INVINCIBLE โลกอมตะ - บทที่ 28: จุดสูงสุดของนักรบระดับสิบตอนปลาย!

"ไม่สามารถแม้แต่จะร้องขอความตาย?" เฟยฮาวมองไปที่หวงฉี่เต๋อที่กำลังแสดงความโกรธด้วยความไม่แยแส; มีสีหน้าของความรังเกียจในการแสดงออกของเขา
เห็นเฟยฮาวไม่สนใจเขายังพอว่า แต่มองเขาด้วยความรังเกียจหัวใจของหวงฉี่เต๋อก็ร้อนระลุเต็มไปด้วยความโกรธ และกลิ่นอายสังหารพัดกระหน่ำออกมาขณะที่ปราณฉีพุ่งขึ้นอย่างรุนแรงรอบตัวเขาด้วยลวดลายสีทอง แขนของหวงฉี่เต๋อโตขึ้นพร้อมปรากฎลวดลายสีทองขึ้นบนผิวและใบหน้าของเขา
การเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณ!
วิญญาณของหวงฉี่เต๋อ คือวานรทองคำหกปีก หวงฉี่เต๋อผสานกับจิตวิญญาณของเขาในการต่อสู้ ร่างกายของเขาโตขึ้น และสูงขึ้นอีกเกือบสองฉื่อ ดวงตาของเขากลายเป็นสีทองผสมกับสีแดง และบรรยากาศรอบ ๆ ตัวเขาก็กดดันอย่างรุนแรง
เห็นได้ชัดว่าเฟยฮาวเป็นเพียงผู้มาอาศัยคฤหาสน์ตระกูลหวงทำให้เขาโกรธอย่างแท้จริง มิฉะนั้นเขาจะไม่ใช้พลังเต็มที่ในการจัดการกับเฟยฮาว
"ฝ่ามือเยือกแข็งอำมหิต!" เสียงคำร้องของหวงฉี่เต๋อดังออกมาพร้อมกับความเย็น ร่างของเขาพุ่งเข้าไปหาเฟยฮาวด้วยฝ่ามือยื่นออกไปข้างหน้า แสงสว่างจ้า และเสียงคำรามของสัตว์ร้ายดังก้องอยู่ภายในห้องโถง
ฝ่ามือเยือกแข็งอำมหิตเป็นทักษะการต่อสู้ระดับลึกลับระดับสูง หนึ่งในสามทักษะการต่อสู้อันทรงคุณค่าของคฤหาสน์ตระกูลหวง
เนื่องจากเฟยฮาวกำลังยืนอยู่โดยเบื้องหลังมีหวงเสี่ยวหลง การโจมตีแบบก้าวร้าวของหวงฉี่เต๋อ จะมีผลกระทบแม้กระทั่งหวงเสี่ยวหลง และถ้าหวงเสี่ยวหลงถูกดึงเข้าสู่สงครามครั้งนี้เขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเนื่องจากมีช่องว่างของระดับพลังเห็นได้ชัดว่าปู่ของเขาเลือกที่จะละเลยความปลอดภัยของเขาเพียงเพื่อจะฆ่าเฟยฮาวจากความโกรธของเขา
ตอนแรกเฟยฮาวลังเลที่จะโจมตีส่วนกลับเนื่องจากสถานะของหวงฉี่เต๋อเป็นปู่ของหวงเสี่ยวหลง; แม้กระนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเย็นชาของหวงเซี่ยวหลงกล่าวออกมาเบา ๆ ว่า "ลงมือเต็มที่!"
เฟยฮาวงุนงงชั่วครู่หนึ่ง แต่เขาเข้าใจเจตนาของหวงเสี่ยวหลงจึงไม่ได้ลังเลอีกต่อไป – การต่อสู้ที่รุนแรงของเขาที่เป็นนักรบระดับสิบก็สำแดงออกมาทำให้ทุกคนตัวสั่นในทันที พวกเขายืนอยู่ภายใต้การกดดันระดับนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่ หวงฉี่เต๋อนักรบระดับสิบแรกเริ่มจะมี
การแสดงออกของเฟยฮาวเริ่มรุนแรงขึ้น และเขาได้ชกออกไป
"หมัดใจสลาย!"
การโจมตีด้วยกำปั้นที่ทำให้หัวใจแตกสลายได้แม้จะเป็นระยะไกลพร้อมด้วยเสียงที่แหลมคมและชนเข้ากับฝ่ามือของหวงฉี่เต๋อ
พลังระทึกอันน่าสะพรึงกลัวจากผลกระทบแผ่กระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง และแม้แต่เสาของห้องโถงก็สั่นจนทำให้เหล่าผู้อาวุโส และข้ารับใช้ที่อยู่ใกล้ ๆ ต้องหลบหนีอย่างรวดเร็วเนื่องจากคลื่นจากแรงกระแทกส่งผลให้พวกเขากระเด็นออกไป
หวงฉี่เต๋อได้รับการผลักดันกลับมาจนต้องก้าวถอยไปมากกว่าสิบก้าว ก่อนที่เขาจะสามารถรักษาความมั่นคงของตัวเองได้ที่ขอบเวที
"วา!" ของเหลวที่ไหลผ่านคอขึ้นมากลายเป็นเลือดไหลออกจากปากของหวงฉี่เต๋อ
ผู้เชี่ยวชาญหมายเลขหนึ่งของคฤหาสน์ตระกูลหวง, หวงฉี่เต๋อแพ้แล้ว! แพ้แล้วจริง ๆ !
ทุกคนตกตะลึง!
"ท่านพ่อ!"
"ท่านจ้าวคฤหาสน์!"
บางคนก็รีบวิ่งไปหาหวงฉี่เต๋อ ขณะที่คนอื่น ๆ ร้องออกมาดัง ๆ
หวงฉี่เต๋อโบกมือเพื่อให้เห็นว่าเขาสบายดี แล้วเขาหันไปมองเฟยฮาวมันยากที่จะซ่อนความสยดสยองจากภายในสายตาของเขา ขณะที่เขาค่อย ๆ พูดออกมาว่า "จุดสูงสุดของนักรบระดับสิบตอนปลาย!"
เหล่าผู้อาวุโส ข้ารับใช้ และสาวกมองไปที่เฟยฮาวด้วยความหวาดกลัว ความกลัวและความรู้สึกอื่น ๆ ที่ผสมเข้ากัน อย่างไรก็ตามร่างกายของหวงหมิงแข็งค้างในขณะที่เขารู้สึกกลัว
เหนือนักรบระดับเจ็ดทุกการพัฒนาขนาดเล็กแสดงความแตกต่างอย่างมากในความแข็งแกร่ง
แม้ว่าหวงฉี่เต๋อจะเป็นนักรบระดับสิบแต่เขาเป็นเพียงนักรบระดับสิบแรกเริ่ม มีอำนาจแตกต่างกันมากระหว่างนักรบระดับสิบแรกเริ่มและจุดสูงสุดของนักรบระดับสิบตอนปลาย ด้วยเหตุนี้ถึงแม้ว่าเฟยฮาวไม่ได้ปลดปล่อยจิตวิญญาณการต่อสู้ของเขา และไม่ได้ใช้การเปลี่ยนแปลงทางจิตวิญญาณเขาก็สามารถยัดเหยียดความพ่ายแพ้ให้แก่หวงฉี่เต๋อได้อย่างง่ายดาย
เฟยฮาวหยุดการโจมตีหลังจากที่เขากระแทกหวงฉี่เต๋อ และเขาถอยหลังไปที่เบื้องหลังของ หวงเสี่ยวหลงยืนอยู่ที่นั่นอย่างสุภาพกับการลบรัศมีที่แผ่กระจายความกดดันของเขา
เมื่อเห็นการกระทำของเฟยฮาวทุกคนหันไปมองหวงเซี่ยวหลงเด็กอายุแปดขวบที่พวกเขาละเลยและได้ลืมเลือนไปแล้ว
เห็นได้ชัดว่าเฟยฮาวไม่ใช่เพียงแค่ข้ารับใช้ของหวงเสี่ยวหลง; แต่น่าแปลกว่าทำไมจุดสูงสุดของนักรบระดับสิบตอนปลาย ถึงได้มีเด็กอายุแปดขวบเป็นนายน้อย? และแสดงออกถึงความนับถืออย่างมาก?
หวงเสี่ยวหลงไม่ได้แค่มีโชคจากสุนัขบางตัวอีกครั้งสิ่งที่เขากลืนกินลงไปสู่การพัฒนาเพื่อก้าวไปสู่นักรบระดับสี่?! แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าผลไม้หยางแต่ว่าก็ยังไม่ควรที่จะความสามารถที่จะทำให้บุคคลใดก้าวผ่านได้ถึงสองระดับภายในเวลาหนึ่งปี! นอกจากนี้หวงเสี่ยวหลงเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่านี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งถ้าเป็นเช่นนั้นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาคืออะไร?
ถ้ามันไม่ได้เป็นโชคร้ายที่ไม่น่าเชื่อบางอย่างของสุนัขบางตัวแล้วน่ากลัวจะต้องเกิดจากความสามารถของหวงเสี่ยวหลงที่ก้าวไปเกินกว่านักรบระดับสี่ในเวลาน้อยกว่าสองปี?
ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงไม่กี่ความคิดหลาย ๆ อย่างก็กระพริบไปทั่วจิตใจของทุกคนที่อยู่ในปัจจุบัน แม้แต่ หวงเผิง และซูเย่วก็เกิดมีคำถามมากมาย
"หวงเสี่ยวหลงเจ้าสั่งคนนอกให้ลอบทำร้ายท่านปู่!" หวงเหว่ยคำราม ขึ้นหลังจากได้รับการรักษาบางส่วนจากผู้อาวุโส "คฤหาสน์ตระกูลหวงยังอยู่ในสายตาของเจ้าหรือไม่? เจ้ายังคงยอมรับท่านปู่ของเจ้าอยู่อีกหรือไม่? "
แม้ในสถานการณ์ที่น่ากลัวอย่างนี้หวงเหว่ยยังคงกล้าที่จะตักเตือนหวงเซี่ยวหลงซึ่งได้รับการคุ้มครองจากนักรบที่แข็งแกร่งเช่นเฟยฮาว
หวงหมิงกังวลมากว่าคำพูดของหวงเหว่ยจะทำให้สถานการณ์แย่ลง ในทันทีและตบลูกชายของเขาก่อนกล่าวว่า "หวงเหว่ยหุบปาก!"
แต่เสียงของหวงเหว่ยก็ยิ่งดังขึ้น "พ่อท่านกำลังกลัวอะไร? ต่อให้เขาเป็นจุดสูงสุดของนักรบระดับสิบตอนปลาย ? คฤหาสน์ตระกูลหวงมีคนหลายพันคนทำไมเราต้องกลัวคนคนเดียว?"
หวงเหว่ยตะโกน และกล่าวกับหวงฉี่เต๋อ ว่า" ท่านปู่ลูกหลานเช่นหวงเสี่ยวหลงควรถูกลงโทษด้วยการทำลายการบ่มเพาะ และถูกขับออกจากคฤหาสน์ตระกูลหวง! ”
หวงฉี่เต๋อยังคงไม่ได้พูดอะไร แต่หวงหมิงตะโกนด้วยความโกรธ "หุบปาก!" และดึงเขากลับมา และกังวลที่จะหยุดลูกชายของเขาเพื่อไม่ให้เขาพูดอะไรอีก
การรับมือกับความโกรธของหวงเหว่ยรอยยิ้มเย็น ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหวงเสี่ยวหลง
"ข้าไม่ถือว่าเขาเป็นท่านปู่ของข้าอย่างนั้นหรือ? แล้วเขาถือว่าข้าเป็นหลานชายของเขาหรือเปล่า"
นิ้วของเขาชี้ไปที่หวงฉี่เต๋อ 
"ข้าชนะในงานชุมนุมประจำปีของตระกูลเมื่อปีที่แล้ว แต่เขาก็ขัดต่อกฎที่เขาตั้งขึ้นเองเมื่อสระวิญญาณถูกเปิดขึ้นเขาอนุญาตให้เจ้าเข้าไปฝึกฝนภายในสระวิญญาณแทนที่จะเป็นข้า"
"ในงานชุมนุมประจำปีของตระกูลปีของปีนี้ เมื่อหวงหมิงแหกกฎ และตั้งใจจะทำให้มือและเท้าของข้าพิการ เขาก็ทำเป็นมองไม่เห็น!"
"และตอนนี้ถ้ามันไม่ใช่เพราะเฟยฮาว ข้าคงจะได้รับบาดเจ็บสาหัส และอาจเสียชีวิตภายใต้การโจมตีของเขา!"
หวงเสี่ยวหลงระบุแต่ละจุดด้วยเสียงที่หนาวเหน็บ
เมื่อเขาได้ยินคำพูดของหวงเสี่ยวหลง หวงฉี่เต๋อก็ก้มหน้า และหลีกเลี่ยงการจ้องมองของหวงเสี่ยวหลง
ภายห้องโถงหลัก เริ่มเงียบเป็นอย่างมาก
หวงเหว่ยยังคงไม่ยอมหยุด "หวงเสี่ยวหลงเจ้ามีคุณสมบัติอะไรที่จะมาต่อว่าท่านปู่? ข้ามีจิตวิญญาณการต่อสู้ระดับสิบ และเจ้าเป็นมีเพียงจิตวิญญาณการต่อสู้ระดับเจ็ดที่ไม่สำคัญ เพราะฉะนั้นมันจึงเป็นเหตุให้เขาชอบข้า และฝึกในให้แก่ข้า เพราะข้าเป็นอนาคตของ คฤหาสน์ตระกูลหวง! มีอะไรผิดพลาดหรือไม่? เจ้าไม่พอใจเพราะเจ้า อิจฉา!"
"หุบปาก!" ฝ่ามือของหวงฉี่เต๋อที่กำลังโกรธได้ลงสู่ใบหน้าของหวงเหว่ย
ก่อนหน้านี้เขาโดนพ่อของเขาตบ และตอนนี้หวงเหว่ยไม่อาจเชื่อได้ว่าแม้แต่ปู่ของเขาหวงฉี่เต๋อ ก็ตบเขา น้ำตาร่อนลงบนใบหน้าของเขา และเขารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมสิ่งที่เขาพูดมันผิดตรงไหน? เขาไม่ผิด!
เหล่าผู้อาวุโส และข้ารับใช้ส่ายหัวของพวกเขาอย่างลับ ๆ หลังจากที่ได้ยินตรรกะของหวงเหว่ย
"ท่านพ่อท่านแม่ พวกเรากลับกันเถอะ" ณ จุดนี้หวงเสี่ยวหลงก็พูดขึ้น จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินไปพร้อมกับเฟยฮาว หวงเผิง และซูเย่วโดยไม่สนใจรูปลักษณ์ที่สั่งให้พวกเขาเดินตาม พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกแล้ว
ตามกฎของตระกูลไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ออกไปก่อนที่งานชุมนุมประจำปีของตระกูลจะสิ้นสุดลง แต่ไม่มีใครกล้าที่จะหยุดพวกเขาไม่ให้กลับออกไป
หวงฉี่เต๋อมีสีหน้าที่ซับซ้อนบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาเฝ้าดูภาพเงาของหวงเสี่ยวหลงที่ค่อย ๆ ก้าวออกไป