INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 82: โผล่หัวออกมา!

เมื่อหวงเผิงได้ยินคำพูดของหวงเสี่ยวหลง เขายิ้มอย่างอ่อนโยน และพยายามอย่างมากที่จะพูดแต่เสียงที่ดังออกมานั่นแผ่วเบา และอ่อนแอ "เสี่ยวหลง พ่อไม่เป็นไรจริง ๆ!"
คำพูดของหวงเผิงยิ่งทำขึ้นหัวใจของหวงเสี่ยวหลงมีแต่เพลิงแค้นมากเพิ่มขึ้น ไม่เป็นไร? ได้รับบาดเจ็บขนาดนี้ แต่ท่านพ่อก็ยืนยันว่าเขาสบายดี!
"ท่านแม่ ใครทำร้ายท่านพ่อ? ใครทำอย่างนั้นช่วยบอกข้าได้ไหม!? " หวงเสี่ยวหลงหันไปซูเย่วเพื่อสอบถาม
ซูเย่วรู้สึกลังเล นางยังคงมีดวงตาที่แดง และบวม
"เสี่ยวหลง เจ้าควรจะรีบออกไป! ออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลหวง! " หวงเผิงก็กล่าวขัดขึ้นมา
"ถูกต้อง เสี่ยวหลงเจ้าควรรีบออจากคฤหาสน์ตระกูลหวงยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี!" ซูเย่วตกลงที่จะบังคับลูกชายของนาง
ไปจากคฤหาสน์ตระกูลหวง?! หวงเสี่ยวหลงก็ต้องตกตะลึง และมีความเป็นไปได้ที่จะก้าวผ่านความคิดของเขา เขาถามด้วยอารมณ์โกรธ "ท่านพ่อ มันเป็นหวงหมิง ?"
ร่องรอยของความตื่นตระหนกโผล่ขึ้นมาจากภายในดวงตาของหวงเผิง และซูเย่วทั้งสองคนปฏิเสธที่จะตอบ
หวงหมิง! จริง ๆ แล้วมันเป็นเขา!
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพ่อแม่ของเขา หวงเสี่ยวหลงก็รู้ว่าเขาคาดเดาถูกต้อง ความโกรธเกรี้ยวที่เผาไหม้อยู่ภายในหัวใจของเขา และเจตนาฆ่าได้กระพริบข้ามผ่านดวงตาของเขา และหายไปอย่างรวดเร็ว เขาหันหลังกลับ และอยากจะเดินออกจากห้องไปไว ๆ 
"เสี่ยวหลง!" ซูเย่วคว้ามือของหวงเสี่ยวหลง และนางส่ายหัว ขณะที่ร้องไห้ออกมาว่า "อย่าไป! อย่าไปที่เรือนรับรองทางเหนือ พี่ชายของหวงเหว่ย, หวงจุนกลับมาแล้ว! และเขามาพร้อมกับอาจารย์ของเขา อาจารย์ของเขาเป็นผู้นำของนิกายดาบใหญ่มีนามว่าหลิวเว่ย! "
"ผู้นำของนิกายดาบใหญ่ หลิวเหว่ย!" ดวงตาของหวงเสี่ยวหลงหรี่แคบลง
"ถูกต้อง! ในความเป็นจริงท่านพ่อของเจ้าได้รับบาดเจ็บก็เพราะหลิวเว่ย หลิวเหว่ยเป็นนักรบเหนือธรรมชาติ! " ซูเย่วกล่าวออกมาจนเกือบสำลัก ขณะที่นางเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้น
"เมื่อสองวันก่อนหวงจุนได้เดินทางกลับมา และพบว่าเจ้าได้ทำร้ายมือ และขาของหวงเหว่ยระหว่างงานชุมนุมประจำปีของตระกูลเมื่อครั้งที่แล้ว และผู้อาวุโสเฟยฮาวได้ทำร้ายหวง หมิง นั่นคือเหตุผลที่เมื่อวานก่อนหน้าหวงจุน, หวงหมิง และหวงเหว่ยได้พาหลิวเว่ยมายังเรือนรับรองตะวันออก! "
ซูเย่วไม่ได้กล่าวต่อ แต่ทุกคนคงเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น
"หวงเหว่ยยังเตะน้องสาวของเจ้าด้วย!" ซูเย่วร้องไห้ออกมาอีกครั้งหลังจากคิดถึงเรื่องที่น่าเศร้าของลูกสาว 
หวงจุน, หวงหมิง และหวงเหว่ยกล่าวว่าเมื่อใดที่เจ้ากลับมาพวกเขาจะมาชำระหนี้กับเจ้า และผู้อาวุโสเฟยฮาว เสี่ยวหลงเจ้าต้องออกจากคฤหาสน์ตระกูลหวงไปพร้อมกับผู้อาวุโสเฟยฮาว! มิฉะนั้นเมื่อพวกเขารู้ว่าเจ้ากลับมามันจะสายเกินไป! "
"หวงจุน, หวงหมิง, หวงเหว่ย, หลิวเว่ย!" แสงที่แหลมคมทะลุผ่านดวงตาของหวงเสี่ยวหลง เขาหันไปมองที่จอมพลฮ่าวเทียนที่ยืนอยู่เบื้องหลังเขาแล้วกล่าวถามว่า "เจ้าพอจะรู้อะไรที่เกี่ยวกับผู้นำของนิกายดาบใหญ่ หลิวเหว่ยผู้นี้?"
"ขอตอบนายน้อยถึงแม้ว่าผู้นำของนิกายดาบใหญ่ หลิวเหว่ยจะเป็นนักรบเหนือธรรมชาติ เขาก็เป็นเพียงนักรบเหนือธรรมชาติระดับแรก เขาเพิ่งจะก้าวขึ้นมาเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง"
นิกายดาบใหญ่เป็นนิกายจากอาณาจักรเป่าหลง; หลิวเหว่ย เป็นผู้นำนิกายคือสิ่งที่จอมพล ฮ่าวเทียนรู้
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่เคยเจอกันมาก่อน
"นักรบเหนือธรรมชาติระดับแรก." หวงเสี่ยวหลงกัดฟัน
ในขณะนี้หวงเผิง และซูเย่วพึ่งสังเกตเห็นจอมพลฮ่าวเทียนว่ายืนอยู่ภายในห้อง
นายน้อย? เขาเป็นทาสคนใหม่ของ เสี่ยวหลงหรือ?
หวงเผิงมองอย่างกระตือรือร้นไปที่เฟยฮาว "ท่านผู้อาวุโสเฟยฮาว ข้าขอร้องเจ้าช่วยปกป้องเสี่ยวหลง และช่วยพาเขาออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลหวงก่อนที่มันจะสายเกินไปได้ไหม!?"

ในเวลาเดียวกันในเรือนรับรองทางเหนือ
ยามของคฤหาสน์ตระกูลหวงได้รายงานการกลับมาของหวงเสี่ยวหลงแก่สามพ่อลูก
หลังจากได้ยินเสียงรายงานแล้วหวงเหว่ย กล่าวว่า “คราวนี้ข้าอยากจะเห็นว่าพวกเขาจะยังโชคดีอีกหรือไม่ และยังจะสามารถหลบหนีออกไปได้หรือไม่!? " ในขณะที่เขาพูดแบบนี้ เขามองไปที่ หวงจุน "พี่ใหญ่ท่านต้องช่วยฆ่าสุนัขเฟยฮาวตัวนั้น ก่อนอื่นทำลายการบ่มเพาะของเขา และของหวง เสี่ยวหลง แล้วค่อย ๆ ทำลายกระดูกทั่วทั้งร่างกายของพวกเขา!
"สำหรับสุนัขเช่นหวงเซี่ยวหลงนั้นเขากล้าที่จะทำร้ายมือ และขาของข้า ข้าต้องการให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานมากกว่าข้าถึงสิบเท่า และเลวร้ายยิ่งกว่าเป็นร้อย ๆ เท่า!" ดวงตาของหวงเหว่ยแสดงออกถึงความกระหายเลือด
หวงจุนมองไปที่น้องชายของเขาและตอบว่า "จงมั่นใจเถอะข้าจะไม่ปล่อยให้สุนัขพวกนั้นตายอย่างสบาย ๆ ในเวลานั้นหวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาวจะต้องถูกทำลายการบ่มเพาะ หลังจากนั้นข้าจะปล่อยให้ท่านพ่อ และเจ้าตัดสินใจ! " เขาลุกขึ้นยืนที่ด้านหลังของหวงเหว่ยเพื่อปลอบน้องชายของเขา " ข้าจะไปขอร้องให้ท่านอาจารย์ช่วยสะสางในเรื่องนี้! "
หวงหมิงพยักหน้ารับ ดังนั้นหวงหมิง, หวงจุน และหวงเหว่ยจึงเดินออกจากห้องโถงใหญ่เพื่อไป 'เชิญ' หลิวเว่ย
ขณะที่ทั้งสามคนกำลังจะออกไปเชิญหลิวเว่ย หวงฉี่เต๋อก็ได้ข่าวเกี่ยวกับการกลับมาของหวงเสี่ยวหลง และเฟยฮาว เขานั่งบนเก้าอี้พลางถอนหายใจออกมา และมองไปที่เฉินหยิงแล้วกล่าวว่า "ไปเรือนรีบรองตะวันออกกันเถอะ"
อีกไม่กี่อึดใจต่อมาหวงฉี่เต๋อ และเฉินหยิงได้เดินทางมาถึงยังเรือนรับรองตะวันออก และบังเอิญพบกับสามคนที่เพิ่งออกไปคือหวงเสี่ยวหลง, จอมพลฮ่าวเทียน และเฟยฮาว
การได้เห็นสามคนนี้หวงฉี่เต๋อได้มองเห็นสายตาของหวงเซียงหลงที่เย็นชาประดุจน้ำแข็ง

ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งที่ซูเย่วได้เล่าถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ซูเย่วบอกอีกว่าเมื่อสองวันก่อนหวงฉี่เต๋อได้พบว่าหลิวเหว่ยว่าเป็นผู้ทำร้ายจนพ่อของเขาได้รับบาดเจ็บ แต่หวงฉี่เต๋อทำได้เพียงยิ้มอย่างจริงใจให้แก่หลิวเหว่ย และบอกว่าพ่อของเขาสมควรจะได้รับบทเรียน!
สมควร!
ดวงตาของหวงเสี่ยวหลงเป็นเหมือนมีดที่แหลมคมกำลังหล่นลงบนร่างของหวงฉี่เต๋อ
มีจิตสำนึกที่รู้สึกผิดเกิดขึ้น หวงฉี่เต๋อไม่กล้าเผชิญหน้ากับหวงเสี่ยวหลง
ทันใดนั้นได้ยินเสียงกรีดร้องมาจากข้างนอกเรือนรับรอง "ลูกสุนัขหวงเสี่ยวหลง ข้ารู้ว่าเจ้าและทาสสุนัขเฟยฮาวกลับมาแล้วโผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้!"
นี่คือเสียงของหวงเหว่ย
ความเย็นชาในดวงตาของหวงเสี่ยวหลงเริ่มแข็งแกร่งขึ้น เขาวางแผนที่จะไปยังเรือนรับรองทางเหนือ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าพวกเขาจะรีบมายังที่นี่ สามพ่อลูกพวกนี้คงอดทนรอเขาไม่ไหว
แต่มันไม่ได้เลวร้ายแต่อย่างใดจริง ๆ มันช่วยประหยัดเวลาที่จะต้องเดินไปที่นั่น
เขาหันไปมองทางเฟยฮาว และกล่าวว่า "มีคนบอกให้พวกเราออกไป พวกเราไม่ควรที่ปล่อยให้คนอื่นรอนาน! "
"ขอรับนายน้อย!" เฟยฮาว และจอมพลฮ่าวเทียนเห็นด้วยอย่างสุภาพ
ทั้งสามคนก้าวเดินออกไป หวงฉี่เต๋อ และเฉินหยิงก็รีบออกเดินตามออกไปเช่นกัน
ขณะที่หวงฉี่เต๋อกล่าวกับ เฉินหยิงว่า "พวกเราก็จะออกไปด้วย" ทั้งสองคนตามหลังกลุ่มหวงเสี่ยวหลงออกจากเรือนรับรอง
ที่ด้านนอกของเรือนรับรองตะวันออก หวงเสี่ยวหลงเห็นหวงหมิง หวงเว่ย และหวงจุนยืนอยู่ที่ด้านนอก
หลังจากสามปีที่ผ่านมานับตั้งแต่หวงเสี่ยวหลงได้เห็นหวงจุนในครั้งล่าสุด แม้จะมีเพียงแค่รูปลักษณ์เท่านั้นแต่หวงเสี่ยวหลงก็จำเขาได้โดยไม่ยาก นอกเหนือจากความสูง และร่างกายของเขาแล้วการเปลี่ยนแปลงใบหน้าของเขายังมีไม่มากนัก ที่ด้านข้างของคนทั้งสามมีชายวัยกลางคนแต่งตัวแปลก ๆ ยืนอยู่
คนผู้นี้น่าจะเป็นอาจารย์ของหวงจุน, ผู้นำของนิกายดาบใหญ่, หลิวเว่ย!
เมื่อหวงหมิง หวงเหว่ย และหวงจุนเห็นหวงเสี่ยวหลงปรากฏตัวออกมา หวงเหว่ยยิ้มขึ้นมาทันที "เจ้าลูกสุนัขหวงเสี่ยวหลงเจ้าคงไม่ได้คาดคิดว่าพวกเราจะมาหาพวกเจ้าอย่างรวดเร็วเช่นนี้"
การฟังคำหยาบคาย และความไม่สุภาพของหวงเหว่ย จอมพลฮ่าวเทียน แล เฟยฮาวกำลังจะรีบร้อนก้าวออกไปด้วยความโกรธเพื่อจะสั่งสอนเด็กคนนี้ แต่หวงเสี่ยวหลงยื่นมือออกมาขวาง และหยุดคนทั้งสอง เขามองไปที่หวงเหว่ย และหัวเราะ "ข้าไม่ได้คาดหวังว่าพวกเจ้าทั้งหมดจะรีบมาหาที่ตายแบบนี้!"
หวงเหว่ยโกรธ แต่หวงจุนพูดเร็วกว่าเขา "หวงเสี่ยวหลง ท่านนี้คืออาจารย์ของข้า นามว่าหลิวเว่ย และท่านยังเป็นผู้นำของนิกายดาบใหญ่ และยังอยู่ในขั้นนักรบเหนือธรรมชาติ! " ตาของเขากวาดไปที่ด้านหลังของ หวงเสี่ยวหลง เขาเย้ยหยัน" เขาเป็นทาสสุนัข เฟยฮาว? เจ้าคิดว่ามีนักรบสุนัขแค่ขั้นจุดสูงสุดของนักรบระดับสิบขั้นปลายจะทำให้เจ้าสามารถแสดงความเย่อหยิ่ง และอยู่ยงคงกระพันในโลกนี้ได้จริง ๆ หรือ? ให้ข้าบอกเจ้าต่อหน้าอาจารย์ของข้า สุนัขของเจ้าไม่ได้มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นแม้แต่สุนัขด้วยซ้ำ! " 
ขณะที่หวงจุนพูดคำพูดของเขาเสร็จสมบูรณ์ หวงฉี่เต๋อ เดินออกมาจากเรือนรับรองตะวันออก พร้อมกับเฉินหยง การได้เห็นหวงฉี่เต๋อ, หวงหมิง, หวงจุน และหวงเหว่ยต้องตกตะลึง; หวงฉี่ เต๋ออยู่ที่นี่ อยู่ที่เรือนรับรองตะวันออกในเวลานี้หรือเป็นอย่างที่พวกเขาเคยได้คาดคิดเอาไว้