Holistic Fantasy - บทที่ 0: เกิดในดินแดนแห่งความฝันสีขาว

ขนนก….

ขนร่วงลงมาจากฟากฟ้า…

ปกคลุมด้วยฟองอากาศ พวกมันร่อนลงมา…

มันปกคลุมไปด้วยแสงสีขาวและห่อหุ้มอยู่ภายใน ขนที่ลอยเหล่านี้ตกลงมา…

ต่อหน้าเด็กหนุ่ม ฉากนี้คลี่ออก….

ทุกสิ่งเป็นสีขาวต่อหน้าเขา….

ฟองอากาศเรืองแสงที่มีขนนกลอยอยู่นั้นขาวยิ่งกว่า…

ในโลกที่ไม่มีอะไรอื่น…

มีเพียงฟองอากาศสีขาวพร่างพรายที่โปรยปรายลงมาอย่างแผ่วเบาและล่องลอยอยู่ในโลกแห่งขนนกสีขาว….

เมื่อมองดูฉากเหนือจินตนาการนี้ เด็กหนุ่มก็เข้าสู่ความมึนงง ผมนุ่มสลวยของเขาปลิวไสวไปตามสายลม ดวงตาสีเข้มที่เต็มไปด้วยประกายของเขามองดูขนนกที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้า เขารู้สึกเหมือนกำลังจมอยู่ในน้ำคร่ำในอ้อมกอดของแม่ มีความอบอุ่นและความสงบที่แปลกประหลาด

ความรู้สึกนี้อยู่ได้ไม่นาน แต่ในเหตุการณ์ต่อมา ฉากพลิกผันอย่างรุนแรง รุนแรงจนหัวใจของเขาเต้นแรง

ยังคงเป็นฟองอากาศแบบเดิมที่มีขนร่วงลงมาจากสวรรค์…

อย่างไรก็ตาม คราวนี้ สิ่งที่ตกลงมาคือขนนกที่สูญเสียแสงจ้าและแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยราวกับว่าจงใจทำลาย พวกมันช่างมืดมนเหลือเกิน…

เมื่อมองดูเศษชิ้นส่วนที่สูญเสียแสงไป เขามองดูขนนกเหล่านี้ตกลงมา เขารู้สึกซับซ้อนมากในตอนนี้…

ท้อแท้?….

โกรธ?…

เศร้า?…

เสียใจ?…

บางทีอาจเป็นส่วนผสมทั้งหมด

แต่สิ่งที่ออกมาบ่อยกว่าคนอื่นคือ ความเจ็บปวด

ขณะที่ความรู้สึกไหลผ่านเขา เขามีลางสังหรณ์ในขณะนั้น

การเกิดของเขา ดูเหมือนจะเป็นการแก้ไขขนสลัวที่กระจัดกระจายและถูกทุบให้กลับมาสู่ความรุ่งโรจน์และสภาพเดิม…

โดยไม่รู้ตัวแม้จะเอื้อมมือไปหาขนนกที่หักที่ใกล้ที่สุด….

โลกแห่งความฝันสีขาว… ณ จุดนี้… ถูกยกเลิก…

……

“—-!”

ราวกับว่าเขาเพิ่งตื่นจากฝันร้าย เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นอย่างกะทันหัน และเหมือนสปริงที่เขายกร่างกายขึ้นจากท่านอน

“อึก…ฮึก…”

เขากุมศีรษะอย่างแรง ดวงตาสีเข้มของเขายังคงสั่นเทา มีความสิ้นหวังจากโลกแห่งความฝันสีขาวอยู่บ้าง แต่เขากลับสูญเสียสิ่งที่ควรทำมากกว่าจึงมึนงง

เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นและใช้สายตาที่หลงลืมนั้นด้วยสีหน้าที่สิ้นหวัง เขาหันความสนใจไปรอบๆ

นี้เป็นป่าที่ไม่รู้จักและแปลกสำหรับเขา

เขาเห็นว่าในที่นี้มีแต่ต้นไม้ขนาดต่างๆ และใบไม้กระจัดกระจายอยู่ทุกหนทุกแห่ง

สะท้อนโลกแห่งความฝันของเขา ใบไม้สีเขียวและสีเหลืองพันกันร่วงหล่นจากต้นไม้ บ้างก็ตกลงบนพื้น บ้างก็ถูกพัดผ่านไปทางเขาซึ่งนั่งอยู่บนพื้นด้วยสีหน้าว่างเปล่าที่ปกคลุมไปด้วยเศษผ้า สิ่งนี้ทำให้เขาแทบจะล้มลงในอาการมึนงงจากการนึกถึงดินแดนแห่งความฝันสีขาว

เมื่อเทียบกับโลกแห่งความฝัน ความเป็นจริงนั้นโหดร้าย

ต่างจาก『ดินแดนในฝันสีขาว』ที่ป่าแห่งนี้ขาดความสวยงามและธรรมชาติที่เหนือจริง อย่างไรก็ตาม มันทำให้เขารู้สึกกะปรี้กะเปล่าและทำให้จิตใจของเขาว่างเปล่าในความหมายที่ต่างออกไปเมื่อเขามองไปยังพุ่มไม้ที่อยู่ใกล้เขา

“กรรรร…”

เสียงคำรามต่ำดังขึ้นในพื้นที่นี้

“กร. กรร…”

ในช่วงเวลาสั้นๆ ร่างใหญ่เริ่มปรากฏขึ้นจากพุ่มไม้รอบๆ ตัวเขา และค่อยๆ ชัดเจนขึ้นในดวงตาของเขา

มันเป็นกลุ่มของสิ่งมีชีวิตสี่เท้าที่มีความสูงมากกว่า 2 เมตรและมีใบหน้าที่ดุร้าย

หากเขามีสามัญสำนึกของมนุษย์ เขาจะไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้เป็นหมาป่า

“กรร…”

เสียงคำรามยังคงดำเนินต่อไป ในขณะที่หมาป่าสีดำปรากฏขึ้นจากภายในป่า และค่อยๆ ล้อมรอบเด็กจากทุกทิศทุกทาง

“—-!”

เด็กหนุ่มที่คลุมด้วยผ้าเพียงผืนเดียวรู้สึกว่าจิตใจของเขาร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก หัวใจของเขาเต้นแรงและกล้ามเนื้อของเขาเกร็งขึ้น และลำคอของเขารู้สึกเจ็บแปลบ

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าสิ่งมีชีวิตเหล่านี้คืออะไร แต่จากรูปลักษณ์ที่ดุร้ายของพวกมัน เขาสามารถสัมผัสได้ถึงสถานการณ์ที่ยากลำบาก

สมองที่ตื่นตระหนกของเขากำลังบอกเขาให้ วิ่ง!

หัวใจที่เต้นรัวของเขากำลังบอกเขา – หนีไป!

ลำคอแห้งผากบอกเขาว่า — รีบหนีไป!

ดูเหมือนว่ามีเสียงมาจากทุกทิศทุกทางตะโกนใส่เขา—- วิ่ง!

วิ่ง! วิ่ง! วิ่ง!

เขาเข้าใจแต่แขนขาของเขาไม่ฟังและสิ่งที่เรียกว่า ‘ความแข็งแกร่ง’ ก็หายไปเมื่อสิ่งที่น่ากลัวเข้ามาใกล้

แม้ว่าเขาจะดูอายุ 11 หรือ 12 ปี แต่นอกเหนือจากฉากใน 『ดินแดนแห่งความฝันสีขาว』 ก็ไม่มีอะไรที่เขาจำได้

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาไม่รู้ว่าเขามาที่นี่ทำไม เหตุใดเขาถึงมีผ้าผืนหนึ่งคลุมเขา แม้ว่าจริงๆ แล้วเขาอายุ 11 หรือ 12 ปี แต่ดูเหมือนจะจำรายละเอียดที่ผ่านมาไม่ได้เกี่ยวกับการมีชีวิตอยู่มานานกว่าทศวรรษเล็กน้อย

มันเหมือนกับว่าเขาเพิ่งเกิด!

น่าเสียดาย ชั่วขณะหลังคลอด โลกนี้ทำให้เขาได้รับประสบการณ์ทางอารมณ์เป็นครั้งแรก

เรียกว่า —- สยองขวัญ!

“กรรรรรร!”

เหล่าสิ่งมีชีวิตที่บุกรุกเข้ามารู้สึกแผ่วเบาราวกับเด็กหนุ่มสูญเสียความหวังในการเอาชีวิตรอดและยอมจำนนต่อความปรารถนาในตัวพวกเขาที่เรียกว่า ‘ความหิวโหย’ พวกเขาไม่กลั้นเสียงคำรามอีกต่อไป พวกมันพุ่งออกไปเหมือนกระสุนออกจากปืนหรือลูกธนูจากคันธนู แต่ละตัวพุ่งเข้าหาเขาเหมือนเงาดำ

“…..!”

ในขณะนั้นความกลัวในตัวเขาระเบิดขึ้น

ลำคอที่ไหม้เกรียมของเขาไม่สามารถเปล่งเสียงได้

แขนขาที่อ่อนแอของเขาจะไม่รองรับร่างกายของเขา

เขาทำได้แค่เพียงจ้องมอง จิตใจที่สั่นเทาก็หยุดนิ่งเช่นกัน เขารู้สึกเย็นอยู่ข้างในเมื่อมองดูสัตว์ร้ายใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในเส้นขอบฟ้าของเขา และปล่อยให้สิ่งที่เรียกว่า ‘ความหวาดกลัว’ ทำให้เกิดความอบอุ่นแปลกๆ .

“วิ้งงงงง—–!”

มีแสงที่ส่องเข้ามาจากตัวเขาราวกับดวงตะวัน ยกเว้นว่าแสงนั้นไม่ได้นำความร้อนที่แผดเผาซึ่งควรจะมาพร้อมกับลำแสงที่แรงเช่นนั้น เงาดำมืดที่กำลังจะทับถมทับเขา ส่องประกายไปทั่วทุกมุมของพื้นที่นั้น

จากนั้นแสงจ้าก็กลายเป็นสิ่งที่เป็นรูปธรรมมากขึ้นและยิงออกไปโดยมีเด็กหนุ่มเป็นศูนย์กลาง

“ปัง!”

“กรรร!”

เสียงทุ้มและดังขึ้น และสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเสียงคำรามสุดท้ายของสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นก็ดังก้องอยู่ในบริเวณนั้น หมาป่าที่กำลังจะจู่โจมเขากระเด็นไปอย่างรวดเร็วกว่าที่พวกมันพุ่งมาและกระจัดกระจายไป บางคนนอนจูบพื้น บางคนห้อยอยู่บนต้นไม้ ไม่รู้ว่าตายหรือมีชีวิต

แสงจ้าจางลงเผยให้เห็นชายหนุ่มที่ยังมีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

จนกระทั่งถึงตอนนั้นเขาฟื้นสติปัญญาของเขา เมื่อมองดูหมาป่าที่หมดสติที่เกลื่อนอยู่รอบๆ ตัวเขา เขาก็ตื่นตระหนกและมึนงง

เห็นได้ชัดว่าเด็กหนุ่มไม่สามารถประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้นกับสมองแรกเกิดของเขาได้

เขาไม่เข้าใจ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าผู้ยืนดูไม่เข้าใจ

“ช่างเป็นเวทมนตร์ที่ทรงพลังอะไรเช่นนี้…”

นี่เป็นประโยคแรกที่เขาได้ยินตั้งแต่มาถึงโลกนี้ซึ่งเขาได้บันทึกไว้ในความทรงจำของเขา

เว้นเสียแต่ว่าประโยคที่สมบูรณ์นี้ไม่ได้ฟังดูแตกต่างไปจากเด็กหนุ่มมากนักเมื่อเทียบกับเสียงคำรามของหมาป่าสีดำ มันทำให้เขาตื่นตระหนกและหวาดกลัวเท่านั้น

“ไม่ต้องกลัว… เจ้าหนู…”

เมื่อรับรู้ถึงความสยดสยองและความตกใจ เจ้าของเสียงก็ลดเสียงลงและพูดด้วยความรักและความนุ่มนวลอย่างมาก และในขณะที่เขาเปล่งเสียงนี้ เขาก็ปรากฏตัวต่อหน้าเด็กหนุ่ม

เด็กหนุ่มรู้สึกว่าสายตาของเขาหลุดโฟกัสไปชั่วขณะก่อนที่จะเห็นร่างหนึ่งปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

เป็นผู้ชายที่แก่มากซึ่งดูเหมือนเขาอายุ 70+ แต่เขามีส่วนสูงแค่เด็กน้อยเท่านั้น เขาสวมเสื้อกันลมสีขาว

ชายชราคนแคระเพ่งสายตาไปที่เด็กหนุ่มที่ยังคงตื่นตระหนก เขาจ้องมองก่อนจะยิ้มอย่างใจดี

“เจ้าหนู เจ้าชื่ออะไร”

ชื่องั้นเหรอ?…

เพจของผมนะครับ มากดlikeและshareกันได้นะครับ

เริ่มเปิดกลุ่มลับนะครับ ใครต้องการเข้ากลุ่ม ดูรายละเอียดได้ที่เพจ

Fanfic translate