Gamers of the Underworld - ตอนที่ 7 อุปกรณ์และค่าชื่อเสียง

เชอร์ล็อกปิดคอมพิวเตอร์แล้วเดินไปที่โถงหลัก เขาตะโกนเรียกซิมบ้า มีก็อบลินอยู่ไม่มากนัก เพราะพวกเขาส่วนใหญ่กำลังหลับกันอยู่บนพื้น เชอร์ล็อกไม่ได้สนใจอะไรมากนัก  อย่างแรกคือเชอร์ล็อกไม่ใช่ผู้คุมดันเจี้ยนที่โหดร้าย สองตอนแรกเขาจะจ้างแค่ห้าตัว แต่ตอนนี้เขามีก็อบลินเป็นร้อยโดยไม่เสียหินเวทสักก้อน เขาต้องเตรียมอาหาร

ซิมบ้ากำลังหลับอยู่ เมื่อได้ยินเสียงเรียกเขาลืมตาตื่นทันที  ปฏิกิริยาแรกคือหันไปเตะพวกก็อบลินที่นอนอยู่ใกล้  แต่เมื่อพบว่าเป็นเชอร์ล็อกที่เรียก เขายืนขึ้นด้วยความเคารพทันที"ท่านเชอร์ล็อก เรียกข้ามีอะไรงั้นหรือ?"

"ข้าตั้งใจจะส่งก็อบลินพวกนี้ไปที่รังแมงมุมใกล้ๆ  มีวัตถุดิบสำหรับทำอาวุธและชุดเกราะไหม?" เชอร์ล็อกถาม

"จัดการรังแมงมุมงั้นหรือ? ท่านเชอร์ล็อกเป็นคนแรกที่ส่งก็อบลินไปต่อสู้ อืม…จริงๆแล้วก็อบลินของท่านก็ค่อนข้างแปลก บางตัวก็เอาหัวโขกกำแพง บางตัวก็วิ่งเข้าเตาหลอมของข้า วิธีฆ่าตัวตายเหล่านี้ท่านเป็นคนสอนงั้นรึ?" ซิมบ้าขยี้ตาด้วยความงัวเงียก่อนที่จะเดินไปร้านตีเหล็ก

เชอร์ล็อกเดินตามไปและกล่าวออกมา "ความคิดและนิสัยของพวกเขาแตกต่างจากก๊อบลินทั่วไป แต่พวกเขาก็มีข้อดีเรื่องความขยัน ปล่อยให้พวกเขาไปเคลียร์รังแมงมุม มันเป็นความบันเทิงสำหรับพวกเขา" เชอร์ล็อกจำได้ว่าเกมเมอร์ดีใจแค่ไหนเมื่อได้ยินว่าจะมีการเปิดพื้นที่ใหม่ "อืม…จากที่ข้าเห็นพวกเขาดูตั้งตารอที่จะได้เข้าไปในรังแมงมุมมาก"

"ข้าไม่ขัดเรื่องความขยันของพวกเขา " ซิมบ้าเดินเข้าไปในร้านตีเหล็ก

ร้านตีเหล็กตั้งอยู่ที่โถงหลักของดันเจี้ยน  มีขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของสนามบาส ประกอบด้วยเตาหลอม แท่นตีเหล็ก และหน้าร้าน แม้ว่าจะเล็กแต่ก็มีทุกสิ่งที่จำเป็น ทางด้านซ้ายของร้านเป็นกองแร่ที่ขุดได้ 

ช่างตีเหล็กสามารถหลอมแร่ให้กลายเป็นอาวุธและชุดเกราะได้จำนวนมากจากแร่พวกนั้น

"ขอบคุณพวกก็อบลินที่ทำงานอย่างหนัก แร่ที่พวกเขาขุดมาสามารถทำเซ็ตชุดเกราะได้ถึงร้อยเซ็ต" ซิมบ้ามองไปรอบๆก่อนจะพูด "ท่านโชคดีมาก ปกติแล้วดันเจี้ยนลอร์ดจะไม่จ้างคนงานก็อบลินมากขนาดนี้ ดูเหมือนท่าตั้งใจที่จะทำให้ดันเจี้ยนของท่านเป็นสุดยอดดันเจี้ยนสินะ!   ท่านอยากจะจ้างช่างตีเหล็กเพิ่มไหม? พี่ชายของข้าเขาเก่งมาก ราคาก็สมเหตุสมผล…"

จ้างเพิ่มอีกคน?  เขาก็ต้องจ่ายหินเวทเพิ่มนะสิ?  เชอร์ล็อกค่อนข้างยากจน  แล้วเขาจะจ้างช่างตีเหล็กคนอื่นได้ยังไง? หากเขาหาหินเวทมาจ่ายซิมบ้าไม่ได้ เขาต้องถูกฟ้องร้องแน่นอน  จากนั้นเขาก็จะขึ้นไปซื้อขายของที่เมืองได้ยากขึ้น!

"เราจะคุยเรื่องพี่ชายของเจ้าภายหลัง  มาพูดคุยเกี่ยวกับอุปกรณ์กันก่อน ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถสร้างชุดเกราะและอาวุธได้หนึ่งร้อยเซ็ต  เจ้าหลอมแค่ดาบตามมาตรฐานทั่วไปก็พอ"

ซิมบ้าพูดอย่างรวดเร็ว"ท่านเชอร์ล็อก เกี่ยวกับอุปกรณ์ ข้ามีเรื่องจะรายงานให้ท่านทราบ" เมื่อซิมบ้าพูดจบ เขาค่อยๆหยิบสมุดเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเขา  "หลังจากที่ก็อบลินเริ่มทำงานเมื่อวาน พวกบอกให้ข้าขายอาวุธให้พวกเขาตลอดเวลา ข้าได้อธิบายให้พวกเขาฟังว่าในดันเจี้ยนยังไม่มีอุปกรณ์ขายให้พวกเขา เพราะพวกเขาน่ารำคาญเกินไป ข้าเลยทิ้งสมุดไว้ด้านหน้าร้านให้พวกเขาเขียนสิ่งที่พวกเขาต้องการ  ข้าคิดว่าท่านควรลองดูสักหน่อย"

เชอร์ล็อกรับสมุดเล่มนั้นมาและอ่านอย่างละเอียด

[ไซตามะเซนเซ: ฉันอยากได้ถุงมือชกมวย ผู้พัฒนาเกมจะอ่านความคิดเห็นของพวกเราไหม?]

[แม่ข้าเป็นครีลิค: ผมอยากเป็นนักเวท ขอซื้อไม้เท้าหน่อยได้ไหม?] ฉันจะ ซื้อไม้กายสิทธิ์ได้ไหม]

…

คำขอส่วนใหญ่เต็มไปด้วยอาวุธไร้สาระ เหล่าเกมเมอร์พยายามขออาวุธที่ทำให้พวกเขาดูเท่ห์ที่สุด

เชอร์ล็อกตัดสินใจปฏิเสธคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลทั้งหมด!

เขาบอกให้ซิมบ้าไม่ต้องไปสนใจคำขอแปลกๆพวกนี้ แค่สร้างชุดเกราะและอาวุธธรรมดาก็พอ  ซิมบ้าพยักหน้า และเริ่มจุดไฟทันที เกมเมอร์จำนวนมากถูกรบกวนด้วยเสียงตีเหล็ก พวกเขาจึงมายืนล้อมรอบและมุงดูในทันที เชอร์ล็อกไม่ได้สนใจเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาอยากรู้อยากเห็น  เขาสั่งให้พวกเกมเมอร์ไปทำงานขนแร่และพูดกับซิมบ้าต่อ "ข้าจะตั้งราคาอาวุธและชุดเกราะ เจ้าไปสร้างป้ายราคาที่ทางเข้าร้าน ก็อบลินต้องใช้เงินเหรียญซื้อมัน"

"ไม่ได้จะแจกพวกเขาฟรีๆงั้นรึ?" ซิมบ้าถามด้วยความงงงวย

"อย่างที่เจ้ารู้ดันเจี้ยนของพวกเราใช้เงินเพื่อล่อให้ก็อบลินขยัน เงินพวกนี้ข้าได้รับมาจากย่านบาซ่า แม้พวกมันจะไม่มีค่า แต่มันก็เป็นการสิ้นเปลืองเช่นกันถ้าต้องให้พวกก็อบลินทุกวัน ข้าต้องหาทางเอาเงินพวกนี้กลับมาบ้าง การขายอาวุธและชุดเกราะก็เป็นตัวเลือกที่ดี"

เชอร์ล็อกและบรูได้คุยเรื่องนี้กันแล้ง  เกมเมอร์จากต่างโลกนั้นชอบทำงานเพื่อแลกของรางวัล พวกเขาไม่ชอบอะไรที่ได้มาฟรีๆจากเชอร์ล็อก พวกชุดเกราะและอาวุธจะช่วยกระตุ้นความอยากทำงานของพวกเขา พวกเขาจะรู้สึกว่าสิ่งที่พวกเขาทำได้ของตอบแทนที่มีโอกาสทำให้ชีวิตของพวกเขานั้นดีขึ้น

ถึงแม้เชอร์ล็อกจะไม่เข้าใจว่าพวกเขาต้องการมีชีวิตที่ดีขึ้นแบบไหน แต่เขาก็ไม่สามารถใช้ตรรกะของโลกนี้ทำความเข้าใจได้ พวกเขาไม่ต้องการเงินเดือน แต่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง  เมื่อได้รับเงินพวกเขาดีใจมากและใช้พวกมันเพื่อซื้อขาย พวกเขาคิดว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของดันเจี้ยนและต้องช่วยกันพัฒนาดันเจี้ยน

ที่สำคัญที่สุด พวกเขาขยันทำงานโดยที่เขาไม่ต้องเสียหินเวทสักก้อน

ในที่สุดซิมบ้าก็สร้างชุดเกราะและอาวุธเซตแรกเสร็จ

เชอร์ล็อกตรวจสอบดาบสั้นในมืออย่างระมัดระวัง  มันไม่มีด้าบจับเพราะไม่มีไม้ในดันเจี้ยน คุณภาพค่อนข้างแย่เล็กน้อย หากไม่มีด้ามจับประสิทธิภาพและพลังจะลดลง 

อาวุธมีขนาดนี้เหมาะสมกับพวกก็อบลินมาก แต่ไม่ใช่สำหรับเชอร์ล็อก เพราะเขามีตัวที่ใหญ่กว่าพวกก็อบลินมาก

"ท่านลอร์ดเชอร์ล็อก ข้าแนะนำว่าพวกเราควรใส่คำแนะนำให้อุปกรณ์ พวกเกมเมอร์จะได้เข้าใจอุปกรณ์ของโลกเรามากขึ้น" ขณะที่เชอร์ล็อกกำลังตรวจสอบดาบสั้น บรูก็พูดขึ้นมา"ข้าได้ร่างไว้คร่าวๆแล้ว ท่านลองเอาไปดูสิ"  "

เชอร์ล็อกรับกระดาษระบุคุณสมบัติอุปกรณ์มาจากบรู ก่อนที่แผงข้อมูลโปร่งแสงจะปรากฏขึ้นข้างๆดาบ

[ดาบสั้นไร้ด้าม(อุปกรณ์สีขาวระดับNormal)

ควาพลังโจมตี: 0–10

น้ำหนัก: 10

ความทนทาน: 10

ผู้สร้าง: ช่างตีเหล็ก ซิมบ้า

ระดับค่าชื่อเสียงที่ต้องการ: ค่าชื่อเสียงของดันเจี้ยน: อาณาจักรนิรันดร์ ระดับ1 (ระดับพื้นฐาน)

อาวุธที่พบเห็นได้บ่อยที่สุด ดันเจี้ยนอาณาจักรนิรันดร์ 

แผงข้อมูลปรากฏอยู่ข้างเกราะเช่นกัน:

[เกราะเพชร (อุปกรณ์สีขาวระดับNormal)

การป้องกัน: 10

น้ำหนัก: 20

ความทนทาน: 10

ผู้สร้าง: ช่างตีเหล็ก ซิมบ้า

ระดับค่าชื่อเสียงที่ต้องการ: ค่าชื่อเสียงของดันเจี้ยน: อาณาจักรนิรันดร์ ระดับ1 (ระดับพื้นฐาน)

อุปกรณ์ที่พบเห็นได้ทั่วไปในดันเจี้ยนอาณาจักรนิรันดร์] 

รายละเอียดที่บรูใส่ลงไปนั้นมีค่อนข้างมาก สำหรับค่าชื่อเสียงนั้น บรูได้ทำการอธิบายว่ามันเป็นวิธีที่เกมเมอร์ใช้แสดงความเคารพต่อเชอร์ล็อก  รวมถึงสร้างความรู้สึกหนึ่งว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของดันเจี้ยน  ใครก็ตามที่ทำประโยชน์ให้ดันเจี้ยนมาก ย่อมได้ค่าชื่อเสียงมาก ค่าชื่อเสียงจะถูกคำนวณแบบเรียล์ไทม์หลังจากพื้นที่ใหม่เปิดให้เขาไป  หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจและส่งภารกิจของ ผู้เล่นจะได้รับชื่อเสียงที่ทำให้พวกเขาสามารถซื้ออุปกรณ์ที่ดีขึ้นได้

เชอร์ล็อกสนับสนุนวิธีที่บรูใช้อย่างเต็มที่

หลังจากเชอร์ล็อกจัดการเรื่องเล็กน้อยเสร็จแล้ว เขาก็เดินไปเปิดคอมพิวเตอร์และเข้าไปยังบอร์ดสนทนา โพสต์ใหม่ๆเกี่ยวกับดันเจี้ยนของเขาโผล่ขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน การจัดการรังแมงมุมให้พวกเกมเมอร์ทำให้เขานึกถึงตอนเด็กๆที่เคยเล่นกับปีศาจตัวอื่น… 

เวลาเจ็ดโมงเช้า เกมเมอร์จากต่างโลกค่อยๆตื่นขึ้น พวกเขาไปรวมตัวกันที่ร้านตีเหล็กทันที มองดูซิมบ้าที่กำลังสร้างอุปกรณ์อย่างขมักเขม้น

"ว้าว?!  ซิมบ้ากำลังสร้างอาวุธ?!" 

"พวกเราสามารถสร้างอุปกรณ์ได้ด้วยตัวเองไหม?  พวกเราจะไปเรียนสกิลได้ที่ไหน?"

"ดูไง พวกเราแค่ดูจากเขาก็ได้!"

"มีรายการราคาอาวุธและชุดเกราะอยู่ด้วย!"

"พวกเขาไม่ต้องปิดเซิร์ฟตอนอัพเดตแมพใหม่งั้นหรือ?  พวกเขาสามารถอัพเดตขณะที่เกมกำลังเปิดอยูได้ด้วย?"

"เทคโนโลยีของพวกเขาล้ำหน้าไปมาก!"

"เฮ้! ลองดูภารกิจที่ได้ค่าชื่อเสียงสิ !"

"อุปกรณ์ใหม่ พื้นที่ใหม่และค่าชื่อเสียง  วันนี้มีเนื้อหาอัพเดตเกมเยอะมาก ฉันแทบรอออกไปผจญภัยไม่ไหวแล้ว!"

…

ขณะที่เหล่าเกมเมอร์กำลังส่งเสียงเอะอะอยู่หน้าร้านของซิมบ้า เชอร์ล็อกก็เดินไปหาพวกเขา เขากระแอมพร้อมกับยืดตัวตรง ทุกสายตาจับจ้องมาที่เชอร์ล็อก "พลเมืองของอาณาจักรนิรันดร์!  ข้าลอร์ดเชอร์ล็อก มีภารกิจใหม่ให้ทุกคนได้ทำ เคลียร์รังแมงมุม!"

เพจหลัก : Double gate TH