INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 98: ปีกของปีศาจ

เมื่อเดินเข้าไปภายในห้องโถงใหญ่พ่อแม่ของเขา หวงเผิง และซูเย่วนั่งอยู่ที่นั่นแล้ว นอกเหนือจากทั้งสองคนภายในห้องโถงใหญ่มีหญิงสาวสวมชุดสีเขียวยาว หญิงสาวมีผิวขาวครีมริมฝีปากสีเชอร์รี่ดูนุ่มนวล และดวงตาที่ดูสดใสซึ่งมีร่องรอยของความชั่วร้าย และความซุกซน และนางมีรอยยิ้มที่น่ารักพร้อมลักยิ้มสองอันบนแก้มคล้ายกับนางฟ้า
หญิงสาวคนนี้คือหลี่ลู่
สี่ปีผ่านไปแล้ว และหลี่ลู่ก็อายุได้สิบห้าปี พิสูจน์ให้เห็นว่าคำพูดของซูเย่วที่เคยกล่าวไว้เมื่อหลายปีก่อนว่าเมื่อหลี่ลู่เติบโตขึ้นมาจะกลายเป็นผู้หญิงที่สวยงาม และตอนนี้ทุกครั้งที่หลี่ลู่ก้าวออกไปเดินข้างนอกก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เกิดความตกใจไปทั่วทั้งถนน
สถาบันแสงดารา ปัจจุบันมีสามสามงาม และหลี่ลู่ก็เป็นหนึ่งในนั้น
“เสี่ยวหลง!”
เมื่อเห็นหวงเสี่ยวหลงกลับมา คนสามคนในห้องโถงใหญ่ก็โผล่เข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้าง ๆ และร้องออกมาด้วยความยินดี ในขณะที่ลุกขึ้น และวิ่งมาหาหวงเซี่ยวลอง
อย่างไรก็ตามน้อยกว่าหนึ่งก้าวก่อนที่นางจะมาถึงตัวของหวงเสี่ยวหลง และอยากจะกอดเขาอย่างที่นางเคยทำมานางหยุดในทันที ริมฝีปากสีชมพูค่อย ๆ เผยอขึ้นใบหน้าของนาง และพฤติกรรมของนางก็เปลี่ยนไป ชุดสีเขียวยาวที่นางสวมนั้นแสดงให้เห็นถึงเอวเล็ก ๆ ของนางและยอดเขาที่น่าภาคภูมิใจเสริมสีหน้าที่ดูขี้อายของนาง
ดูจากการกระทำของนาง หวงเสี่ยวหลงหัวเราะ "ข้าได้ยินมาว่าหวงหมิ่นกล่าวว่าเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ห้าวันแล้ว"
หลี่ลู่พยักหน้าอย่างเขินอาย
"เอาล่ะอย่ายืนอยู่ที่นี่เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ " ซูเย่วหัวเราะกล่าวว่า "พวกเจ้าสองคนยังคงมีโอกาสที่จะคุยกันอีกมาก"
หวงเสี่ยวหลงยังคงเป็นปกติดี แต่เมื่อหลี่ลู่ได้ยินเช่นนี้ ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นสีแดงมากกว่าเดิม
ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมาความแข็งแกร่งของหวงเผิง และซูเย่วพัฒนาไปมาก
ตอนนี้หวงเผิงอยู่ในขั้นจุดสูงสุดของนักรบระดับเจ็ดขั้นปลาย ในขณะที่ซูเย่วเพิ่งผ่านไปถึงขั้นนักรบระดับเจ็ดแรกเริ่ม ปีนี้ทั้งสองคนได้รับการปลูกฝังโดยใช้มุกมังกรเพลิง หวงเสี่ยวหลงได้มอบให้แก่พวกเขา และหลังจากที่ได้รับการขับสิ่งสกปรกด้วยผลของมุกมังกรเพลิงทั้งคู่ดูอ่อนเยาว์ขึ้นทุกวัน
ถ้าซูเย่วยืนอยู่ใกล้ ๆ กับหลี่ลู่ผู้คนคงจะคิดว่าพวกเขาเป็นพี่น้องกัน
กลับมาที่ห้องโถงใหญ่ทุกคนนั่งลง
หลังจากที่นั่งลงซูเย่วหัวเราะ และกล่าวว่า "ปีนี้หลี่ลู่จะอยู่ที่นี่ และอยู่ฉลองปีใหม่กับพวกเรา"
"ไม่กลับไปที่มณฑลฉางหลาน?" หวงเสี่ยวหลงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแล้วหันไปมองหลี่ลู่ และถาม
หลี่ลู่รู้สึกลำบากใจที่หวงเสี่ยวหลงกำลังจ้องมองมาที่นาง และนางพยักหน้ากล่าวอย่างแผ่วเบาว่า "ข้าได้ขออนุญาตท่านพ่อ และท่านปู่แล้วว่าปีนี้ข้าจะไม่กลับไปร่วมฉลองปีใหม่ด้วย ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่ออยู่ฉลองปีใหม่"
"อ่าถ้าพี่หลี่ลู่อยู่ที่นี่เพื่อฉลองปีใหม่ ปีใหม่ปีนี้จะยิ่งสนุกมากกว่าเดิม!" หวงหมิ่นตบมือด้วยความสุข "รออีกเพียงสองปี พี่หลี่ลู่จะได้แต่งงานกับพี่ของข้าที่นี่! "
แต่งงาน? ขณะที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกไปใบหน้าที่บอบบางของหลี่ลู่ก็แดงขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
หวงเสี่ยวหลงเบิกตากว้าง และมองไปที่หวงหมิ่น แต่นางก็ทำราวกับว่านางไม่ได้เห็นปฏิกิริยาของหวงเสี่ยวหลง และยังคงยิ้มอย่างสงบ
"เสี่ยวหลง น้องสาวของเจ้ากล่าวได้ถูกต้อง" ในเวลานี้ซูเย่วรีบผสมโรงอย่างรวดเร็ว "ในความเห็นของข้าอีกสองปีเจ้าสมควรแต่งงานกับแม่นางหลี่ลู่ ข้าจะบอกเจ้าตามตรงว่าข้าต้องการแม่นางหลี่ลู่มาเป็นลูกสะใภ้ของข้า และหลังจากนั้นข้าต้องการที่จะได้อุ้มหลานของข้า! "
หลาน?
เหงื่อเย็นปรากฏบนหน้าผากของหวงเสี่ยวหลงนี่คืออะไร
ใบหน้าของหลี่ลู่มีสีแดงสด และนางยังอยู่ในความเขินอาย แต่ในสายตาที่สดใสของนางมีความสุขมาก ในขณะที่นางลอบชำเลืองมองไปที่หวงเสี่ยวหลง
ในขณะนี้หวงเสี่ยวหลงรู้สึกอึดอัดใจ และเขาก็หันไปมองหน้าพ่อของเขา แต่หวงเผิงทำได้แค่เพียงยักไหล่ของเขาเท่านั้น
ในความเป็นจริงในโลกแห่งจิตวิญญาณการต่อสู้นี้การแต่งงานกันในช่วงวัยรุ่นก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา อีกสองปีข้างหน้าหวงเสี่ยวหลง และหลี่ลู่จะมีอายุครบสิบเจ็ดปี
บรรยากาศอันน่าอึดอัดใจในห้องโถงใหญ่ก็คงอยู่ได้ไม่นานนัก หวงเสี่ยวไห่วิ่งเข้ามาจากข้างนอกเมื่อเห็นหวงเสี่ยวหลงเขาร้องเสียงดังว่า "พี่ใหญ่! พี่ใหญ่!"
เสียงแหบของหวงเสี่ยวไห่ทำให้บรรยากาศคลายความอึดอัดลง
หวงเสี่ยวไห่กลับมา และเริ่มบอกว่ามีการแข่งขันการต่อสู้ทางด้านใต้ของเมือง และมันดูน่าสนุกมาก และเขาต้องการที่จะดึงหวงเซี่ยวหลงออกไปกับเขา
ดังนั้นหวงเสี่ยวหลงใช้โอกาสนี้เป็นข้ออ้าง และหนีออกไปจากห้องโถงใหญ่
ลึกลงไปในคืนที่เงียบสงบ
แสงจันทร์ยืดเงาของหวงเสี่ยวหลงไปบนพื้น
หวงเสี่ยวหลงยืนอยู่ตรงกลางลานหน้าที่พัก ในขณะนี้เขาก้าวออกไปทางซ้าย และเขาก็ย่อตัวลงในท่าหมอบ ในขณะที่ร่างกายส่วนบนของเขาตั้งตรงขึ้น มือทั้งสองข้างอยู่ที่เอว และมันดูราวกับมีความสมดุลจากการจัดท่าทางในครั้งนี้ ปรับการหายใจของเขาอีกครั้งพลังวิญญาณรอบ ๆ เริ่มรวบรวมอยู่ ๆ รอบตัวของเขา
สี่ปีที่ผ่านมา หวงเสี่ยวหลงได้ฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นไปสู่ขั้นที่หก – เปลี่ยนกงเล็บกลายเป็นปีก ขั้นที่เจ็ด – เก้าวิญญาณผสานดาบ และในที่สุดเขาก็มาถึงขั้นที่แปดสามแผนภูมิของทิวทัศน์ ตอนนี้เขากำลังมุ่งมั่นที่จะก้าวผ่านไปยังขั้นเก้าให้ได้ในเร็ว ๆ นี้ มังกรฟ้ากางกรงเล็บ
หมอกสีขาวออกมาจากรูจมูกของหวงเสี่ยวหลง ในขณะเดียวกันเมฆหมอกสีขาวหมุนวนไปอยู่เหนือศีรษะของเขา
ในโลกเก่าของเขากล่าวว่าผู้เชี่ยวชาญด้านกำลังภายในเมื่อปรับลมหายใจของพวกเขาจะมีดอกไม้สามดอกเบ่งบานเหนือศีรษะของพวกเขา เช่นเดียวกับหวงเสี่ยวหลงในตอนนี้
ตอนกลางคืนค่อย ๆ ผ่านไป
เมื่อแสงแดดยามเช้าส่องออกมา หวงเสี่ยวหลงก็หยุดฝึกฝน
หลังจากที่เขาหยุด หวงเสี่ยวหลงกระโดดขึ้นไปในอากาศ และเรียกมีดคู่เทพอสูรออกมา พร้อมกับกวัดแกว่งแสงมีดคู่เทพอสูรเกิดแสงของคมมีดนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาเหมือนทะเลสายฟ้า ในเวลาเดียวกันร่างของหวงเสี่ยวหลงกำลังตีลังกาอยู่กลางอากาศ ในขณะที่สายฟ้าพุ่งเข้าใกล้คล้ายกับมังกรที่กำลังว่ายน้ำอยู่ในทะเลอันกว้างใหญ่ และมีกลิ่นอายของความกดดันปกคลุมออกมาทั้งสี่ทิศทาง
สี่ปี … หวงเสี่ยวหลงได้ฝึกทักษะดาบเทพอสูร จนสำเร็จกระบวนท่าที่สี่ – เขตแดนสายฟ้า ในขั้นประสบความสำเร็จเล็กน้อย
การโมตีเมื่อครู่เกิดจากการที่หวงเสี่ยวหลงได้ใช้กระบวนท่าเขตแดนสายฟ้า
การโจมตีด้วยกระบวนท่าที่สี่นี้เมื่อเสร็จสิ้นที่สำคัญดูเหมือนว่าการโจมตีจะเปลี่ยนเป็นสายฟ้านับไม่ถ้วนซึ่งมีอำนาจในการทำลายล้างสูง
หวงเสี่ยวหลงหันมองขึ้นไปบนท้องฟ้า และหลังจากนั้นสักครู่ก็ถอนหายใจลงไปที่พื้นดิน
เมื่อหวงเสี่ยวหลงเริ่มเรียนรู้กระบวนท่านี้ เขาจะอยู่ในอากาศได้เพียงสี่อึดใจเท่านั้น
ด้วยการโจมตีของเขตแดนสายฟ้า การหมุนที่เขาทำในอากาศไม่ใช่การตีลังกาง่าย ๆ เพราะมันเป็นไปตามกฎบางอย่างที่ทำให้มันยากมากกว่าที่เขาคิด
เขตแดนสายฟ้า, หวงเสี่ยวหลงไม่ได้แสดงท่าทางเหมือนเดิมอีก แต่เขากำลังใช้ทักษะเทพอสูร และร่างกายของเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสีดำ และมีกลิ่นอายแห่งการฆ่าฟันกระจายออกไปเมื่อเส้นผมของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีขาว ในเวลานี้ที่ด้านหลังของหวงเสี่ยวหลงเกิดมีปีกสีดำเข้มปรากฎออกมา!
หลังจากสี่ปีที่ผ่านมากทักษะเทพอสูรของหวงเสี่ยวหลงได้มาถึงขั้นที่สี่แล้ว และสามารถเปลี่ยนร่างให้เป็นเทพอสูรได้ ปีกคู่สีดำที่ด้านหลังของเขาคือปีกของปีศาจที่เติบโตขึ้นหลังจากการเปลี่ยนแปลงร่างกายของเขา
เมื่อกางปีกออกสามารถขยายความกว้างออกไปได้สองจั้งในแต่ละด้าน 
ความเร็วของหวงเสี่ยวหลงเร็วมากขึ้นด้วยปีกของเทพอสูร เขาสามารถบรรลุความเร็วได้ไม่ด้อยไปกว่านักรบระดับเก้าขั้นกลาง
หวงเสี่ยวหลงหันมองไปรอบ ๆ ในหนึ่งอึดใจเขาไปอยู่ที่มุมของลานหน้าบ้านพัก และในขณะต่อมาเขาบินขึ้นไปในอากาศด้วย ปีกของเทพอสูรพร้อมกับความสามารถของเงาปีศาจช่วยให้ หวงเสี่ยวหลงสามารถเข้าถึงความเร็วที่น่ากลัว
ครู่ต่อมาหวงเสี่ยวหลงจบการฝึกซ้อม และคืนสู่ร่างเดิม
"พรุ่งนี้เป็นการแข่งขันประจำปี" หวงเซี่ยวหลงกล่าวกับตัวเอง
หลังจากที่เขาก้าวเข้าสู่ชั้นปีที่ 2 แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชนะในการแข่งขันระดับชั้นปีที่สองในหนแรก แต่เขาก็ไม่เคยได้รับรางวัลของอันดับหนึ่งของชั้นปีที่สองจริง ๆ แต่นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเขาจะปกครองชั้นปีที่สอง