INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 69: ไม่จำเป็น

"ตอนนี้ผู้ชนะการแข่งขันของทุกห้องกรุณาก้าวออกมาข้างหน้า และหยิบไม้เพื่อจับคู่ประลอง!" รองอาจารย์ใหญ่เซี่ยงฉู่ประกาศอยู่ที่บนเวที
หวงเสี่ยวหลง, ลู่ไคและอีกสิบสองคนเดินขึ้นไปหยิบไม้
หวงเสี่ยวหลง หยิบไม้ที่มีจำนวน 4 ขีด
หมายเลขสี่ และฝ่ายตรงข้ามของหวงเสี่ยวหลงเป็นผู้ชนะจากห้องที่สี่เป็นศิษย์ที่มีชื่อว่า หยางหมิงเหว่ย เขามีอายุสิบเจ็ดปี และเข้าสถาบันเมื่อแปดปีที่แล้ว ในช่วงแปดปีที่ผ่านมาเขาได้มาถึงนักรบระดับหกขั้นปลาย
นักรบระดับหกขั้นปลาย!
ใบหน้าของหลี่ลู่เปลี่ยนเป็นสีขาวนิดหน่อย เมื่อนางเห็นว่าหวงเสี่ยวหลงจริง ๆ แล้วหยิบได้ไม้ที่มีสี่ขีด
"เสี่ยวหลง ทำไมเจ้าไม่ … " รู้สึกกังวลหลี่ลู่ไม่ทราบว่าจะพูดอย่างไรดี
"ไม่เป็นไร" หวงเสี่ยวหลงยิ้มให้กับหลี่ลู่ เขารู้ว่าหลี่ลู่ต้องการจะพูดอะไร แต่ไม่สามารถพูดออกมาได้
เดินขึ้นไปบนเวที หวงเสี่ยวหลง และหยางหมิงเหว่ยเดินเข้าหากัน และกัน
หยางหมิงเหว่ยมีผิวที่ดูอ่อนเยาว์ และใบหน้าที่ดูหล่อเหลา จ้องไปที่หวงเสี่ยวหลง เขาหัวเราะและพูดว่า "หวงเสี่ยวหลงเป็นเจ้า? ข้าไม่ได้คาดหวังว่าคนแรกของข้าจะเป็นเจ้า ได้ยินมาเมื่อวานนี้เจ้าได้ทำให้เจียงเต็งพ่ายแพ้ เจียงเต็งพึ่งจะที่ผ่านเข้าสู่นักรบระดับห้า อย่างไรก็ตามปัจจุบันเจ้ายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า มันคงจะดีกว่าที่เจ้าจะกล่าวยอมแพ้ด้วยความสมัครใจ "
"ไม่จำเป็น" หวงเสี่ยวหลงไม่สะทกสะท้านกับคำพูด เขาสามารถบอกได้ว่าหยางหมิงเหว่ยนี้ไม่ได้มีเจตนาที่จะล้อเลียนเขา แต่เขากล่าวคำเหล่านั้นออกมาจาก 'ความเมตตา' เพื่อชักชวนให้เขายอมแพ้
"เชิญลงมือ" หวงเสี่ยวหลง มองไปที่ฝ่ายตรงข้าม และในที่สุดก็พูด
หยางหมิงเหว่ยตะลึงเป็นครั้งที่สองที่คำพูดของหวงเสี่ยวหลง และส่ายหัว "เพราะหัวใจของเจ้าไม่อยากยอมแพ้ เจ้าควรระวังให้มาก!" แสงพราวพร่างออกมาจากร่างของเขาหลังจากที่เขาจบการพูดคุยกันแล้ว หยางหมิงเหว่ยกำลังยืนอยู่ตรงหน้าหวงเสี่ยวหลง และชกมาที่หน้าอกของเขา
เมื่อเห็นอย่างนี้ หวงเสี่ยวหลงก็ยกมือขึ้น และใช้เพลงหมัดลั่วหานชกส่วนกลับไป
"ฮง!" เสียงดังออกมาในขณะที่หยางหมิงเหว่ยเซ และถอยกลับไปสองสามก้าวก่อนจะยืนได้อย่างมั่นคง
ฝูงชนถูกส่งเข้าสู่ความมึนงง
"เจ้าเป็นนักรบระดับหก? วิธีนี้เป็นไปได้อย่างไร? " หยางหมิงเหว่ยพบว่ามันยากที่จะยอมรับในขณะที่เขามองไปที่หวงเสี่ยวหลง แขนขวาที่เพิ่งปะทะกับหมัดของหวงเสี่ยวหลง มันก็ยังคงสั่นและกลายเป็นชา
หลังจากที่ทุกคนได้สิต พวกเขาก็หายใจด้วยลมหนาว และความวุ่นวายก็ไหลผ่านฝูงชน
"นี้ หวงเสี่ยวหลง เขาจริงแล้วได้ก้าวไปถึงนักรบระดับหก! เขาอายุเท่าไหร่?!"
"แม้หยางหมิงเหว่ยยังถูกผลักกลับ!"
"สิ่งที่เป็นปีศาจน้อยผู้นี้ มันน่ากลัวเกินไป!"
แม้แต่บนที่นั่งหลัก ราชาลู่เจ๋อ อาจารย์ใหญ่ซุนจาง รองอาจารย์ใหญ่เซี่ยงฉู่ และดวงตาของแต่ละคนแทบจะหลุดออกมาจากเบ้าตา
ไม่น่าเชื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งซุนจาง และเซี่ยงฉู่รู้สึกตกใจมาก ๆ

เมื่อวานนี้ที่ด้านหน้าลานจัตุรัส ซุนจาง และ เซี่ยงฉู่ก็ต้องตกใจเมื่อหวงเสี่ยวหลงชนะเจียงเต็ง ต่อหน้าต่อตาพวกเขา พวกเขาคิดว่าหวงเสี่ยวหลงอาจจะเป็นนักรบระดับห้าขั้นปลาย หรือมากที่สุดคือจุดสูงสุดของนักรบระดับห้าขั้นปลาย แต่ตอนนี้แม้แต่นักรบระดับหก หยางหมิงเหว่ยก็ถูกผลักกลับถอยออกไปโดยหวงเสี่ยวหลง!
เรื่องแบบนี้มันคืออะไร?
หลังจากความรู้สึกตกตะลึงไปทั่วร่างกายของซุนจาง และเซี่ยงฉู่ พวกเขาก็สั่นไปด้วยความตื่นเต้นในหัวใจของพวกเขา ที่พวกเขาต้องพยายามลดแรงกระตุ้นของพวกเขาที่จะวิ่งขึ้นไปทาง หวงเสี่ยวหลง และกอดเขา
ในขณะที่ทุกคนที่อยู่นอกเวทีตกใจที่เห็นการกระทำของหวงเซี่ยวหลง 
หยางหมิงเหว่ยกล่าวว่า "ใช้กำลังทั้งหมดของเจ้า" 
หยางหมิงเหว่ยจ้องที่ หวงเสี่ยวหลง การดูหมิ่นก่อนหน้าหายไปอย่างสมบูรณ์ และถูกแทนที่ด้วยการแสดงออกที่มืดมิด การโจมตีเพียงครั้งเดียวตอนนี้ทำให้เขาตื่นตัว และหวงเสี่ยวหลงมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นฝ่ายตรงข้ามของเขา
"เอาล่ะข้าจะกลับคำพูดของข้า" หยางหมิงเหว่ยกล่าวว่า "เจ้ามีคุณสมบัติที่จะเป็นฝ่ายตรงข้ามของข้า หวงเสี่ยวหลงข้าจะใช้กำลัง และความสามารถทั้งหมดของข้าในการต่อสู้กับเจ้า และข้าก็หวังว่าเจ้าจะทำแบบเดียวกันในการต่อสู้ครั้งนี้! "
การประกาศของเขาเสร็จสิ้นแสงไฟสว่างจ้า และสว่างมากขึ้นออกมาจากร่างกายของเขาเมื่อเทียบกับครั้งแรก ด้านหลังของเขามีเงาของชายคนหนึ่งโผล่ออกมา ชายร่างใหญ่คนหนึ่งกำลังสวมชุดเกราะรบ
นี่คือวิญญาณของหยางหมิงเหว่ย!
มนุษย์ผู้ชาย!
เพื่อให้ถูกต้องมากขึ้นมันเป็นมนุษย์โบราณ!
จิตวิญญาณของหยางหมิงเหว่ยคือจิตวิญญาณการต่อสู้ในสมัยโบราณที่เผ่าราชันย์แห่งแสง ตามตำนานในสมัยโบราณ มีตระกูลโบราณจำนวนมากที่ได้ล่มสลายไป และเผ่าราชันย์แห่งแสงก็เป็นหนึ่งในนั้น
เป็นประเภทของวิญญาณของเผ่าโบราณ และโดยทั่วไปแล้วจิตวิญญาณการต่อสู้ประเภทเผ่าโบราณถือเป็นจิตวิญญาณการต่อสู้ชั้นสูง
ในความเป็นจริงจิตวิญญาณการต่อสู้ของหยางหมิงเหว่ยเป็นวิญญาณการต่อสู้ระดับสิบด้านบน
แต่เห็นได้ชัดว่าศิษย์ชั้นนำทั้งสิบสี่คนมีจิตวิญญาณการต่อสู้ชั้นสูง. การได้อันดับหนึ่งเป็นไปได้ยากมาก
เมื่อทำการเรียกจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาออกมา ปรากฎแหวนทองของเผ่าราชันย์แสงโผล่ที่ด้านหลังของหยางหมิงเหว่ย และเขาลงมือชกไปที่หวงเสี่ยวหลงอีกครั้ง
กับการโจมตีที่เข้ามายังร่างของหวงเสี่ยวหลง และหมัดของเขาชกออกไปปะทะกับหมัดของ หยางหมิงเหว่ยตรง ๆ อีกครั้ง
ปราณฉีที่เข้าปะทะกันทำให้เกิดช่องว่าง
อีกครั้งที่หยางหมิงเหว่ยถูกผลักดันให้ต้องถอยกลับไปโดยหวงเสี่ยวหลง

เมื่อเห็นผลลัพธ์นี้ฝูงชนก็ตกใจ
คนที่กำลังใช้จิตวิญญาณการต่อสู้ไม่สามารถทำให้อีกฝ่ายถอยกลับไปได้ ทั้ง ๆ ที่หลังจากใช้จิตวิญญาณการต่อสู้ออกมาแล้วไม่ว่าจะเป็นความแข็งแรงทางกายภาพ และการป้องกันมันจะสูงกว่านักรบในลำดับเดียวกัน อย่างไรก็ตามหวงเสี่ยวหลงยังคงสามารถผลักดันให้หยางหมิงเหว่ยถอยกลับไปได้:นี่ไม่ได้หมายถึงว่าร่างกายของหวงเสี่ยวหลงเหนือกว่าหยางหมิงเหว่ย? แม้แต่ตอนนี้หวงเสี่ยวหลงก็ยังไม่เรียกจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาออกมา
หลังจากการโจมตีของเขาทำให้หยางหมิงเหว่ยถอยกลับไปแล้ว ร่างกายของหวงเสี่ยวหลง กระพริบหายไป และอีกครั้งไปปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของหยางหมิงเหว่ย และส่งฝ่ามือออกไปกระแทกที่หน้าอกของเขา
"แหวนทองวีรบุรุษคุ้มกาย!" ในขณะเดียวกันกับฝ่ามือของหวงเสี่ยวหลงจะกระแทกที่หน้าอกของหยางหมิงเหว่ย สายตาที่คมกริบกระพริบเหนือดวงตาของหยางหมิงเหว่ยขณะที่แหวนทองคำด้านหลังห่อหุ้มร่างของเขาหมุนวนไปตลอดเวลาเพื่อสร้างรัศมีวงกลมป้องกัน เมื่อหวงเสี่ยวหลงปะทะกับวงกลมสีทองก็รู้สึกเหมือนว่าฝ่ามือของเขากระทบกับผนังเหล็ก
"เจ้าจะไม่สามารถฝ่ารัศมีวงกลมป้องกันของข้าได้!" หยางหมิงเหว่ยมองไปที่หวงเสี่ยวหลง และกล่าวว่า "เฉพาะนักรบระดับเจ็ดเท่านั้นที่สามารถทำลายแหวนทองของข้าได้!"
แหวนทองคำของเผ่าราชันย์แสง!
นี่คือความสามารถของจิตวิญญาณการต่อสู้ของหยางหมิงเหว่ยหลังจากที่พัฒนามาจากการทะลวงผ่านนักรบระดับสี่
การจะทำลายการป้องกันนี้ได้ จะต้องเป็นนักรบระดับเจ็ด หรือสูงกว่าจึงจะสามารถทำลายการป้องกันของเขาได้
"ไม่สามารถทะลุผ่านการป้องกันของเจ้าได้อย่างนั้นหรือ?" หวงเสี่ยวหลงไม่แยแสตามปกติ
"มันไม่จำเป็น!" จากนั้นฝ่ามือที่อยู่ระหว่างหน้าอกของหยางหมิงเหว่ยกับแหวนทองคุ้มกายก็ได้กดลงไป และพลังงานที่ดูเหมือนอ่อนโยนซึมลงไปภายในแหวนทอง และเข้าไปในร่างกาย ของหยางหมิงเหว่ย
หยางหมิงเหว่ยสั่นเท าและก้าวถอยหลังกลับไปหลายก้าวก่อนที่จะหยุด โลหิตไหลลงมาจากริมฝีปากของเขา
ฝูงชนกำลังสับสนวุ่นวายกับฉากนี้
"เจ้าใช้ทักษะปราณฉีอะไรถึงสามารถทำลายการป้องกันของข้าได้" หยางหมิงเหว่ยถาม เมื่อพบว่ามันยากที่จะเชื่อว่าสิ่งนั้นได้เกิดขึ้น
นี่เป็นจุดที่น่ากลัวของฝ่ามือของเขา แม้กระทั่งสามารถข้ามกำแพงการป้องกันเพื่อไปโจมตีฝ่ายตรงข้ามได้
หวงเสี่ยวหลงไม่คิดที่จะตอบ และในพริบตาอีกครั้งที่เขาไปปรากฏตัวต่อหน้าหยางหมิงเหว่ยและฝ่ามือที่สองก็กระแทกออกไป สร้างความตกใจให้แก่หยางหมิงเหว่ย แต่มันก็สายเกินไปเมื่อเขาคิดหลบ ฝ่ามือดังกล่าวทะลุผ่านการป้องกัน และส่งให้หยางหมิงเหว่ยกระเด็นออกไปจากเวที
หยางหมิงเหว่ยพ่ายแพ้!
ดวงตาร่วงลงบนหยางหมิงเหว่ย และบรรดาฝูงชนไม่สามารถตอบสนองได้เป็นเวลานาน ครู่ต่อมาความสับสนวุ่นวายทั้งสี่ทิศของเวทีก็เกิดขึ้น หยางหมิงเหว่ยแพ้แล้ว! นอกจากนี้ดูเหมือน หวงเสี่ยวหลงจะชนะได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ความพยายามมาก เขาไม่ได้เรียกแม้แต่จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาออกมา