INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 100: การหายตัวไปของหยูหมิง

คนประหลาด? แม้ว่าเสียงของเฉินไชเซี่ยวจะเบามาก แต่หวงเซี่ยวลองยังคงจับใจความคำพูดของนางได้ เขายิ้มออกมาต่อหน้าของเฉินไชเซี่ยว 
"ถ้าเป็นเมื่อหกเดือนก่อน บางทีเจ้าอาจจะชนะข้าได้ แต่ตอนนี้ด้วยพลังของขั้นจุดสูงสุดของนักรบระดับแปดขั้นปลายของเจ้ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะข้าได้" ในเวลานี้เฉินไชเซี่ยวพูดออกมาในขณะที่ส่ายศีรษะ และนางก็ปลดปล่อยปราณฉีของนางออกมา ปราณฉีของนางเพิ่มมากขึ้น และมากกว่าของหวงเซี่ยวหลงหลายเท่ากำลังแพร่กระจายความกดดันออกไป
"นักรบระดับเก้า!"
ความวุ่นวายของคำกล่าวที่รู้สึกอัศจรรย์ และประหลาดใจดังออกมาจากฝูงชน
หวงเสี่ยวหลงยังคงรักษาความสงบของเขาเหมือนเช่นเคย

บนเวที
ความสนใจของซุนจางยังคงเกี่ยวข้องกับหวงเสี่ยวหลง และเขาก็ยิ้มออกมาในขณะที่เขาพูดกับ เซี่ยงฉู่ว่า "เด็กหนุ่มคนนี้ทำให้เราแปลกใจได้ตลอด เขามาถึงขั้นจุดสูงสุดของนักรบระดับแปดขั้นปลายในช่วงเวลาสั้น ๆ !"
"ใช่ ตอนแรกพวกเราคิดว่าเขาจะต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยอีกหนึ่งปีเพื่อจะมาถึงจุดนี้" เซี่ยงฉู่ กล่าวต่อว่า "แต่เฉินไชเซี่ยวก้ได้ทะลวงผ่านมาถึงขั้นนักรบระดับเก้าแรกเริ่มเช่นกัน ข้ากลัวว่าหนุ่มน้อยของเราจะไม่สามารถชนะในปีนี้ได้ !”
ซุนจางหัวเราะ "ไม่จำเป็น เจ้าลืมไปแล้วหรือในช่วงการแข่งขันของชั้นปีแรกของเขา ตอนนั้นลู่ไคอยู่ในขั้นนักรบระดับเจ็ด ท้ายที่สุดแล้วเสี่ยวหลงก็ยังคงชนะ"
เซี่ยงฉู่ลังเล "แต่เฉินไชเซี่ยวก็เป็นถึงนักรบระดับเก้า ข้าเกรงว่า…."
"ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะต้องเอาชนะให้ได้" ซุนจางกล่าวว่า "เอาล่ะพวกเราคงทำได้เพียงแค่รอผล"

ในช่วงเวลานี้บนเวทีเฉินไชเซี่ยวได้เรียกวิญญาณการต่อสู้ของนางว่ามันเป็นจิตวิญญาณการต่อสู้เข็มเย็บปักถักร้อย!
เข็มปักทองที่ประดับประดาด้วยดอกไม้สีเงิน
ดอกไม้สีเงิน เข็มสีทองมันเป็นจิตวิญญาณการต่อสู้ระดับเจ็ด แม้ลักษณะไม่แตกต่างจากเข็มเย็บผ้าตามปกติ อย่างไรก็ตามคนจำนวนมากก็รู้ถึงความน่ากลัวเพราะจิตวิญญาณประเภทนี้มีพลังโจมตีที่น่าสะพรึงกลัว ขนาดของเข็มสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตั้งแต่เล็กไปจนถึงใหญ่ทำให้ยากต่อการป้องกัน
เฉินไชเซี่ยวลงมือในการเปลี่ยนวิญญาณทันทีหลังจากที่เรียกออกมาทำให้ร่างกายของนางแวววาวด้วยสีเงิน และสีทอง
ทันใดนั้นเฉินไชเซี่ยวก็เหวี่ยงแขนทั้งสองข้างออกไป
"ฝนดอกไม้!"
หลังจากนั้นเข็มนับไม่ถ้วนทั้งสีทอง และสีเงินก็โผล่ออกมาจากอากาศหมุนด้วยความเร็วสูงนับตั้งแต่นั้นก็เกิดมีดอกสีทอง และสีเงินเบ่งบานอยู่ในท้องฟ้า และเป็นภาพที่น่าสนใจอย่างแท้จริง ในจังหวะการเต้นของหัวใจ หวงเสี่ยวหลง ถูกล้อมรอบไปด้วยดอกไม้
หลี่ลู่ตะโกนออกไปอย่างตื่นเต้น
เสียงของหลี่ลู่หยุดลง หวงเสี่ยวหลงจับไปที่ด้ามของมีดคู่เทพอสูร มือทั้งสองข้างยื่นออกไป และคลื่นของแสงไฟกระพริบกวาดออกมา และเสียง 'แต๊ง' ก็ดังก้องออกมาเรื่อย ๆ เข็มทอง และเงินนับไม่ถ้วนถูกหักเหเส้นทางออกไปจากตัวของหวงเสี่ยวหลง
"ความโกรธเกรี้ยวของเทพอสูร!" หวงเสี่ยวหลงก็พุ่งออกไปอีกครั้ง และเสียงกระหึ่มดังขึ้นในอากาศขณะที่ฝูงชนเฝ้าดูกลุ่มแสงไฟลุกลามออกไปสองดวงที่พวยพุ่งออกมาแล้วมุ่งตรงไปที่เฉินไชเซี่ยว ทั้งหอศักดิ์สิทธิ์เกิดสั่นสะเทือน เมื่อหวงเสี่ยวหลงโจมตีโดยใช้ความโกรธเกรี้ยวของเทพอสูร
"เข็มทองเกราะเงิน!" เฉินไชเซี่ยวรีบโบกมือ และบุปผาสีทอง และเงินแยกออกจากกัน เข็มทองกลายเป็นชั้นของเกราะบนร่างกายของนาง

เกิดเสียงดังไปทั่วหอศักดิ์สิทธิ์จนปวดแก้วหู
ผลกระทบผลักเฉินไชเซี่ยวถอยออกไปอีกครั้ง และอีกครั้ง
ขณะที่เฉินไชเซี่ยวพยายามจะตั้งหลัก ภาพเงาของหวงเซี่ยวหลงก็กระโจนเข้ามาเหมือนเงา
ความสามารถในการสู้จิตวิญญาณ: เงาปีศาจ
ในช่วงเสี้ยวอึดใจ หวงเสี่ยวหลงไปปรากฏตัวต่อหน้าเฉินไชเซี่ยว และชกออกไปโดยไม่ลังเล
หมัดล่มสลาย! (TL : ใช้ชื่อนี้ตามต้นฉบับ เป็นทักษะการต่อสู้ที่เสี่ยวหลงได้มาตอนได้อันดับหนึ่งในชั้นปีแรก)
ผลกระทบที่ซ้อนทับกันทันช่วยส่งเสริมเพิ่มพลังของหมัด
ในสถานการณ์เช่นนั้นเฉินไชเซี่ยวงรู้สึกหงุดหงิด และรีบใช้ฝ่ามือป้องกันการโจมตี
หมัดปะทะฝ่ามือ ทั้งสองได้รับผลกระทบจากแรงกระแทก แต่เฉินไชเซี่ยวที่กำลังถูกผลักดันก็ต้องถอยออกไปอีกครั้ง เฉินไชเซี่ยวตกใจนางนึกไม่ถึง ไม่ได้คาดคิดว่านางที่อยู่ในขั้นนักรบระดับเก้า! ต้องมามีสภาพเช่นนี้
นอกจากนี้นางได้ใช้การเปลี่ยนวิญญาณ! ด้วยร่างกายนี้ปราณฉีของนางกลับอ่อนแอกว่าเมื่อเทียบกับหวงเสี่ยวหลง
ทักษะการบ่มเพาะแบบไหนที่หวงเสี่ยวหลงฝึกฝน?!
"ไร้เงาไร้รูปแบบ!" เมื่อถูกบังคับโดยหวงเสี่ยวหลงจนนางต้องถอยมาจนถึงขอบเวที เฉินไชเซี่ยว โกรธมากหลังจากนั้น เป็นอีกครั้งที่แขนของนางยื่นออกไป และมีเข็มทองจำนวนมากมายที่พุ่งตรงไปยังหวงเซี่ยวหลง แต่เข็มทองเหล่านี้ก็หายไปเมื่อพุ่งออกไปได้เพียงครึ่งทาง และอากาศโดยรอบกลับสู่ความสงบโดยไม่เกิดความผันผวนแม้แต่เล็กน้อย

นี่คือทักษะธรรมชาติของเข็มทองของนาง- ไร้เงาไร้รูปแบบซึ่งทำให้ยากต่อการป้องกัน
"ข้าสงสัยว่าเด็กหนุ่มผู้นี้จะตอบโต้การโจมตีของเฉินไชเซี่ยวได้อย่างไร ถ้าเขาไม่สามารถทำได้ผลที่ออกมาก็คงจะชัดเจน! " เซี่ยงฉู่กล่าวออกมา
ซุนจางกำลังจ้องมองไปที่หวงเสี่ยวหลงที่ยืนอยู่บนเวที และเซี่ยงฉู่ก็ทำในแบบเดียวกัน พวกเขากำลังสงสัยเป็นอย่างมากว่าหวงเสี่ยวหลงจะมีพลังทำลายการโจมตีของเฉินไชเซี่ยวได้หรือไม่
ที่ด้านล่างของเวทีหัวใจของหลี่ลู่บีบรัดด้วยความกังวลใจ รวมถึง ลู่ไค, เฉินเฟยหรง และส่วนที่เหลือของชั้นปีที่สองกำลังจ้องมองไปที่หวงเสี่ยวหลง 
ในขณะที่ทุกคนรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ หวงเสี่ยวหลงก็กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ ร่างของเขาตีลังกาหลายตลบอย่างไม่หยุดยั้ง และคมมีดของเขาถูกเฉือนออกมา ฝูงชนเห็นแสงไฟกระจายออกมาแล้วกลายเป็นสายฟ้า ในขณะที่หวงเสี่ยวหลงกำลังตีลังกาหมุนวนเคลื่อนตัวออกไปในทะเลของสายฟ้า เสียงฟ้าร้อง ฟ้าแลบก็เพิ่มความถี่มากยิ่งขึ้น
สายฟ้าได้ผ่าลงมาที่เข็มสีทองที่มองไม่เห็นจากทักษะไร้เงาไร้รูปแบบ ในทันใดนั้นเข็มเหล่านั้นได้ปรากฏตัวออกมาต่อหน้าทุกคนหลังจากที่โดนฟ้าผ่า
ในเวลาเดียวกันพื้นที่ของสายฟ้าก็ขยายตัวออกไปครอบคลุมไปทั่วทั้งเวที เฉินไชเซี่ยวไม่สามารถหลบสายฟ้าที่ผ่าลงได้ และตกลงไปจากเวที
หลังจากที่เฉินไชเซี่ยวตกจากเวทีไปแล้ว หวงเสี่ยวหลงค่อย ๆ หยุดการเปลี่ยนแปลง และลงสู่บนพื้นของเวที และสายฟ้าก็จางหายไป
เมื่อได้เห็นผลลัพธ์เช่นนี้ เหล่าผู้คนรอบ ๆ เวทีก็ต้องตกตะลึง
เหตุการณ์ในครั้งนี้ยิ่งใหญ่จนแม้แต่ซุนจาง และเซี่ยงฉู่ก็ต้องตกตะลึงเช่นกัน และกว่าจะตอบสนองกับเหตุการณ์ได้ทัน ในพริบตา,เฉินไชเซี่ยวก็ได้รับความพ่ายแพ้ไปแล้ว!
"กระบวนท่านี้ของเด็กหนุ่มที่ใช้ออกมาตอนนี้ เจ้ารู้ไหมว่าเป็นทักษะการต่อสู้ใด?" ช่วงเวลาต่อมาซุนจางถามเซี่ยงฉู่หลังจากที่เขาตั้งสติได้
"ข้าได้รับการปลูกฝังมาเกือบร้อยปีแล้ว และไม่เคยเห็นทักษะการต่อสู้แบบนี้มาก่อน แต่นั่นอาจเป็นความสำเร็จของทักษะการต่อสู้ที่เขาใช้ในการเอาชนะลู่ไค"
ซุนจางพยักหน้ายอมรับแล้วพูดว่า "เด็กคนนี้ไม่จำเป็นต้องเรียกจิตวิญญาณมังกรดำของเขาออกมาเพื่อปราบเฉินไชเซี่ยว ข้าคิดว่าถ้าเขาเรียกจิตวิญญาณมังกรดำออกมา เขาอาจจะเอาชนะได้แม้แต่นักรบระดับเก้าขั้นกลาง! "
เมื่อมาถึงจุดนี้นักเรียนและครูในห้องโถงขนาดใหญ่โพล่งออกมาด้วยเสียงเชียร์และเสียงปรบมือโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลี่ลู่ ที่กำลังตบมือด้วยพลังทั้งหมดของนางดวงตาที่สวยงามของนางส่องแสงขณะกำลังดูน่ารัก
หลังจากออกนอกเวที เฉินไชเซี่ยวไม่ได้ดูหงุดหงิดหรือไม่พอใจ และดูเหมือนว่านางกำลังคิดถึงอะไรบางอย่างเมื่อมองไปที่หวงเซี่ยวหลง
เฉินไชเซี่ยวเดินมาข้าง ๆ หลี่ลู่ นางยิ้ม และพูดว่า "สาวน้อย ข้าอิจฉาเจ้าจริง ๆ อีกสองปีเมื่อเจ้าสองคนแต่งงานกันอย่าลืมเชิญข้าไปร่วมงานด้วย "
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าที่น่ารักของหลี่ลู่เหม่อลอย "เจ้าพูดอะไร ~"
เฉินไชเซี่ยว หัวเราะเมื่อได้เห็นการแสดงออกที่ขี้อายของหลี่ลู่
ในไม่ช้าปีแรกปีที่สองปีที่สาม และผลการแข่งขันของสถาบันก็ถูกประกาศออกมา
หวงเสี่ยวหลงได้รับการตอบแทนด้วยยาจิตวิญญาณระดับห้า
เมื่อเหตุการณ์สิ้นสุดลง และทุกคนต่างก็แยกย้ายกันออกไป ซุนจาง และเซี่ยงฉู่ก็ได้ไปหาหวงเสี่ยวหลง และมอบยาจิตวิญญาณระดับห้าให้กับเขาอีกชุด
นี้ได้กลายเป็นกิจวัตรของทุก ๆ ปีหลังจากการแข่งขันประจำปีนอกเหนือจากรางวัลปกติ ซุนจาง และเซี่ยงฉู่จะให้ยาจิตวิญญาณระดับห้าแก่หวงเสี่ยวหลงอีกชุด
แน่นอนว่าทั้งสองคนคิดว่าเหตุผลที่การบ่มเพาะของหวงเซี่ยวหลงได้ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วเช่นนี้เนื่องด้วยของขวัญชิ้นนี้ทุกปี
ในความเป็นจริงพวกเขาไม่เคยทราบเลยว่ายาจิตวิญญาณเหล่านี้หวงเสี่ยวหลงได้มอบให้กับบิดามารดา หรือพี่น้องของเขา
หลังจากที่การแข่งขันประจำปีของสถาบันสิ้นสุดลง หวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวเดินทางกลับไปยังคฤหาสน์เทียนซวน
เมื่อพวกเขากลับมา จอมพลฮ่าวเทียนกำลังรอพวกเขาอยู่ในห้องโถงใหญ่
"ยังไม่มีข่าวคราวของหยูหมิง?" หวงเสี่ยวหลงกล่าวถาม สี่ปีที่ผ่านมาตั้งแต่หยูหมิงเดินทางไปยังทวีปเมฆดารากลับไปยังที่ตั้งของนิกายประตูเทพอสูร อย่างไรก็ตามไม่มีข่าวเกี่ยวกับตัวเขา และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาเหมือนกับหายตัวไปในอากาศ ในช่วงสองปีที่ผ่านมาหวงเสี่ยวหลงได้ถามจอมพลฮ่าวเทียน และเฟยฮาว เพื่อถามถึงข่าวคราวที่เกี่ยวกับเรื่องของหยูหมิง