นานหลังจากนั้น เฟยฮาวเดินเข้าไปในลานหน้าที่พักของหวงเสี่ยวหลงโดยรายงานว่า: "นายน้อย กษัตริย์ได้ออกคำสั่งว่าให้ปิดประตูเมือง และไม่อนุญาตให้เข้าหรือออกจากเมืองได้!"
"ปิดประตูเมือง!" หวงเสี่ยวหลงรู้สึกประหลาดใจ ภายใต้อาณาจักรกำลังเผชิญกับภาวะวิกฤติ เท่านั้นจึงจะทำเช่นนี้ นั่นหมายความว่าในเวลานี้เมืองหลวงยู้จิงจะต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างแน่นอน
บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับปรากฎการณ์ในท้องฟ้าในเวลานี้? ความคิดของหวงเสี่ยวหลงกำลังผ่านการใคร่ครวญ และเขาถามว่า "เฟยฮาว เจ้าคิดอย่างไรกับปรากฎการณ์ก่อนหน้านี้?"
เฟยฮาวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบอย่างเคร่งขรึมว่า "มันน่าจะเป็นเพราะมีสมบัติกำลังจะปรากฎเขึ้นซึ่งจะทำให้เกิดฉากเหมือนกับที่เราเพิ่งเห็น"
การปรากฎของสมบัติ!
หวงเสี่ยวหลงคิดว่าปฏิกิริยาที่แปลกประหลาดของเจดีย์หลิงหลง; บางทีมันอาจจะเป็นสมบัติสวรรค์ที่กำลังจะปรากฎ?! ถ้าเขาคาดเดาได้ถูกต้องควรเป็นสมบัติที่มีอันดับสูงกว่าเจดีย์หลิงหลงที่เขาครอบครอง เฉพาะคำอธิบายนี้ก็เพียงพอที่จะอธิบายอาการของเจดีย์หลิงหลงที่สั่นสะเทือนในขณะนั้น
สมบัติสวรรค์!
สมบัติที่ล้ำค่าเหนือกว่าเจดีย์หลิงหลง!
แสงแวบวาบปรากฎขึ้นภายในดวงตาของหวงเสี่ยวหลง และเขาก็สูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ
การตัดสินจากปรากฎการณ์ก่อนหน้านี้รวมกับการตอบสนองของเจดีย์หลิงหลงนั้นจะสามารถตัดสินได้ว่าสมบัติสวรรค์กำลังจะปรากฏตัวขึ้นที่นี่ เขาไม่ได้คาดหวังว่าการเดินทางมาเยือนอาณาจักรยู้จิงในครั้งนี้จะทำให้เขาได้พบกับสมบัติสวรรค์