INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 45: พบกับ …….. อีกครั้ง

"เป็นเพียงแค่ความเข้าใจผิด?" หวงเสี่ยวหลงหัวเราะเยาะ: "เจ้าแน่ใจหรือไม่ใช่ว่าทักษะการบ่มเพาะของโรงประมูลของเจ้าที่สูญหายไปไม่ใช่ทักษะจันทราทมิฬ" หวงเสี่ยวหลงรู้ว่ามันเป็นเพียงคำกล่าวอ้างของผู้อาวุโสหลินหยวน
ไม่มีเรื่องอะไรแบบนั้น!
หลินหยวนสร้างรอยยิ้มที่ดูแข็งซึ่งดูน่าเกลียดยิ่งกว่าเสียงร้องไห้ "แน่นอนข้าแน่ใจว่าข้าทำผิดพลาด!"
ในเวลานี้ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากภายนอกของโรงประมูล 
"ใครกันกล้าที่จะมาก่อความวุ่นวายให้แก่โรงประมูลของข้า?!" เสียงฝีเท้าหนักดังก้องเข้ามาในห้องโถงทำให้เกิดอาการสั่นบนพื้นรอบ ๆ ห้องโถงด้านใน จากเสียงฝีเท้าดูเหมือนว่ามีผู้คนจำนวนมากอยู่ข้างนอก
รอยยิ้มก็ปรากฎขึ้นมาบนใบหน้าของหลินหยวน
ครู่ต่อมาชายวัยกลางคนที่มีหนวดเคราที่มีขนคิ้วหนาทึบเดินเข้ามาภายในห้องโถงด้านในซึ่งมีผู้คนเข้ามาด้วยอีกหลายสิบคน
ห้องโถงด้านในมีขนาดใหญ่แม้กับคนจำนวนมากก็ไม่รู้สึกว่าแออัด
เมื่อชายวัยกลางคนเดินเข้ามาภายในห้องโถงด้านในเขาได้เห็นผู้คุมเสื้อผ้าสีเทามากกว่าสิบคนในโรงประมูลยอดสันโดษ เขานอนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด 
"เถ้าแก่!" เมื่อเห็นชายวัยกลางคน หลินหยวนสะดุดกับเขาด้วยความหวาดกลัว: "เถ้าแก่ช่วยข้าด้วย!"
ชายวัยกลางคนที่ผู้นี้คือเถ้าแก่ของโรงประมูลยอดสันโดษ ตู้ไป๋สือ!
"เกิดอะไรขึ้น?" การแสดงออกของตู้ไป๋สือดูหมองคล้ำ
หลินหยวนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบชี้ไปที่ทิศทางของหวงเสี่ยวหลงและกล่าวว่า "เมื่อไม่กี่วันก่อนที่ท่านไม่ได้มา โรงประมูลของเราถูกใครบางคนแอบลอบเข้ามาขโมยทักษะการบ่มเพาะระดับลึกลับขั้นสูง! และคนเหล่านี้คือผู้ที่ขโมยทักษะของพวกเราไป! "
ทักษะการบ่มเพาะระดับลึกลับขั้นสูง? เมื่อตู้ไป๋สือได้ยินเช่นนี้ ฝ่ามือของเขาก็ตบไปที่ผู้อาวุโสหลินหยวนจนเขากระเด็นไปด้านหลัง
หลินหยวนกรีดร้องขณะที่กระเด็นออกไป และชนเข้ากับผนังห้องโถงด้านใน
มุมทั้งสี่ของห้องโถงด้านในเงียบสงบในทันที หวงเสี่ยวหลง, เฟยฮาวและทหารทั้งสองตกตะลึง
หันหน้าไปทางด้านหลินหยวนเขาตัวสั่นในขณะที่เขาพยายามลุกขึ้นยืนขึ้น เลือดไหลออกจากปากของเขา ขณะที่มือของเขาจับไปที่ปากของเขา เขามองไปที่เถ้าแก่ของเขาอย่างไม่น่าเชื่อว่าเขาจะทำเช่นนี้ "พี่..เถ้าแก่"
"เจ้ากำลังจะบอกว่าพวกเขาขโมยทักษะการบ่มเพาะของเราไปแล้วนำมันกลับมาขายให้กับเรา" ตู้ไป๋สือถามขณะที่เขาจ้องมองไปที่หลินหยวนที่กำลังพยายามลุกขึ้นยืน
มีแค่เพียงคนงี่เง่าที่จะเชื่อคำโกหกของหลินหยวนซึ่งเต็มไปด้วยข้อผิดพลาด
ใบหน้าของหลินหยวนกลายเป็นสีแดง "เถ้าแก่…ข้า…ข้า"
"เจ้าคิดว่าสามารถปกปิดข้าได้อย่างนั้นหรือ มีหรือข้าจะไม่ทราบว่าเจ้าทำแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว?"ดวงตาของตู้ไป๋สือเปลี่ยนเป็นคมมีดที่เรืองแสงไปยังหลินหยวนที่กำลังสั่นกลัวเมื่อได้ยินอย่างนี้และใบหน้าของเขากลายเป็นสีขาวซีด "เถ้าแก่….คือ"
"พอเจ้าไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะพี่สาวของเจ้า ข้าจะทำให้เจ้ากลายเป็นคนพิการไปนานแล้ว ข้าจะจัดการกับเจ้าหลังจากนั้น! เอาตัวไป!" ตู้ไป๋สือโบกมือให้ยามสองคนเข้ามาและเอาหลินหยวนออกไป
ตู้ไป๋สือหันไปทางหวงเสี่ยวหลง และ เฟยฮาว "ท่านลูกค้าข้ามีนามว่าตู้ไป๋สือ; เพราะเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะข้าดูแลไม่ทั่วถึง ข้าขอโทษทุกท่านจริง ๆ "
"มันไม่สำคัญหรอก" หวงเสี่ยวหลงตอบว่า "เนื่องจากปัญหาได้รับการแก้ไขแล้วมันจึงไม่มีปัญหาแต่อย่างใด"
"ข้าไม่รู้ว่าทักษะการบ่มเพาะแบบไหนที่น้องชายต้องการนำมาประมูล?" ตู้ไป๋สือถามในขณะที่เขาโบกมือให้คนของเขาออกไปรอข้างนอก
เนื่องจากความขัดแย้งได้รับการแก้ไข หวงเสี่ยวหลงไม่ได้ตั้งใจจะถือสาเรื่องเล็ก ๆ เช่นนี้: เขานั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง และหยิบตำราสีดำออกมา
"ทักษะการบ่มเพาะระดับลึกลับขั้นสูง ทักษะจันทราทมิฬ" เช่นเดียวกับหลินหยวน ตู้ไป๋สือรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยขณะที่มองไปทางหวงเสี่ยวหลงและมองตำราสีดำเล่มนี้อีกครั้ง
"ถูกต้อง" หวงเสี่ยวหลงกล่าวเสริมว่า "ในตอนนี้ข้าต้องการเงินจำนวนหนึ่ง ดังนั้นข้าจึงไม่ได้วางแผนที่จะนำมันมาเพื่อเข้าประมูล ข้าต้องการจะขายมันให้แก่โรงประมูล แต่ข้าไม่รู้ราคาที่เถ้าแก่จะเสนอให้แก่ข้า? "
ตู้ไป๋สือลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะตอบว่า "สามแสนห้าหมื่นเหรียญทอง แต่ข้าไม่รู้น้องชายจะพอใจกับข้อเสนอนี้หรือไม่"
สามแสนห้าหมื่นเหรียญทอง!
หวงเสี่ยวหลงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ถ้าตำราทักษะเล่มนี้ถูกนำไปประมูลก็สามารถเรียกราคาได้ แต่เขากำลังทำการขายผ่านไปยังโรงประมูลโดยตรง และตู้ไป๋สือยังคงเสนอราคาที่สูงเช่นนี้
อย่างไรก็ตามหวงเสี่ยวหลงเข้าใจอย่างรวดเร็วว่าตู้ไป๋สือให้ข้อเสนอดังกล่าวเพราะเขาต้องการแสดงความปรารถนาดี
ดังนั้นหวงเสี่ยวหลงไม่ได้แสร้งทำเป็นสุภาพและขายทักษะจันทราทมิฬเป็นเหรียญทองสามแสนห้าหมื่นเหรียญ
หลังจากนั้นไม่นานตู้ไป๋สือก็ออกมาส่งหวงเสี่ยวหลงด้วยตนเอง
"เถ้าแก่ ทักษะจันทราทมิฬ แม้ว่าจะเป็นทักษะการบ่มเพาะระดับลึกลับขั้นสูง แต่ถ้าคิดจะหาซื้อก็ไม่น่าเกินสามแสนห้าหมื่นเหรียญทอง ท่านไม่เป็นการจ่ายมากเกินไปหรือ?" ผู้อาวุโสที่อยู่ข้างหลังตู้ไป๋สือถามอย่างระมัดระวัง "นอกจากนี้พวกเขายังทำร้ายคนของเรา "
ตู้ไป๋สือมองไปที่คนทั้งสี่ขณะที่พวกเขาเดินออกไปตนหายไปจากสายตาของเขา และส่ายหัว "เจ้าไม่เข้าใจ" เขารู้สึกว่าสี่เหล่านี้ไม่ได้เป็นอะไรที่เรียบง่าย พวกเขาดูเหมือนคนธรรมดาหากมองแค่ภายนอก ถ้าเขาสามารถสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับหวงเสี่ยวหลงได้ดีอาจนำมาซึ่งผลประโยชน์มหาศาลสำหรับการประมูลในอนาคตที่จะเกิดขึ้น
กลุ่มของหวงเสี่ยวหลงก็ได้มุ่งหน้าไปยังตลาดค้าที่อยู่ หลังจากที่พวกเขาได้ออกจากโรงประมูล หลังจากผ่านการเลือกอยู่นานแล้ว หวงเสี่ยวหลงก็เลือกที่จะอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์เทียนซวนที่มีราคาถึงสองแสนห้าหมื่นเหรียญทอง
คฤหาสน์เทียนซวนนี้อยู่ใกล้กับจวนของจอมพลซึ่งห่างออกไปเพียงเดินทางประมาณสองเค่อ
คฤหาสน์เทียนซวนนี้กว้างขวางเป็นอย่างมาก และทอดยาวประมาณหลายพันผิง ซึ่งเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำไมหวงเสี่ยวหลงจึงเลือก หวงเสี่ยวหลงต้องการพัฒนากองกำลังของตัวเอง และพื้นที่ขนาดใหญ่จะทำให้การฝึกฝนสะดวกขึ้น
แม้ว่าเขาจะเป็นจักรพรรดิของนิกายประตูเทพอสูรแต่นิกายประตูเทพอสูรไม่สามารถถือเป็นพลังของตัวเองได้
หลังจากเสร็จสิ้นการซื้อขายคฤหาสน์เทียนซวนแล้ว หวงเสี่ยวหลงก็เดินทางไปยังตลาดค้าทาสกับทั้งสามคน หลังจากที่ทุกคฤหาสน์จะต้องมีคนรับใช้เพื่อดูแลรักษา
เมื่อหวงเสี่ยวหลงออกมาจากตลาดทาส เฟยฮาว และนายทหาสองคนนั้นได้พาทาสมาทั้งหมดสิบหกคน สี่คนคือมนุษย์อสูร สองคนจากเผ่าเอลฟ์ อีกสองคนเป็นคนแคระ และอีก 8 คนเป็นมนุษย์ธรรมดา เฟยฮาวรู้สึกแปลกที่หวงเสี่ยวหลงได้เลือกที่จะซื้อคนแคระสองคนเนื่องจากคนปกติจะไม่เลือกพวกเขาเป็นคนรับใช้ แต่หวงเสี่ยวหลงเป็นจักรพรรดิ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องที่เขาจะตั้งคำถามเกี่ยวกับการกระทำของเขา
กับเหล่าทาสที่เพิ่งซื้อมาใหม่ หวงเสี่ยวหลงกลับไปที่คฤหาสน์เทียนซวนแทนการกลับไปที่จวนของจอมพล
เมื่อเดินทางมาถึงคฤหาสน์เทียนซวน หวงเสี่ยวหลงได้เดินดูรอบ ๆ คฤหาสน์ รวมแล้วมันมีมากกว่สิบห้อง ใหญ่ และอีกหลาย ๆ ห้องขนาดเล็ก และด้านหลังมีพื้นที่โล่งกว้างมาก; หวงเสี่ยวหลงพบสถานที่ที่น่าพอใจมาก อย่างไรก็ตามคฤหาสน์ถูกทิ้งให้ว่างเปล่าเป็นระยะเวลาหนึ่งดังนั้นกำแพงบางแห่งจึงมีกะเทาะของสีและวัชพืชได้เติบโตขึ้นทั่วทุกแห่งภายในคฤหาสน์
จากบรรดาทาสทั้งสิบหกคน หวงเสี่ยวหลงได้เลือกมนุษย์อสูรที่ชื่อโบลี่เพื่อมอบหมายให้เขาทำความสะอาดคฤหาสน์พร้อมกับคนอื่น ๆ
หลังจากที่เขาได้จัดเตรียมที่พักไว้อย่างเหมาะสมแล้วกลุ่มของหวงเสี่ยวหลงทั้งสี่คนก็เดินทางออกจากคฤหาสน์เทียนซวน และกลับไปยังจวนของจอมพล
อย่างไม่คาดฝันเมื่อไปได้เพียงครึ่งทาง หวงเซี่ยวลองก็ได้ยินเสียงดังมาจากเบื้องหลัง เสียงตะโกนของเสียงที่คุ้นเคย "เสี่ยวหลง!"
หวงเสี่ยวหลงก็ตกใจและหันหลังกลับไปมองตามทิศทางของเสียงเป็นหลี่ลู่!
ไม่จริง หลี่ลู่ควรจะอยู่ที่มณฑลฉางหลาน? นางมาปรากฏตัวในเมืองหลวงได้อย่างไร?
"เสี่ยวหลง เป็นเจ้าจริงๆ!" หลี่ลู่วิ่งไปทางหวงเสี่ยวหลง มีรอยยิ้มบนใบหน้าของนางและกอดเขาไว้
กลิ่นหอมของหญิงสาวเข้าจมูก
หวงเสี่ยวหลงไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขาไม่ได้คาดหวังที่จะเดินไปในเมืองแล้วได้เจอกับหลี่ลู่
"เสี่ยวหลงทำไมถึงมาถึงเมืองหลวง?" หวงเสี่ยวหลงยังไม่ได้คิดที่จะถามนาง แต่มีเสียงที่ร่าเริงของหลี่ลู่ดังขึ้นเพื่อถามเขาก่อน
มาเมืองหลวง? หวงเสี่ยวหลงไม่รู้จะตอบอย่างไรดี
"เจ้าได้มาลงทะเบียนเข้าเรียนที่สถาบันแสงดาราหรือไม่?" หลี่ลู่ถามขณะที่หวงเสี่ยวหลงยังคงคิดหาวิธีตอบคำถามแรกของนางอยู่