Holistic Fantasy - บทที่ 4: ภารกิจที่ไม่มีคนอยากทำ
เช้าวันรุ่งขึ้น รุ่งสาง…
“ตึง ตึง ตึง—-~”
ขณะหลับอยู่ เขาก็ตื่นขึ้นเพราะเสียงเคาะประตูบ้านของเกรย์
“เฮ้! โนอาห์! ตื่นยัง?!”
เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเมื่อเห็นประตูที่สั่นสะเทือนจากการกระแทกของเกรย์
เกรย์ไม่ใช่คนประเภทที่จะคิดว่าจะปลุกใครซักคนให้ตื่นจากความฝันอันแสนหวานของพวกเขาด้วยวิธีดีๆ เขามักจะใช้ท่าทีอวดดีแบบนี้ปลุกเขาด้วยการเคาะประตูด้วยวิธีไร้มารยาทที่สุด ทว่าแรงที่เขาใช้ในวันนี้ดูแรงกว่าปกติ แม้กระทั่งน้ำเสียงของเขาจะค่อนข้างตื่นตระหนก
มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?
เมื่อเกิดความสงสัย เกรย์ที่อยู่นอกประตูก็ตอบเขา
“ไอ้บ้า! ตอนนี้ไม่ใช่เวลานอนแล้ว! มีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น! รีบลุกขึ้นเร็ว!”
……
เขารีบเดินลงบันไดไปพร้อมกับเกรย์เมื่อลงมาที่ชั้นล่าง พบว่ากิลด์มีอารมณ์ที่ต่างไปจากเดิม
มันยังวุ่นวายเหมือนเมื่อก่อน แต่สมาชิกทั้งหมดมารวมตัวกันที่กระดานข่าวเพื่อทำภารกิจ พวกเขาล้อมมันไว้ เบียดเสียดจนดูเหมือนไม่มีที่ว่างให้ใครมายุ่ง
“ภารกิจนี้อีกแล้วเหรอ”
“คนที่จ้างวานเรื่องนี้จะต้องมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก ไม่มีใครชอบภารกิจนี้….”
“พูดแบบนี้ไม่ได้นะ ดูสิ รางวัลเควสครั้งนี้ดีกว่าครั้งที่แล้วไม่ใช่เหรอ?”
“นายก็พูดถูก…”
นอกเหนือจากคนเหล่านี้ บนเคาน์เตอร์ของบาร์ของกิลด์ยังมีชายชราคนแคระที่ไม่สูงกว่าเด็กทั่วไปมากนัก เขาสวมชุดตลกเหมือนเครื่องแต่งกายและถือไม้เท้า เขาแค่นั่งไขว่ห้างในขณะที่ดื่มเหล้าอย่างเฉยเมย ตรงกันข้ามกับปฏิกิริยาของกิลด์
เมื่อเขาเห็นชายชราคนนี้ โนอาห์ก็แสดงท่าทางร่าเริง
“ปู่!”
จะมีใครอีกนอกจากหัวหน้ากิลด์แห่งแฟรี่เทล มาคารอฟ เดรเยอร์!
“อืม?”
เขาหยุดดื่มสุราแล้วหันไปทางโนอาห์ที่ยืนอยู่ที่บันได และยิ้มอย่างสงบ
“โนอาห์? ในที่สุดก็ตื่นแล้วเหรอ?”
“ปู่!”
เขาถลึงตาใส่ชายชรา
“ไม่ได้เจอกันหลายวันนะ!”
“โอ้ ก็แค่การพบกันอีกครั้งระหว่างเพื่อนเก่าของฉัน ไม่มีอะไรต้องกังวล!”
มาคารอฟลูบหัวขณะพูดอย่างนั้น
“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเป็นห่วง เด็กน้อย!”
“ปู่!”
เกรย์ก็มาถึงเช่นกัน และเขามองดูความโกลาหลที่หน้ากระดานกิลด์อย่างสงสัย
“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมทุกคนถึงวุ่นวายกันจังล่ะ?”
“โอ้ ปล่อยให้พวกเขาได้เล่นสนุกกัน!”
เขาดูกระดานข่าวแล้วกลับไปดื่มเหล้า
“อีกนิดเดียว เจ้าจะเข้าใจ!”
“อีกไม่นาน……………พวกเขาก็ใจเย็นลงเอง”
เขาแสดงความหมดหนทางในสถานการณ์
“แล้วทำไมคุณไม่บอกรายละเอียดให้เราล่ะ!”
“แกก็พูดถูก…”
เขารู้ดีว่าสมาชิกกิลด์อึกทึกแค่ไหน เขาจึงกระโดดลงจากเคาน์เตอร์บาร์หลังจากเคาะหัวเขา เขาเดินไปที่กระดานข่าว
“โอเค พอแล้ว! เงียบ!”
หลังจากที่เสียงของเขาหายไป สมาชิกกิลด์นักเลงทุกคนก็ปิดปากคนของพวกเขา พวกเขาแยกทางให้มาคารอฟเดินผ่านไป
เมื่อเขามาถึงด้านหน้าของกระดานข่าว เขาก็หันไปทางสมาชิกกิลด์และยกไม้เท้าขึ้นก่อนที่จะชี้ไปที่โพสต์ภารกิจที่สะดุดตาที่สุดบนกระดานข่าว
โนอาห์ผู้มีสายตาดีเห็นโพสต์และพึมพำชื่อนั้น
“ทะเลสาบแห่งพิธี?”
ขณะที่เขาสะกดคำบางอย่างที่กระทบกับเกรย์ และดูเหมือนว่าเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงถามเขาทันที
“ทะเลสาบแห่งพิธีนี้คืออะไร?…”
“นายไม่รู้เหรอ?”
เขากระพริบตาด้วยความไม่รู้ก่อนจะพยักหน้า
“ฉันคิดว่ามันสมเหตุสมผล ฉันหมายความว่านายเพิ่งมาถึงแฟรี่เทลมาประมาณหนึ่งปีแล้ว”
“มันคืออะไร?…”
“อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ทุกคนดูวุ่นวายขึ้นก็เพราะทะเลสาบแห่งพิธีนี้?”
“ทะเลสาบแห่งพิธีเป็นทะเลสาบขอพรที่ได้รับความนิยมมาก!”
“ตำนานเล่าว่าหากใครต้องการขอพรจากทะเลสาบในฐานะพยาน นางฟ้าในทะเลสาบก็จะยอมทำตามและทำให้มันเป็นจริง!”
“ฝันที่เป็นจริง?”
เขาสูญเสียความตื่นเต้นส่วนใหญ่ไปในทันที
“มันดีขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“อ่า ไม่ใช่แค่คุณคนเดียว หลายคนมองว่ามันเป็นแค่ข่าวลือ อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยได้ยินใครที่อธิษฐานกับมันและนางฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้นและให้ความปรารถนาของพวกเขานะ!”
“อย่างไรก็ตาม มีคนหนึ่งที่ปรารถนาให้มันเป็นจริง!”
“คุณรู้จักสภาเวทย์มนตร์ไหม”
ยกสายตาของเขาขึ้น โนอาห์จำได้ว่าองค์กรนี้เป็นองค์กรที่ควบคุมนักเวทแห่งอาณาจักรฟีเอโร่
องค์กรนี้ประกอบด้วยประธานหนึ่งคนและสมาชิก 8 คน หน้าที่หลักของพวกเขาคือดูแลการเคลื่อนไหวของกิลด์ต่างๆ ลงโทษกิลด์ที่ไม่เชื่อฟัง และไล่ตามกิลด์มืดที่คุกคามโลกแห่งเวทมนตร์
ใน ฟีเอโร่จำเป็นต้องได้รับการอนุมัติจากสภาเวทมนตร์ก่อนจึงจะสามารถสร้างกิลด์ได้ และเมื่อพวกเขาได้รับการอนุมัติ พวกเขาจะต้องปฏิบัติตามแนวทางที่วางไว้ ถ้าไม่เช่นนั้นพวกเขาจะถูกยกเลิก โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาเป็นผู้ควบคุมดูแลของแต่ละกิลด์ในฟีเอโร่
“มีข่าวลือว่าประธานขอพรที่ทะเลสาบก่อนจะจัดตั้งสภาเวทมนตร์”
เขาขดริมฝีปากในขณะที่เขาพูดอย่างนั้น
“องค์กรนี้สร้างโดยเขา นั่นเป็นความจริง แต่หลังจากที่ปรารถนาให้ทะเลสาบสร้างสภาเวทมนตร์ และหลังจากนั้นไม่นานหลังจากที่เขาทำจริง ทะเลสาบก็กลายเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับสภาเวทมนตร์!”
“บังเอิญว่าทะเลสาบมีคุณสมบัติที่วิเศษมาก ถ้าใครใส่พลังเวทย์มนตร์ลงไปมาก ทะเลสาบก็จะเปล่งประกาย!”
เขามองโนอาห์อย่างมีความหมาย
“ด้วยเหตุนี้ ในช่วงเวลายาวนานสภาเวทมนตร์จึงพยายามรักษาทะเลสาบให้อยู่ในสภาพที่เรืองแสงได้โดยปราศจากการพูดคุยตามท้องถนนที่ไม่ได้รับการพิสูจน์ว่าหากทะเลสาบกำลังจะหมดอำนาจ ความปรารถนาก็จะไร้ผลเช่นกันและสภาเวทมนตร์ก็จะล้มเหลวเช่นกัน ในแต่ละปีสภาจะออกคำขอเพิ่มพลังลงไปในทะเลสาบ!”
“ดังนั้น คำขอนี้มาจากสภา?”
เขามองคำขอด้วยความสงสัย
“แล้วทำไมทุกคนดูไม่อยากยุ่งด้วยล่ะ”
“นั่นเป็นเพราะว่าพลังเวทย์มนตร์ที่จำเป็นในการทำให้ทะเลสาบเปล่งประกายนั้นมหาศาล มันต้องมีจอมเวทอย่างน้อยสองสามโหลจึงจะทำเช่นนั้นได้ และรางวัลจะต้องถูกแบ่งออกตามนั้น ทุกคนจะได้รางวัลกระจิดริดเท่านั้น!”
เขาอธิบายขณะกอดอก
“คำขอแบบนี้ รางวัลน่าสมเพชมาก ต่อให้ออกโดยสภา ใครจะยอมเสียเวลาไปล่ะ”
“แต่ไอ้พวกนอกรีตในสภายืนกรานว่ากิลด์ที่ได้รับคำขอนี้จะต้องจัดการมันภายในหนึ่งเดือนและในปีนี้ที่ถึงตาเรารับภารกิจนี้!”
ด้วยน้ำเสียงบ่นเล็กน้อย มาคารอฟพูดต่อ
“ฉันอยากจะปฏิเสธ แต่คนที่นั่นจงใจทำให้มันยากสำหรับฉัน ดังนั้นจึงควรรับมันซะ!”
สมาชิกกิลด์มองหน้ากัน
“จบแล้ว…”
“แต่รางวัลนั้นต่ำมากใครจะทำล่ะ”
“ถูกต้อง…”
เมื่อได้ยินเสียงกระซิบของสมาชิกกิลด์ เขาไม่แปลกใจเลย และเขาก็เคาะไม้เท้าในมือของเขาก่อนจะประกาศให้พวกเขาฟัง
“ไม่ต้องห่วง ฉันตัดสินใจแล้ว!”
เขาเงยหน้าขึ้นและมองตรงไปยังโนอาห์ที่ยืนอยู่ใกล้เคาน์เตอร์บาร์
“ภารกิจนี้ โนอาห์ แกต้องทำ!”
เรื่องอื่นๆ ที่คุณอาจชอบ
