INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 35: ทักษะสำหรับเสริมพลังในการต่อสู้

ชายหนุ่มหญิงสาวกระโดดไปที่หวงเสี่ยวหลง และเจ้าลิงน้อย
หวงเสี่ยวหลงหัวเราะเยาะขณะที่เขาเฝ้ามองทั้งสองคนที่กำลังรีบวิ่งมาหาเขา ด้วยความชื่นชมยินดีอย่างมากเขาจะได้ประจักษ์เป็นพยานด้วยสาตาของเขาถึงพลังของมีดคู่เทพอสูรที่อยู่ภายในมือของเขา และเขาก็พูดอย่างช้า ๆ ว่า "ความวุ่นวายของนรก"
หลายร้อยปราณจากใบมีดโผล่ออกมาจากใบมีด และรวมตัวกันเป็นน้ำวนขนาดใหญ่ 2 ขนาดที่หมุนด้วยความเข้ม เกิดเสียงร้องคร่ำครวญภายในอากาศทำให้หัวใจของผู้คนหวั่น
ความรู้สึกลึก ๆ ของความสยดสยองเอาชนะจิตใจของสาวกของสถาบันแสงดาราผู้ซึ่งตอนนี้ต้องการถอนตัวหลบหนีออกไป แต่มันก็สายเกินไปแล้วที่กระแสน้ำวนที่เกิดจากการโจมตี จากความวุ่นวายของนรกได้มาถึงตัวของพวกเขาแล้ว
"ดาบแสงดารา!"
"จักรวาลมิอาจหยั่งถึง!"
เมื่อเห็นการโจมตีที่เข้ามามีประกายระยิบระยับในดวงตาของชายหนุ่มที่มีประกายไฟปรากฎออกมา และปราณฉีของเขาพุ่งกระพือด้วยคลื่นแห่งดาบอันรุนแรงของเขา และส่งกระแสไฟแสงจากดวงดาราที่แหลมคมพุ่งชนกับความวุ่นวายของนรก ในขณะที่เด็กหญิงนั้นก็เหวี่ยงดาบของนางออกไป และเปิดการโจมตีด้วยพลังของตัวเอง
“เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!”
สายสัมพันธ์ของเสียงดังเป่าขึ้นราวกับว่าพวกเขาได้แลกเปลี่ยนความเคลื่อนไหวมากกว่าหนึ่งครั้ง
อย่างไรก็ตามความวุ่นวายของนรกไม่ได้ลดขนาดหรือความแรงลง และในเวลาไม่ถึงอึดหายใจได้ทำให้แสงจากดวงดาราที่กระพริบจางหายไป 
สองพายุทั้งสองยังคงหมุนไปรอบ ๆ และชนเข้ากับต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ห่างออกไปหลายจั้งขยี้ต้นไม้กระเด็นออกไป และเกิดเป็นเลือดที่ไหลออกมาจากปากของพวกเขา ในขณะที่พวกเขาล้มลงกับพื้นดิน
เสื้อผ้าของพวกเขาถูกฉีกลงไปเป็นริ้วเล็ก ๆ และเลือดไหลลงออกมาจากเนื้อหนังที่ถูกเฉือนของพวกเขาราวกับว่าพวกเขาได้รับการฟันจากใบมีดนับร้อย แม้ใบหน้าของพวกเขาจะไม่ได้รับการใส่ใจ แต่เนื่องจากเลือดสดไหลออกมาจากบาดแผลบนใบหน้าทั้งสองข้าง แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในสภาพที่น่าสังเวช แต่พวกเขาก็ยังคงมีชีวิตอยู่
หวงเสี่ยวหลงจงใจเลือกที่จะไม่ฆ่าพวกเขาด้วยการลงมือในครั้งแรก บาดแผลจากการโจมตีด้วย ความวุ่นวายของนรก จะทำให้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างรุนแรงเพราะการแผดเผาผ่านร่างกายของพวกเขาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างจากภายใน หวงเสี่ยวหลงต้องการให้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมาน และรู้สึกเจ็บปวดจากบาดแผลเหล่านี้
คู่จากสถาบันแสงดารานอนอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดจนกลายเป็นเสียงที่แหบแห้ง
เหล่าสาวกของนิกายดาบเสื้อคลุมม่วงหันไปหาแหล่งที่มาของเสียงกรีดร้อง และได้เห็นภาพที่เศร้าหมอง
"อะไร? เด็กชายที่ดูขี้อายแบบนี้มีพลังมาก?! " เฉินฟงกลัวและไม่อยากเชื่อ ในขณะที่เขาจ้องมองไปที่หวงเสี่ยวหลงผู้ที่ยืนอยู่พร้อมกับมีดคู่เทพอสูรในมือของเขา จริง ๆ มันยากที่จะเชื่อว่าแม้จะเห็นมันด้วยตาของตัวเอง: จากที่มองเขาเป็นเพียงเด็กที่มีอายุแปดหรือเก้าปี ไม่อาจเชื่อได้จริง ๆ ว่าจะทำให้สองนักรบระดับหกขั้นกลางพ่ายแพ้ได้ในกระบวนท่าเดียว!
ไม่น่าเชื่อว่าจะมีปีศาจร้ายเช่นนี้อยู่!
แม้กระทั่งจักรพรรดิที่นับถือเมื่ออายุแปดขวบหรือเก้าขวบก็ยังไม่มีความสามารถเท่านี้!
ในช่วงเวลาที่เฉินฟงได้แต่รู้สึกตกใจ เสียงกรีดร้องก็พลุ่งพล่านดังขึ้นเรื่อย ๆ เฉินฟงเริ่มหันไปมองรอบ ๆ และเห็นว่าดาบของเฟยฮาวได้แทงผ่านลำคอของสาวกอีกห้าคนในขณะที่พวกเขาเผลอฟุ้งซ่าน
เฉินฟงก็โกรธขึ้นมาในเวลาเดียวกัน: "ทำไมถึงมีแต่คนไม่ได้เรื่อง! พ่ายแพ้เร็วเกินไป! เรียกจิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเจ้าออกมาและรีบสร้างค่ายกลโลหิตสังหารหมาป่า " หลังจากกล่าวจบแสงพร่างพุ่งออกมาจากร่างของพวกเขา และเกิดเป็นหมาป่าตัวมหึมาโผล่ขึ้นมาที่เบื้องหลัง ดวงตาของเฉินฟงกลายเป็นสีแดงของเลือด และระหว่างนั้นมีรูปแบบสีดำเข้มอยู่ระหว่างขนสีเงินเทา
นี่คือวิญญาณการต่อสู้ของสัตว์ป่าชนิดหมาป่า: หมาป่านภา!
เมื่อเห็นว่าเฉินฟงได้ปลดปล่อยวิญญาณของพวกเขาเหล่าสาวกอื่น ๆ ของนิกายดาบเสื้อคลุมม่วงก็รีบปลดปล่อยตามมาอย่างรวดเร็ว จิตวิญญาณการต่อสู้ของเหล่าสาวกทุกคนเป็นหมาป่าทั้งสิ้น!
บางส่วนของวิญญาณของพวกเขามีตาสีทองบางส่วนมีสองหาง และบางส่วนเป็นสีดำที่มืดมน
ถึงแม้เหล่าสาวกเหล่านี้จะไม่ได้เป็นเหมือนกับหมาป่านภาของเฉินฟง แต่พวกเขาเป็นวิญญาณประเภทหมาป่าทั้งหมด
แม้แต่หวงเสี่ยวหลงก็ยังต้องตะลึงเมื่อเห็นแบบนี้
จากนั้นพวกเขาก็พุ่งมาที่เฉินฟงอย่างรวดเร็วก่อนที่จะปลดปล่อยปราณฉีออกมาอย่างเต็มที่ จิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเขาบินตรงไปยังหมาป่านภาของเฉินฟง และเกิดมีกลิ่นอายอันทรงพลังเกิดขึ้นจากหมาป่านภาของเฉินฟง ขณะที่จิตวิญญาณการต่อสู้หมาป่าทั้งแปดตัวได้รวมเข้าไปอยู่ด้วยกัน
โดยทั่วไปแล้วคนที่มีจิตวิญญาณการต่อสู้เหมือนกันสามารถเชื่อมโยงพลังของพวกเขาเข้าด้วยกันได้โดยใช้ทักษะค่าบกลพิเศษบางอย่างเพื่อเพิ่มความแข็งแรง และพลังของพวกเขา
ปราณของสาวกของนิกายดาบเสื้อคลุมม่วง และเฉินฟงเพิ่มขึ้นในอัตราที่น่าตกใจ
“ฮืม?”
เฟยฮาวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่าเหล่าสาวกของนิกายดาบเสื้อคลุมม่วงจะสามารถครอบครองจิตวิญญาณการต่อสู้ประเภทหมาป่าได้ แต่เมื่อเห็นทั้งแปดคนเข้าสู่การตั้งค่ายกลแล้ว เขาก็ยิ้มเยาะเย้ยออกมา และแสงสีเงินส่องลงมาจากร่างของเขาเหมือนดวงอาทิตย์ที่เป็นสีเงิน และแม่น้ำสีเงินก็ปรากฏให้เห็นราวกับกำลังล้อมรอบเฟยฮาว เมื่อไหลผ่านแต่ละครั้งแสงสีเงินที่ส่องลงมาจากร่างกายของเขาก็สว่างขึ้นเมื่อแม่น้ำสีเงินขยายขนาดขึ้น
"ทักษะธรรมชาติการเสริมพลังในการต่อสู้!!!" เฉินฟงตกใจเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจากจิตวิญญาณการต่อสู้ของเฟยฮาว
นี่คือการเสริมพลังในการต่อสู้!
และนี่คือความสามารถโดยธรรมชาติของจิตวิญญาณการต่อสู้ของเฟยฮาว!
การเสริมพลังในการต่อสู้ของแม่น้ำสีเงินของเฟยฮาวจะทำให้เฟยฮาวสามารถเพิ่มพลังได้ถึงห้าส่วนจากพลังปกติของเขา 
แม่น้ำสีเงินของเฟยฮาวจะมีการขยายตัว 5 ครั้ง และมีความกว้างหลายจั้ง และมีความยาวมากกว่าสิบจั้ง
เมื่อเฟยฮาวรวมกับจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาด้วยพลังอำนาจห้าเท่ามันเหมือนกับว่าเขาได้กลายเป็นแม่น้ำสีเงิน; กระดูกผิวหนังและเนื้อของเขาจะหายไป
"โจมตี!" เฉินฟงคำรามสั่งออกไปในขณะที่เขาเองก็อดกลัวไม่ได้ และโดยไม่ต้องมีการเตือนล่วงหน้าต่อเฟยฮาว และหัวของหมาป่าขนาดมหึมาเปิดปากออกกว้าง
"ฝ่ามือหมาป่านภา!"
หมาป่าเข้าปกคลุมท้องฟ้า และเสียงคำรามของมันสร้างแรงสั่นสะเทือนผ่านพื้นป่า
เจ็ดสาวกของนิกายดาบเสื้อคลุมม่วงก็เปิดตัวการโจมตีในเวลาเดียวกัน พวกเขาทั้งหมดส่งหัวหมาป่าซึ่งมีขนาดเล็กกว่าของเฉินฟงออกไปเช่นกัน
เมื่อมองเห็นผ่านจากตาของเฟยฮาว ก็กลายเป็นประกาย เขายกแขนขึ้น
"หมัดใจสลาย"
หมัดใจสลาย! ขณะที่หมัดถูกส่งผ่านไปในอากาศเหมือนมีบางอย่างดูแตกกระจายออกไป
หัวหมาป่าแปดหัวระเบิดขึ้น และคนแปดคนที่โจมตีได้ล้มลง เฉพาะเฉินฟงที่ยังดูดีกว่าคนอื่น ๆ การจัดการเพื่อความมั่นคงของตัวเองหลังจากที่ถูกผลักดันให้ต้องถอยออกไปมากกว่าสามจั้ง เมื่อสาวกเจ็ดคนล้มลงบนพื้นดินจะได้ยินเสียงดังจากร่างกายของพวกเขาแต่ละคนแตกหักจากภายในทำให้พวกเขาสั่นสะเทือนโดยไม่ได้ตั้งใจจนกระทั่งทั้งเจ็ดคนเสียชีวิตลงตรงพื้นดินที่พวกเขานอนอยู่
ได้ยินเสียงโหยหวนดังกล่าวจากร่างกายเฉินฟงเช่นกัน แต่ในกรณีของเขาทุกครั้งที่เกิดเสียงได้มีเลือดไหลออกมาจากปากของเขาทำให้เขากลัว และหวาดกลัว ทักษะการสู้รบชนิดนี้เป็นอย่างไร?! เขาสงสัย
ไม่มีข้อบ่งชี้ใด ๆ เขาหันหลังกลับไป และพยายามที่จะหลบหนี!
เมื่อเห็นร่างของเฟยฮาวเหินตาม และไหลเหมือนแม่น้ำตัดเส้นทางของเฉินฟงแล้วบิดตัวของเขา ดันเฉินฟงกลับไปยังตำแหน่งเดิม
หวงเสี่ยวหลงรู้สึกโล่งใจที่พวกเขาไม่สามารถหนีไปได้ เขาหันหลัง และเดินช้า ๆไปยังสาวกทั้งสองของสถาบันแสงดารา ทั้งสองคนยังคงนอนกลิ้งอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดระทมทุกข์เลือดและสิ่งสกปรกติดอยู่ทั่วทั้งตัวทำให้มันยากที่จะรู้จักพวกเขาได้ในเวลานี้
"ข้าขอร้อง ท่านโปรดโปรดปล่อยพวกข้าไป แผนที่เก็บสมบัตินี้ … ข้าจะมอบให้กับท่าน! " ชายหนุ่มคนนั้นเมื่อเห็นหวงเสี่ยวหลงกำลังเดินเข้าหา เขารีบพูดขอร้อง
หวงเสี่ยวหลงไม่ได้พูดอะไร ขณะที่เขามองชายหนุ่มด้วยท่าทางที่หนาวเย็น เขาใช้มีดคู่เทพอสูรที่อยู่ภายในมือของเขา กรีดคอจนเสียงกรีดร้องอันน่าสงสารของเขาเงียบหายไป เด็กสาวกลัวมากเหมือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อหวงเสี่ยวหลงส่งนางตามเพื่อนของนางไปด้วยมีดคู่เทพอสูรของเขา
หลังจากที่เขาฆ่าคนทั้งสองที่มาจากสถาบันแสงดารา, หวงเสี่ยวหลงได้เก็บมีดคู่เทพอสูร แล้วเขาทำการค้นศพ และค้นพบแผนที่จากร่างของชายหนุ่ม บนพื้นผิวของแผนที่นี้มีรูปวาดของลิง!
การเปรียบเทียบรูปวาด และเจ้าลิงน้อยที่อยู่ข้าง ๆ ตัวเขาหนึ่งความคิดข้ามผ่านความคิดของเขา ความเหมือนเช่นนี้คือ? 
………….