INVINCIBLE โลกอมตะ

หลังจากที่ซ้งหยวนพูดเสร็จ เซี่ยงเม่ยฉีกระหายเข้ามากล่าวเสริม: "ถูกต้องแล้วท่านพ่อ! ขยะนี้สมควรได้รับความตาย! ไม่ใช่แค่เขา คนทั้งสามที่อยู่ข้างหลังเขาด้วย เขาเป็นแค่ขยะที่อาศัยพื้นหลังของตระกูลของเขาเพื่อเข้ามาในสถาบัน! "
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้ว เซี่ยงเม่ยฉีก็ชี้ไปที่หวงเสี่ยวหลงกล่าวว่า "พวกเขาควรจะถูกกักขังไว้ และให้พวกคนของตระกูลของเขามาที่นี่เพื่อมาขออภัยต่อสถาบันของเราอย่างเปิดเผย!"
ฟังเรื่องนี้หวงเสี่ยวหลงหัวเราะเยาะภายในใจ เขายังคงนิ่งเงียบ และต้องการจะดูว่าพ่อของผู้หญิงคนนี้เป็นคนเช่นใด
การแสดงออกของเซี่ยงฉู่ยังคงสงบอยู่ ในขณะที่เขามองไปที่หวงเสี่ยวหลง และคนทั้งสามด้วยในขณะที่เขาฟังคำอธิบายของลูกสาว และซ้งหยวน ในที่สุดเซี่ยงฉู่ก็พูดกับลูกสาวของเขาว่า
"นำจดหมายแนะนำมาให้ข้า"
เซี่ยงเม่ยฉีค่อนข้างแปลกใจ แต่ก็ยังคงส่งมอบจดหมายแนะนำไปให้
เซี่ยงฉู่เอาจดหมายแนะนำมา และเมื่อเขาสังเกตเห็นเครื่องหมายลบที่ด้านล่างของตัวอักษรดวงตาของเขาก็ลดลง! โดยไม่ต้องสงสัยจดหมายฉบับนี้ออกโดยอาจารย์ใหญ่!
ในกลุ่มนักเรียนใหม่ทุกคนมีการแจกจ่ายจดหมายแนะนำเพียงสิบฉบับ และพวกเขาก็ได้รับการจัดการทั้งหมดโดยเขา (เซี่ยงฉู่) แต่คราวนี้มีข้อยกเว้น เนื่องจากอาจารย์ใหญ่ที่ไม่เคยใส่ใจในเรื่องนี้มาก่อนได้มาขอจดหมายจากเขาเมื่อสองวันก่อน
และจดหมายแนะนำฉบับนี้ถูกส่งออกเป็นการส่วนตัวโดยอาจารย์ใหญ่
เนื่องจากอาจารย์ใหญ่ได้ส่งจดหมายดังกล่าว เขาจึงไม่มีสิทธิ์จัดการในเรื่องนี้ เนื่องจากขยะนี้มาพร้อมกับจดหมายแนะนำของอาจารย์ใหญ่ เขาจึงสามารถส่งมอบให้กับอาจารย์ใหญ่แก้ไขแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น
เซี่ยงฉู่ดูตัวอักษรเหล่านี้ และหลังจากคิดอย่างรวดเร็วเขาก็บอกกับหวงเสี่ยวหลงว่า "ตราบเท่าที่เจ้าและสามคนของเจ้าขอโทษ ข้าจะลืมเรื่องนี้ และไม่ติดตามเรื่องนี้อีกต่อไป"
ลืมและไม่ติดตาม!
ทุกคนในปัจจุบันว่างเปล่าไม่สามารถเชื่อได้
อาจารย์ของสถาบันแสงดาราได้รับบาดเจ็บ แต่เพียงคำขอโทษก็เพียงพอที่จะทำให้เรื่องนี้ราบรื่นขึ้นได้?!
"ท่านพ่อ!" เซี่ยงเม่ยฉีกังวลว่านางจะโพล่งออกมา แต่ก่อนที่นางจะพูดมากขึ้น เซี่ยงฉู่ก็โบกมือให้นางพูดว่า "พอแล้วไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว"
คำพูดของเซี่ยงเม่ยฉีที่กำลังพูดอยู่ในลำคอของนาง และไม่สามารถพูดอะไรที่เหลือได้ แต่สิ่งที่นางทำได้ก็คือการมองไปที่หวงเสี่ยวหลงด้วยสายตาที่โหดร้าย
ทุกคนคิดว่าหวงเสี่ยวหลงจะขออภัยต่อสาธารณชน แต่สิ่งที่เขาพูดแทนคือ "ทำไมเราต้องขอโทษ? ข้าต้องการให้พวกเขาขอโทษข้า! " เขาชี้ไปที่ เซี่ยงเม่ยฉี
"อะไร?!" คำพูดของเขาดังก้องไปทั่วทั้งจัตุรัสทำให้ผู้ชมมัวแต่ตกตะลึง ในขณะที่พวกเขามองหวงเสี่ยวหลงด้วยความทึ่ง เด็กคนนี้ท่าจะบ้า? เขาเข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของรองอาจารย์ใหญ่หรือไม่?
"เจ้าพูดอะไร? อยากให้เราต้องขอโทษอย่างนั้นหรือ? " เซี่ยงเม่ยฉีเกือบจะระเบิดออกมาด้วยความโกรธ นางไม่พอใจเมื่อพ่อของนางขอให้พวกเขาขอโทษ แต่อีกด้านหนึ่งยังคงทำตัวเหมือนเดิมอยากให้พวกนางขอโทษแทน!
"ท่านพ่อ ท่านได้เห็นหรือไม่ ขยะผู้นี้ก็ไม่ได้เห็นสถาบันแสงดาราอยู่ในสายตาของเขา!"
เซี่ยงเม่ยฉี อุทานออกมา ขณะที่นางหันไปทางเซี่ยงฉู่กล่าวจนเกือบจะตะโกน
เซี่ยงฉู่กำลังเฝ้าดูหวงเสี่ยวหลงตลอดเวลาใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความมืดมิด ขยะที่ได้รับจดหมายแนะนำจากอาจารย์ใหญ่ผู้นี้ก็โอ่อ่าเสียมากจนไม่ทราบว่าควรจะถอยกลับไปเมื่อไร เขาเป็นคนใจกว้างมากโดยการอนุญาตให้อีกฝ่ายจบเรื่องด้วยคำขอโทษ เพื่อไว้หน้าของอาจารย์ใหญ่ อย่างไรก็ตามเด็กผู้ชายคนนี้ได้คืบแล้วยังคิดจะเอาศอกอีกหรือ!
หวงเสี่ยวหลงยิ้ม และดวงตาที่เย็นชาของเขามองไปที่เซี่ยงเม่ยฉี "เจ้าเรียกข้าว่าขยะซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้วไม่เพียงเท่านี้เจ้ายังว่าข้ามาเพื่อสร้างปัญหา; เนื่องจากที่นี่มีโลกบันทึกของจัตุรัส เช่นนั้นก็ให้ทุกคนเห็นว่าเราเป็นต้นเหตุของปัญหาหรือไม่! "
โลกบันทึกเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการสำรวจ และบันทึกภาพ และอยู่ในจัตุรัสขนาดใหญ่ ภายใต้สถาบันแสงดารานี้มีเพียงไม่กี่จุดเท่านั้นที่มีโลกบันทึก
การแสดงออกของเซี่ยงฉู่เปลี่ยนเป็นเย็นชากล่าวว่า: "ไปนำโลกบันทึกของจัตุรัสมา!"
"ขอรับ ท่านรองอาจารย์ใหญ่!" อาจารย์คนหนึ่งได้รับการยอมรับด้วยความเคารพ และรีบออกไป เร็ว ๆ นี้เขากลับมาพร้อมกับสิ่งที่ดูคล้ายกับลูกบอลคริสตัล
"แสดงโลกใบนี้ให้ข้าดู!" เซี่ยงฉู่กล่าว
อาจารย์คนเดิมได้เรียกปราณฉี และส่งมันเข้าไปในโลกบันทึก ภายในช่วงเวลาภาพเคลื่อนไหวได้รับการฉายออกมาในกลางอากาศ และจากภาพสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ครั้งแรกมันแสดงให้เห็นว่าเซี่ยงเม่ยฉีได้โยนแผ่นป้ายของหวงเสี่ยวหลงลงไปบนพื้นตามด้วย ซ้งหยวนวิ่งมาพร้อมกับอาจารย์อีกสองคน และเมื่อมาถึงก็บอกให้หวงเสี่ยวหลงคุกเข่าลง และขอโทษ ต่อจากนั้นซ้งหยวนก็ลงมือโจมตีหวงเสี่ยวหลง และได้รับบาดเจ็บโดยเฟยฮาว ผู้ซึ่งปกป้องหวงเสี่ยวหลง
เซี่ยงเม่ยฉี และซ้งหยวนดูมืดมนขึ้นเมื่อภาพเหล่านี้ได้ปรากฎ
เหล่าศิษย์ และครอบครัวของพวกเขาจากทั่วทุกมุมได้เห็นความจริงที่เปิดเผยผ่านดวงตาของพวกเขา และเริ่มส่งเสียงกระซิบกัน
ดูภาพซ้ำของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น, การแสดงออกของเซี่ยงฉู่ดูมืดมนจนเขาค่อย ๆ หันหน้าหนี
เมื่อการแสดงเสร็จสิ้นลง หวงเสี่ยวหลงหัวเราะเยาะและพูดว่า "เราไม่ได้สร้างความเดือดร้อน แต่เจ้ากล่าวหาว่าเรากระทำ ที่เรียกว่าอาจารย์เหล่านี้ต้องการที่จะฆ่าข้าและเหล่าผู้คุ้มกันของข้า ในสิ่งนี้เรียกว่าข้ากำลังก่อปัญหา? ข้าควรจะยืนอยู่ที่นี่เฉย ๆ และปล่อยให้พวกเขาฆ่าข้าด้วยการทำเช่นนนี้จะเรียกว่าไม่ทำให้เกิดปัญหา? " เขาถามขณะที่เขาชี้ไปที่ซ้งหยวน
ซ้งหยวนต้องการหลีกเลี่ยงปัญหานี้ และไม่ทราบวิธีตอบสนองดังนั้นความละอายของเขาจึงกลายเป็นความโกรธ และความเกลียดชัง
ความสนใจของหวงเสี่ยวหลงอยู่ที่เซี่ยงฉู่ ในขณะที่เขากล่าวว่า "ตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนกระจ่างแจ้งแล้วว่าพวกเราไม่ใช่ผู้ที่เริ่มต้นก่อปัญหา แล้วเหตุใดพวกข้าจะต้องกล่าวคำขอโทษ? หรือเจ้ากำลังบอกว่าเราต้องขอโทษเพียงเพราะพวกเขาเป็นอาจารย์ของสถาบัน? "
เซี่ยงฉู่นิ่งเงียบ
"ท่านพ่อ!" เซี่ยงเม่ยฉีต้องการที่จะปรับการกระทำของนาง แต่นางก็ถูกตัดออกโดยเซี่ยงฉู่ผู้ที่ตะโกนออกไปว่า "หุบปากของเจ้าได้แล้ว!" เซี่ยงฉู่หันไปมองหวงเสี่ยวหลง และพูดว่า "เด็กน้อย การลงทะเบียน และค่าเล่าเรียนสำหรับปีนี้ได้รับการยกเว้น และเราจะพิจารณาเรื่องนี้ว่าได้รับการแก้ไขแล้ว! "
การลงทะเบียนและค่าเล่าเรียนทั้งหมดได้รับการยกเว้น!
นักเรียนใหม่ตะลึงงันจ้องมองไปยังหวงเสี่ยวหลง
การได้รับความหุนหันพลันแล่นจากอาจารย์ของสถาบันไม่เพียง แต่เป็นการดี และเป็นโชคที่เขายังได้รับการยกเว้นค่าธรรมเนียม!
จ้องมองไปที่เซี่ยงฉู่, หวงเสี่ยวหลง พยักหน้าช้า ๆ จากนั้นก็กล่าวกับเฟยฮาว และทหารทั้งสองว่า "กลับกันเถอะ!" ทั้งสี่คนออกจากลานจัตุรัสของสถาบัน
ดูภาพเงาของหวงเสี่ยวหลง ภาพลักษณ์ของแต่ละคนมีการแสดงออกที่แตกต่างกันบนใบหน้าของพวกเขา
เซี่ยงฉู่ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกเพียงพริบตา เขาก็หายตัวไปจากจัตุรัส ดังนั้นฝูงชนค่อย ๆกระจายตัวกันไป
ในห้องของสถาบันแสงดารา
เซี่ยงฉู่นั่งลงพร้อมร่องรอยอ่อน ๆ ของแสงดาวระยิบระยับจากร่างของเขา ภายในห้องใหญ่ถูกกดดันทำให้หายใจไม่ออก
เซี่ยงเม่ยฉี และซ้งหยวนยืนอยู่ที่ข้างหลังของเซี่ยงฉู่นานมาก แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดสิ่งใดออกมา
"จดหมายแนะนำตัวน้อยฉบับนั้นมาจากอาจารย์ใหญ่" เซี่ยงฉู่กล่าวในทันทีหลังจากที่ได้เงียบอยู่เป็นเวลานานแล้ว
เซี่ยงเม่ยฉี และซ้งหยวนตกใจ; จดหมายถูกส่งโดยอาจารย์ใหญ่! นี้….!
"เอ่อ พวกเจ้าทั้งสองคนออกไปได้แล้ว" เซี่ยงฉู่พูดอีกครั้ง
เมื่อเซี่ยงเม่ยฉีอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ซ้งหยวนจับแขนเสื้อของนาง ดวงตาของเขาบ่งบอกความตั้งใจว่าให้ออกไปอย่างเงียบ ๆ
เมื่อออกจากสถาบันแสงดารา, หวงเสี่ยวหลงกลับไปที่คฤหาสน์เทียนซวนแทนที่จะกลับไปที่ จวนจอมพล เมื่อมาถึงคฤหาสน์เทียนซวนหวงเสี่ยวหลงได้มองไปรอบ ๆ หลังจากสองวันของการทำความสะอาดเหล่าวัชพืชที่เติบโตไปตามทางเดิน และฝุ่นห้องนอนก็ไม่เหลือล่องรอยทิ้งไว้
หวงเสี่ยวหลงสั่งมนุษย์อสูรโบลี่ให้รวบรวมทาสทั้งสิบหกคน และสอบถามเรื่องของคฤหาสน์ หลังจากนั้นหวงเสี่ยวหลงได้มอบเหรียญทองให้มนุษย์อสูรโบลี่ หาซื้อเครื่องใช้ของใช้ต่าง ๆ เพื่อนำมาตกแต่งภายในคฤหาสน์
หวงเสี่ยวหลงตั้งใจที่จะใช้ชีวิต และฝึกฝนอยู่ที่นี่ เมื่อสถาบันได้เริ่มต้นการสอนแล้ว คฤหาสน์เทียนซวนอยู่ใกล้กับสถาบัน และสถาบันได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่ภายนอกสถาบันได้
หลังจากตกลงเรื่องคฤหาสน์เสร็จแล้ว หวงเสี่ยวหลงมุ่งหน้ากลับไปที่จวนจอมพลพร้อมกับเฟยฮาว และทหารทั้งสองคน
………………
"อะไร?! เหล่าอาจารย์ของสถาบันแสงดารากล้าลงมือกับนายน้อย? " เมื่อกลับไปที่จวนของจอมพล ทหารทั้งสองรายงานอย่างรวดเร็วว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ที่สถาบันต่อจอมพลฮ่าวเทียน เมื่อเขาได้ฟังรายงานของผู้ใต้บังคับบัญชาเสียงคำรามของความโกรธของจอมพลฮ่าวเทียนทำให้นายทหารทั้งสองก็เกิดกลัวจนตัวสั่น