INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 102: อาณาจักรยู้จิง

ในที่สุดเขาก็หักผ่านนักรบระดับเก้า!
ท้องฟ้าเริ่มชัดเจนขึ้น และหวงเสี่ยวหลงก็เลิกฝึกซ้อมด้วยความพึงพอใจภายในใจ
นักรบระดับเก้าในทุกครอบครัว หรือมณฑลใหญ่ที่อยู่ภายในอาณาเขตของอาณาจักรหลัวถง ก็ถือได้ว่าแข็งแกร่งแล้ว ในอดีตคฤหาสน์ตระกูลหวงนอกเหนือจากหวงฉี่เต๋อหัวหน้าตระกูล และเฉินหยิงก็เป็นนักรบระดับเก้า
ผู้ที่เรียกว่ากลุ่มผู้อาวุโสของคฤหาสน์ตระกูลหวงอยู่ในลำดับที่แปดหรือแย่ที่สุดคือจุดสูงสุดของนักรบระดับเจ็ดขั้นปลาย
หวงเสี่ยวหลงออกมาจากพื้นที่ภายในเจดีย์หลิงหลง
ขณะที่เขาออกมาจากที่นั่น และออกมาจากห้องเขาก็ไปหาเฟยฮาว เฟยฮาวในเวลานี้เขาเป็นนักรบเหนือธรรมชาติระดับแรก และหวงเสี่ยวหลงไม่ได้ตั้งใจซ่อนความผันผวนของลมหายใจของเขา ดังนั้นเฟยฮาวจึงสังเกตเห็นความแตกต่างที่เห็นได้ชัดในตอนแรกจึงได้กล่าวถาม
หวงเสี่ยวหลงพยักหน้าและหัวเราะออกมาว่า "ข้าโชคดี และข้าพึ่งสามารถผ่านไปได้ในเมื่อคืนนี้"
เฟยฮาวรู้สึกเหมือนจะเวียนหัว
ใช้คำว่าโชคดี?
ถึงเฟยฮาวจะรู้สึกราวกับว่าทุก ๆ วัน เขาจะต้องเจอกับเรื่องใหม่ ๆ ของท่านจักรพรรดิ!
แต่ความบังเอิญที่โชคดีนี้ไม่ใช่เรื่องผิดปกติเกินไปหรือ?
หลังจากช่วงเวลาที่ผ่านมา เฟยฮาวได้คลายความตกตะลึงภายในหัวใจของเขา แต่เขาก็ยังคงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
"ท่านจักรพรรดิ, ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้อยากจะขออนุญาตเดินทางกลับบ้าน" เฟยฮาวกล่าวคำขอออกมาอย่างสุภาพ
"กลับบ้าน?" หวงเสี่ยวหลงสำลัก และมึนงงอยู่สักครู่ เขายังไม่ได้เชื่อมต่อเหตุการณ์ เฟยฮาวได้ติดตามหวงเสี่ยวหลงมาเจ็ดปีแล้ว แต่เขาไม่เคยพูดถึงครอบครัวของเขา นั่นเป็นเหตุผลที่เฟยฮาว กล่าวถึงเรื่องนี้เขารู้สึกถึงมันช้าไปบ้างเล็กน้อย
"ขอรับท่านจักรพรรดิ ในพึ่งได้รับจดหมายจากลูกชายของข้า เขากล่าวว่าในเดือนถัดไปหลานชายคนโตของข้าจะแต่งงาน และอีกอย่างข้าก็ไม่ได้กลับไปเป็นเวลาเจ็ดปีแล้ว ดังนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้ต้องการกลับบ้าน และขอให้ท่านจักรพรรดิโปรดอนุญาต " เฟยฮาวอธิบายด้วยความรู้สึกอายเล็กน้อย
เมื่อหวงเสี่ยวหลงตั้งสิตีได้ เขาก็ยิ้ม และพูดว่า "เฟยฮาวนี่เป็นเหตุการณ์เกี่ยวกับความสุขครั้งใหญ่ มันไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไร" เขาถามต่อว่า "แล้วบ้านของเจ้าอยู่ที่ไหน?"
"ผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้มีตำแหน่งชั้นกงอยู่ที่อาณาจักรยู้จิง" เฟยฮาวตอบ
อาณาจักรยู้จิง? หวงเสี่ยวหลงรู้สึกประหลาดใจกับข่าวนี้
มันเกิดขึ้นกับหวงเสี่ยวหลงที่คิดว่าเฟยฮาวอาจจะไม่ใช่ขุนนางของอาณาจักรหลัวถง แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเฟยฮาวจะมีบรรดาศักดิ์ชั้นกงของอาณาจักรยู้จิง
(TL : เทียบชั้นบรรดาศักดิ์ ชั้นกง เทียบได้กับ Marquis หรือ ชั้นพระยาในบ้านเรา)
อาณาจักรหลัวถง ตั้งอยู่ทางด้านทิศใต้ของป่าจันทราสีเงิน ในขณะที่อาณาจักรยู้จิง อยู่ทางด้านทิศเหนือ ความรู้นี้ได้รับจากชั่วโมงที่เขาใช้เวลาอยู่ภายในห้องสมุดของสถาบัน ราชอาณาจักรยู้จิงเป็นอาณาจักรที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งหนึ่งในบรรดาอาณาจักรทางตอนเหนือแม้จะด้อยกว่าจักรวรรดิต้วนเริน แต่ยังคงเหนือกว่าอาณาจักรหลายพันอาณาจักร และแข็งแกร่งกว่าอาณาจักรหลัวถงหลายเท่า
"เมื่อไหร่ที่เจ้าคิดวางแผนที่จะออกเดินทาง? " หวงเสี่ยวหลงถาม
"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนนี้วางแผนที่จะออกเดินทางในอีกสองวันข้างหน้า" เฟยฮาวตอบ
"ถ้าเช่นนั้นข้าจะเดินทางไปกับเจ้าไปยังอาณาจักรยู้จิง" หวงเสี่ยวหลงกล่าวออกมาอย่างง่ายดาย
เฟยฮาวงงงวย: "ท่าน…..ท่านจักรพรรดิ ท่านต้องการที่จะออกเดินทางไปพร้อมกับผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้เพื่อไปยังอาณาจักรยู้จิง … ?"
หวงเสี่ยวหลงโบกมื และไม่สามารถอั้นเสียงหัวเราะได้ "ตั้งแต่ที่มันเป็นงานแต่งงานของหลานชายคนโตของเจ้า ไม่ว่าอย่างไรข้าก็สมควรที่จะต้องไปพร้อมกับของขวัญ นอกจากนี้ข้ายังต้องการเปิดหูเปิดตาในอาณาจักร หรือสถานที่ใหม่ ๆ เจ้าจะไม่ต้อนรับข้าหรือ? "
ตั้งแต่ที่เขามาถึงโลกนี้นอกเหนือจากอาณาจักรหลัวถง เวลาที่เหลือของหวงเสี่ยวหลงใช้ไปกับการฝึกฝนภายในป่าจันทราสีเงิน และด้วยเหตุนี้เขาจึงอยากใช้โอกาสนี้ออกเดินทางไปข้างนอก
เฟยฮาวยิ้มอย่างรวดเร็ว "ท่านจักรพรรดิจะเดินทางไปพร้อมกับผู้ใต้บังคับบัญชาผู้นี้ แน่นอนว่าข้าจะรู้สึกมีความสุขมาก"
หวงเสี่ยวหลงกล่าวว่า "จากนั้นเจ้าออกไปจัดเตรียมความพร้อมให้เหมาะสม พวกเราจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ "
"ขอรับ ขอขอบคุณท่านจักรพรรดิ!" เฟยฮาวตอบด้วยความเคารพหันหลังเดินจากไปเพื่อไปเตรียมการเดินทางให้พร้อม
หลังจากที่เฟยฮาวออกไป หวงเสี่ยวหลงก็เดินเข้าไปภายในห้องโถงใหญ่ พ่อแม่ทั้งสองของเขาคือหวงเผิง และซูเย่วอยู่ที่นั่น และหวงเสี่ยวหลง บอกว่าเขาจะออกเดินทางไปยังอาณาจักรยู้จิง พร้อมด้วยเฟยฮาวภายในเวลาสองวันข้างหน้า
เมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนี้ แม้จะเป็นเรื่องที่ไม่ได้คาดคิด แต่ก็ไม่มีใครคัดค้าน
ปีนี้หวงเสี่ยวหลงเคยใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่นอกเมืองก็เพียงแค่ภายในป่าจันทราสีเงิน
"เจ้าจะกลับมาตอนปลายปีหรือไม่?" หวงเผิงถาม
"ข้ายังไม่แน่ใจ ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ข้าควรจะกลับมาอีกครั้งภายในเวลา 6 เดือน" หวงเสี่ยวหลงกล่าวประมาณการออกมาคร่าว ๆ
จากนั้นหวงเสี่ยวหลงมอบมุกมังกรเพลิงให้แก่พ่อแม่ของเขาประมาณสิบเม็ด และอธิบายเล็กน้อยเกี่ยวกับการจัดการของเก้าสมาพันธ์การค้า เฟยฮาวเป็นผู้รับผิดชอบการค้าขายของเก้าสมาพันธ์การค้า และตอนนี้เฟยฮาวกำลังจะไม่ได้อยู่ดูแลจัดการสิ่งเหล่านี้ จึงจำเป็นต้องได้รับการจัดการโดยพ่อแม่ของเขา โชคดีที่พ่อแม่ของเขามีส่วนเกี่ยวข้องในด้านต่าง ๆ พร้อมกับจอมพลฮ่าวเทียน หลังจากนั้นพวกเขาไม่ควรจะมีปัญหาใด ๆ
………………..
สองวันผ่านไป
หวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวได้เดินทางออกจากอาณาจักรหลัวถง 
เช่นเดียวกับทุกครั้งก่อนที่พวกเขาจะออกจากเมืองหลวง, หวงเสี่ยวหลงจะขอให้จอมพล ฮ่าวเทียนดูแลความปลอดภัยของพ่อแม่ และพี่น้องของเขา
หลังจากออกจากเมืองหลวงของอาณาจักรหลัวถง, หวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวได้มาที่ป่าจันทราสีเงิน เมื่อพวกเขาเดินผ่านป่าพวกเขาจะสามารถไปถึงชายแดนของอาณาจักรยู้จิง นี่คือเส้นทางที่เร็วที่สุด ในขณะที่รีบเร่งเดินทาง พวกเขาทั้งสองสามารถฆ่าสัตว์ปีศาจที่อยู่ระหว่างเส้นทางไปด้วย 
สองเดือนผ่านไป
ในคืนที่เงียบสนิท
หวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวนั่งอยู่ใกล้ ๆ กองไฟเกิดเป็นแสงสว่างบริเวณเล็ก ๆ ของป่าที่มืดสนิท
สองเดือนผ่านไป และทั้งสองเดินเข้ามาถึงทางตอนเหนือสุดของป่าจันทราสีเงิน พรุ่งนี้พวกเขาอาจจะออกไป และข้ามพรมแดนเข้าไปในอาณาจักรยู้จิง
นั่งอยู่ใกล้กับกองไฟ แม้แต่นักรบเหนือธรรมชาติอย่างเฟยฮาวก็ได้แต่รู้สึกตื่นเต้นที่คิดว่าเขากำลังจะกลับไปถึงคฤหาสน์ตระกูลเฟย
มันเป็นเวลาเจ็ดปีแลวที่เขาไม่เคยกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเฟย ในช่วงที่เขาไม่อยู่ไม่รู้ว่าคฤหาสน์ตระกูลเฟยมีการเปลี่ยนแปลงไปเช่นไร……………………
มองไปที่ใบหน้าของเฟยฮาว, หวงเสี่ยวหลงเข้าใจถึงอารมณ์ และความรู้สึกของเขา
ปีแรกที่เขาออกจากคฤหาสน์ตระกูลหวง และกลับไปในช่วงปลายปีเขารู้สึกเหมือนกับการเดินทางออกจากเมืองหลวงเพื่อกลับไปยังคฤหาสน์ตระกูลหวง
"อีกสิบวันเราจะไปถึงเมืองหลวงของอาณาจักรยู้จิงใช่ไหม?" หวงเสี่ยวหลงพูด
"ถูกต้องแล้ว ท่านจักรพรรดิ" เฟยฮาวกล่าวเพิ่มเติมว่า "ปีที่ข้าเดินทางออกมานั้น เฟยหมิงเด็กน้อยคนนั้นมีอายุเพียงแค่สิบเจ็ด เจ็ดปีผ่านไปในพริบตาเขากำลังจะได้แต่งงานแล้ว! "
เฟยหมิงเป็นหลานคนโตของเฟยฮาว
ในจดหมายลูกชายของเขา เฟยหรงบอกว่าหลานชายคนโตของเขาได้ผ่านไปถึงขั้นนักรบระดับเจ็ด และทำให้เฟยฮาวรู้สึกอ่อนโยน เมื่อเขาจากมาในเวลานั้นเฟยหมิงยังอยู่ที่ขั้นนักรบระดับห้าขั้นปลาย
เวลากลางคืนค่อย ๆ จางหายไป
และรุ่งสางขึ้นจากขอบฟ้า หวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวยังคงเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ และอีกหนึ่งวัน พวกเขาก็ออกจากป่าจันทราสีเงิน และได้มาถึงชายแดนของอาณาจักรยู้จิง
อย่างไรก็ตามด้วยความเร็วของหวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาว พวกเขาต้องการเวลาอย่างน้อยแปดถึงเก้าวันในการเดินทางไปยังเมืองหลวงของอาณาจักรยู้จิง
ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในดินแดนของอาณาจักรยู้จิง ทั้งคู่จะรีบเดินทางออกไปจากเมืองเล็ก ๆ ในเวลากลางคืน
หกวันผ่านไป
ขณะที่ทั้งสองเดินเข้าไปใกล้จุดหมายปลายทาง และได้ผ่านไปอีก 3 เมือง และในไม่ช้าพวกเขาก็ใกล้จะไปถึงเมืองหลวงของอาณาจักรยู้จิง
ขณะที่หวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวกำลังรีบเร่ง รถม้าสองคันมาจากข้างหลัง และเมื่อมันเข้าใกล้พวกเขาแล้วก็มีเสียงแปลกใจดังออกมาว่า "นั่นใช่ท่านเฟยฮาวหรือไม่?"
เรื่องนี้ทำหวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวหันไปมอง และพวกเขาเห็นรถม้าคันหนึ่งหยุดลง และภายในรถม้ามีหญิงสาวสวยอายุประมาณยี่สิบปีก้าวออกมา
เฟยฮาวมองหญิงสาวสวยด้วยความสับสน เสียงของนางถามอีกครั้งว่า: "ใช่ท่านผู้อาวุโสเฟยฮาวหรือไม่?"
เฟยฮาวกลั่นกรองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของเขาด้วยท่าทางที่งงงวย พยักหน้า และกล่าวว่า "ข้าคือเฟยฮาว และเจ้าเป็นใคร?" เขาไม่สามารถจำได้ว่าหญิงสาวคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นใคร