INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 97: สี่ปี

สองวันผ่านไป
เช่นเดียวกับครั้งก่อน ๆ หวงเสี่ยวหลงได้เตรียมสิ่งที่จำเป็นทั้งหมด และออกจากคฤหาสน์เทียนซวนไปยังป่าจันทราสีเงิน เขานำเจ้าลิงน้อยไปกับเขาด้วยเช่นเคย
…
สามเดือนต่อมาที่ทะเลสาบแห่งหนึ่งภายในป่าจันทราสีเงิน มีแรดเกราะเพลิงที่บ้าคลั่งที่กำลังมุ่งหน้ามายังทะเลสาบ ทันใดนั้นมีแสงจากคมมีดสองเล่มกระพริบผ่านแรดเกราะเพลิงที่เป็นสัตว์ปีศาจระดับเจ็ด มันปล่อยเสียงร้องโหยหวนออกมาเมื่อเลือดไหลออกมา และมันล้มลงในทันที

เมื่อแรดขนาดใหญ่ล้มลง เงาของหวงเสี่ยวหลงก็ปรากฏขึ้นมา และเขาก็มายืนที่ข้างศพของสัตว์ปีศาจ เขาใช้มีดคู่เทพอสูรตัดเปิดเพื่อเอาแกนของมันออกมา
แกนในมือของเขาถูกส่งเข้าไปในพื้นที่ของเจดีย์หลิงหลงเพื่อให้เจดีย์ทำการดูดซับพลังปีศาจจากภายในได้
หลังจากดูดซับแกนสัตว์ร้ายดังกล่าวแล้วมีสัญญาณว่ามุกมังกรเพลิงเม็ดใหม่กำลังจะถูกสร้างขึ้นในเร็ว ๆ นี้
วิธีนี้ยังช้าเกินไป หวงเสี่ยวหลงคิดอยู่ภายในใจ
ในระหว่างช่วง 3 เดือนที่ผ่านมาหวงเสี่ยวหลงได้สังหารสัตว์ปีศาจระดับเจ็ดเป็นประจำทุกวันและจนถึงตอนนี้เขาได้สังหารสัตว์ปีศาจไปแล้วมากกว่าสี่ร้อยตัว แต่สามารถสร้างมุกมังกรเพลิงได้เพียงแค่ยี่สิบเม็ด
ใช้เวลาไปมากกว่าเก้าสิบวันในการทำงาน และได้มุกมังกรเพลิงเพียงแค่ยี่สิบเม็ด!
ผลที่ได้นี้ทำให้หวงเสี่ยวหลงต้องส่ายหัว
ความคืบหน้าด้วยความเร็วเท่านี้มุกมังกรเพลิงไม่สามารถสร้างได้ทันตามความต้องการของเขา ก่อนที่เขาจะมาถึงป่าจันทราสีเงิน เขาได้มอบมุกมังกรเพลิงให้แก่พ่อแม่ จอมพลฮ่าวเทียนและเฟยฮาว จำนวนของมุกมังกรเพลิงภายในพื้นที่ของเจดีย์หลิงหลง เริ่มขาดแคลน และตอนนี้ในเวลาสามเดือนต่อมาทั้งหมดนี้ถูกใช้สำหรับการบ่มเพาะปลูกของเขา
แต่นี่คือสิ่งที่อยู่นอกเหนืออำนาจของเขา
อีกเพียงหนึ่งปี ข้าน่าจะสามารถทะลวงผ่านไปสู่ขั้นนักรบระดับแปด! หวงเสี่ยวหลงคาดประมาณ
การก้าวขึ้นสู่นักรบระดับแปดหมายถึงการล่าสัตว์ปีศาจแปดขั้นได้ และพลังปีศาจภายในแกนของสัตว์ปีศาจระดับแปดจะมีความเข้มข้นมากกว่าสัตว์ปีศาจระดับเจ็ด ในเวลานั้นเจดีย์หลิงหลงอาจจะสามารถสร้างมุกมังกรเพลิงได้ทุกวัน
"ซิ! ซิ! ซิ!" เจ้าลิงน้อยวิ่งออกมาจากที่ไกล ๆ เมื่อเห็นศพของแรดเกราเพลิงที่ด้านข้างมันเริ่มแสดงท่าทีด้วยความไม่พอใจไปที่หวงเสี่ยวหลง
เนื่องจากความต้องการของเจดีย์หลิงหลงทำให้เกิดความต้องการแกนสัตว์จึงเกิดความจำเป็นในการเดินทางเข้าสู่ป่าจันทราสีเงิน ด้วยเหตุนี้จึงกลายเป็นคู่แข่งของเจ้าลิงน้อยที่ต้องการแกนสัตว์ปีศาจเช่นกัน ดังนั้นจึงมีการตัดสินใจระหว่างพวกเขาว่าคนแรกที่ฆ่าสัตว์ปีศาจจะได้เป็นเจ้าของแกนสัตว์ปีศาจ
และทุกครั้งหวงเสี่ยวหลงทำได้ดีกว่าเสมอ
ดังนั้นจึงไม่สามารถตำหนิเจ้าลิงน้อยที่แสดงความไม่พอใจได้
………
กาลเวลาไหลผ่าน
เดือนหนึ่งผ่านไป เร็ว ๆ นี้ เวลาได้ผ่านไปแล้วเก้าเดือนมันใกล้จะถึงเวลาสิ้นปี
ปลายปีนี้หวงเสี่ยวหลง และเจ้าลิงน้อยได้เดินทางกลับมายังคฤหาสน์เทียนซวนในวันแรกของปีใหม่ หวงเสี่ยวหลงได้พบกับครอบครัวที่อบอุ่น และอันเป็นที่รัก และแน่นอนหวงเสี่ยวหลงเข้าร่วมการแข่งขันประจำปีของสถาบันแสงดารา
ไม่ต้องพูดเลยว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งของชั้นปีที่สองถูกนำกลับบ้านโดยหวงเสี่ยวหลงขณะที่ลู่ไค และเย่หยงได้รับความพ่ายแพ้อีกครั้งหนึ่ง
แม้ว่าหวงเสี่ยวหลงจะกลายเป็นอันดับหนึ่งของการแข่งขั้นของชั้นปีที่สองในครั้งแรก แต่ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาไม่สามารถเอาชนะผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของชั้นปีที่สองได้
ไม่นานหลังจากที่ได้ร่วมฉลองปีใหม่กับครอบครัวของเขา หวงเสี่ยวหลง และเจ้าลิงน้อยได้เดินทางกลับไปที่ป่าจันทราสีเงินสำหรับการฝึกฝนอีกครั้ง

ฤดูใบไม้ผลิสิ้นสุดลง และฤดูใบไม้ร่วงกำลังจะมาถึง
หนึ่งปีผ่านไปอีกครา
ในตอนท้ายของทุก ๆ ปีหวงเสี่ยวหลงจะกลับมายังคฤหาสน์เทียนซวน และเข้าร่วมการแข่งขัน ของสถาบัน
สี่ปีผ่านไป
แสงแดดส่องลงบนฟื้นดิน และมีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองไปรอบ ๆ เขามีอายุสิบห้าถึงสิบหกปีโดยมีเจ้าลิงตัวน้อยยืนอยู่บนไหล่ของเขา มันกำลังมองผ่านป่าจากการเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วคล้ายกับเงาของภูติผีปีศาจ
ในขณะที่วิ่งชายหนุ่มก็หยุดลง และกระโจนขึ้นไปกลางอากาศ เมื่อชายหนุ่มกระโดดการโจมตีของหมีปีศาจตัวใหญ่ก็ล้มเหลวลงในทันที
เมื่อประสบความสำเร็จในการหลบการโจมตีของหมีปีศาจ ชายหนุ่มหันหลังกลับ และวิ่งเข้าไปหาร่างของหมีปีศาจขนาดใหญ่ พลังของกำปั้นนั้นหนักหน่วง และแข็งแกร่งจมลงไปในหน้าอกของหมีปีศาจ และทะลุผ่านตัวของมันไปทางด้านหลัง
หมีปีศาจล้มลงสู่พื้นดิน
ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เขาคือหวงเสี่ยวหลง สี่ปีที่ผ่านมา และเขาก็เติบโตขึ้นเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ มีกล้ามเนื้อที่สมส่วน ดวงตาเหมือนดวงดาว จมูกสูงโด่ง และริมฝีปากเป็นสีแดง
สี่ปีที่ผ่านมา หวงเสี่ยวหลงไม่เพียงแต่ก้าวเข้าสู่ขั้นนักรบระดับแปดเท่านั้น แต่เขายังอยู่ที่จุดสูงสุดของนักรบระดับแปดขั้นปลาย และในไม่ช้าเขาก็จะสามารถผ่านไปยังนักรบระดับถัดไปได้
อย่างไรก็ตามหมีปีศาจที่นอนอยู่บนพื้นหลังจากถูกฆ่าโดยหวงเสี่ยวหลงไม่ได้เป็นสัตว์ปีศาจระดับแปด แต่มันเป็นสัตว์ปีศาจระดับเก้า
ถึงแม้ว่าจะอยู่ในขั้นจุดสูงสุดของนักรบระดับแปดขั้นปลาย แต่ความแข็งแกร่งของเขาสามารถฆ่าสัตว์ปีศาจระดับเก้าต้น ๆ ได้
หวงเสี่ยวหลงเข้ามาที่ศพของหมีปีศาจตัวใหญ่ และเริ่มควานหาแกนผลึก และโยนมันลงไปในเจดีย์หลิงหลงทันทีที่พลังปีศาจที่อยู่ภายในแกนสัตว์ปีศาจถูกดูดกลืนมันก็กลายเป็นมุกมังกรเพลิงเม็ดใหม่ในทันที
พลังงานภายในจากแกนของสัตว์ปีศาจระดับเก้านั้นสูงกว่าสัตว์ปีศาจระดับเจ็ดประมาณสิบเท่าหรือมากกว่านั้น และหนึ่งในแกนของสัตว์ปีศาจระดับเก้าก็เพียงพอแล้วสำหรับเจดีย์หลิงหลงเพื่อสร้างมุกมังกรเพลิงเม็ดใหม่
นี่คือเม็ดที่ยี่สิบ! หวงเสี่ยวหลงพึมพำกับตัวเอง
เดือนนี้เขาได้ฆ่าสัตว์ปีศาจระดับเก้าไปแล้วยี่สิบตัว โชคร้ายเมื่อเทียบกับสัตว์ปีศาจระดับเจ็ด และสัตว์ปีศาจระดับแปด สัตว์ปีศาจระดับเก้าเป็นสิ่งที่หาได้ยาก โดยเฉลี่ยแล้วหวงเสี่ยวหลงอาจล่าได้เพียงวันละตัว
"ซิ! ซิ! ซิ!" ในเวลานี้เจ้าลิงน้อยกระโดดลงมา และเข้าไปที่ซากศพ กรงเล็บที่แหลมคมตัดออกและเอาถุงน้ำดีออกมา
แม้ในช่วงสี่ปีที่ผ่านมารูปร่างหน้าตาของเจ้าลิงน้อยไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลง แต่มันก็ยังเป็นลิงตัวเล็กที่สูงเกือบสองเซี๊ยะ ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือขนของมันกลายเป็นเงางาม และอ่อนนุ่ม และดวงตาของมันเป้ฯสีฟ้าที่คมกริบ
ความแข็งแกร่งของมันเติบโตได้ไม่ช้ากว่าหวงเสี่ยวหลงผู้ซึ่งเป็นเจ้าของเจดีย์หลิงหลง และความแข็งแกร่งของพวกเขาอาจกล่าวได้ว่าเท่ากัน
หลังจากที่ฆ่าหมีปีศาจหวงเสี่ยวหลง และเจ้าลิงน้อยก็ออกค้นหาเป้าหมายต่อไป

อีกสองเดือนผ่านไป
ช่วงปลายปีใกล้เข้ามาอีกครั้ง เพราะฉะนั้นหวงเสี่ยวหลง และเจ้าลิงน้อยเดินทางออกจากป่าจันทราสีเงินมุ่งหน้ากลับไปที่เมืองหลวง
อีกครึ่งเดือนต่อมาหวงเสี่ยวหลง และเจ้าลิงน้อยกลับมาถึงยังเมืองหลวง
"พี่ใหญ่!" ขณะที่เขาเดินเข้าไปในคฤหาสน์เทียนซวน เด็กหญิงวัย 14 ปีรีบวิ่งออกมาจากภายในและร้องเรียกออกมาอย่างมีความสุข
เด็กสาวสวยคนนี้ก็คือหวงหมิ่น, น้องสาวของหวงเสี่ยวหลง; สี่ปีได้เปลี่ยนสาวน้อยให้กลายเป็นหญิงสาวแล้วในเวลานี้
หวงหมิ่นลากพี่ชายคนโตของนางเข้าไปภายในห้องโถงของคฤหาสน์เทียนซวน
หวงเสี่ยวหลงหัวเราะกับการกระทำของนาง "เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ทำไมเจ้าถึงมีความสุขมากขนาดนั้น?"
หวงหมิ่นจับริมฝีปากของนาง และประท้วง "พี่ใหญ่ ข้าโตขึ้นแล้ว อย่าเรียกข้าว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อีกต่อไป " ดวงตาของนางเป็นประกายถามว่า" ลองเดาดูสิว่าใครมา? "
"หลี่ลู่" หวงเสี่ยวหลงหัวเราะ
ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหวงเสี่ยวหลงใช้เวลาส่วนใหญ่ฝึกฝนอยู่ภายในป่าจันทราสีเงิน และจะกลับมายังคฤหาสน์เทียนซวนในช่วงท้ายของแต่ละปี หลี่ลู่รู้ถึงเรื่องนี้ได้เป็นอย่างดี และจะมาเยี่ยมคฤหาสน์เทียนซวนทุกปีในช่วงเวลานี้เพื่อรอหวงเสี่ยวหลง
"น่าเบื่อ" ปากเล็ก ๆ ของหวงหมิ่นขดตัว แต่ความรู้สึกของนางเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว "พี่สาวหลี่ลู่อยู่ที่นี่มาได้ห้าวันแล้ว ถ้านางรู้ว่าท่านกลับมานางจะมีความสุขมาก! "

หวงเสี่ยวหลงยิ้มให้กับน้องสาวของเขา หวงหมิ่นพยายามดึงเขาเข้าไปยังห้องโถงใหญ่ของ คฤหาสน์เทียนซวน